Η παρεμβολή της Ορθοδόξου παραδόσεως εις την ζωή μας, πέραν του πνευματικού υποβάθρου, η οποία επιδρά καταλυτικά εις τον βίο μας καθότι μας πηδαλιουχεί προς την ορθή κατεύθυνση, εκπαιδεύοντας μας άνευ αιδούς και λύπης, να νοηματοδοτούμε, εκόντες ή άκοντες εσχατολογικά την θνησιγενής μας φύση, μιμούμενοι τον Πατέρα μας τον Τριαδικό Θεό, ως κατ’ εικόνα που είμεθα, ενόψει και της δυνητική μας μετεξέλιξη σε καθ’ ομοίωση και ιδίως προς τον Θεάνθρωπο του Υιού του Θεού, ο οποίος Θυσιάσθηκε δια την ημετέρα Σωτηρία, κατήλθε εις την γη και ενδύθηκε το χοϊκό φρόνημα Εκουσίως, προς σκοπό την άρση των αμαρτιών μας, Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε την Τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς, καταλύοντας εκκωφαντικά τον Θάνατο με Θάνατο παρά ταύτα, όμως η συμβολή και η επισκόπηση της Ορθοδοξίας και εις την ιστορική και πολιτικής της διάσταση, κατά την εποχή της Αυτοκρατορίας καθίσταται ιδιαίτατα σημαντική.
Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ -- Αθωνικά άνθη
«Καλόν το άλας· εάν δε και το άλας μωρανθή, εν τίνι αρτυθήσεται;…» Ο Κύριος.
Αναμφιβόλως διερχόμεθα μίαν από τας κρισιμωτέρας, ίσως, περιόδους της θρησκευτικής Εκκλησιαστικής και Εθνικής ζωής της Ελληνικής ημών Πατρίδος. Σπανίως η Εκκλησία της Ελλάδος εκλήθη ν’ αντιμετωπίση τοιαύτα και τοσαύτα προβλήματα, οία ανέκυψαν επί των ημερών μας, και γεννηθήσονται εν τη προοπτική του χρόνου, κατά τας αποκαλυπτικάς, ας διερχόμεθα, φάσεις της παγκοσμίου και ειδικώς της Ελληνικής Ιστορίας. Εις ανάγκας, ου τας τυχούσας, περιεπλάκημεν ως Έθνος και Εκκλησία. Έσωθεν ταραχαί, έριδες, αιρέσεις, μάχαι. Έξωθεν κίνδυνοι, απειλαί, ταπεινώσεις. Πανταχόθεν ακαταστασίαι και «συνοχή εθνών εν απορία», εκ του φόβου των επερχομένων δεινών. Ο ευσεβής λαός μας τιτρώσκεται την φιλοτιμίαν εκ των αλλεπαλλήλων εθνικών ταπεινώσεων και των προσγινομένων ύβρεων κατά της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία πάσχει, το μεν δια την λύπην του λαού, το δε δια την επιπολάσασαν αμαρτίαν, εξ ης και αι συμφοραί. Ημείς εντεύθεν της δραστηριότητος της Εκκλησίας, ως έξω όντες του κόσμου, ταπεινοί Μοναχοί, αλλά καλοί δέκται της αγωνίας της στρατευομένης Εκκλησίας και του Έθνους, συμπάσχομεν και «εν στεναγμοίς αλαλήτοις» αναφέρομεν τας ικετηρίας ημών προς τον «δυνάμενον σώζειν» ημάς και τον κόσμον.
Τη ΚΓ΄ (23Η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΙΕΖΕΚΙΗΛ.
