Η αναμαρτησία της Παναγίας --- Θεόκλητος Διονυσιάτης Μοναχός

 

«Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ, ψαυέτω μηδαμώς χειρ αμύητων», ψάλλουμε στην ενάτη ωδή πολλών Θεομητορικών εορτών.

Πράγματι το μυστήριο περί του προσώπου και της ζωής της Θεοτόκου αποτελεί βιβλίο «κατεσφραγισμένον σφραγίσιν επτά»1 για τους αμύητους, τους μη έχοντας την αποκάλυψη, την θεία Χάρη. Μυστήριο αληθινό και τολμηρό, θείο και ανθρώπινο· ανέγγικτο από τον χοϊκό άνθρωπο.

Πώς μπορεί κάποιος να νοήσει τα υψηλότερα, τα περί της Θεοτόκου, αφού δεν έχει πείρα ούτε των κατωτέρων; Πώς μπορεί ο άνθρωπος που δεν έχει καθαρισθεί από τα πάθη να ομιλεί με αυθεντία περί θεώσεως;

Paradise and Hell according to Orthodox tradition -- By Protopresbyter George Metallinos Dean of the Athens University School of Theology

On the Last Sunday of Lent “we commemorate the Second and Incorruptible Coming of our Lord Jesus Christ”.  The expression “we commemorate” of the Book of Saints confirms that our Church, as the Body of Christ, re-enacts in its worship the Second Coming of Christ as an “event” and not just something that is historically expected. The reason is, that through the Divine Eucharist, we are transported to the celestial kingdom, to meta-history. It is in this orthodox perspective, that the subject of paradise and hell is approached.

In the Gospels (Matthew, ch.5), mention is made of “kingdom” and “eternal fire”. In this excerpt, which is cited during the Liturgy of this Sunday, the “kingdom” is the divine destination of mankind. The “fire” is “prepared” for the devil and his angels (demons), not because God desired it, but because they are impenitent.  The “kingdom” is “prepared” for those who remain faithful to the will of God. “Kingdom” (the uncreated glory) is Paradise. “Fire” (eternal) is hell (eternal hell, v.46). At the beginning of history, God invites man into paradise, into a communion with His uncreated Grace.  At the end of history, man has to face paradise and hell. What this means, we shall see, further down.  We do however stress that it is one of the central subjects of our faith – it is Orthodox Christianity’s philosopher’s stone.

1.  Mention of paradise and hell in the New Testament is frequent. In Luke 23, 43, Christ says to the robber on the cross: “Today you will be with me in paradise”. However, the robber also refers to paradise, when he says: “Remember me, Lord…in your kingdom”.  According to Theofylaktos of Bulgaria (P 123, 1106), “for the robber was in paradise, in other words, the kingdom”.  The Apostle Paul (Corinthians II, 12: 3-4) confesses that, while still in this lifetime, he was “swept up to paradise and heard unspoken words, which are inappropriate for man to repeat.”  In Revelations, we read: “To the victor, I shall give him to eat of the tree of life, which is in the paradise of my God” (2,7).  And Arethas of Caesaria interprets: “paradise is understood to be the blessed and eternal life” (PG 106, 529). Paradise-eternal life-kingdom of God, are all related.  

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ κον. ΝΙΚΟ ΔΕΝΔΙΑ

 ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΛΛΕΣ  ΠΙΣΩΠΛΑΤΕΣ ΜΑΧΑΙΡΙΕΣ Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Κύριε Υπουργέ,

Στην επέτειο της δεύτερης φάσης της Τουρκικής εισβολής, 15 Αύγουστο μάλιστα, σημειώνουμε με ικανοποίηση που θυμηθήκατε πως στην Κύπρο έγινε εισβολή και κατοχή και ότι έχουμε νεκρούς,  αγνοούμενους, πρόσφυγες, εκτοπισμένους και εγκλωβισμένους. Η συμπλήρωση 47 χρόνων από τη δεύτερη φάση της Τουρκικής εισβολής έφερε τη θύμηση και τη συνέχεια της δήλωσής σας:  «Είναι ημέρα τιμής προς τους νεκρούς και αγνοούμενους της εισβολής του Αττίλα,  είναι και ημέρα χρέους απέναντι στους χιλιάδες πρόσφυγες, εκτοπισμένους και εγκλωβισμένους, αλλά και ημέρα υπόμνησης ότι το Κυπριακό είναι πρωτίστως ζήτημα εισβολής και κατοχής ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους – μέλους των Ηνωμένων Εθνών και της Ε.Ε».

