Ο ισλαμικός λαθροεποικισμός και δι’ αυτού η αντικατάσταση των Ελλήνων από αλλοεθνείς, αλλόγλωσσους και αλλοθρήσκους είναι σε καλπάζουσα έξαρση. Ορδές λαθροεποίκων εξακολουθούν να κατακλύζουν τα νησιά μας και το μόνο που κάνει το επίσημο κράτος είναι να αναζητεί σαστισμένο να βρει τρόπους και μέσα, να τους στεγάσει, να τους ταΐσει, να τους παράσχει ιατρική περίθαλψη και διαρκές επίδομα, αγαθά τα οποία όμως δεν τα διασφαλίζει για τους Έλληνες.
Των Οσιομαρτύρων Πατέρων των υπό των Λατίνων αναιρεθέντων δια την αγίαν και Ορθόδοξον Πίστιν εν Άθωνος τω Όρει και αλλαχού.
Το ότι ο παπισμός είναι αίρεσις και ο οικουμενισμός παναίρεσις δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία, συμφώνως με τας θείας διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων και Ομολογητών της Ορθοδόξου αγίας ημών Εκκλησίας. Τα ιστορούμενα μαρτύρια των Οσιομαρτύρων Πατέρων, των υπό των Λατινοφρόνων και Λατίνων αναιρεθέντων, είναι ένα φωτεινόν παράδειγμα και ένα φρένο δι΄ όλους ημάς προς αποφυγήν παντός νεωτερισμού και καινοτομίας εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία. Ο μαρτυρικός των θάνατος εις όλους εμάς διασαλπίζει την μεγίστην διαφοράν της Ορθοδοξίας από τον παπισμό, δεν τυγχάνει παρανυχίς, όπως θέλουν να μας παρουσιάσουν οι οικουμενιστές σήμερον. Από απόψεως θεολογικής και σωτηριολογικής αι διαφοραί είναι τόσο μεγάλαι, όση η απόστασις η χωρίζουσα τον Παράδεισον από την κόλασιν. Δι΄ αυτό οι οσιομάρτυρες Άγιοι Πατέρες ούτοι, προτίμησαν τα φρικτά μαρτύρια και τον θάνατον από τον εκλατινισμόν έστω και εις το ελάχιστον, λέγοντες «ημείς βουλόμεθα αποθανείν ή Λατινίσαι ποτέ».
Ο δε γενναίος Ακάκιος αφόβως προς αυτόν απεκρίθη:
«Εγώ είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και κατάγομαι από την Θεσσαλονίκην. Όταν δε ήμουν παιδίον εννέα χρόνων την ηλικίαν, απατηθείς από σας ηρνήθην αφρόνως τον Χριστόν και Θεόν μου και υπετάχθην εις τον αντίχριστον διάβολον, λατρεύσας αυτόν και τον πρόδρομον αυτού Μωάμεθ και έλαβον την μιαράν σφραγίδα της περιτομής. Μετά δε παρέλευσιν εννέα χρόνων εσυλλογίσθην και γνωρίσας την πλάνην, εις την οποίαν υπέπεσα, πληροφορηθείς δε καλώς τα μιαρά σας έθιμα και τας δεισιδαιμονίας, ως και την απάτην της πεπλανημένης θρησκείας σας, επέστρεψα πάλιν εκ καρδίας εις την πατροπαράδοτον και αγίαν Πίστιν μου και εγνώρισα τον Κύριόν μου Ιησούν Χριστόν Θεόν αληθινόν, και ομολογώ και πιστεύω εις την Παναγίαν και Ομοούσιον Τριάδα, εις Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, τα τρία πρόσωπα και υποστάσεις, μίαν δε Φύσιν και Ουσίαν, ηνωμένην ούσαν και αχώριστον Θεότητα ομολογουμένην και πιστευομένην, ένα Θεόν, τον μόνον Θεόν, ποιητήν ουρανού και γης των τε ορωμένων και νοουμένων κτισμάτων. Αρνούμαι δε όλην την πλάνην και ασέβειαν των Αγαρηνών και ομολογώ και κηρύττω τρανώς, ότι είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός και Ορθοδόξων γονέων γέννημα, βεβαπτισμένος εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της Ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος».
