An Exact Exposition of the Orthodox Faith -- by St John Damascene

BOOK I CHAPTER III

Proof that there is a God.

---

That there is a God, then, is no matter of doubt to those who receive the Holy Scriptures, the Old Testament, I mean, and the New; nor indeed to most of the Greeks. For, as we said, the knowledge of the existence of God is implanted in us by nature. But since the wickedness of the Evil One has prevailed so mightily against man's nature as even to drive some into denying the existence of God, that most foolish and woe-fulest pit of destruction (whose folly David, revealer of the Divine meaning, exposed when he said, The fool said in his heart, There is no God), so the disciples of the Lord and His Apostles, made wise by the Holy Spirit and working wonders in His power and grace, took them captive in the net of miracles and drew them up out of the depths of ignorance to the light of the knowledge of God. In like manner also their successors in grace and worth, both pastors and teachers, having received the enlightening grace of the Spirit, were wont, alike by the power of miracles and the word of grace, to enlighten those walking in darkness and to bring back the wanderers into the way. But as for us who are not recipients either of the gift of miracles or the gift of teaching (for indeed we have rendered ourselves unworthy of these by our passion for pleasure), come, let us in connection with this theme discuss a few of those things which have been delivered to us on this subject by the expounders of grace, calling on the Father, the Son, and the Holy Spirit.

Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

                                                                            H΄

                     Ορθοδοξία και κακοδοξία

Ορισμένοι απ’ το Νέο Ημερολόγιο ισχυρίζονται, ότι κι’ αν ακόμα επίσκοποι, ή Πατριάρχες, υποτεθεί, ότι κηρύττουν κακοδοξίες, δεν πρέπει οι πιστοί ν’ αποκόπτουν, κατ’ οικονομία, την κοινωνία μαζί τους. Τον ισχυρισμό αυτό τον στηρίζουν στο ότι υπήρξαν ακόμα και άγιοι της Εκκλησίας, που δήθεν δίδαξαν αιρέσεις, κι’ όμως οι πιστοί δεν αποκόπηκαν απ’ αυτούς! Αλλά, και η Εκκλησία, λένε, δεν τους καταδίκασε! Αναφέρουν μάλιστα, ως τέτοιες περιπτώσεις, τον άγιο Διονύσιο Αλεξανδρείας, τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, τον Αυγουστίνο, κ.ά. Διακηρύττουν ακόμα, ότι η Εκκλησία ανέχθηκε κακοδοξίες, και μάλιστα επί αιώνες, όπως το Φιλιόκβε των Λατίνων κλπ. Με τα σπουδαία αυτά θέματα, ασχολείται η επόμενη ενότητα του βιβλίου. Επιμένουμε κάπως περισσότερο στην εξέταση αυτών, γιατί αντιλαμβάνεται ο κάθε πιστός, πόση σημασία μπορεί να έχει για την υπόσταση της Ορθόδοξης Εκκλησίας η επικράτηση εσφαλμένων απόψεων στα θέματα αυτά.

 

1. Ορθοδοξία και κακοδοξία δεν συμβιβάζονται.

Οι Νεοημερολογίτες για ν’ αμνηστεύσουν τους ποιμένες τους που κηρύττουν αιρέσεις, ισχυρίζονται ότι και άγιοι κήρυτταν αιρέσεις, χωρίς ν’ αποκηρυχθούν ποτέ απ’ τους Ορθοδόξους πιστούς. Ο ισχυρισμός τους αυτός όμως δεν είναι σωστός!

Δ Kanon Anastaseos - Greek Orthodox Byzantine Chant

 

Τη Ε΄ (5η) Μαϊου, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος ΕΙΡΗΝΗΣ.