Ιεζεκιήλ ο Προφήτης ήτο υιός Βουζεί, εκ της γης του Αριρά της ιερατικής, προφητεύσας πλέον των είκοσι δύο (595 – 572) ετών. Αιχμαλωτισθέντων δε των Εβραίων υπό του Ναβουχοδονόσορος και οδηγηθέντων εις την Βαβυλώνα, ωδηγήθη και αυτός μετ’ αυτών. Κατά δε το πέμπτον έτος της αιχμαλωσίας ταύτης ήρχισε να προφητεύη. Αφού δε προεφήτευσε πολλάς προφητείας εις τον λαόν των Ιουδαίων, έδωκε και τούτο το παράδοξον σημείον, ότι προσέχοντες εις τον ποταμόν της Βαβυλώνος τον καλούμενον Χοβάρ, όταν μεν ίδωσιν αυτόν ξηραινόμενον να ελπίζωσιν ότι θα επέλθη κατά της Βαβυλώνος το δρέπανον της ερημώσεως, όταν δε τον ίδωσιν αυξάνοντα τότε να ελπίζωσιν ότι θα επανέλθωσιν εις την Ιερουσαλήμ. Συναθροισθέντων δε ποτε περί αυτόν πολλών Εβραίων, φοβηθέντων μη οι Βαβυλώνιοι εξαναστώσι κατ’ αυτών και τους φονεύσωσιν, ο Προφήτης εσταμάτησε την ροήν του ποταμού, διελθόντες δε οι Εβραίοι ελυτρώθησαν· οι δε Βαβυλώνιοι, τολμήσαντες να καταδιώξωσιν αυτούς, εις αυτόν κατεποντίσθησαν.
ΑΠΟ την «ΙΘ´ Ὁμιλία» τοῦ Μ. Μακαρίου:
«Ὅποιος θέλει νὰ προσέλθη στὸν Κύριον καὶ νὰ καταξιωθῆ νὰ λάβη τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ νὰ γίνη κατοικητήριον τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ γεμίση τὸν ἑαυτόν του μὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὥστε νὰ μπορέση μὲ καθαρὸν καὶ ἄμωμον τρόπον νὰ ἀποκτήση τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ νὰ τηρήση τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, αὐτὸς ὀφείλει νὰ ἀρχίση ἀπὸ τὴν πίστη. Νὰ πιστεύη δηλαδὴ στὸν Κύριον μὲ ἀπόλυτη βεβαιότητα καὶ νὰ παραδίνη ὅλον τὸν ἑαυτόν του στὰ λόγια καὶ στὶς ἐντολές του καὶ νὰ ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ ὅλα τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, ποὺ τὸν δεσμεύουν, γιὰ νὰ μὴ ἀσχολῆται ὅλος ὁ νοῦς του σὲ κοσμικὰ πράγματα. Καὶ πρέπει νὰ προσκαρτερῆ πάντοτε στὴν προσευχὴ μὲ πίστη, προσευχὴ προσδοκίας στὸν Κύριον, καὶ περιμένοντας πάντοτε τὴν ἐπίσκεψη καὶ τὴν βοήθειά Tου, ἔχοντας συνεχῶς τὸν νοῦ του σὲ αὐτὴν τὴν προσδοκία».
-------------------------------
Μάλλιασε η γλώσσα των αγίων πατέρων της Εκκλησίας να τα λέει! Χιλιοειπωμένα λόγια και σήμερα από πολλούς! Αν όλοι μας αυτά τα λόγια τα αποτυπώναμε και ως πράξη θα είμασταν όλοι άγιοι! Όμως δε το κάνουμε όλοι, κι εμείς που το λέμε δε το κάνουμε! Ελάχιστοι, ελαχιστότατοι ενεργούν με λόγο και πράξη, κι αυτό θεωρώ το γνωρίζει ο Θεός πολύ καλά τί είμαστε κατά βάθος! Άρα μας ανέχεται, περιμένει, μακροθυμεί, μας δίνει χρόνο, σαν εκείνο το πατέρα που περίμενε στο κατώφλι το νεαρό γιό του που πήρε τη περιουσία που νόμιζε ότι του ανήκε ως γιός του πατέρα και τη κατασπατάλησε στις ασωτίες και ανοησίες. Έτσι κάνουμε όλοι μας, νεαροί ανώριμοι που πιστεύουν ότι πάντα διαρκεί η νεότητα και η σφρυγηλότητα, η ορμή και η ενέργεια. Ο χρόνος που δόθηκε προς πνευματική ενηλικίωση ολοένα λιγοστεύει, ή μάλλον επειδή είναι άδηλη η μέρα της απόδοσης του ταλάντου ενώπιον της δικαιοσύνης, μετά τη βραχεία διάβαση από τη κοιλάδα του κλαυθμού και της ερήμου, εμείς συμπεριφερόμαστε ως να μην υπάρχει τίποτε άλλο παρά γη και ανάλωση και μετά ανυπαρξία! Πόσο λάθος κάνουμε όλοι μας, την οικονομία Εκείνου τη νομίσαμε άσκοπη και ψευδή, δυστυχώς όπως είπε αναρίθμητοι θα είναι οι κλητοί να συμμετάσχουν στο τραπέζι της Βασιλείας όμως ελάχιστοι θα τα καταφέρουμε να μπούμε στη γη της Επαγγελίας.
