Αναγνώριση για το Κόσοβο – απαξίωση για την Βόρειο Ήπειρο από την ελληνική κυβέρνηση;
Έντονη είναι τις τελευταίες ημέρες η φημολογία, η οποία τροφοδοτείται από άρθρα κορυφαίων ελληνικών ΜΜΕ τα οποία δεν έχουν διαψευσθεί ακόμα από το Υπουργείο Εξωτερικών, ότι η ελληνική κυβέρνηση προτίθεται να αναγνωρίσει το Κόσοβο.
Αδιαμφισβήτητα μία τέτοια κίνηση, εάν πραγματοποιηθεί, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στα Βαλκάνια, με συνέπειες και εναντίον της Ελλάδας, αφού η ίδια η Αθήνα θα δώσει με αυτό τον τρόπο διπλωματικά και πολιτικά επιχειρήματα σε όσους επιβουλεύονται την εθνική κυριαρχία και ακεραιότητα του Ελληνισμού (βλ. περιπτώσεις Κύπρου – Θράκης).
Παράλληλα, η ελληνική κυβέρνηση θα συναινέσει στην πραγμάτωση της «μεγάλης Αλβανίας», την ώρα που το καθεστώς Ράμα διεξάγει πολιτική βελούδινης εθνοκάθαρσης εις βάρος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
---------------------------
Ο/Η Ανώνυμος είπε...΄΄Ελληνική Κυβέρνηση;΄΄, από πότε; Οι άνθρωποι δηλώνουν με περισσή περιφάνεια αντινατιβιστές, φιλοκίναιδοι, φίλοι των λαθροεισβολέων, υποστηρικτές των εκτρώσεων-δολοφονίας των αγεννήτων παιδιών και υποταγμένοι στους νεοναζιστές Γερμανούς.
Αυτή δεν είναι Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά γενίτσαροι πραγματικοί.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ -- Αθωνικά άνθη
Φίλοι αναγνώστες μας ερωτούν τι σημαίνει ο όρος, του οποίου κάνουμε συχνά χρήση: πνευματική παράδοση. Το θέμα είναι καίριο για την απλανή πορεία της Εκκλησίας. Αποτελεί αληθινόν πνευματικόν θησαυρόν και την λυδίαν λίθον του ήθους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, γιατί είναι συμπύκνωση της βιουμένης πνευματικής αληθείας, η σάρκωση της δογματικής διδασκαλίας. Η πνευματική παράδοση άρχισε με το πρώτο κήρυγμα των Αποστόλων, που περιελάμβανε την διδασκαλία του Κυρίου και κατόπιν συνεχίσθηκε με τις αποκαλύψεις του εν τη Εκκλησία λαλούντος αγίου Πνεύματος. Αλλά η διδασκαλία αυτή ήταν συνοπτική. Το Ευαγγέλιον αποτελεί την πλήρη διδασκαλίαν της Εκκλησίας, αλλά σε αδρές γραμμές. Το άγιον Πνεύμα όμως, με την συνεργίαν των καθαρών ψυχών, απεκάλυψε σε όλες τις διαστάσεις και σε κάθε λεπτομέρεια την εν Χριστώ πνευματικήν ζωήν. Οι άγιοι Πατέρες, σαν σκεύη του αγίου Πνεύματος, δια μέσου των μεγάλων πνευματικών αγώνων των, αποκτώντες συνεχώς πείρα, κατά τους πολέμους των με τον διάβολον, τα πάθη και τον κόσμον και γευόμενοι ποικίλως τις ενέργειες του αγίου Πνεύματος, αλλά και διδασκόμενοι μυστικώς κατά την αναλογίαν της δεκτικότητός των, της καταβολής των, της παιδείας των και των χαρισμάτων των, έγιναν διδάσκαλοι της Εκκλησίας με την καταγραφή της γνώσεως και της σοφίας των, που την παρέδωσαν στους πιστούς.
Τη Θ΄ (9η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ Επισκόπου Ταυρομενίας.