Δεν πανηγυρίζουμε με τη δήλωση αυτή ενώ θα έπρεπε. Αντίθετα θλιβόμαστε και οργιζόμαστε και εξηγούμε γιατί:  Αφού έτσι αντιλαμβάνεσθε την κατάσταση στην Κύπρο κύριε Υπουργέ, ότι δηλαδή το Κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής, γιατί στη δήλωσή σας καταλήγετε ότι, «θα συνεχίσετε να βρίσκεστε όπως πάντα στο πλευρό της Κυπριακής Δημοκρατίας και να υποστηρίζετε  πλήρως τις προσπάθειες για εξεύρεση βιώσιμης και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού, στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής Ομοσπονδίας;».

• Συνειδητοποιείτε ότι, με τη δήλωσή σας φάσκετε και αντιφάσκετε κύριε Υπουργέ;
• Συνειδητοποιείτε κύριε Υπουργέ ότι, λύση στη βάση ΔΔΟ σημαίνει αποδοχή του παράνομου Τουρκικού προγεφυρώματος που σχηματίστηκε στο Κυπριακό έδαφος ως νέα πραγματικότητα, όπως την αποκαλούν οι Τούρκοι και ζητούν με τη λύση ΔΔΟ να γίνει  αποδεκτή;

Τη ΙΘ΄ (19η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΑΝΔΡΕΟΥ του Στρατηλάτου, και των συν αυτώ τελειωθέντων Δισχιλίων Πεντακοσίων Ενενήκοντα Τριών.

Ανδρέας ο ένδοξος Μάρτυς και Στρατηλάτης ήκμασε κατά τους χρόνους του ασεβεστάτου Μαξιμιανού, εν έτει σπθ΄ (289), στρατιώτης ων εν τη Ανατολή, υπό τον Αντίοχον αρχιστράτηγον του βασιλικού στρατού. Αποσταλείς δε υπ’ αυτού μετ’ άλλων συστρατιωτών, ίνα πολεμήση τους Πέρσας, οίτινες, διαβάντες τα όριά των και ελθόντες εις τα όρια των Ρωμαίων, ελεηλάτουν αυτά και ηφάνιζον, επεκαλέσθη τον Χριστόν, πείσας δε και τους συντρόφους του να επικαλεσθώσιν Αυτόν, ενίκησε τους Πέρσας και τους κατετρόπωσεν. Όθεν ένεκα της ανελπίστου ταύτης νίκης προσείλκυσεν εις την πίστιν του Χριστού τους στρατιώτας του. Διαβληθέντες λοιπόν ο τε Άγιος και οι τούτου σύντροφοι προς τον αρχιστράτηγον αυτών Αντίοχον, παρεστάθησαν όλοι προς αυτόν και ωμολόγησαν την του Χριστού πίστιν· διο τον μεν Άγιον Ανδρέαν ήπλωσαν επί σιδηράς πεπυρωμένης κλίνης, των δε συντρόφων του τας χείρας εκάρφωσαν επί τετραγώνων ξύλων. Είτα κατά προσταγήν του Αντιόχου εδίωξαν τους Αγίους εκ των ορίων της χώρας εκείνης χίλιοι άλλοι στρατιώται, τους οποίους κατηχήσας ο Άγιος Ανδρέας ωδήγησε και τούτους εις την πίστιν του Χριστού. Τούτο δε μαθών ο Αντίοχος κατεδίωξεν όλους, προστάξας να θανατώσωσιν αυτούς τε και τους εξ αρχής όντας συντρόφους του Αγίου, ως και αυτόν τον ίδιον πανένδοξον Ανδρέαν και ούτως έλαβον όλοι τους στεφάνους της αθλήσεως.

Ἡ ὀρθόδοξος ἐκκλησιολογία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ καί αἱ καινοτομίαι τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε καί τοῦ Πουσάν