Σέ τί απέτυχαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι --- Tου ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Όταν η γνώση εκτοπίζει τήν Πίστη
«Έπρεπε η ΓΝΩΣΗ να μετατραπεί σε ‘’πίστη’’. Όπως κι
έγινε...» (Βαγγέλης Παπαθανασίου) (*)
Αυτό δέν τό γνώριζαν, ευτυχώς, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Άν είχαν βάλει μπροστά τούς αλγόριθμους - χρέος οφείλουμε στούς Βαβυλωνίους ή
Πέρσες - είναι μάλλον απίθανο νά υπήρχε σήμερα ζωή στόν Πλανήτη Γή.
« 3 καὶ ἀνέστη Ἰωνᾶς
καὶ ἐπορεύθη εἰς Νινευή, καθὰ ἐλάλησε Κύριος· ἡ δὲ Νινευὴ ἦν πόλις μεγάλη τῷ Θεῷ
ὡσεὶ πορείας ὁδοῦ τριῶν ἡμερῶν.» (Ιων. Γ', Π. Διαθήκη)
Παρανοίας τῶν «ἐμβολιαστῶν» συνέχεια* -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀναπληρωτοῦ Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων
Ὅπως διδάσκεται εἰς τούς πρωτοετεῖς φοιτητάς τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιστήμης, ὁ κάθε ὀρθολογικός ἄνθρωπος εἶναι πρόθυμος νά προβῇ εἰς ἕν ἐπιπλέον βῆμα εἰς τήν ἐκτέλεσιν μίας δραστηριότητος πού ἔχει ἀναλάβει μόνον ἄν τό προσδοκώμενον ὁριακόν ὄφελος ἀπό τό ἐπιπλέον αὐτό βῆμα (γνωστόν εἰς τήν διεθνῆ βιβλιογραφίαν ὡς Expected Marginal Benefit, EMB) εἶναι μεγαλύτερον ἤ ἴσον μέ τό προσδοκώμενον ὁριακόν κόστος (Expected Marginal Cost, EMC), εἰδάλλως, δέν κάμνει τό ἐπιπλέον βῆμα. Ὁ θεμελιώδης αὐτός κανών (EMB >= EMC) ἔχει ἐφαρμογήν εἰς πᾶσαν δραστηριότητα τῆς καθημερινότητός μας καί πρέπει νά τόν ἐφαρμόζωμεν, ἄν θέλωμεν νά λεγώμεθα λογικοί ἄνθρωποι καί ὄχι παρανοϊκοί.
Ἡ δυσκολία ἐφαρμογῆς αὐτοῦ τοῦ κανόνος
ἔγκειται εἰς τό γεγονός ὅτι ἀπαιτεῖται συλλογή καί ἐπεξεργασία τῶν σχετικῶν μέ
τήν δραστηριότητα πληροφοριῶν, οὕτως ὥστε νά ἐκτιμήσωμεν ὀρθολογικῶς τά ὡς ἄνω μεγέθη,
EMB καί EMC. Αὐτό σημαίνει ὅτι πρέπει νά λάβωμεν ὑπ’
ὄψιν καί νά σταθμίσωμεν ὅλας τάς σημαντικάς σχετικάς πληροφορίας πού ὑπάρχουν,
συμφώνως μέ τήν ἐπικρατοῦσαν θεωρίαν διαμορφώσεως προσδοκιῶν, πού εἶναι ἡ
θεωρία ὀρθολογικῶν προσδοκιῶν (Rational Expectations Hypothesis). Ἐάν τις λάβῃ ἀπόφασιν ἀνορθολογικῶς,
τοὐτέστιν μετρῶν καί συγκρίνων ἐσφαλμένως αὐτά τά μεγέθη, τότε εἶναι
παρανοϊκός. Ἐάν δέ ἡ ἀπόφασίς του αὐτή ἐπηρεάζῃ καί ἄλλους, τότε εἶναι καί ἀπατεών
ἤ ἀκόμη καί ἐγκληματίας, ἀναλόγως μέ τήν ζημίαν πού θά προκαλέσῃ ἡ ἀνορθολογική
αὐτή ἀπόφασίς του.