Ορθ. Συναξ. τόμος Ε :48
--------------------------------
Ἄν οἱ Βαρθολομαῖος, Ἐλπιδοφόρος κ.ἄ. πανθρησκειακοί Οἰκουμενισταί (=Σατανισταί) διαβάσουν τήν Ὀρθόδοξον αὐτήν Ὁμολογίαν Πίστεως τοῦ προφανῶς ἀκάκου Ἀκακίου, θά ἐκδώσουν πάραυτα «ἀφορισμόν» ἐναντίον του, ὁ ὁποῖος βεβαίως θά πέσῃ στά κεφάλια τους!
Ο Άγιος Υπάτιος είπε στον Επίσκοπο Ευλάλιο, για τον Νεστόριο πριν ακόμη καταδικαστεί (ο Νεστόριος) από την Σύνοδο:
"Εγώ από τότε που έμαθα που ομιλεί ο Νεστόριος άσχημα για τον Κύριό μου, παύω την επικοινωνία μαζί του, καί ούτε αναφέρω το όνομά του, δεν είναι πια Επίσκοπος".
(Βίος Αγίου Υπατίου άνθη τής ερήμου σελ 94).
“O εις και η Αλήθεια αποτελούν την πλειοψηφία» -- Από το βιβλίον «Η Μεγάλη Προδοσία» του Καθηγητού κ. Κων/νου Δωρ. Μουρατίδου
Στα θέματα της πίστεως και της αγιοπνευματικής εκκλησιαστικής διοργανώσεως ουδεμία αξία ή σημασία έχουν αποφάσεις, που λαμβάνονται κατά πλειονοψηφία ή ακόμη και παμψηφία, εάν έρχωνται σε αντίθεση και σύγκρουση με τα δόγματα και τους κανόνες της Εκκλησίας. Στις περιπτώσεις αυτές έχει απόλυτη εφαρμογή η αρχή: «Ο εις και η αλήθεια αποτελούν την πλειοψηφία». Με βάση την αρχή αυτή διασφαλίσθηκε η Ορθοδοξία δια μέσου των αιώνων και συνετρίβησαν οι αιρέσεις και τα σχίσματα. Αρκεί να θυμηθούμε τι συνέβη κατά την επί δεκαετίες κυριαρχία των Αρειανών κατά τον Δ΄ αιώνα, ότε η πλειονοψηφία ή και η παμψηφία πολυαρίθμων Συνόδων, που αποδείχθησαν ληστρικές ή ψευδοσύνοδοι, ετάχθησαν υπέρ της αιρέσεως του Αρείου και εναντίον της Ορθοδοξίας.
Εγκώμιον εις την κοίμησιν της αγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου -- TOY EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ
Φωνή κεράτινης σάλπιγγας, που να αντηχή δυνατώτερα από ανθρώπινη φωνή και να συγκλονίζη τα πέρατα, απαιτεί ένας λόγος προς τιμήν της ιεράς αυτής ημέρας, αγαπητοί μου. γι’ αυτό και κινδυνεύει ν’ αποτύχη τώρα, καθώς ακούγεται προερχόμενος από το ασθενές φωνητικό μου όργανο. Η Κυρία όμως και Βασίλισσα του παντός, έτσι καθώς είναι αφιλόδοξη, θα δεχτή νομίζω κι αυτόν εδώ τον σύντομο και πενιχρό λόγο που της προσφέρουμε οι δούλοι της, όμοια με εκείνους τους διεξοδικούς και αστραφτερούς των σπουδαίων ομιλητών, με το να παρακινείται σε συμπάθεια από τις προσευχές αυτού που με προστάζει να ομιλήσω. επειδή ακριβώς και ένα μόνο πράγμα προσέχει η φιλάγαθη: την πρόθεσι.