Ειρήνη, η Αγία Μεγαλομάρτυς, ήτο μονογενής θυγάτηρ Λικινίου του βασιλίσκου και Λικινίας. Εγεννήθη εις την πόλιν Μαγεδών και ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου (306 – 337), ωνομασθείσα πρότερον Πηνελόπη. Επειδή δε ήτο ωραία και υπερέβαλλε κατά το κάλλος όλας τας συγχρόνους της κόρας, ο πατήρ της ο οποίος εφοβείτο δι’ αυτήν την ενέκλεισεν εντός υψηλού πύργου, τον οποίον επί τούτο έκτισε. Συνέκλεισε δε μετ’ αυτής και δεκατρείς ωραίας θεραπαινίδας, εν μέσω των οποίων η Ειρήνη διήγε μετά πλούτου πολλού και έχουσα θρόνον, τράπεζαν και λυχνίαν κατεσκευασμένα εκ χρυσού. Όταν δε ωρίσθη παρά του πατρός της να μένη εν τω πύργω ήτο εξαετής και επαιδαγωγείτο και εδιδάσκετο υπό τινος γέροντος, Απελλιανού ονομαζομένου, τον οποίον ο πατήε της Λικίνιος διώρισεν, ίνα επιτηρή αυτήν. Μίαν ημέραν είδεν η Αγία περιστεράν εισελθούσαν εις τον πύργον και φέρουσαν κλάδον ελαίας εις το στόμα της, τον οποίον απέθεσεν επί της χρυσής τραπέζης.

H Πίστις του λαού μας την Μεγάλην Εβδομάδα --- του Φώτη Κόντογλου

«Εκείνοι οι απλοϊκοί άνθρωποι, εκείνα τα αγράμματα γεροντάκια και οι γριούλες, που τη Σαρακοστή και τη Μεγάλη Βδομάδα βρίσκονται όλη μέρα στην εκκλησία, ζήσανε από τα μικρά τους χρόνια εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου και καταλάβανε αυτό το χαροποιόν πένθος, που δεν το καταλάβανε, αλίμονο, οι σπουδαγμένοι μας, που θέλουνε να τους διδάξουμε, αντί να διδαχθούνε απ΄ αυτούς. Τώρα τις μέρες της Σαρακοστής, της Μεγάλης Βδομάδας και του Πάσχα πορεύονται μαζί με τον Χριστό, ακολουθάνε ολοένα από πίσω του, αληθινά, όχι φανταστικά, ακούγοντάς Τον να λέγη: «Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και παραδοθήσεται ο Υιός του ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού». Μαζί Του βρίσκονται στο Μυστικό Δείπνο και δακρύζουνε από τα λόγια Του, μαζί Του πάνε στο πραιτώριο και στον Πιλάτο, μαζί Του ραπίζονται, μαζί Του μαστιγώνονται, μαζί Του εμπαίζονται, μαζί Του σταυρώνονται, μαζί Του θάβονται, μαζί Του ανασταίνονται. Τα μάτια τους γίνονται βρύσες και τρέχουνε, μα αυτά τα δάκρυα δεν είναι δάκρυα της απελπισίας, αλλά της ελπίδας και της βεβαιότητας πως μ΄ αυτά ποτίζεται το ολόδροσο κι αμάραντο δέντρο της αληθινής χαράς, της χαράς της Αναστάσεως. Αυτό γίνεται κάθε χρόνο. Ω! Πόσο αληθινή πίστι είναι η ορθόδοξη πίστι του λαού μας!»

St. IGNATIUS -- Epistle to the Ephesians -- Beware of false teachers.

For some are in the habit of carrying about the name [of Jesus Christ] in wicked guile, while yet they practise things unworthy of God, whom ye must flee as ye would wild beasts. For they are ravening dogs, who bite secretly, against whom ye must be on your guard, inasmuch as they are men who can scarcely be cured. There is one Physician who is possessed both of flesh and spirit; both made and not made; God existing in flesh; true life in death; both of Mary and of God; first possible and then impossible, even Jesus Christ our Lord.

But some most worthless persons are in the habit of carrying about the name [of Jesus Christ] in wicked guile, while yet they practise things unworthy of God, and hold opinions contrary to the doctrine of Christ, to their own destruction, and that of those who give credit to them, whom you must avoid as ye would wild beasts.

ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ

Τη αυτή ημέρα Τρίτη της Διακαινησίμου, εορτάζομεν την προς την εν Άθω περιφανή των Ιβήρων Μονήν δια θαλάσης παράδοξον έλευσιν της θαυματουργού και αγίας Εικόνος της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ  ΘΕΟΤΟΚΟΥ, της Κυρίας ημών ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ, γενομένην κατ’ αυτήν την ημέραν, εν έτει 1004.                                                                                            

