Η «Νέα Εποχή» και ο διπλός Οικουμενισμός (πολιτικός και θρησκευτικός) -- π. Γεώργιος Μεταλληνός

Η ΕΠΟΧΗ μας σφραγίζεται καθοριστικὰ ἀπὸ μιὰ νέα ἱστορικὴ συγκυρία, τὴ Νέα Παγκόσμια Τάξη πραγμάτων καὶ τὴν ἀνάδυση στὸ παγκόσμιο προσκήνιο μίας νέας παγκόσμιας Μονοκρατορίας τῆς Pax Americana, πού μεταφέρει τὸν κόσμο, ἀναδρομικά, στὴν ἑνότητα τῆς Pax Romana καὶ σ᾽ ὅ,τι αὐτὴ μπορεῖ νὰ σημαίνει γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο.

Ἡ ἀνθρωπότητα ἐντάχθηκε σ' ἕνα παγκόσμιο σύστημα πολιτικῆς καὶ ἀξιῶν, πού ἐλέγχει καὶ διαμορφώνει καθολικά, μέσῳ τῆς ἑνιαιοποιημένης παιδείας καὶ τῶν κατευθυνόμενων Μ.Μ.Ε., τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν κοινωνία, ὡς πλανητικὸ ἄνθρωπο καὶ πλανητικὴ-ὁλιστική κοινωνία. Τὸ Internet-Διαδίκτυο ἰδιαίτερα, ἑνοποιεῖ τὸν κόσμο μας, τεκμηριώνοντας αὐτό, πού ἐμπεριέχει ὁ ὅρος παγκοσμιοποίηση (Globalization). Καὶ εἶναι θεμιτὸ νὰ ἐπικαλούμεθα τὸν ἐλπιδοφόρο λόγο τοῦ Χριστοῦ μας «γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμὴν (Ἰω. 10,18), τὸ ἐρώτημα ὅμως εἶναι: ὑπὸ ποῖον ποιμένα;

ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΝ «Π.Σ.Ε.»; -- Του κ. Δημ. Χατζηνικολάου, Καθ. Οικονομικών Παν/μίου Ιωαννίνων

Οι Προτεστάνται αυξάνουν τας αιρέσεις των!                           

Ο λυσσώδης πόλεμος των δυνάμεων του σκότους κατά του Σωτήρος Χριστού ουδέποτε εκόπασεν, από την δημοσίαν εμφάνισιν Αυτού μέχρι σήμερον. Αι μέθοδοι και τα μέσα που χρησιμοποιούν διαφέρουν, ωστόσον, από εποχήν εις εποχήν και από τόπον εις τόπον, όπως εκάστοτε κρίνει και υπαγορεύει ο αρχηγός των, ο Άρχων του σκότους. Πότε η βία, πότε η προδοσία, πότε η αίρεσις και η διαστροφή και πότε όλ’ αυτά μαζί. Από τας αρχάς του εικοστού αιώνος, μάλιστα, έχουν κατορθώσει ν’ αναβιβάζουν εις πατριαρχικούς και άλλους επισκοπικούς θρόνους Οικουμενιστάς, οι οποίοι ίστανται «ευλαβώς» έμπροσθεν οιαδήποτε αιρέσεως ή θρησκείας, με αποτέλεσμα αι αντιστάσεις να τείνουν να εκλείψουν και αι ως άνω σατανικαί μεθοδείαι να έχουν πλέον ορατά αποτελέσματα. Αι ραδιουργίαι και τα κτυπήματα των ανυστάκτων εχθρών του Χριστού έχουν προσφάτως αυξηθή τόσον, ώστε δυσκολευόμεθα πλέον να τα παρακολουθήσωμεν. Εκτός από την προσπάθειαν αναβιώσεως του Δωδεκαθέου, γίνεται τώρα και απόπειρα αναβιώσεως παλαιών αιρέσεων, όπως του Γνωστικισμού, του Εβιωνισμού, του Μαρκιωνισμού κ.ά. Τούτο επεχειρήθη προσφάτως δια του περιοδικού «ΤΙΜΕ» (22-12-2003, σσ. 66 – 73), το οποίον εδημοσίευσεν εκτενές άρθρον με τίτλον «Τα απολεσθέντα Ευαγγέλια», τα γνωστά εις ημάς ως «απόκρυφα ευαγγέλια», τα οποία έχουν προ πολλού απορριφθεί από την Εκκλησίαν.