Εμπρός λοιπόν, συνάξου ολόκληρη η οικουμένη, ιεράρχες και ιερείς, μοναχοί και κοσμικοί, βασιλείς και άρχοντες, άνδρες και γυναίκες, αγόρια και κορίτσια, φυλές και γλώσσες, με όλο μαζί το έθνος και το πλήθος, και αφού αλλάξης τα φορέματα των αρετών σου, «ντυμένη» κι εσύ «στα κρόσσια τα χρυσά και στολισμένη»1, πρόβαλε με πρόσωπο φαιδρό και όλο χαρά γιόρτασε της Κυριοτόκου Μαρίας την εορτή, την επικήδεια συγχρόνως και διαβατήρια. διότι φεύγει από εδώ κάτω και πηγαίνει κοντά στα όρη τα αιώνια, το όρος όντως το Σιών, στο οποίο ευδόκησε ο Θεός να κατοική, όπως ψάλλει η λύρα του ψαλμωδού. Σήμερα λοιπόν ο επίγειος ουρανός περιβαλλόμενος την στολή της αφθαρσίας αποκτά νέα διαμονή, την καλύτερη και αιώνια. Σήμερα η νοητή και θεοφώτιστη σελήνη με το να συμβάλλη στον δίσκο του ηλίου της δικαιοσύνης εκλείπει μεν από την πρόσκαιρη τούτη ζωή, συγχρόνως όμως ανατέλλει και λάμπει με την τιμή της αθανασίας. Σήμερα η ολόχρυση και θεοκατασκεύαστη κιβωτός του αγιάσματος αναχωρεί από τα επίγεια σκηνώματα και μετακομίζεται στην άνω Ιερουσαλήμ, για να αναπαυθή αιώνια. Και ο θεοπάτωρ Δαυίδ μας τα τραγουδάει αυτά με την κιθάρα του και αναφωνεί: «Θα προσαχθούν, λέει, παρθένοι», δηλ. ψυχές, «στον βασιλέα, ακολουθώντας πίσω από αυτήν θα προσαχθούν σε Σένα»2.
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2021
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ & ΤΟΝ ΦΙΛΟΧΡΙΣΤΟΝ ΛΑΟΝ
ΤΗΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΣ ΑΥΤΟΥ
*
* * * * *
Τέκνα
μου ἀγαπητά,
Μὲ τοὺς
Ἀγγέλους μαζί, καὶ μὲ τοὺς Ἀποστόλους· μὲ τοὺς Πατέρες καὶ τοὺς Ὑμνωδοὺς τῆς Ἐκκλησίας·
μὲ τὸν Χριστὸ τὸν ἴδιο, τὸν Κύριο τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, προσερχόμαστε ἀγαπητοὶ
ἀδελφοὶ στὸ Ναὸ σήμερα, γιὰ νὰ παραστοῦμε στὴν Κοίμηση τῆς Υπεραγίας Θεοτόκου,
γιὰ νὰ προσευχηθοῦμε ἐνώπιον τῆς νεκρικῆς Της κλίνης, γιὰ νὰ προσκυνήσουμε τὸ ἀκήρατο
καὶ ἄχραντό Της Σκῆνος, πρὶν μεταστεῖ στοὺς οὐρανούς, στὴ δόξα τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ
Της.
Κι εἶναι μεγάλη ἡ ἀνάγκη μας νὰ βρεθοῦμε κοντὰ στὴν Παναγία, τὴ Μητέρα ὅλου τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ καταθέσουμε σε Ἐκείνην, τὶς πολλὲς μας ἀγωνίες, τὶς μεγάλες μας ἀνησυχίες, τοὺς ὀδυνηρούς μας φόβους, τὰ φρικτά μας τὰ παθήματα. Καὶ σήμερα καὶ πάντα.
Του Αγίου Νείλου του ασκητού:
Όταν σου τύχει πειρασμός, ή σε ερεθίζει μια αντιλογία για να στρέψεις το θυμό σου εναντίον ενός ανθρώπου ή να βάλεις καμιά άναρθρη φωνή, τότε θυμήσου την προσευχή και το κρίμα πού επισύρει, και αμέσως θα ηρεμήσει η άτακτη αυτή κίνηση μέσα σου.