Εἰς τό φλέγον θέμα τῶν γνωστῶν «ἐμβολίων
κατά τοῦ κοροναϊοῦ» (ἄν εἶναι ὀρθόν νά ὀνομάζωνται ἔτσι), οἱ «ἐμβολιασταί»
«πολιτικοί», «δημοσιογράφοι», «ἐπίσκοποι», «καθηγηταί» κ.ἄ. ὁμιλοῦν μέ προδήλως
ἐσφαλμένας ἐκτιμήσεις τῶν EMB καί EMC καί μέ περισσόν φανατισμόν ὑπέρ τῶν «ἐμβολίων»,
ἀποτολμῶντες μάλιστα νά τά ἐπιβάλουν ὑποχρεωτικῶς, παρά τό γεγονός ὅτι τοιοῦτον
τι ἐγχείρημα ἀντιβαίνει εἰς αὐτό τοῦτο τό Σύνταγμα, τούς νόμους καί τάς διεθνεῖς
Συμβάσεις διά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ἐφόσον μέχρι καί τό τέλος τοῦ 2023 τά ἐν
λόγῳ «ἐμβόλια» θά διανύουν τό πειραματικόν στάδιον, συμφώνως μέ τούς ἀμερολήπτους
Εἰδικούς Ἐπιστήμονας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Ἐξωτερικοῦ (καί ὄχι τούς
καλοπληρωμένους ἀπό τάς φαρμακευτικάς ἑταιρείας πού παράγουν τά ἐν λόγῳ «ἐμβόλια»
κυβερνητικούς παπαγάλους), ἕπεται ὅτι δέν ὑπάρχουν ἀκόμη ἐπαρκῆ ἀκριβῆ δεδομένα
διά τήν μέτρησιν τῶν EMB καί EMC. Τά δεδομένα πού ὑπάρχουν αὐτήν τήν
στιγμήν δείχνουν ὅτι τά «ἐμβόλια» δέν εἶναι ἀποτελεσματικά, ἐφόσον οἱ ἐμβολιασθέντες
δύνανται νά νοσήσουν ἀπό κοροναϊόν καί νά τόν μεταδώσουν. Δείχνουν ἐπίσης ὅτι
δέν εἶναι οὔτε ἀσφαλῆ, ἐφόσον τά δημοσιευθέντα περιστατικά σοβαρῶν παρενεργειῶν
καί θανάτων ἀπό τά ἐν λόγῳ «ἐμβόλια» εἶναι τόσον πολλά καί αὐξάνονται καθημερινῶς,
ὥστε νά ὑπερβαίνουν κατά πολύ κάθε ἱστορικόν προηγούμενον καί νά προκαλοῦν τήν αἴσθησιν
ὅτι εἶναι πολύ πιθανόν νά μήν ἰσχύῃ ὁ ὡς ἄνω θεμελιώδης κανών ὀρθολογισμοῦ (EMB >= EMC), ἀλλ’ ἡ ἀνισότης EMB < EMC, δεδομένου μάλιστα ὅτι ἡ θνητότης τοῦ
κοροναϊοῦ εἶναι μόνον 0,15% ἐπί τῶν νοσούντων, τοὐτέστιν ποσοστόν 99,85% τῶν
νοσούντων ἀπό κοροναϊόν ἐπιβιώνει καί ἄρα τό EMB ἀπό τά
«ἐμβόλια» εἶναι πολύ μικρόν. Μάλιστα, πλῆθος κορυφαίων Ἐπιστημόνων ἐκτιμοῦν ὅτι
ὄντως ἰσχύει ἡ ἀνισότης EMB < EMC. Εἰς αὐτήν τήν περίπτωσιν, ἡ ὑποχρεωτική
ἐπιβολή τῶν «ἐμβολίων» ἀποτελεῖ ἔγκλημα κατά τῆς ἀνθρωπότητος καί οἱ ὡς ἄνω
προπαγανδισταί τῶν «ἐμβολίων» πρέπει νά λογοδοτήσουν εἰς μίαν Νυρεμβέργην 2. Θά
πρέπῃ δέ νά ἐξηγήσουν εἰς τό Δικαστήριον διά ποῖον λόγον δέν διέδωσαν τά ὑπάρχοντα
φάρμακα κατά τοῦ κοροναϊοῦ, ἐφόσον αὐτά ἔχουν ἤδη ἀποδειχθῆ ἀποτελεσματικά, ἀλλ’
ἐπιβάλλουν μέ φανατισμόν ὑποχρεωτικῶς τά πειραματικά «ἐμβόλια», καθιστῶντες ἔτσι
«πειραματανθρώπους» ὅσους τό δέχονται κατόπιν στυγνῶν ἐκβιασμῶν, ὅτι θ’ ἀπολέσουν
τήν θέσιν των, δέν θά δύνανται νά ταξιδεύσουν, νά συμμετέχουν εἰς κοινωνικάς
δραστηριότητας κ.λπ.