Iconoclasm and Ecumenism -- By Protopresbyter Theodoros Zisis

The black clouds of heresy have been allowed to cover and darken the blue sky of the Orthodox Faith, to divide and set at odds the Orthodox faithful, to interrupt the uninterrupted continuity and succession of the Orthodox dogmas for a nearly a hundred years. Now, however, by God's grace and cooperation, through the prayers of the All-Holy Theotokos and of the God-instructed and God-illumined Holy Fathers, we do our part to disperse the black cloud of pan-heretical Ecumenism by our fervent Orthodox confession, just as the black cloud of Iconclasm was dispersed after having tried the Church for more than a century. Together with other priests—some of whom, being unable to bear the darkness any longer, have already come out into the light, as the monks of Olympus of Bithynia did during Iconoclasm—we have made a beginning. It is our hope that in continuation God will raise up and reveal Patriarchs and Bishops as he did in that era, bringing about a new Triumph of Orthodoxy over new, hidden, and dangerous powers of darkness.

Τη Δ΄ (4η) Ιουνίου, μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών ΜΗΤΡΟΦΑΝΟΥΣ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Μητροφάνης, ο Άγιος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ήκμασε κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου του Μεγάλου εν έτει τκ΄ (320) υιός ων Δομετίου, αδελφού Πρόβου, του βασιλεύσαντος εν έτει σοστ΄ (276). Είχε δε ο Δομέτιος δύο υιούς, τον Πρόβον και τον Μητροφάνη. Χρησάμενος δε ο Άγιος σώφρονα και ορθόν λογισμόν και θεωρήσας την θρησκείαν των ειδώλων ψευδή και πεπλανημένην, προσήλθεν εις την αληθή πίστιν του Χριστού και πορευθείς εις το Βυζάντιον συνανεστρέφετο μετά του Τίτου, του Επισκόπου Βυζαντίου, όστις ήτο ανήρ άγιος και θεοφόρος. Βλέπων δε τον Μητροφάνη όντα εστολισμένον δια πολλών αρετών, συνηρίθμησε τούτον μετά των Κληρικών, ήτοι εποίησεν αυτόν αναγνώστην. Αφ’ ου δε απέθανεν ο άγιος Τίτος, εγένετο Επίσκοπος του Βυζαντίου Δομέτιος, ο πατήρ του αγίου Μητροφάνους.

Φώτης Κόντογλου : Οι πειρασμοί.

