Ο ευσεβής και φιλόθεος Ορθόδοξος χριστιανός πουθενά δεν θα εύρισκε τόσον πλήρη ερμηνείαν του νοήματος της Αναστάσεως του Κυρίου Ιησού, ως και των άλλων Δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών, από το «Εορτοδρόμιον» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Το βιβλίον αυτό έχει ιδιαιτέραν χάριν, όχι μόνον διότι εγράφη δια χειρός ηγιασμένης, αλλά και διότι εις τας σελίδας του συγκεντρούνται αι άκτιστοι ακτίνες του Αγίου Πνεύματος, ως Υμνολογία, ως ηθική φιλοσοφία, ως δογματική έκθεσις, ως Μυστική Θεολογία, ως πλούτος Πατερικής Γραμματολογίας. Ο ακάματος και θεοφώτιστος συγγραφεύς του συνεπύκνωσεν ό,τι θειότερον παρήγαγεν η ένθεος καρδία και ο θεόληπτος νους των αγίων Πατέρων, εν τη ερμηνεία όλων των φάσεων της θείας Οικονομίας, της Σταυρικής Θυσίας και της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου, και ό,τι ευηχέστερον ως μουσουργικόν και αιθέριον Υμνολόγημα μας έδωσεν η πνευματοκίνητος λύρα των μελωδών και καλλικελάδων αηδόνων της αγιωτάτης Εκκλησίας μας. Μέσα σε είκοσι πέντε σελίδας του «Εορτοδρομίου», μαθαίνει ο ορθόδοξος Χριστιανός το μέγα μυστήριον της Αναστάσεως του Χριστού μας, όπως το συνέλαβον οι θείοι Πατερικοί νόες και μυσταγωγείται εις τα υψηλά νοήματα της «εορτής των εορτών».
Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!
Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;
Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;
Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;
Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;
Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος
δρόμο.
IΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ -- ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΟΚΟΡΗ ΙΑΤΡΟΣ – ΘΕΟΛΟΓΟΣ Ἀντιπρόεδρος τῆς Πολιτιστικῆς καί Κοινωνικῆς Κινήσεως «ΕΠΑΛΞΕΙΣ».
ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΚΑΙ ΕΜΒΟΛΙΑ-ΠΩΣ ΕΝΕΡΓΟΥΝ
Πρίν ἀναπτύξουμε τό θέμα τί εἶναι ὁ κορωνοϊός καί πῶς ἐνεργοῦν τά σχετικά ἐμβόλια, θά ἦταν καλό νά γίνει μία ἐπισήμανση γιά τό ἀνοσολογικό μας σύστημα πῶς ἀντιδρᾶ στόν κορωνοϊό καί πῶς στά ἐμβόλια. Ὅταν ὁ κορωνοϊός εἰσέλθει σέ κύτταρα τοῦ σώματός μας γιά νά πολλαπλασιαστεῖ, χρησιμοποιεῖ τό γενετικό ὑλικό τοῦ κυττάρου στό ὁποῖο εἰσῆλθε. Τότε τό σῶμα μας ἐνεργοποιεῖ τήν ἄμυνά του γιά νά ἐξοντώσει ὅσα κύτταρά του μολύνθηκαν. Θά λέγαμε ὅτι ὁ ἰός πού προκάλεσε τήν μόλυνση ἔχει μιά ταυτότητα, πού προσδιορίζεται ἀπό τά ἀντιγόνα τά ὁποῖα φέρει.
