Το Πάσχα της ζωής -- Του αειμνήστου Ανδρέου Θεοδώρου, Καθηγ. Παν. Αθηνών

«Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται· Πάσχα καινόν, Άγιον· Πάσχα μυστικόν· Πάσχα πανσεβάσμιον· Πάσχα Χριστός ο λυτρωτής· Πάσχα άμωμον· Πάσχα μέγα· Πάσχα των πιστών· Πάσχα, το πύλας ημίν του Παραδείσου ανοίξαν· Πάσχα, πάντας αγιάζον πιστούς» (Κ.Π. Στιχηρόν, σ. 5).

Με έξαρσιν ψυχής ο ιερός Υμνωδός ψάλλει το Πάσχα της ζωής. Η μεγάλη Εορτή συνέχει την ψυχήν του. Το Πάσχα της Αναστάσεως είναι δι’ αυτόν ιερό, ανάλογον προς την ιεροπρέπειαν της αρχής και του σκοπού του. Είναι ιερόν, ως ιερά είναι η θεία βουλή, εκ της οποίας προήλθεν. Προς την ιεροπρέπειαν της θείας ενεργείας είναι ανάλογος και η ιερότης της ιστορικής εκφράσεως αυτής, η οποία απεκορυφώθη εις την έγερσιν του Λυτρωτού.                                                                                                                                     

– Είναι πάσχα καινόν, εν αντιθέσει προς την παλαιότητα του Νομικού Πάσχα των Εβραίων. Εδώ η έξοδος δεν είναι, ως εκεί, γεωγραφική. Είναι έξοδος πνευματική. Ο νέος της χάριτος λαός δεν φεύγει την φονικήν μανίαν του Φαραώ, ούτε εγκαταλείπει την τυραννικήν της Αιγύπτου γην. Φεύγει την νοητήν επικράτειαν του θανάτου, την τυραννίαν των σκοτεινών δυνάμεων της αμαρτίας, τον νοητόν του διαβόλου ζυγόν. Το κοινόν Πάσχα, ανάλογον προς την κοινότητα του ιδρυτού του, οδηγεί εις καινήν ζωήν, καινοποιεί τον άνθρωπον, νεοποιεί τα σύμπαντα!  

Κάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

 

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος διακρίθηκε γιὰ τὴν σταθερή του πίστη, διακήρυξε καὶ ὑποστήριξε σταθερὰ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Διαπνεόταν ἀπ᾽ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη κανόνας πίστεως, ἐνῶ παράλληλα ὑπῆρξε μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ μας προσφέροντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας,  Ὁ Ἅγιος δὲν εἶχε περγαμηνὲς σπουδῶν, δὲν ἦταν ἀπόφοιτος Πανεπιστημίων τῆς ἐποχῆς, δὲν εἶχε μεταπτυχιακά, δὲν εἶχε τὴν κοσμικὴ σοφία τῆς ἐποχῆς, εἶχε ὅμως μέσα του τὴν ζέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε τὴν δύναμη νὰ ὑποστηρίξει τὴν πίστη! Ἔτσι ἀναδείχθηκε Κανόνας Πίστεως, τηρητὴς ἐπακριβῶς τῆς πίστεώς του.

Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

6. Η αλλαγή του Ημερολογίου έθιξε το Πασχάλιο;

1. Όσοι άλλαξαν το Παληό Ημερολόγιο κατηγορούν εκείνους που έμειναν πιστοί σ’ αυτό, ότι διαστρέφουν την αλήθεια, όταν λένε, ότι το 1924 η ημερολογιακή αλλαγή έθιξε το Πασχάλιο της Εκκλησίας. Συνεπώς, κατά τους οπαδούς του Νέου Ημερολογίου, ο ισχυρισμός αυτός των πιστών, που δεν άλλαξαν το Ημερολόγιο είναι αναληθής. Αποσκοπεί μόνο και μόνο, λένε, στο να δικαιολογήσει την απόσχισή τους από την Εκκλησία, στο να προκαλέσει σύγχυση στον κόσμο και στο να παρασύρουν στο σχίσμα τους όσους δεν γνωρίζουν την αλήθεια.