Κατά τον θ΄ μετά Χριστόν αιώνα, επί της βασιλείας Θεοφίλου του Εικονομάχου (829 – 842), εξηγριώθη ο κατά των αγίων Εικόνων διωγμός, και οι μεν Ορθόδοξοι προσκυνηταί αυτών παρεδίδοντο εις τιμωρίας και βάσανα, αι δε άγιαι Εικόνες απερρίπτοντο εκ των ιερών Ναών και κατεκαίοντο. Καθ’ όλας δε τας πόλεις και τα χωρία ήσαν απεσταλμένοι μυστικώς κατάσκοποι, εις ανεύρεσιν κεκρυμμένων Εικόνων μετά αυστηράς διαταγής, ίνα εξολοθρεύωσιν αυτάς. Κατ’ εκείνον τον καιρόν έζη εις τα μέρη της Νικαίας πλουσία τις, ευσεβής και ενάρετος χήρα γυνή, έχουσα και υιόν νέον μονογενή. Είχε δε αύτη την θαυματουργόν ταύτην Εικόνα, προς την οποίαν είχεν ιδιαιτέραν πίστιν και ευλάβειαν. Οικοδομήσασα δε Εκκλησίαν μικράν πλησίον του οίκου αυτής, έθεσεν εν αυτή και την αγίαν ταύτην Εικόνα και συνεχώς ανέπεμπεν έμπροσθεν αυτής θερμάς δεήσεις. Οι δε βασιλικοί κατάσκοποι, ελθόντες εις την οικίαν αυτής, και ιδόντες εκ της θυρίδος εντός του Ναού του παρ’ αυτής οικοδομηθέντος το θείον τούτον θησαυρόν, είπον προς την χήραν γυναίκα απειλητικώς· «ή δώσε εις ημάς χρήματα ή θα εκτελέσωμεν αμέσως το του βασιλέως διάταγμα και θα σε τιμωρήσωμεν μάχρι θανάτου».

Η Δημοκρατία Εν Τάφω -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Εφέτος για δεύτερο συναπτό έτος, βιώνουμε, εξ αφορμής της ενδημούσης πανδημίας, την Αγίαν Μεγάλη Εβδομάδα, του Εκουσίου Πάθους του Θεανθρώπου, έγκλειστοι εις την ειρκτή της οικίας μας, «απολαμβάνοντας» την μέγγενη της φαλκίδευσης του θεμελιώδους Θρησκευτικού μας δικαιώματος περί λατρείας και ενεργούς συμμετοχής εις τα Εκκλησιαστικά μυστήρια, καθότι  τούτο παραμερίζεται- θυσιάζεται, χάριν, του υπέρτερου (δικαιώματος), ήτοι της δημόσιας υγείας, με την συναυτουργία της επισήμου Ελλαδικής Εκκλησίας, την στιγμή την οποία όμως, διαρκούντος του χειμώνα ελάμβαναν χώρα, ανενόχλητα και απρόσκοπτα, πολυπληθείς πορείες, για ετερόκλητους πολιτικούς λόγους, με την ανοχή της κυβερνήσεως, όπως ωσαύτως το αυτό θα επαναληφθεί όπως και πέρυσι, σχετικώς προς τις εκδηλώσεις οσονούπω, όπως άλλωστε έχει ήδη προαναγγελθεί ενόψει του επικείμενου εορτασμού περί της Εργατικής Πρωτομαγιάς.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Renewal Tuesday: The Commemoration of Saints Raphael, Nicholas, Irene, and the Other Newly-revealed Martyrs of Lesbos

On the island of Mytilene (Lesbos in ancient times), near the village of Therme, the villagers had a custom of ascending a certain hill on this day to celebrate the Divine Liturgy in the ruins of a small chapel, although no one knew whence the tradition sprang. In the year 1959, certain villagers began seeing persons who spoke to them, first in dreams, then awake, both by day and by night. Through these wondrous appearances, which were given to many people independently, the holy Martyrs Raphael, Archimandrite of the ancient monastery, and Nicholas, his deacon, together with other Saints who had been martyred on the island, told the villagers the whole account of their martyrdom, which had taken place at the hands of the Moslem Turks ten years after the fall of Constantinople, in 1463. The twelve-year-old Irene had been tortured, then burned alive in a large earthenware jar in the presence of her parents. On Tuesday of Renewal Week, Saint Raphael had been tied to a tree and his head sawn off through his jaws; Saint Nicholas had died at the sight of this. Although the feast is celebrated today because it is the day of their martyrdom, through the appearances of the Saints as living persons five hundred years after their martyrdom, it is also a singular testimony to the Resurrection of Christ.