«Ὅπως τὰ βλέφαρα ἀγγίζουνε τόνα τ᾿ ἄλλο, ἔτσι κι οἱ πειρασμοὶ εἶνε κοντὰ στοὺς ἀνθρώπους. Καὶ τὰ οἰκονόμησε ὁ Θεὸς μὲ σοφία, γιὰ τὴ δική σου ὠφέλεια, γιὰ νὰ χτυπᾶς μὲ ὑπομονὴ τὴν πόρτα Του, καὶ ἀπὸ τὸν φόβο τῶν λυπηρῶν νὰ Τὸν θυμᾶται ὁ λογισμός σου, καὶ νὰ Τὸν σιμώσεις μὲ τὴν προσευχή, καὶ ν᾿ ἁγιαστεῖ ἡ καρδιά σου μὲ τὸ νὰ Τὸν συλλογίζεσαι. Καὶ σὰν Τὸν ἐπικαλεστεῖς θὰ σ᾿ ἀκούσει, καὶ θὰ μάθεις πῶς ὁ Θεὸς εἶνε Κεῖνος ποὺ θὰ σὲ γλυτώσει. Καὶ θὰ νοιώσεις Κεῖνον ποὺ σ᾿ ἔπλασε καὶ ποὺ νοιάζεται γιὰ σένα καὶ ποὺ σὲ φυλάγει καὶ πώπλασε διπλὸ τὸν κόσμο γιὰ σένα, τὸν ἕνα σὰν δάσκαλο καὶ πρόσκαιρο παιδευτή, τὸν ἄλλο σὰν πατρογονικὸ σπίτι σου καὶ αἰώνια κληρονομιά σου. Δὲν σ᾿ ἔκανε ὁ Θεὸς ἀπαλλαγμένο ἀπ᾿ τὰ λυπηρά, μήπως θαρρευόμενος στὴν Θεότητα, κληρονομήσεις ὅ,τι κληρονόμησε κεῖνος, ποὺ πρῶτα λεγότανε Ἑωσφόρος, κι ὕστερα γίνηκε Σατανᾶς καὶ πάλι δὲν σ᾿ ἔκανε ἀλύγιστον καὶ ἀσάλευτον, γιὰ νὰ μὴ γίνεις σὰν τ᾿ ἄψυχα τὰ κτίσματα καὶ σοῦ δοθοῦνε τὰ ἀγαθὰ δίχως κέρδος καὶ δίχως μισθό, ὅπως στὰ ἄλογα εἶνε τὰ φυσικὰ χαρίσματα τὰ χτηνώδικα. Γιατὶ εἶνε εὔκολο σ᾿ ὅλους νὰ καταλάβουνε πόση ὠφέλεια καὶ πόση φχαρίστηση καὶ ταπείνωση κερδίζει ὁ ἄνθρωπος περνώντας τοῦτα τὰ μπόδια».

Παναγία η Μαλεβή

Ο Πάρνωνας, το κατάφυτο βουνό της Κυνουρίας με τα πολλά μοναστήρια, φιλοξενεί στη βορεινή του πλευρά την ιερά μονή της Παναγίας Μαλεβής. 

Η θεομητορική εικόνα της Κοιμήσεως, που φυλάσσεται σε αυτή, η μυροβλύτισσα και θαυματουργή, έχει σαγηνεύσει τις τελευταίες δεκαετίες το πανελλήνιο. 
Το άγιο μύρο αναβλύζει ευωδιαστό από την αγία εικόνα. Συχνά είναι τόσο πολύ, ώστε κατεβαίνει στο προσκυνητάρι και φθάνει μέχρι το δάπεδο του ναού. 

Η Γυναίκα με το μύρο.

Ο αείμνηστος λαϊκός ιεροκήρυκας Δ. Παναγόπουλος, ο οποίος συνετέλεσε πολύ στη διάδοση του θαυμαστού αυτού γεγονότος, διηγείται την εντυπωσιακή γνωριμία του με το άγιο μύρο και το μοναστήρι της Μαλεβής. 

« Μετά το τέλος μιας ομιλίας μου, με πλησιάζει κάποια άγνωστη μαυροφορεμένη γυναίκα. Κρατούσε στο χέρι λευκό φάκελο με αρκετό μπαμπάκι, που ανέδιδε μια πρωτόγνωρη ευωδία. Μου το προσφέρει και μου λέει: 

Θεῖος ἔρως - «ΑΓΑΠΗΣΩ ΣΕ, ΚΥΡΙΕ» -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη.