Τη ΚΖ΄ (27η) Μαϊου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ του Ρώσου του νέου Ομολογητού και σημειοφόρου,
όστις, πωληθείς ως αιχμάλωτος και εν τη κωμοπόλει Προκοπίω της εν τη Μικρά Ασία Καππαδοκίας αχθείς και ασκητικώς εκεί αγωνισάμενος, εκοιμήθη εν Κυρίω κατά το έτος αψλ΄ (1730)
Ιωάννης ο Ρώσος ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών και νέος Ομολογητής, ο φιλόστοργος και αναίμακτος του Χριστού Μάρτυς, συγκαλεί σήμερον ημάς, ω χριστεπώνυμον πλήρωμα, εις τον πανίερον αυτού Ναόν, προς εορτασμόν της ιεράς και χαριτωνύμου αυτού μνήμης. Διότι δια της άκρας αυτού καρτερίας και της αδιστάκτου και ευσεβούς αυτού πίστεως, όχι μόνον μέγας Ομολογητής ανεδείχθη, αλλά και θαυματουργός μέγιστος, καταπλήξας άπαντας δια των υπερφυών θαυμάτων του και της υψοποιού ταπεινώσεως αυτού και μετά των Αγίων Αγγέλων πέριξ του θρόνου της Μεγαλωσύνης παριστάμενος και αοράτος εν μέσω ημών ευρισκόμενος, πλουσιοπαρόχως παρέχει τας δωρεάς εις ημάς τους τιμώντας την ιεράν μνήμην αυτού. Ένεκα τούτου εις τον παρ’ ημών εορταζόμενον Άγιον Ιωάννην μεγάλη τιμή οφείλεται και βαθεία ευλάβεια.
Δεν σκέπτομαι μόνο αυτόν τον Ιούδα Πολύκαρπο, αλλά τους αναρίθμητους "Ορθόδοξους" που κοινωνούν με τους οικουμενιστές . ....
O νέος Μητροπολίτης Ιταλίας Πολύκαρπος μετά την συνάντηση που είχε στο Βατικανό με τον Πάπα δήλωσε τα κάτωθι σύμφωνα με το vaticanews.
"Ο δρόμος προς την ενότητα μεταξύ Καθολικών και Ορθόδοξων δεν αμφισβητείται. Είναι ένα ταξίδι που συνεχίζει προς τον στόχο του, ενθαρρύνεται από τις χειρονομίες και την εγγύτητα του Φραγκίσκου και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. "
“Η συνάντηση με τον Πάπα Φραγκίσκο πήγε πολύ καλά. Ήταν μια πολύ εγκάρδια συνάντηση, ενός γιου με τον αγαπημένο του πατέρα, μιας συνάντησης επισκόπου με τον προκαθήμενο και τον πατριάρχη του. Ο Άγιος Πατέρας έχει μια μεγάλη καρδιά, μια γνήσια καρδιά, τον ευχαρίστησα για το ενθαρρυντικό μήνυμα που μου έστειλε για την ενθάρρυνσή μου, ζήτησα την παπική ευλογία του για την υπηρεσία μου, πάλι, στην Ιταλία και αυτή τη φορά ως επίσκοπος, και τον διαβεβαίωσα ότι για τις προσευχές ώστε να του δώσει ο Θεός πολλά χρόνια σωματικής και πνευματικής υγείας, για το καλό της καθολικής Εκκλησίας και επίσης για το καλό κάθε ανθρώπου καλής θέλησης, για τον οποίο ο Άγιος Πατέρας έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία.
Η εγγύτητα του Πάπα Φραγκίσκου και του Βαρθολομαίου, οι χειρονομίες τους, πηγαίνουν όλο και περισσότερο προς την κατεύθυνση της πλήρους ενότητας, ξεκινώντας από κοινές ευαισθησίες: προώθηση της ειρήνης, διαθρησκευτικός διάλογος, προστασία της δημιουργίας και όσων έχουν ανάγκη, όπως πρόσφυγες., Όλοι θυμηθείτε το ταξίδι στη Λέσβο το 2016. Χωρίς να ξεχνάτε τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που υπαγορεύονται από την πανδημία.
