Ο ευσεβής και φιλόθεος Ορθόδοξος χριστιανός πουθενά δεν θα εύρισκε τόσον πλήρη ερμηνείαν του νοήματος της Αναστάσεως του Κυρίου Ιησού, ως και των άλλων Δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών, από το «Εορτοδρόμιον» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Το βιβλίον αυτό έχει ιδιαιτέραν χάριν, όχι μόνον διότι εγράφη δια χειρός ηγιασμένης, αλλά και διότι εις τας σελίδας του συγκεντρούνται αι άκτιστοι ακτίνες του Αγίου Πνεύματος, ως Υμνολογία, ως ηθική φιλοσοφία, ως δογματική έκθεσις, ως Μυστική Θεολογία, ως πλούτος Πατερικής Γραμματολογίας. Ο ακάματος και θεοφώτιστος συγγραφεύς του συνεπύκνωσεν ό,τι θειότερον παρήγαγεν η ένθεος καρδία και ο θεόληπτος νους των αγίων Πατέρων, εν τη ερμηνεία όλων των φάσεων της θείας Οικονομίας, της Σταυρικής Θυσίας και της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου, και ό,τι ευηχέστερον ως μουσουργικόν και αιθέριον Υμνολόγημα μας έδωσεν η πνευματοκίνητος λύρα των μελωδών και καλλικελάδων αηδόνων της αγιωτάτης Εκκλησίας μας. Μέσα σε είκοσι πέντε σελίδας του «Εορτοδρομίου», μαθαίνει ο ορθόδοξος Χριστιανός το μέγα μυστήριον της Αναστάσεως του Χριστού μας, όπως το συνέλαβον οι θείοι Πατερικοί νόες και μυσταγωγείται εις τα υψηλά νοήματα της «εορτής των εορτών». Αλλά και δονείται την καρδίαν από τα θεία απηχήματα της μελωδικής κιθάρας του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού.
Ορθόδοξοι κατά τήν αμφισβαίναν * -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
- Ρουμελιώτης Δημήτριος «Συνιστᾶ βλασφημία κατεναντίον τοῦ ἁγίου
Πνεύματος, ἡ δίωξις τῶν ἐκείνων τῶν ὁμοδόξων κατά πάντα πρός τὸν κοινόν
προστάτην ἅγιον, ὑπό τοῦ ἑτεροδόξου πρός τόν προστάτην ἅγιον, ἕνεκα καί μόνον τῆς
ὁμοδοξίας τοῦ καταδιωκομένου πρός τόν ἐν λόγω κοινόν αὐτῶν προστάτην ἅγιον. Καί
οὐχί τοσοῦτον κακόν τοῦτον τό κακόν, τό ὅμως κατανοητόν ἐν ἀνθρὠποις, ὅσον τό
κακόν τό δηλοῦν τό ἀκατανόητον τοῦ θεωρουμένου, ὑπό των ἀδελφῶν αὐτῶν, ἐν τῆ
μία καί ταυτῆ αὐλήν. Καί ἡ ἐπί ἀμετανοησίας ἀσυγχώρητος βαρυτέρα βλασφημία
κατεναντίον τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἔσται ἐκ τοῦ εἶναι ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου
Πνεύματος ἡ, κοινή πάντων τῶν ὁρθοδόξων, δόξα τοῦ αὐτῶν προστάτου ἁγίου, ἡ ἀναλλοίωτος
μία καί αὐτή δόξα , ἡ ἐξ ἀπαρχῆς τῶν πάντων καί ἄχρι τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου, τῆς
φοβερᾶς. Καρούλια ἁγίου
Ὅρους, Μάρτιος 1982.»
- Kyprianos Christodoulides Συχνά λέγουν ότι "καί οι άγιοι κάνουν λάθη". Δυσνόητος η γραφή τών Καρουλίων.
Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, νέκρωση τοῦ Θανάτου -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ Ὁμοτ. Καθηγ. Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπ. Ἀθηνῶν
Τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς τῆς Ἱστορίας: Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς μέσα στὴν Ἱστορία. Εἶναι αὐτὸ ποὺ διαφοροποιεῖ τὸν Χριστιανισμὸ ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη θρησκεία. Οἱ ἄλλες θρησκεῖες ἔχουν ἀρχηγοὺς θνητούς, ἐνῶ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Ἀναστημένος Χριστός. «Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ» σημαίνει θέωση καὶ ἀνάσταση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως καὶ ἐλπίδα τῆς θέωσης καὶ ἀνάστασης τῆς δικῆς μας ὑποστάσεως. Ἀφοῦ βρέθηκε τὸ φάρμακο, ὑπάρχει ἐλπίδα ζωῆς.
Διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀποκτᾶ ἄλλο νόημα καὶ ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος. Ζωὴ σημαίνει κοινωνία μὲ τὸν Θεό. Δὲν εἶναι πλέον θάνατος τὸ τέλος τῆς παρούσας ζωῆς, ἀλλὰ ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Χριστό. Ὁ χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα δὲν εἶναι θάνατος, ἀλλὰ προσωρινὸς ὕπνος.
Τη ΙΔ΄ (14η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΙΣΙΔΩΡΟΥ του εν Χίω μαρτυρήσαντος.