Ἰσχυρίζονται, λοιπόν, ψευδῶς
οἱ «ἐμβολιασταί» ὅτι «τό ὄφελος τῶν «ἐμβολίων» ὑπερβαίνει τό κόστος»! Ὡς
προανεφέρθη, ὅμως, αὐτό εἶναι τό ζητούμενον, καί ἄρα εἶναι ἄκρως παράλογον νά
λαμβάνηται ὡς δεδομένον! Δηλαδή, οἱ «ἐμβολιασταί» διαπράττουν τό γνωστόν λογικόν
σφάλμα «τῆς λήψεως τοῦ ζητουμένου» (γνωστόν ὡς begging the question). Τό σφάλμα αὐτό ἀποτελεῖ
τήν βάσιν τῆς παρανοίας των. Ἐάν ἀποδειχθῆ μελλοντικῶς ὅτι ὄντως ἰσχύει ἡ ἀνισότης
EMB < EMC, ὅπερ ἀπευχόμεθα, τότε θ’
ἀποδειχθῇ καί ὅτι οἱ «ἐμβολιασταί» θά ἔχουν διαπράξει ἔγκλημα κατά τῆς ἀνθρωπότητος
καί θά πρέπῃ νά καταδικασθοῦν δι’ Ἐσχάτην Προδοσίαν. Θά εἶναι ὅμως πολύ ἀργά διά
πολλούς συνανθρώπους μας πού εἴτε θ’ ἀποθάνουν ἀπό τά «ἐμβόλια», εἴτε θά ὑποστοῦν
σοβαράς καί μονίμους παρενεργείας ἀπό αὐτά (παραλύσεις, τερατογενέσεις,
θρομβώσεις, μυοκαρδίτιδας, ἐγκεφαλικά κ.ἄ.), εἴτε θά διωχθοῦν ἀπό τήν παρανοϊκήν
«κυβέρνησιν» καί ἀπό ὅσους ἄλλους παρανοϊκούς ἤ δειλούς ὑλοποιοῦν τό ἄκρως
παράνομον καί ἄκρως παρανοϊκόν μέτρον τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ, καί βεβαίως
οἱ νερώνειοι αὐτοί διωγμοί θά τούς ὁδηγήσουν εἰς τήν οἰκονομικήν ἤ/καί τήν οἰκογενειακήν
καταστραφήν, ἐπειδή ὀρθῶς ἀρνοῦνται νά συμπλεύσουν μέ τήν ὡς ἄνω παράνοιαν καί ἄκραν
παρανομίαν.
Συνεπῶς, μέ βάσιν τήν μακροσκελῆ
καί ἄκρως τεκμηριωμένην μήνυσιν πού κατέθεσεν προσφάτως ὁ Δικηγόρος Ἀθηνῶν κ. Νικόλαος
Ἀντωνιάδης, πρέπει πάραυτα νά παρέμβῃ κάποιος Ἔντιμος καί Πατριώτης Εἰσαγγελεύς,
ἄν ὑπάρχῃ ἀκόμη αὐτό τό εἶδος, διά νά σταματήσῃ τό παρανοϊκόν αὐτό ἔγκλημα, διά
τό ὁποῖον μία μόνον ἐξήγησις ὑπάρχει: ἡ γνωστή νεοταξική ἐμμονή νά μειωθῇ
δραστικῶς ὁ πληθυσμός τῆς γῆς. Ἡ ἐγκληματική αὐτή ἐμμονή ἔχει τάς ρίζας της εἰς
τήν Μαλθουσιανήν ἀνοησίαν, ὅτι ὁ πληθυσμός πολλαπλασιάζεται γρηγορώτερα ἀπό τήν
παραγωγήν τροφίμων καί ἄρα, μακροχρονίως, θά καταστῇ ἀδύνατος ἡ ἐπάρκεια
τροφίμων. Τό συμπέρασμα αὐτό εἶναι βεβαίως παρανοϊκόν, διότι ἀγνοεῖ τήν πρόοδον
τῆς τεχνολογίας. Τό 1800 μ.Χ. τό 90% τοῦ πληθυσμοῦ τῶν Η.Π.Α. ἀπησχολεῖτο εἰς
τόν ἀγροτικόν τομέα, ἀλλά τά ἀγροτικά προϊόντα ὄντως μετά δυσκολίας ἤρκουν διά
νά θρέψουν τόν πληθυσμόν τῶν Η.Π.Α., ἐνῷ σήμερον μόνον τό 3% περίπου ἀπασχολεῖται
εἰς τόν ἀγροτικόν τομέα, ἀλλά, λόγῳ τῆς τεχνολογικῆς προόδου, τά ἀγροτικά