ΧΩΡΙΣ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ... -- τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Παναγιώτου, ἰατροῦ-κυτταρολόγου
Κάποια πράγματα δέν γίνεται νά μήν λέγονται...ἔστω κι ἄν εἶναι αὐτονόητα ἀκόμα καί γιά τριτοετεῖς φοιτητές Ἰατρικῆς (στό τρίτο ἔτος διδασκόμαστε τήν Μικροβιολογία)... 1. Ὅλοι οἱ ἰοί ἐξασθενοῦν ὅσο ἀνεβαίνει ἡ θερμοκρασία. Εἰδικά τό καλοκαίρι μᾶς ἀπασχολοῦν ἐλάχιστα ἕως καθόλου. 2. Ὅλοι οἱ ἰοί καταλείπουν ἀνοσία μετά τήν ἀποδρομή τους ἔστω καί ὀλιγόμηνη (κάποιοι ἀκόμα καί ἰσόβια, ὅπως ἡ ἱλαρά, ἡ ἀνεμοβλογιά, ἡ λοιμώδης μονοπυρήνωση κλπ.). 3. Ὅλοι οἱ ἰοί ἔχουν τήν ἰδιότητα νά μεταλλάσσονται πολύ εὔκολα (εἰδικά οἱ ἰοί RNA ὅπως ὁ Covid 19), κάτι πού συμβαίνει ἄλλωστε αἰῶνες τώρα μέ τή γρίππη· αὐτό ὅμως δέν τούς ἀλλάζει ὡς διά μαγείας ἀπό μή παθογόνους γιά τόν ἄνθρωπο σέ μαζικά θανατηφόρους (ὅπως προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν κάποιοι). 4. Ὅλοι οἱ ἰοί εἶναι οὐσιαστικά ἐντελῶς ἀνενεργοί ἔξω ἀπό τόν ξενιστή τους (τό ἀνθρώπινο κύτταρο π.χ.) καί ἑπομένως δέν μποροῦν νά “αἰωροῦνται” γιά ὧρες ὡς παθογόνοι στόν ἀέρα, ὅπως εἰπώθηκε (καί τό χειρότερο ὅλων, ἔγινε πιστευτό). 5. Ὅλοι οἱ ἰοί ἀπέχουν πολύ ἀπό τό νά χαρακτηριστοῦν ὡς ζωντανοί ὀργανισμοί (ὅπως εἶναι π.χ. τά βακτήρια) καί γι᾽ αὐτό ὁ ὅποιος πολλαπλασιασμός τους δέν μπορεῖ νά γίνει ἔξω ἀπό ἕνα ζωντανό κύτταρο (στό ὁποῖο, ὅπως εἶπα, δροῦν μόνο ὡς ξενιστές). 6. Ὅλοι οἱ ἰοί μεταδίδονται μέ σωματικά ὑγρά ἀσθενοῦς (π.χ. αἷμα ὅπως στό AIDS, σάλιο καί ἐκκρίσεις ὅπως στόν Covid-19 ἀλλά καί τήν γρίππη), ἐφ᾽ ὅσον ἔλθουν σέ ἄμεση ἐπαφή μέ κάποια «πόρτα εἰσόδου» στόν ὀργανισμό (π.χ. ἀνοιχτή πληγή στό AIDS, στοματική κοιλότητα, βλεννογόνος μύτης ἤ ματιῶν σέ γρίππη καί Covid-19). Ἑπομένως, μόνο ἄν κάποιος βήξει ἤ φτερνιστεῖ πάνω μας, μποροῦμε νά κολλήσουμε, καί στήν περίπτωση φυσικά πού μέ ἄπλυτα χέρια ἀγγίξουμε τό στόμα, τή μύτη ἤ τά μάτια μας. Τά περί 8 καί 18 μέτρων προσωπικά θά μέ ἔκαναν νά γελάσω, ἄν δέν ἔκρυβαν πίσω ὑστερόβουλες σκέψεις ὅσων τά λένε.
Το Νηπτικό Έλεος του Καλού Σαμαρείτη -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών
Ας αρχίσουμε από την γνωστή σε όλους παραβολή του καλού Σαμαρείτου (Λουκ. 10, 33-37).
Σε
κάποιο σημείο του δρόμου από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ, κάποιος άνθρωπος έγινε
στόχος σκληρόκαρδων ληστών, οι οποίοι αφού τον λήστευσαν, τον άφησαν ημιθανή
τυγχάνοντα, μισοπεθαμένο! Καταπληγωμένο και εμφανώς θανάσιμα κακοποιημένο.
Ο
πρώτος περαστικός που έτυχε να ιδεί το τραγικό για τον συνάνθρωπό του αυτό
γεγονός, ήταν ένας ιερέας. Τον είδε, ποιος ξέρει τι σκέφθηκε και συναισθάνθηκε.