Ισίδωρος, ο ένδοξος Μάρτυς του Χριστού, ήκμασεν εις τον καιρόν του βασιλέως Δεκίου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251). Πατρίς του ήτο η Αλεξάνδρεια, υπηρέτει δε ως στρατιώτης και είχε την θέσιν του εφεδρικού. Ελθών δε εις την Χίον με τα στρατιωτικά πλοία, των οποίων ηγεμών και αρχηγός ήτο ο Νουμέριος, διεβλήθη από τον Ιούλιον τον εκατόνταρχον ότι ήτο Χριστιανός και σέβεται τον Χριστόν και ούτω δεν τιμά τους ιδικούς των θεούς. Καλέσας λοιπόν αυτόν ο Νουμέριος τον ηρώτησεν εάν είναι Χριστιανός, καθώς έλεγεν ο Ιούλιος. Ο δε Ισίδωρος, με πάσαν ελευθερίαν και αφοβίαν απεκρίθη· «Γνώριζε, ω ηγεμών, ότι αληθώς εγώ σέβομαι τον Χριστόν και Αυτόν προσκυνώ και την Εικόνα του ασπάζομαι Αυτόν μόνον λατρεύω ως Θεόν και Αυτόν προσπαθώ να φθάσω και επιθυμώ να απολαύσω, όστις είναι το άκρον επιθυμητόν, εκείνος δε όστις θέλει αξιωθή να τον απολαύση τίποτε άλλο δεν επιθυμεί πλέον να έχη.
π. Θεόδωρος Zήσης :
«Ὁ οἰκουμενισμὸς προκαλεῖ μεγάλη βλάβη στὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐκεῖνο ποὺ δὲν μπόρεσε μὲ τὴ δολιότητα νὰ πετύχει ὁ Πάπας, δηλαδὴ νὰ ὑποτάξει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὸ πετυχαίνει τώρα μὲ τοὺς «ὀρθοδόξους» οἰκουμενιστές... Ὁ ἐκ τοῦ φιλοπαπισμοῦ καὶ φιλοπροτεσταντισμοῦ κίνδυνος εἶναι μεγάλος. Πρέπει νὰ προλάβουμε τὴν ἐπερχόμενη προδοσία. Χρειάζονται περισσότεροι ζηλωτές, οἱ ὁποῖοι θὰ μιλοῦν μὲ παρρησία καὶ θὰ ἀφυπνίζουν τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἀναπαύονται στοὺς θρόνους τους καὶ νωχελικὰ ἁπλώνουν τὰ χέρια τους νὰ εὐλογήσουν ἀδιακρίτως ὀρθοδόξους, παπικοὺς καὶ προτεστάντες, ἀδιαφορώντας ἂν μὲ τὴν τακτική τους αὐτὴ προδίδουν τὴν Ὀρθοδοξία»
(Ὀρθόδοξος Τύπος,13/01/2012).
Να διακοπή το μνημόσυνον -- του αειμνήστου Γεωργίου Ζερβού διευθυντού του «Ορθοδόξου Τύπου»
Πιστεύομεν ότι η ισοπεδωτική πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον Οικουμενισμόν – Παπισμόν είναι άνευ επιστροφής. Διότι δεν υπάρχει δυναμική αντίστασις εναντίον όσων νοθεύουν την Ορθόδοξον Πίστιν και το Ορθόδοξον φρόνημα. Δι΄ αυτό απαιτούνται κινήσεις αι οποίαι θα περιορίσουν την «ξέφρενον» πορείαν προς τον Οικουμενισμόν – Παπισμόν. Μία κίνησις είναι η διακοπή του Μνημοσύνου του Οικουμενικού Πατριάρχου. Η κίνησις αυτή θα τρομοκρατήση τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και τους «συνοδοιπόρους» του Επισκόπους. Η διακοπή του μνημοσύνου του ενός θα τρομοκρατήση τον άλλον, ο οποίος εις όλας τας σχετικάς ομιλίας του επισημαίνει ότι τον συντονιστικόν ρόλον προς την παναίρεσιν του Οικουμενισμού έχει το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και ότι αυτός ακολουθεί. Αναζητούνται γενναίοι κληρικοί, μοναχοί και Επίσκοποι.
(Ο.Τ. 1677).
ΠΡΩΤΑ ΘΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΖΥΓΟ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ -- Toυ αδελφού μας Ευστάθιου Μοσχοβίτη
Με την χάρη του Θεού πρώτα θα απελευθερωθούμε από τον ζυγό της αμαρτίας για να μπορέσουμε να αποτινάξουμε την παγκόσμια αντίχριστη Σιωνιστική δικτατορία από την Ορθόδοξη Ελλάδα.
Συνέχεια : https://www.brighteon.com/d38bd540-cc57-4290-8b5a-588fb691109a
Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟ ΒΕΒΑΙΟΤΕΡΟ ΓΕΓΟΝΟΣ! ΠΟΤΕ ΕΓΙΝΕ, ΠΟΤΕ ΑΝΑΓΓΕΛΘΗΚΕ, ΠΟΙΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΝ ΕΙΔΕ.
Πηγή : http://epistrofi-sotiria.blogspot.com/
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ -- ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 13ῃ Μαΐου 2021
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΤΑΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
The Holy Martyr Glyceria
This Martyr contested in 141 in Trajanopolis of Thrace, during the reign of the Emperor Antoninus Pius. At a heathen festival, when Sabine the Governor of Trajanopolis was offering sacrifice, Saint Glyceria entered the temple and declared herself to be a handmaid of Christ. Sabine commanded her to sacrifice. She went to the statue of Zeus and overturned it, dashing it to pieces. She was subjected to many horrible tortures, and finally was cast to wild beasts; bitten once by one of them, she gave up her soul into the hands of God.