Ὁ ἅγιος Κυπριανός, τονίζει ἤδη τόν 3ον αἰῶνα, τήν ἑνότητα περί τόν Ἐπίσκοπον, περί τήν εὐχαριστίαν καί ἐν τῇ ὀρθοδοξίᾳ· γράφει ὁ ἅγιος Πατήρ: «Ὁ Θεός ἐστιν εἷς, καί ὁ Χριστός εἷς, καί μία ἡ Ἐκκλησία Aὐτοῦ, καί ἡ πίστις μία, καί ἡ ποίμνη μία ἡνωμένη διά τῆς κόλλας τῆς ὁμοφωνίας εἰς τήν στερεάν ἑνότητα τοῦ Σώματος». Ἀλλ’ ἡ  Ὀρθοδοξία διά τόν ἅγιον Κυπριανόν δέν ἀποτελεῖ Πίστιν ἀποφασιζομένην ἑκάστοτε κοινῇ συναινέσει ὑπό τῶν  Ἐπισκόπων, ἀλλά τήν ἀπ΄ ἀρχῆς παραδοθεῖσαν ὑπό τῶν Ἀποστόλων  τοιαύτην. Χάριν αὐτῆς ὁ ἅγιος Κυπριανός, δέν ἐσεβάσθη τήν δικαιοδοσίαν ἤ τήν ἄποψιν τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης Στεφάνου, ἀλλά συνίστα τήν ἀνυπακοήν πρός αὐτόν, διότι ὁ Στέφανος ἐνήργει κατά παράβασιν τῆς ἀποστολικῆς Πίστεως (Epistola LXXIV, Ad Pompeium contra Epistolam Stephani) !  Ἡ αὐστηρά ἐκκλησιολογική διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ περί μή σωτηρίας ἐκτός Ἐκκλησίας (“extra Ecclesiam nulla salus”) εἶναι, κατά τόν Καθηγητήν Βλάσιον Φειδᾶν, ἡ κατ΄ ἐξοχήν και κατά παράδοσιν ὀρθόδοξος. Ἀντιθέτως, ἡ αὐγουστίνειος ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀποδέχεται στοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητος ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποτελεῖ οὕτω τήν βάσιν τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννας καί τῶν  τελευταίων κειμένων τοῦ Π.Σ.Ε. (Πόρτο Ἀλέγκρε καί Πουσάν) συνιστᾷ καινοτομίαν, καί ὡς γνωστόν, πᾶσα ἐπίμονος καί ἀμετανόητος δογματική καινοτομία ἀποτελεῖ διά τήν Ὀρθοδοξίαν αἵρεσιν!

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Pittsburgh συλλέγουν όργανα από μωρά που έχουν εκτρωθεί, ενώ αυτά είναι ακόμα ζωντανά

 «Συγκομιδή» εμβρυικών οργάνων από το University of Pittsburgh.

Περιλαμβάνει και φυλετικές ποσοστώσεις για τα βρέφη των μειονοτήτων…

Από: Jonathon Van Maren

LifeSiteNews

Παρ 6 Αυγούστου 2021

“Εδώ καταντά αναπόφευκτα η υποκουλτούρα που επιτρέπει την άμβλωση: στη λεηλασία σωμάτων ζώντων βρεφών που δεν θεωρούνται αρκετά ανθρώπινα για να έχουν ανθρώπινα δικαιώματα αλλά θεωρούνται αρκετά ανθρώπινα για να κομματιαστούν  για την έρευνα.”

ΠΙΤΣΜΠΟΥΡΓΚ, Πενσυλβάνια (LifeSiteNews) – Νωρίτερα μέσα σε αυτή τη χρονιά, ανακοινώθηκε έρευνα που αποκάλυψε ότι ερευνητές μεταμόσχευσαν σε ποντίκια τριχωτά κεφαλής νεογνών που είχαν εκτρωθεί, για να δημιουργήσουν «εξανθρωποποιημένα ποντίκια». (1) Τον Μάιο, ο David Daleiden του Center for Medical Progress, (CMP, Κέντρο Ιατρικής Προόδου), στην εκπομπή του καναλιού Fox, «Tucker Carlson Tonight»,  μίλησε για την αποκρουστική έρευνα που γίνεται στα εκτρωθέντα έμβρυα από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, με χρηματοδότηση του  National Institute of Allergies and Infectious Diseases (NIAID) του Dr. Anthony Fauci (NIAID), το οποίο αποτελεί μέρος του National Institutes of Health (NIH).

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

....Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Floros & Lauros the Monk-martyrs of Illyria

These Martyrs were twin brothers, and stonemasons. After the martyrdom of their teachers Proclus and Maximus, they left Byzantium and came to the city of Ulpiana in Illyricum, where a certain Licinius hired them to build a temple for the idols. The wages he gave them, they distributed to the poor, and when the temple was built, Floros and Lauros gathered the paupers, and with their help put ropes about the necks of the idols, pulled them to the ground, and furnished the temple as a church. When Licinius learned of this, he had the paupers burned alive in a furnace. Floros and Lauros were tormented, then cast into a deep well, where they gave up their souls to the Lord. When their holy relics were recovered years later, they poured forth myrrh and worked many miracles; they were enshrined in Constantinople.