Πάντως τον είδε και αντιπαρήλθεν! Έφυγε. Τακτοποιημένος ίσως με τον εαυτό του,
αφού η συνείδησή του δεν λειτούργησε ιερατικά, για να αντιμετωπίσει φιλάνθρωπα
τον τραγικό αυτόν άνθρωπο!
Το ίδιο έκανε κι ένας ακόμα άνθρωπος, λευΐτης, υπηρέτης και λειτουργός του ναού του Θεού. Ελθών και ιδών αντιπαρήλθεν. Δηλαδή ο δεύτερος αυτός περαστικός άνθρωπος, μπροστά από τον μισοπεθαμένο συνάνθρωπό του, δεν πέρασε βιαστικός όπως ο ιερέας, αλλά πλησίασε, είδε την τραγική του κατάσταση και συνέχισε ήσυχος και αδιάφορος τον δρόμο του προς τον προορισμό του.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ στήν πλειονότητά τους δέν γνωρίζουν πολλά γιά τήν πνευματική ζωή. Περιορίζουν τά ἐνδιαφέροντά τους μόνο στήν τυπική ἐκτέλεση ὁρισμένων καθηκόντων και στήν τήρηση μερικῶν ἐντολῶν. Πέρα ἀπό αὐτά τίποτα ἄλλο. Ἀγνοοῦν τό μεγάλο πλοῦτο τῆς κατά Θεόν μυστικῆς ζωῆς. Και ὅσοι ἔτυχε νά ἀκούσουν κάτι σχετικό, δέν ἔδωσαν πολλή σημασία, γιατί ἦταν ἀπασχολημένοι μέ τίς βιοτικές μέριμνες. Βέβαια, ὑπάρχουν καί μερικοί, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν καθῆκον τους νά προχωρήσουν καί πιό πέρα καί νά βιώσουν τή μοναδική γλυκύτητα τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Χρειάζεται ὅμως μία προϋπόθεση: Ὁ προσωπικός ἀγώνας κατά τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας. Ἡ πρόοδος στήν πνευματική ζωή ἐξαρτᾶται ἀπό τόν ἀγώνα, πού κάνει ὁ καθένας. Ὅσο περισσότερο ἀγωνίζεται κανείς γιά την ἀκριβή τήρηση ὅλων τῶν ἐντολῶν τόσο ἀνέρχεται τίς βαθμίδες τῆς νοητῆς κλίμακας τῶν ἀρετῶν καί γεύεται τούς καρπούς τῆς κατά Θεόν ζωῆς.
Ἀπό τόν πόλεμον τῶν παθῶν -- «ΠΝΕΥΜΑ ΑΡΓΟΛΟΓΙΑΣ» -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ὅποιος ἐλέγχει τόν ἑαυτό του, εἶναι προσεκτικός στά λόγια του. Οὔτε πολυλογεῖ, οὔτε ἀργολογεῖ. Οὔτε πολυμιλάει, ἀλλ’ οὔτε ἀπερίσκεπτα βγαίνουν ἀπ’ τά χείλη του τά λόγια πού λέει. Ἡ πολυλογία εἶναι μητέρα τῆς φλυαρίας, τῆς κακολογίας, τῆς κατηγορίας, τῆς κατάκρισης, τῆς περιαυτολογίας καί πολλῶν ἄλλων κακῶν. «Ἐκ πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξη ἁμαρτίαν» (Παροιμ. Ι΄ 19). Ἀπό τήν πολυλογία εἶναι ἀδύνατο νά ξεφύγεις τήν ἁμαρτία. Ὁ φιλόκοσμος μέ τήν ἐξωστρέφειά του, βρίσκεται σ’ ἕνα συνεχῆ διάλογο μέ τούς ἄλλους. Ὁ φιλήσυχος - ὁ φίλος τῆς πνευματικῆς «ἡσυχίας» - διαλέγεται μέ τόν ἑαυτό του. Ὁ πρῶτος στερεῖται αὐτογνωσίας, γιατί, καθώς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, «ὁ πολύλογος οὕπω ἐπέγνω ἑαυτόν ὡς δεῖ», ἐνῶ «ὁ σιωπῆς φίλος, προσεγγίζει Θεῷ». Και συνεχίζει: «Πολυλογία ἐστί κενοδοξίας καθέδρα, ἀγνωσίας τεκμήριον, καταλαλιᾶς θύρα, εὐτραπελίας χειραγωγός, ψεύδους ὑπουργός, κατανύξεως διάλυσις».
