Το δόγμα σοκ, αποτελεί μία προσφιλή πρακτική του συστήματος να υποτάξει τις μάζες εις την μέγγενη της τιθασεύσεως μα αποκλειστικό γνώμονα την χειραγώσησή τους και τον πλήρη έλεγχο κατά τρόπο αυθαίρετο, όποιος δε αντιδρά καίτοι υγιώς, στιγματίζεται και πλήττεται ως επικίνδυνος για την δημόσια τάξη και ασφάλεια, ως οιονεί τρομοκράτης και εγκληματίας του κοινού ποινικού.
Η κρίσης της πανδημίας και η, τρόπον τινά, εξάρτηση της ακώλυτης εκπλήρωσης των απορρεόντων υποχρεώσεων εκ της σύμβασης εργασίας των εργαζομένων, εκ της, εξαναγκαστικής υποβολής τους προς μία ιατρική πράξη, καίτοι τούτο αντίκειτο ενδεχομένως εις την ελεύθερη βούλησή τους, όπως ο επίμαχος εμβολιασμός προς προστασία της υπέρτερης δημόσιας υγείας, δια λόγους επιτακτικούς, ανεξαρτήτως της ενδημούσας προβληματικής, περί της ορθότητας της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού και της πιθανότητας νόσησης των εμβολιασμένων, ανέδειξε ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα, το οποίο πλήττει εκ βάθρων μερίδα συμπολιτών μας, το οποίο ανάγεται εις τον νεοπαγή εργασιακό μεσαίωνα, συνεπεία του κατακερματισμού των εργασιακών σχέσεων.