ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΓΝΩΣΙΑ -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν Αθηνών.

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ  ΕΡΗΜΙΚΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΟΣ

Η αυτογνωσία έχει αναγνωρισθή από καιρό σαν το πιο δύσκολο εγχείρημα του ανθρώπου στην περιοχή της κατακτήσεως της πνευματικής ωριμότητος. Είναι αλήθεια, που δεν μπορεί να αμφισβητηθή, ότι όσο πιο πολύ γνωρίζει το άτομο τον εαυτό του, υπό ορισμένους φυσικά όρους, τόσο περισσότερο ωριμάζει ψυχολογικά και πνευματικά. Κάθε πράξη και εμπειρία αυτογνωσίας είναι ένα βήμα προς την ολοκλήρωση της ωριμότητος.


Αλλ’ η ψυχολογία, ιδιαίτερα σήμερα, υποστηρίζει ότι η αυτογνωσία, για να θεωρείται πράγματι παράγων ωριμότητος, δεν πρέπει να εννοείται σαν μια αποκλειστικά «ατομική» ενέργεια και εμπειρία. Γιατί είναι αλήθεια ότι ο ίδιος ο όρος της «αυτογνωσίας» αποτελεί συχνά μια παγίδα για τον άνθρωπο που θα ήθελε να προχώρηση σε μια καλύτερη και βαθύτερη γνωριμία με τον εαυτό του. Και τούτο επειδή, εκ πρώτης όψεως, αυτογνωσία θα ειπή να στρέψης την ερευνητική προσοχή σου και τους προβολείς της διανοίας σου στο εσώτερο βάθος της ατομικότητός σου.

Τη ΛΑ΄ (31η) Οκτωβρίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ο εν Χίω μαρτυρήσας κατά το αψνδ΄ (1754) έτος, ξίφει τελειούται.

Νικόλαος ο νέος Μάρτυς του Χριστού ήτο από την περίφημον νήσον Χίον, από χωρίον Καρυάς λεγόμενον, Χριστιανός παλαιόθεν εκ γονέων και προγόνων· και ο μεν πατήρ αυτού ωνομάζετο Πέτρος, η δε μήτηρ του Σταματού, όχι δε μόνον αυτός ήτο Χριστιανός, κατά την ακολουθίαν του γένους, αλλ’ ήτο μάλιστα Χριστιανός και κατά τα χριστιανικά ήθη εκ νεαράς του ηλικίας, ευλαβής δηλονότι εις τα θεία, ταπεινός εις όλους, σεμνός εις την συναναστροφήν του, εγκρατής εις την γλώσσαν τόσον, ώστε ούτε βλασφημία, ούτε ουδεμία άλλη κακολογία ηκούετο ποτέ από το στόμα του· και επί πάσιν η απλότης και η ακακία, την οποίαν είχε, προσέτι και η υπομονή, από όλους εθαυμάζετο και επαινείτο και σχεδόν ήτο εστολισμένος ο μακάριος εκ νεότητός του με όλα εκείνα τα καλά και τας χάριτας, τα οποία αναγινώσκομεν εις τους Βίους των παλαιών Αγίων, και δια των οποίων προεγνωρίζοντο τι είδους άνθρωποι έμελλον να κατασταθώσιν εις το ύστερον.

O λαός του Θεού κοιμάται ήσυχος….

Ουδέποτε εις την ιστορίαν της Εκκλησίας κακόδοξοι ποιμένες εκινήθησαν τόσο άνετα και έπληξαν τόσο βάναυσα το σώμα και την αλήθειαν της Εκκλησίας όσο τα τελευταία 35 χρόνια! Όχι μόνον κατώρθωσαν να προδίδουν άνευ καμμιάς αντιδράσεως, αλλά να κάνουν και τους διοικούντας το Άγιον Όρος πειθήνια όργανά των, υπασπιστάς και προασπιστάς της πολιτικής των, ώστε αυτοί οι ίδιοι οι Αγιορείται να καταδιώκουν τους συναδέλφους των, τους ελαχίστους που ετόλμησαν τελικώς να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και της ενόχου ανοχής και να ομολογήσουν αρρενωπά, ότι δεν ακολουθούν πλέον τον ψευδοποιμένα του Φαναρίου. Και τα χρόνια κυλούσαν. Η αίρεσις εγιγαντούτο καθημερινώς ενώ οι υπεύθυνοι της Ιεράς Κοινότητος και λοιποί καθηγούμενοι των Μονών συζητούσαν και έγραφαν για τον Μακρυγιάννη και την ελληνική γλώσσα, συνεχώς δε εντός και εκτός του Όρους εκήρυτταν για το αναγκαίον της..…νήψεως και το υπερβάλλον του ..…μυστικού γνόφου της ανατολικής Θεολογίας...                                  Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού κοιμάται ήσυχος, αφού δεν ακούει από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΙΣΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΜΟΛΟΓΗΜΑ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ --- Ἀββᾶ Δωροθέου, Διδασκαλία ΙΔ´ (ἀπόσπασμα).

49. [...] Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς διδάσκει, ὅτι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ προετοιμάζει τήν ψυχή νά τηρεῖ τίς ἐντολές καί μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν κτίζεται καί τό οἰκοδόμημα τῆς ψυχῆς. Ἄς φροντίσουμε καί ἐμεῖς τούς ἑαυτούς μας, ἀδελφοί μου, ἄς φοβηθοῦμε καί ἐμεῖς τό Θεό καί ἄς κτίσουμε γιά τούς ἑαυτούς μας σπίτια, γιά νά στεγαστοῦμε σ᾽ αὐτά, ὅταν ἔρθει ὁ χειμώνας, οἱ βροχές, οἱ ἀστραπές, οἱ βροντές. Γιατί βρίσκεται σέ πολύ μεγάλη δυσκολία, ὅποιος δέν ἔχει τό χειμώνα σπίτι.