Ὁ πρῶτος ἀνθρωπόθεος -- Του αειμνήστου Στέργιου Ν. Σάκκου, ῾Ομ. Καθ. Πανεπιστημίου
ΜΟΝΑΔΙΚΗ εἶναι ἡ θέση πού κατέχει μέσα στήν ᾿Εκκλησία ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί ξεχωριστή μέσα στίς καρδιές τῶν πιστῶν. ῾Η ταπεινή καί ὁλοκληρωτική προσφορά της στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου τήν ὕψωσε καί τήν δόξασε πάνω ἀπό ὅλους τούς ἁγίους, ὥστε νά εἶναι ἡ Παναγία μας. Τό μεγαλεῖο της ὅλο, πράγματι, βρίσκεται στό ὅτι δέχθηκε ὑπάκουα καί ταπεινά νά δανείσει στόν Θεό τήν σάρκα καί τό αἷμα της καί μυστηριακά καί ὑπεράνθρωπα νά γεννήσει τόν Θεάνθρωπο. Γιʼ αὐτό καί εἶχε τήν τιμή ἡ Παρθένος Μαρία νά γίνει ὁ πρῶτος ἀνθρωπόθεος. ῾Ο Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, λένε οἱ πατέρες, γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό· αὐτό σημαίνει, νά τοῦ ἐξασφαλίσει τήν σωτηρία ἀπό τόν ὄλεθρο τῆς ἁμαρτίας καί νά τοῦ χαρίσει τήν μετοχή στή θεία μακαριότητα, τήν αἰωνιότητα τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Τό ἔργο τῆς λυτρώσεως, πού συντελέσθηκε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐπιτελεῖται γιά ὅλους ὅσους πιστεύουν στό ὄνομά του, μέσα στήν ᾿Εκκλησία.
Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἰματισμῶ διαχρύσω περιβεβλημένη πεποικιλμένη -- Επισκόπου Ἠλία Μηνιάτη
Αὐτὴ εἶναι ἡ πλέον ζωντανὴ καὶ πρεπώδης εἰκὼν τῆς μεταστάσης εἰς οὐρανὸν Θεομήτορος. ὁπού ἐζωγράφισε μὲ θεοκίνητον κάλαμον ὁ Προφητάναξ· καὶ πρὸς τὴν θεωρίαν τῆς εἰκόνος ταύτης προσκαλῶ σήμερον τὰ ὄμματα τῆς εὐλαβοῦς σας διανοίας, ὢ φιλέορτον σύστημα.
Μὴ
στοχασθῆτε ἐδῶ κάτω τὰ θλιβερὰ ἐκεῖνα σύμβολα τοῦ θανάτου· ἐκεῖ, δηλαδή, ὁπού
φαίνεται ἕνα σῶμα νεκρὸν ἁπλωμένον ἐπάνω εἰς ἕνα κράββατον, κηδευόμενον σεπτῶς
παρὰ τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων, παραδόξως συνηγμένων ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς. Εἰς τὴν
ἁγιωτάτην Παρθένον ὅλα ἐστάθησαν ὑπὲρ ἄνθρωπον· εἰς τοῦτο μόνον ἔδειξε πὼς ἦτον
φύσεως ἀνθρωπίνης, διατὶ σήμερον φαίνεται, πὼς εἶναι φύσεως θνητῆς· ἀλλὰ καὶ
εἰς τοῦτο ἐφάνησαν τὰ προνόμια τῆς θείας χάριτος· διατί, καθὼς ὅταν ἡ πανάμωμος
Μαρία συνέλαβεν, ἡ σύλληψις ἐστάθη ἄσπορος, καὶ ὅταν ἐγέννησεν, ἡ κύησις ἐστάθη
ἀδιάφθορος, ἔτζι ὅταν ἀπέθανεν, ἡ νέκρωσις ἐστάθη ἀθάνατος.