Πού είναι λοιπόν το ταξίδι των Καθολικών και των Ορθόδοξων προς την πλήρη ενότητα;
R. – Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι η εγγύτητα, οι χειρονομίες, οι πρωτοβουλίες του Πάπα Φραγκίσκου και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου είναι γνήσιες και μακριά από οποιαδήποτε κοσμική ή θεαματική πτυχή. Είναι δύο άνθρωποι που έχουν τις ίδιες σκέψεις και ευαισθησίες, γνωρίζουν ότι πρέπει να ενεργούν μαζί για το καλό της ταραγμένης ανθρωπότητας μας, πρόσφατα ακόμη περισσότερο ενοχλημένοι από την υγεία και τις οικονομικές κρίσεις που προκαλούνται από την πανδημία του κοροναϊού. Το ταξίδι των Καθολικών και των Ορθόδοξων προς την πλήρη ενότητα βρίσκεται σε καλό δρόμο, υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, και κινείται προς τη γραμμή του τερματισμού. Πιστεύω ότι, στο επίπεδο των πιστών, αυτός ο στόχος έχει ήδη επιτευχθεί και αυτό είναι πιο σημαντικό από ό, τι σε θεσμικό επίπεδο.
Έτσι, συγκεκριμένα, πώς μπορούμε να περπατήσουμε μαζί τώρα;
Ρ. – Αλλά ήδη περπατάμε μαζί, αυτό δεν αμφισβητείται, δεν είναι θέμα «θέλουμε ή δεν θέλουμε», πρέπει να περπατήσουμε μαζί σε έναν κόσμο που γίνεται χωριό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι περπατάμε μαζί και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κοινό μας μονοπάτι είναι σταθερό και θυμάται το μονοπάτι προς Εμμαούς, είναι βέβαιο ότι σε αυτό το κοινό μονοπάτι, όπως και στους Εμμαούς, συνοδεύονται από τον κοινό μας Θεό, Κύριε, Σωτήρα, ο Αναστημένος Χριστός. Αρκεί να βασιστούμε στην καθοδήγηση του Χριστού, αρκεί να αναγνωρίσουμε ότι ο Χριστός μας συνοδεύει, και ακόμα κι αν οι αμαρτίες μας μας εμποδίζουν να δούμε ότι μας συνοδεύει, πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά, να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που βάζει ο κακός ανάμεσα στα πόδια μας, και αν πέσουμε πρέπει να σηκωθούμε, να συνεχίσουμε και να μην επιστρέψουμε.
Λοιπόν, τι θα μπορούσε να απειλήσει την πορεία προς την ενότητα σήμερα;
Ρ. – Σχετικισμός, αδιαφορία, αδιαφορία, απαισιοδοξία, ιδέα της επιφανειακής ενότητας, διοικητικής-θεσμικής ενότητας, κοσμικότητας, πιθανών γεωπολιτικών παιχνιδιών: όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη μονάδα. Η Εκκλησία δεν είναι θεσμός αυτού του κόσμου, αλλά είναι το θείο και ανθρώπινο μυστικιστικό σώμα του Χριστού.
vaticannews.va
ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. -- π. Γεώργιος Αγγελακάκης
Πηγή : https://agiooros.org/
4th Wednesday after Pascha - Mid-Pentecost
After the Saviour had miraculously healed the paralytic, the Jews, especially the Pharisees and Scribes, were moved with envy and persecuted Him, and sought to slay Him, using the excuse that He did not keep the Sabbath, since He worked miracles on that day. Jesus then departed to Galilee. About the middle of the Feast of Tabernacles, He went up again to the Temple and taught. The Jews, marvelling at the wisdom of His words, said, "How knoweth this man letters, having never learned?" But Christ first reproached their unbelief and lawlessness, then proved to them by the Law that they sought to slay Him unjustly, supposedly as a despiser of the Law, since He had healed the paralytic on the Sabbath. Therefore, since the things spoken by Christ in the middle of the Feast of Tabernacles are related to the Sunday of the Paralytic that is just passed, and since we have already reached the midpoint of the fifty days between Pascha and Pentecost, the Church has appointed this present feast as a bond between the two great feasts, thereby uniting, as it were, the two into one, and partaking of the grace of them both. Therefore today's feast is called Mid-Pentecost, and the Gospel Reading, "At Mid-feast"--though it refers to the Feast of Tabernacles--is used.