– Πῶς ὅμως κτίζεται τό οἰκοδόμημα τῆς ψυχῆς; Ἀπό τό κτίσιμο τοῦ ὁρατοῦ σπιτιοῦ μποροῦμε νά διδαχθοῦμε πῶς ἀκριβῶς ἔχει τὸ πράγμα. Γιατί αὐτός πού θέλει νά κτίσει ἕνα ὑλικό σπίτι, πρέπει νά τό σιγουρέψει ἀπ᾽ ὅλες τίς μεριές καί νά ὑψώσει τήν οἰκοδομή ταυτόχρονα καί ἀπό τίς τέσσερις πλευρές καί ὄχι τόν ἕναν τοῖχο νά φροντίζει καί τούς ἄλλους νά τούς παραμελεῖ, γιατί ἔτσι δέν κερδίζει τίποτα, μόνο κάνει ἄδικο κόπο καί ἔξοδα. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή.

ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ -- ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

INSTITUTE FOR NATIONAL AND RELIGIOUS AFFAIRS

                                T h e s a l o n i k i   -   P a t r a s   

                                                    and

                «SingiLogos Journal – Singidunum University, Serbia»                                                                                                     e-mail: academic-i.n.r.a@hotmail.com                                                                                                 

                                                     ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

 07/11/2021

Υπό την Αιγίδα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών

κ. Χρυσοστόμου, Επίτιμου Προέδρου «Ι.Ε.Θ.Π.-Πάτρας»

 200 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΕΛΛΑΔΑ – ΜΟΡΙΑΣ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (1821-2021)

(Εντάσσεται εις το πρόγραμμα των Πρωτοκλητείων της Ι. Μ. Πατρών)

Οργανωτική Επιτροπή :

Όποιος εις Σε ελπίζει είναι αδύνατον να χαθή!

Η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, αρχίζει και τελειώνει με την επίκλησιν «Της τιμιωτέρας των Χερουβίμ…», και πάντες οι άγιοι της Εκκλησίας θεωρούν την Θεοτόκον Μαρίαν ως «μετά Θεόν, τα δευτερεία της Τριάδος έχουσαν…». Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει: «εμνήσθην της Θεοτόκου και εσώθη η ψυχή μου». Ο Γεώργιος Νικομηδείας λέγει, ότι ο Χριστός λογίζεται δόξαν ιδικήν του, την δόξαν της Μητρός αυτού. «Την Σην γαρ δόξαν ο Κτίστης, ιδίαν οιόμενος, εκπληροί τας αιτήσεις». «Ελπίδα μου, καταφυγή μου, Μητέρα μου, γράφει ο Μηνιάτης, ένα νεύμα να κάνης δι’ εμέ, εγώ είμαι σεσωσμένος. Κυρία Θεοτόκε Μαρία, όποιος εις Σε ελπίζει είναι αδύνατον να χαθή».

Ορθόδοξος Τύπος (αριθ. φύλλου: 2027) : Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.

…Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχασε τὴ φωνή του ἀπέναντι στὶς συγκεκριμένες οἰκουμενιστικὲς πράξεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Δὲν τολμοῦν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες νὰ ποῦν δημοσίως αὐτὰ ποὺ ἀδιακόπως ψυθυρίζουν μεταξύ τους. Χάθηκε ἀπὸ τοὺς μεγαλόσχημους τῆς ἁγιορειτικῆς Πολιτείας ἡ παρρησία καὶ αὐξήθηκε ὁ φόβος. Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.

---------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἡ ἐπί μακρόν ἐν γνώσει κοινωνία μέ τήν αἵρεσιν νομίζω ὅτι δαιμονίζει τόν ἄνθρωπον, ἐπειδή τόν καθιστᾶ «ἐχθρόν τοῦ Θεοῦ», κατά τούς Ἁγίους Πατέρας. Αὐτό ἀκριβῶς νομίζω ὅτι ἔπαθαν οἱ Ἁγιορεῖται, ὁ «Ναυπάκτου» ἱερόθεος κ.ἄ.

Η επίδραση της χριστιανικής πίστεως στους αγωνιστές για τη ελευθερία της Πατρίδας -- Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

Καθώς εορτάζουμε τα (200) χρόνια από την ηρωϊκή Επανάσταση των Ελλήνων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για την ελευθερία μας από τον βαρύτατο τουρκικό ζυγό αλλά και καθώς πλησιάζουμε στον ετήσιο εορτασμό του έπους του ’40, σκεφτήκαμε να αφιερώσουμε το σημερινό μας άρθρο στην τεράστια επίδραση της Ορθόδοξης χριστιανικής μας πίστεως στην καλλιέργεια αλλά και στη διατήρηση του υψηλού ηρωικού φρονήματος των Ελλήνων αγωνιστών.

Το φρόνημα αυτό, ως γνωστό, επηρέαζε συνεχώς την ένταση, τον ενθουσιασμό και την έκβαση του υπέρ της ελευθερίας αγώνα, γενικά, αλλά και κάθε μάχης ή σύρραξης με τον εχθρό, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να επικρατήσει να λέγεται στο εξής, όχι πως «οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες», αλλά «πως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».

Reading from the Synaxarion:

The Holy Martyrs Zenobius and His Sister Zenobia

These Saints were from Aegae in Cilicia, brought up in piety by their parents. Zenobius was a physician, and healed many freely by the power of God; because of his virtue he was consecrated Bishop of Aegae. With his sister he was taken by Lysias the Governor, and after many tortures they were beheaded, about the year 290, during the reign of Diocletian.