----------------------------

Ο/Η ΧΑΡΙΛΑΟΣ είπε...

Αναφέρει ο Σακαρέλλος τα εξής: <<...Με το ζήτημα του γιορτασμού του Πάσχα ασχολήθηκε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος. Το πρόβλημα, που αντιμετώπιζαν οι άγιοι Πατέρες της ήταν, να μη γιορτάζουν οι χριστιανοί το Πάσχα την ίδια μέρα, που γιόρταζαν οι Εβραίοι το δικό τους Πάσχα. Για το σκοπό αυτό έπρεπε να λάβουν υπ’ όψη, πως οι Εβραίοι προσδιόριζαν την εξεύρεση της ημερομηνίας γιορτασμού του Πάσχα τους. Αυτό ακριβώς συνετέλεσε ώστε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος να ορίσει να γιορτάζεται το χριστιανικό Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία...>>

Αγαπητέ Silver, είναι αναγκαίον να διευκρινιστούν δύο τρία πράγματα, ώστε να μπεί ένα τέλος σε όλη αυτήν την παραπληροφόρηση και την διαστρέβλωση από τους καταδικασμένους Νεοημερολογίτες, κάτι που δυστυχώς υιοθετούν και πολλοί παλαιοημερολογίτες.

Το άγιον Πάσχα εορτάζεται πάντοτε όταν η Σελήνη γίνει ΕΑΡΙΝΗ δεκατεσσάρων ημερών και όχι απλώς μετά την ανοιξιάτικη Ισημερία, όπως δολίως αναφέρεται στο Πηδάλιο [κάτι που υιοθετεί και ο Σακαρέλλος] και τούτο διότι, υπάρχει Πανσέληνος μετά την ανοιξιάτικη Ισημερία η οποία είναι χειμερινή.

Δηλαδή, η πρώτη ημέρα των δεκατεσσάρων ημερών, να ξεκινήσει την ημέρα της ανοιξιάτικης Ισημερίας η οποία, τόσο το 325 μ.Χ. όσο και σήμερα γίνεται στις 7-8 Μαρτίου Ιουλιανού Ημερολογίου.

Η λέξη ΕΑΡΙΝΗ έχει εξαλειφθεί εκ΄ των νεωτεριστών με σκοπούμενο δόλο.

Πότε, λοιπόν, γίνεται αυτή η τεσσαρεσκαιδεκάτη [σεληνιακού μηνός] και το ιουδα΄ι΄κό πάσχα;
Γίνεται από 21 Μαρτίου έως 18 Απριλίου, και το Άγιον Πάσχα γίνεται την πρώτη Κυριακή μετά το Νομικόν, η οποία κυμαίνεται και αυτή από 22 Μαρτίου έως 25 Απριλίου.

Όποιος αμφισβητεί την ανοιξιάτικη ισημερία στις 7-8 Μαρτίου, ας ανατρέξει στην τεσσαρεσκαιδεκάτη των Ιουδαίων.
Εκεί θα διαπιστώσει ότι η πρώτη ημέρα αυτής της ανοιξιάτικης Πανσελήνου ξεκινά στις 7 Μαρτίου, ταυτόχρονα με την ανοιξιάτικη ισημερία, και γίνεται δεκατεσσάρων ημερών στις 21 Μαρτίου.

Χαρίλαος Ι. Στουραΐτης.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ

 

Τη ΚΒ΄ (22α) Απριλίου, μνήμη της προς Χριστόν γνωρίσεως του Αγίου ενδόξου Αποστόλου ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ος εστι Σίμων ο Ζηλωτής.