προϊόντα ὑπερπερισσεύουν! Ἐπειδή, λοιπόν, τό Μαλθουσιανόν ἐπιχείρημα ἔχει
καταρρεύσει, οἱ Νεοταξῖται παγκοσμιοποιηταί (=Σατανισταί) σερβίρουν τώρα τήν
δαιμονικήν Εὐγονικήν, προκειμένου νά μειώσουν κατά τά 2/3 τόν πληθυσμόν τῆς γῆς,
ὅπως μᾶς προειδοποίησε ἀπό τό 2009 ἡ πρώην Ὑπουργός Ὑγείας τῆς Φινλανδίας Δρ. Rauni Kilde ( https://www.youtube.com/watch?v=525C-_GzMoU ) καί ὀλίγα ἔτη ἀργότερον ὁ Bill Gates, ὁ ὁποῖος μάλιστα μᾶς εἶπε καί τόν τρόπον ἐξολοθρεύσεως μέρους τοῦ πλθυσμοῦ,
ἤτοι τά «ἐμβόλια», αἱ ὑπηρεσίαι ἀναπαγωγῆς (διά τῶν ἀμβλώσεων), καθώς καί αἱ ὑπηρεσίαι
ὑγείας (https://www.youtube.com/watch?v=kpXa7Iy7BhI ). Αἰ δέ γνωσταί «πλάκες
καθοδηγήσεως τῆς Τζιώρτζια» μᾶς ἔχουν προειδοποιήσει ἐδῶ καί ἀρκετάς δεκαετίας
διά μίαν πολύ δραστικωτέραν μείωσιν τοῦ πληθυσμοῦ (https://gdailynews.wordpress.com/2011/07/14/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B6%CF%8E%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%B1/ ). Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ ὡς ἄνω παρανοϊκή ἐμμονή τῶν νεοταξιτῶν «ἐμβολιαστῶν».
*Μία πρώτη (συντομωτέρα) ἐκδοχή
τοῦ ἄρθρου ἐδημοσιεύθη εἰς τό ἱστολόγιον «Πενταπόσταγμα» (https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/pneymatika-ofelima/7024837_i-paranoia-ton-emboliaston ).
Η Σκέπη της Θεοτόκου
Η εορτή της αγίας Σκέπης της Θεοτόκου ( 1η , και αργότερα , 28η Οκτωβρίου ) αντλεί την υπόθεσή της από τον βίο του οσίου Ανδρέα, του δια Χριστόν σαλού. Η εμφάνιση της Θεοτόκου στον όσιο έγινε αφορμή να καθιερωθεί η εορτή αυτή.
Το περιστατικό συνέβη στη
νότια πλευρά του ναού των Βλαχερνών, στο παρεκκλήσιο της αγίας Σορού, όπου
φυλάσσονταν η εσθήτα, ο πέπλος και μέρος της ζώνης της Θεοτόκου.
Στο παρεκκλήσιο αυτό
γινόταν κάποτε ολονυκτία. Εκεί πήγε να προσευχηθεί και ο όσιος Ανδρέας μαζί με
τον μαθητή του άγιο Επιφάνιο.
Ήταν η ώρα περίπου δέκα το
βράδυ, οπότε ο όσιος βλέπει τη Θεοτόκο να προχωρεί από τις βασιλικές πύλες προς
το άγιο θυσιαστήριο.
Φαινόταν πολύ ψηλή και
είχε λαμπρή τιμητική συνοδεία λευκοφόρων αγίων. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο Τίμιος
Πρόδρομος και ο Θεολόγος Ιωάννης, οι οποίοι βάδιζαν δεξιά και αριστερά της. Από
τους λευκοφόρους άλλοι προπορεύονταν και άλλοι ακολουθούσαν ψάλλοντας ύμνους
και άσματα πνευματικά.
