Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἑρμηνεύει τὸ σχετικὸν χωρίον στὸ Πηδάλιον κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον: " Ἐὰν οἱ ρηθέντες πρόεδροι, (ἐπίσκοποι), εἶναι αἱρετικοί, καὶ κηρύσσουν τὴν αἵρεσίν τους δημόσια, καὶ γι’ αὐτὸ χωρίζονται οἱ ὑποκείμενοι σ’ αὐτούς, καὶ πρὶν νὰ γίνη ἀκόμα συνοδικὴ κρίσις γι’ αὐτὴν τὴν αἵρεσιν, οἱ χωριζόμενοι αὐτοί, ὄχι μόνον γιὰ τὸν χωρισμὸν δὲν καταδικάζονται, ἀλλὰ καὶ τιμῆς τῆς πρεπούσης, ὡς Ὀρθόδοξοι εἶναι ἄξιοι, ἐπειδὴ δὲν προξένησαν στὴν Ἐκκλησίαν σχίσμα μὲ τὸν χωρισμὸν αὐτόν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐλευθέρωσαν τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεσιν τῶν ψευδεπισκόπων αὐτῶν." Ἱερὸν Πηδάλιον, ἔκδ. 1886, σελ. 292.
Τοὺς ἁγίους Πατέρες καὶ Διδασκάλους μιμήθηκαν καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες Ὁσιομάρτυρες πού μαρτύρησαν ἐπὶ Βέκκου τοῦ Λατινόφρονος καὶ ἔγραψαν τὴν περίφημη ἐκείνη ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Αὐτοκράτορα Μιχαὴλ τὸν Παλαιολόγον, ἡ ὁποία εἶναι θεολογικώτατη καὶ πλήρης Θείων ἀληθειῶν. Στὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ μεταξὺ ἄλλων περιλαμβάνονταν καὶ τὰ ἑξῆς: " Ἐμπεριέχεται δὲ καὶ στὸν ΙΕ' Κανόνα τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Α' καὶ Β' ἐπονομασθείσης Συνόδου, ὅτι ὄχι μόνον ἀνεύθυνοι εἶναι ἀλλὰ καὶ ὅτι πρέπει νὰ ἐπαινοῦνται αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἀποσχίζονται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶναι προφανῶς αἱρετικοὶ καὶ διδάσκουν δημόσια, αἱρετικὰ διδάγματα, καὶ πρὶν νὰ ὑπάρξη συνοδικὴ καταδίκη τους, ἀκριβῶς, ἐπειδὴ ἡ Ὀρθόδοξος του Χριστοῦ Ἐκκλησία τὴν ἀναφορὰν τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀρχιερέως, κατὰ τὴν τέλεσιν τῆς ἀναίμακτου θυσίας, τὴν θεωροῦσε πάντοτε συγκοινωνίαν τελείαν μὲ τὸν μνημονευόμενον ἀρχιερέα καὶ τὸ φρόνημά του. Διότι ἔχει γραφεῖ στὴν ἐξήγησιν τῆς Θείας Λειτουργίας ὅτι ἀναφέρει ὁ ἱερουργῶν καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀρχιερέως ... καὶ ὅτι εἶναι κοινωνὸς αὐτοῦ καὶ τῆς πίστεως καὶ διάδοχος τῶν Θείων μυστηρίων ... (καί) ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία μὲ μόνην τὴν ἀναφορὰν αὐτοῦ, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ὀρθόδοξος ὁ ἀναφέρων". Δοκίμιον Ἱστορικόν, περὶ τοῦ σχίσματος τῆς δυτικῆς ἐκκλησίας ἀπὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς - καὶ τῶν ἐν Φλωρεντίᾳ συνόδω γενομένων δολιοτήτων καὶ ἐκβιασμῶν εἰς βάρος τῶν Ὀρθοδόξων - συγγραφὲν ὑπὸ τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Καλλίστου Βλαστοῦ, Ἅγιον Ὅρος 1895, ἐπανέκδοσις 1991, σελ. 106-107. Οἱ Ἁγιορεῖτες οἱ ἐπὶ Βέκκου μαρτυρήσαντες κηρύσσουν, ὅτι ἐπαινοῦνται ὅσοι, πρὸ συνοδικῆς διαγνώμης, ἀποσχίζονται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶναι προφανῶς αἱρετικοὶ καὶ διδάσκουν δημόσια αἱρετικὰ διδάγματα, καὶ πρὶν ὑπάρξει συνοδικὴ καταδίκη τους. Οἱ Ὁσιομάρτυρες ἔκοψαν τὸ μνημόσυνο τῶν Λατινοφρόνων πρὸ Συνοδικῆς διαγνώμης! Τοὺς Λατινόφρονες δὲν εἶχε ἀκόμη καταδικάσει καμμία σύνοδος... Ἦταν βεβαίως καθηρημένοι καὶ ἀναθεματισμένοι οἱ Λατινόφρονες κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, ἀλλὰ καί κατὰ τοὺς α' καὶ β' τῆς Γ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐκπίπτουν οἱ τοιοῦτοι τῆς ἱερωσύνης. Βλ. καὶ τὸν α' τῆς Ζ'. Βέβαια τήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν τὸ πλήρωσαν μὲ τὴ ζωή τους!...
-------------------
@ 18 Σεπτεμβρίου 2021 - 1:24 π.μ., 18 Σεπτεμβρίου 2021 - 7:42 π.μ.: «άρα στον 15ο εμπεριέχονται όλες οι δυνατές περιπτώσεις. ... δηλώνει ότι ή θα κοινωνείτε μ’αυτόν είτε όχι. ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ τα δέχεται ... Δημήτριε, ακόμη περιμένω να μου εξιστορήσεις τα χαμένα μου επεισόδια ... Λοιπόν, όσα χωρία κι αν μου δείξεις δε κερδίζεις τπτ!»