Δὲν εἶναι θάνατος, ὄχι, ἐτοῦτος, ὡσὰν ἐκεῖνος ὁ τύραννος τοῦ γένους μας, ὁ υἱὸς τῆς κατάρας καὶ πατὴρ φθορᾶς, ὁπού εἰς τὸ σκοτεινόν του βασίλειον κρατεῖ αἰχμάλωτον τοῦ Ἀδὰμ τὴν κληρονομίαν. Αὐτὸς εἶναι ἢ ἕνας γλυκὺς ὕπνος, μὲ τὸν ὁποῖον θέλησε ἡ πάναγνος Δέσποινα ὡσὰν νὰ ἀναπαυθῆ ὀλίγον εἰς τὸ πέρας τῆς ἐπικήρου ταύτης ζωῆς, διὰ νὰ ἀρχίση τὴν ὁδὸν ἐκείνης τῆς ἀκηράτου· ἢ μία θαυμαστὴ ἔκστασις θείου ἔρωτος, εἰς τὴν ὁποίαν, ἡ μὲν μακαριωτάτη ἐκείνη ψυχὴ σπεύδουσα τὸ ὀγληγορώτερον νὰ φθάση πρὸς τὸν ἠγαπημένον θεῖον Υἱόν, ἄφησε δι’ ὀλίγον τὸ ὁμοδίαιτον σῶμα· καὶ τοῦτο ὁμοίως αἱρόμενον ὑπὸ χερουβικοῦ ἅρματος ἠκολούθησε τὸν αὐτὸν δρόμον καὶ ἀνέβη δεδοξασμένον εἰς οὐρανούς.
Η πανδημία της Παγκόσμιας Δικτατορίας --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Είναι πρόδηλο ότι βαίνουμε εν τω μέσω του Θέρους και βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις συρρικνώσεως των θεμελιωδών ατομικών μας δικαιωμάτων, δοθέντος ότι αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει περί του καινοφανούς αφηγήματος της δημόσιας υγείας εξ αφορμής της πανδημίας.
Η πτωχοποίηση της Πατρίδας, η αντικατάσταση του
Ελληνικού πληθυσμού με επήλυδες αποτελεί μία αντικειμενική πραγματικότητα η
οποία ήδη τεκταίνεται, γεγονός το οποίο πλέον ομολογείται ευθαρσώς και
ανεπαισχύντως δια των επίσημων φορέων του παρόντος καθεστώτος.
Όταν η δημοκρατία υποσκάπτεται εκ βάθρων και συνιστά τυραννία καθότι οι κυβερνήσεις καθίστανται εκ των προτέρων δοτές και ελεγχόμενος και η διαδικασία των εκλογών συνιστά εξυπαρχής μία φενάκη, τούτο ουδόλως ανταποκρίνεται εις την αντικειμενική τρέχουσα πραγματικότητα περί της επιλογής της βουλήσεως του Ελληνικού Λαού.
Τη Θ΄ (9η) του Αυγούστου, η ανάμνηαις της ευρέσεως της αχειροποιήτου και σεβασμίας Εικόνος του Κυρίου εν τοις Καμουλιανοίς.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο δίκαιος και μόνος αληθινός Θεός ημών, όστις είναι αόρατος κατά την ουσίαν της Θεότητος, ανίκητος κατά το κράτος και ανεκλάλητος κατά την δύναμιν, αυτός ο κατά φύσιν φιλάνθρωπος και αγαθός, η εικών του Πατρός η απαράλλακτος, ο τη δόσει των χαρισμάτων αμεταμέλητος, ο προ αιώνων αοράτως εκ του Πατρός γεννηθείς και επ’ εσχάτων των ημερών εκ μητρός Παρθένου ασπόρως τεχθείς, αυτός και πάλιν κατεδέχθη να φανή εις Αγίαν Εικόνα δια την αυτού αγαθότητα και άμετρον ευσπλαγχνίαν· και εκεί μεν, εις την κατά Σάρκα Γέννησιν και παρουσίαν του, ωδήγησε τους Μάγους δι’ αστέρος, εδώ δε, εις την δι’ Εικόνος φανέρωσίν του, έφερε τους νηπίους τον νουν εις τελείαν επίγνωσιν. Ω αφράστου φιλανθρωπίας! Ω αμέτρου κηδεμονίας! Ω ανεκδιηγήτου δωρεάς! Ω αρρήτου ανεξικακίας! Ω ακαταλήπτων μυστηρίων!