Όταν πλησίασαν στον άμβωνα
, είπε ο όσιος Ανδρέας στον Επιφάνιο:
- Βλέπεις, παιδί μου, την
Κυρία και Δέσποινα του κόσμου;
- Ναι, τίμιε πάτερ,
αποκρίθηκε ο νέος.
Η Θεοτόκος την ώρα εκείνη
γονάτισε και προσευχήθηκε για πολλή ώρα. Παρακαλούσε τον Υιό της για τη σωτηρία
του κόσμου και έβρεχε με δάκρυα το πρόσωπό της. Ύστερα μπήκε στο άγιο
θυσιαστήριο και προσευχήθηκε για τους πιστούς που αγρυπνούσαν.
Όταν τελείωσε τη δέησή
Της, με μια κίνηση χαριτωμένη και σεμνή έβγαλε από την άχραντη κεφαλή Της το
αστραφτερό μαφόριο , και το άπλωσε σαν σκέπη με τα πανάγια χέρια Της πάνω στο
εκκλησίασμα.
Έτσι απλωμένο το έβλεπαν
και οι δυό τους για πολλή ώρα να εκπέμπει δόξα θεϊκή. Όσο φαινόταν εκεί η
Θεοτόκος, φαινόταν και το ιερό μαφόριο να σκορπίζει τη χάρη του. Όταν Εκείνη
άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό, άρχισε κι εκείνο να συστέλλεται λίγο-λίγο και
να χάνεται.
Βίος και πολιτεία της Αγίας ενδόξου Πανευφήμου Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής.
Εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ, οι δε εμέ ζητούντες ευρίσκουσι χάριν και δόξαν. Ηγάπησαν βεβαίως πάντες οι Άγιοι τον Θεόν, και δια τούτο εύρον χάριν και δόξαν παρ’ αυτού. Χάριν μεν εύρον διότι τα σώματα αυτών, κείμενα εν τοις μνήμασι, αναβλύζουσι μύρα και θαύματα επιτελούσιν εις τους ορθώς και μετά πίστεως προστρέχοντας εις αυτούς. Δόξαν δε έλαβον την ουράνιον εκείνην του Θεού, εις την Βασιλείαν των ουρανών. Διότι πόσην δόξαν θέλουσιν έχει οι Άγιοι, όταν ακούσωσι παρά του Χριστού το «Ευ δούλοι αγαθοί, επί ολίδα ήτε πιστοί, επί πολλών καταστήσω υμάς, εισέλθετε εις την βασιλείαν μου»; Ίδετε τι κέρδος έχουσι οι ζητούντες το θέλημα αυτού και τας εντολάς αυτού τηρούντες. Ούτοι είναι μακάριοι, ούτοι θέλουσιν ίδει τον Θεόν, ούτοι θέλουσιν εύρει την χάριν αυτού και την δόξαν. Εκ τούτων μία υπάρχει και η ένδοξος Μαρία η Μαγδαληνή, διότι αύτη τον Θεόν εζήτησε και ηγάπησεν αυτόν· διο χάριν εύρε και δόξαν αυτού, και εγένετο Αγία και Ισαπόστολος. Εις πολλούς δε τόπους το όνομα το άγιον αυτού εκήρυξε, και Μυροφόρος εγένετο, και θαυματουργός κατέστη, και τους πόδας του Κυρίου εφίλησε, και πολλά πράγματα εύρομεν εις τας αγίας Γραφάς δι’ αυτής. Αλλά και οι τέσσαρες Ευαγγελισταί δοξάζουσι αι επαινούσιν αυτήν, περί της αγάπης και της πίστεως, την οποίαν είχεν εις τον Χριστόν.
Mary Magdalene, the Holy Myrrh-bearer and Equal to the Apostles
Saint Mary was from Magdala in Galilee on the Sea of Tiberias, and for this was named Magdalene. When the Lord Jesus cast out seven demons from her, from which she had been suffering, she became His faithful and inseparable disciple, following Him and ministering unto Him even to the time of His crucifixion and burial. Then, returning to Jerusalem together with the rest of the Myrrh-bearers, she prepared the fragrant spices for anointing the body of the Lord. And on the Lord's day they came very early to the tomb, even before the Angels appeared declaring the Resurrection of the Lord.