Σχόλιον: Λοιπόν, ἀδερφέ, ἐκτός ἀπό πεπλανημένος, εἶσαι καί πολύ θρασύς! Ζητεῖς νά ξαναπιάσω ἀπό τήν ἀρχήν ἕν θέμα γιά τό ὁποῖον ἔχω γράψει πολλά ἄρθρα καί ἑκατοντάδες (ἴσως καί χιλιάδες) σχόλια, προκειμένω νά πείσω ἐσένα! Καί πῶς θά σέ πείσω ὅταν ὁ ἴδιος ὁμολογεῖς ὅτι δέν δέχεσαι τά χωρία πού σοῦ παρέθεσα ἀπό τό ἱερόν Εὐαγγέλιον, τίς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων καί τά συγγράμματα τῶν Ἁγίων Πατέρων; Λές νά ἔχω χρόνον γιά πέταμα; Ὅταν διαβάζῃς τόν 15ον Κανόνα τῆς ΑΒ μέ τά μεροληπτικά «γυαλιά» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί συμπεραίνῃς ὅτι αὐτός δῆθεν σέ καλύπτει καί ὅτι δῆθεν «δέχεται» καί τούς μή ἀποτειχισμένους ἀπό τήν αἵρεσιν, τότε ἀντιλα;μβάνομαι ὅτι χρειάζεσαι νά μάθῃς ἀνάγνωσιν καί θεολογίαν. Ἐπιγραμματικῶς, σοῦ λέγω ὅτι ὁ Κανών ἐγράφη μόνον γιά τούς ἀποτειχισμένους, διότι αὐτό ἦτο τό θέμα τῆς τότε ἐποχῆς. Οἰ μή ἀποτειχισμένοι δέν ἐμπίπτουν στό θέμα του. Ὁ Κανών αὐτός δέν ἀποτελεῖ γενικόν καί πλήρη ὁδηγόν γιά τό τί δέον γενέσθαι ἐν καιρῷ κηρυσσομένης αἱρέσεως. Ἄλλωστε, δέν ἐχρειάζετο κἄν νά ἐκδώσῃ ἕνα τέτοιο κανόνα ἡ ΑΒ Σύνοδος, πού ν' ἀναφέρεται καί στούς μή ἀποτειχισμένους δηλαδή, καθότι ἡ διδασκαλία τῶν Γραφῶν, τῶν Συνόδων καί τῶν Πατέρων (τήν ὁποίαν σοῦ παρέθεσα, ἀλλά ὁμολογεῖς ὅτι δέν δέχεσαι!) εἶναι κρυσταλλίνη ἐπ' αὐτοῦ: ἡ ἐν γνώσει κοινωνία μέ τήν αἵρεσιν σέ καθιστᾶ ἐχθρόν τοῦ Θεοῦ! Λοιπόν, φρόντισε πρῶτα νά μάθῃς ἀνάγνωσιν, ἀδερφέ, κατόπιν νά ἐξετάσῃς τό ἐνδεχόμενον νά δεχθῇς τήν διδασκαλίαν τῶν Γραφῶν, τῶν Συνόδων καί τῶν Πατέρων, τοὐτέστιν νά γίνῃς Ὀρθόδοξος, καί μετά κουνᾶς καί σ' ἐμᾶς τούς ταλαιπώρους τό δάκτυλον γιά ἔλλειψιν ταπεινώσεως, ὅπου ὁμολογῶ ὅτι εἶναι τό μόνον σωστόν πού ἔγραψες.
-------------------------
@ 18 Σεπτεμβρίου 2021 - 1:36 μ.μ.
Τελικῶς, δέν ἔχεις καταλάβει κἄν ποιό εἶναι τό θέμα τοῦ «διαλόγου»! Εἰς τήν σημερινήν ἀπάντησίν μου πρός τόν κ. Τόμπρον (βλ. προηγουμένην ἀνάρτησιν, ὅπου ἐσχολίασες κι ἐσύ), ἐξήγησα ἐν ὀλίγοις τούς λόγους γιά τούς ὁποίους ἡ εἰσαγωγή τοῦ «Καλανταρίου τῶν Λατίνων» εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἀνεμένετο νά προκαλέσῃ σχίσμα, διό καί ἐπί 3,5 αἰῶνες οἱ Ὀρθόδοξοι τήν ἀπέρριπταν. Εἶδες πουθενά σ' αὐτούς τούς λόγους νά ὑπάρχῃ κάποιος ἔρωτας γιά τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον; Ἄν «εἶδες», τότε θά ἦταν ὅπως καί στήν περίπτωσιν τοῦ 15ου Κανόνος τῆς ΑΒ, ὅπου «εἶδες» νά «δέχεται» καί τούς μή ἀποτειχισμένους ἀπό τήν αἵρεσιν. Ἀλλά, γιά κάποιον πού γνωρίζει στοιχειωδῶς ἀνάγνωσιν, δέν μπορεῖ νά ἰδῇ κανένα ἔρωτα τῶν Ὀρθοδόξων γιά κανένα ἡμερολόγιον! Ἑπομένως, ποίαν θέσιν ἔχει τό τρικαμηνικόν ψευδο-επιχείρημα περί Μακεδονικοῦ ἡμερολογίου; Οὐδεμίαν! Ἁπλῶς, ἐλλείψει ἐπιχειρημάτων καί λόγῳ ὑπερτροφικοῦ ἐγωϊσμοῦ, πού δέν σᾶς ἀφήνει νά ἰδῇτε τήν πλάνην σας, σκιαμαχεῖτε καί ἀερολογεῖτε. Τέλος, τέλος!