Μέγας καί ἀπέραντος και ἀνεξιχνίαστος ὠκεανός εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Μιά ἀγάπη ἀπρόσιτη, ἀκατάληπτη, ἀνέκφραστη, ἀπερίγραπτη, πού μόνο ὁ ἴδιος ὁ Θεός τή γνωρίζει. Κατά τόν Ἰωάννη τόν Θεολόγο, «ὁ Θεός Φῶς ἐστι» καί «ὁ Θεός Ἀγάπη ἐστί». Ἀλλά ποιος μπορεῖ νά περιγράψει τοῦτο το Φῶς; Τοῦτο τό Φῶς δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τά φῶτα τοῦ γήϊνου κόσμου. Ὅπως καί ἡ Ἀγάπη Του δέ μετριέται οὔτε μέ τό λογικό, οὔτε μέ τ’ ἀνθρώπινα συναισθήματα. Ὁ Θεός ὡς Φῶς καί ὡς Ἀγάπη εἶναι ἀκατάληπτος. Οὔτε το Φῶς Του μποροῦμε νά προσεγγίσουμε, οὔτε τήν Ἀγάπη Του. Ἐλάχιστο Φῶς καί μέρος τῆς Ἀγάπης Του εἶδαν καί γεύτηκαν οἱ ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ. Μέρος τοῦ φωτός γεύτηκαν, στη Μεταμόρφωση —«καθώς ἠδύναντο»— καί τῆς Ἀγάπης Του σημάδια στά τρία χρόνια πού ζήσανε μαζί. «Ὀψόμεθα τόν Κύριον καθώς ἐστι», μόνο στή βασιλεία Του. Ἕνα πρᾶγμα μόνο ξέρουμε ὅτι ἡ Ἀγάπη Του Τόν ἔφερε στή μολυσμένη γῆ μας γιά νά μᾶς λυτρώσει καί νά μᾶς ὁδηγήσει στή βασιλεία Του. Ἕνας μονάχα ὁ στοχασμός μας καί ἕνα τό ἐρωτηματικό μας μπροστά στήν ἀπρόσιτη τούτη Ἀγάπη: «Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περί πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν»; Πόση εἶναι ἡ δική μας ἀγάπη; Ποιά τῆς καρδιᾶς μας ἡ ἀνταπόδοση και προσφορά; Ποιά τῆς δικῆς μας ἀγάπης ἡ ποιότητα;

Aπό την ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ «Ε.ΛΑ.Σ»

Ανταποκρινόμενοι στο αγωνιώδες κάλεσμα ανησυχούντων Ελλήνων να καταθέσουμε τις απόψεις μας περί των τεστ και του αναγκαστικού εμβολιασμού, ΔΗΛΩΝΟΝΤΑΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ και «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», προβήκαμε σε μία εμπεριστατωμένη κατά το δυνατόν, μελέτη, προκειμένου να καταθέσουμε μία σαφή άποψη επί των τεκταινομένων. Οι συνημμένες δύο μελέτες αφορούν ΔΗΛΩΣΕΙΣ για ιατρικές πράξεις επί ενηλίκων και επί ανηλίκων όσον αφορά την συνταγματικότητά τους. Φυσικά δεν φιλοδοξούμε να υιοθετηθούν από τους αμφισβητούντες τις θέσεις μας. Μπορούν κάλλιστα, ως συνήθως, να μας επικρίνουν διυλίζοντας κάποιο φραστικό γραφόμενό μας. Είμαστε μάρτυρες του μεγαλύτερου ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ στην ανθρώπινη ιστορία. Από εμάς εξαρτάται αν θα πούμε ΤΕΛΟΣ ή θα παραδώσουμε το σώμα μας, την υγεία μας, τα παιδιά μας, την ζωή μας, την ελευθερία μας σε χέρια τρίτων! Οπότε ή  θα σηκώσουμε ανάστημα τώρα ή θα το μετανιώσουμε στο εγγύς μέλλον.

Lucillian of Byzantium, 4 martyred Youths and Paula the Virgin

Formerly a priest of the idols near Nicomedia, the Saint came to the Christian Faith in his old age; this was during the reign of Aurelian (270-275). Lucillian was brought before Silvan the Count; when he refused to return to the service of the idols, his jaw was broken, he was beaten with rods, and hanged upside down, then imprisoned with four Christian children, Claudius, Hypatius, Paul, and Dionysius. All of them were brought out again before Silvan, and remaining constant in their faith, were cast into a raging furnace. Preserved unharmed, they were sent to Byzantium, where the children were beheaded, and Lucillian was crucified. The virgin Paula, a Christian, buried their holy relics. For this, she was taken before the Count, and refusing to sacrifice to the idols, was stripped naked and mercilessly thrashed; after other torments, she was beheaded, in 270. There was a church in their honor in Constantinople.