Παγκράτιος ο Άγιος Ιερομάρτυς, ο Επίσκοπος Ταυρομενίας, έσχε γονείς καταγομένους από τα όρια της Αντιοχείας, οίτινες ήκμαζον κατά τον καιρόν όπου συγκατέβη ο Υιός και Λόγος του Θεού και εγένετο δια τον άνθρωπον άνθρωπος, ο φιλάνθρωπος. Ούτοι ακούσαντες τα εξαίσια θαυμάσια, τα οποία ετέλει ο Δεσπότης Χριστός εις τα Ιεροσόλυμα, μετέβησαν εκεί ομού μετά του υιού των Παγκρατίου και ακούοντες την γλυκυτάτην διδαχήν του Σωτήρος επίστευσαν εις Αυτόν και βαπτισθέντες εις το όνομα της Αγίας Τριάδος, επέστρεψαν εις τον οίκον των, αινούντες τον Κύριον. Μετά δε πολύν καιρόν, ζήσαντες ευσεβώς, ετελεύτησαν, ο δε Παγκράτιος έμεινεν εις τον οίκον των, προκόπτων εις σοφίαν και σύνεσιν και εις μελέτην των θείων Γραφών και ανάγνωσιν. Μετά δε την Ανάληψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, κηρύττων ο Απόστολος Πέτρος εις τας πόλεις και χώρας τον λόγον του Θεού, ήλθε και εις τα μέρη του Πόντου, όπου ο Παγκράτιος υπεδέχθη αυτόν ασμένως ως Απόστολον του Σωτήρος Χριστού και εφιλοξένησε πλουσιοπαρόχως μεθ’ όλης αυτού της συνοδείας.
Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :
Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.
«Ο Φράγκος δεν έρχεται με μαχαίρια, πιστόλια και φωτιές. Ήρθε με χάδια και γλυκόλογα…» -- Tου Φώτη Κόντογλου
Σήμερα νομίζεται καλός σε όλα, όποιος είναι αδιάφορος, όποιος δεν νοιάζεται για τίποτα, όποιος δεν νιώθει καμιά ευθύνη. Αλλιώς τον λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Όποιος αγαπά την χώρα μας, τα ήθη και έθιμά μας, την παράδοσή μας, την γλώσσα μας, θεωρείται οπισθοδρομικός. Οι αδιάφοροι παιρνούν για φιλελεύθεροι άνθρωποι, για άνθρωποι που ζούνε με το πνεύμα της εποχής μας, που έχουν για πιστεύω την καλοπέραση, το εύκολο κέρδος, τις ευκολίες, τις αναπαύσεις, κι ας μην απομείνη τίποτα που να θυμίζη σε ποιο μέρος βρισκόμαστε, από που κρατάμε, ποιοί ζήσανε πριν από μας στην χώρα μας. Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλεία, σήμερα περνά για αρετή, κι όποιος έχη τούτη την αρρώστεια πιο βαρειά παρμένη, λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος.
Η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι που πουλιούνται όλα, σε όποιον θέλη να το αγοράση. Καταντήσαμε να μην έχουμε απάνω μας τίποτα ελληνικό, από το σώμα μας ίσαμε το πνεύμα μας. Το μασκάρεμα άρχισε πρώτα από το πνεύμα, και ύστερα έφθασε και στο σώμα. Περισσότερο αντιστάθηκε σε αυτή την παραμόρφωση ο λαός και βαστάξε καμπόσο, μα στο τέλος τον πήρε το ρεύμα και πάει και αυτός. Μάλιστα είναι χειρότερος από τους γραμματισμένους.
The Holy Great Martyr Procopius
The holy Martyr Procopius was born of a pious father named Christopher, but his mother Theodosia was an idolater. After Christopher's death, she presented Neanias - for this was the Saint's name before - to Diocletian, who was at Antioch in Syria. Diocletian made him Duke of Alexandria, and sent him there to punish the Christians. On the way to Alexandria, our Lord spoke to Neanias as once He had to Saul, and turned this new persecutor to faith in Him. Neanias turned back to Scythopolis, and preached Christ. He was betrayed by his own mother, and was arrested and tormented in Caesarea of Palestine. While he was in prison, the Lord appeared to him again and gave him the new name of Procopius (which is derived from the Greek word meaning "progress, advancement"). He was brought out of prison and taken to worship the idols, but at his prayer, the idols fell; many then believed in Christ and suffered martyrdom, among them certain soldiers, twelve women of senatorial rank, and the Saint's own mother, Theodosia. Saint Procopius, after further torments and imprisonment, was beheaded about the year 290.