Ναθαναήλ ο ένδοξος του Χριστού Απόστολος εγεννήθη εν Κανά της Γαλιλαίας όπου και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, προσκληθείς εις τον γάμον μετά της Παναχράντου Μητρός Του, εποίησε το πρώτον του θαύμα δια της μεταβολής του ύδατος εις οίνον. Παραδέχετο δε και επίστευε και αυτός την ένσαρκον παρουσίαν του Χριστού, επειδή ήτο νομομαθής και εμάνθανεν εκ των Προφητών, ότι μέλλει να έλθη ο Μεσσίας, δηλαδή ο Χριστός. Τούτον λοιπόν ευρών ο Φίλιππος και γνωρίζων ότι προσμένει την παρουσίαν του Χριστού, είπεν εις αυτόν μετά χαράς και αγαλλιάσεως· «Ον έγραψε Μωσής εν τω νόμω και οι Προφήται ευρήκαμεν Ιησούν τον Υιόν του Ιωσήφ τον από Ναζαρέτ» (Ιω. α:46). Πορευθείς λοιπόν μόνος και ιδών τον Κύριον, επίστευσεν εις Αυτόν και τον ηκολούθει. Όθεν μετά το Πάθος και την Ανάστασιν εκήρυττεν Αυτόν Θεόν αληθινόν εις τα έθνη και ούτως εν τω κηρύγματι ετελειώθη. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.

Ὁ Μέγας Βασίλειος σὲ μία «Ὁμιλία» του, γιὰ τοὺς Ψαλμοὺς τοῦ Δαβίδ, ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων:

«Γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς ὁ τελικὸς σκοπὸς τῆς ζωῆς, χάριν τοῦ ὁποίου κάνουμε τὰ πάντα, καὶ πρὸς τὸν ὁποῖον σπεύδουμε, εἶναι ἡ πανευτυχὴς ζωὴ στὸν μέλλοντα αἰῶνα. Αὐτὴ δὲ ἡ μέλλουσα ζωὴ εἶναι πλήρης καὶ τέλεια, γιατὶ ὁ Βασιλιᾶς, ποὺ θὰ κυβερνᾶ θὰ εἶναι ὁ Θεός. Τίποτε καλύτερον γιὰ λογικὰ ὄντα, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἐπινοήση καὶ νὰ βρῆ κανείς».

Φώτης Κόντογλου -- Παπική Ελλάδα θα πει εξαφάνιση της Ελλάδας.

Να γιατί είπα πως είναι πολύ σπουδαίο ζήτημα αυτές οι ερωτοτροπίες που αρχίσανε κάποιοι κληρικοί δικοί μας με τους παπικούς, κι η αιτία είναι το ότι δεν νοιώσανε τι είναι Ορθοδοξία ολότελα, μ' όλο που είναι δεσποτάδες.

Το κακό είναι πως ο λαός δεν πήρε, καλά - καλά, είδηση για τη συνωμοσία. Πίστη ασάλευτη στην Ορθοδοξία, που εμείς οι προκομμένοι την πήραμε κληρονομιά και την πουλάμε «αντί πινακίου φακής» και ασπασμού της παντόφλας του Πάπα!

Μα σε τέτοιο σημείο εκφυλισθήκαμε; Αιτία είναι η έμφυτη ματαιοδοξία μας, που μας κάνει να θέλουμε να φαινόμαστε έξυπνοι συγχρονισμένοι, προοδευτικοί, κι όχι καθυστερημένοι.

Ἀφετηρία τῆς Ἰνδουιστικῆς - Βουδιστικῆς ἱεραποστολῆς

Οἱ δοξασίες π.χ. περί γιόγκα, διαλογισμοῦ, ἐσωτερικῶν πνευματικῶν πεδίων, διαλογιστικῆς στάσης ζωῆς κ.λ.π. κ.λ.π. δέν εἶναι ἁπλῶς πρακτικές πού ὁδηγοῦν (ἄν ὁδηγοῦν) στή λύση προβλημάτων τοῦ ἀνθρώπου ψυχολογικῶν ἤ σωματικῶν. Εἶναι στοιχεῖα τῆς Ἀσιατικῆς "πνευματικότητας" καί ἔχουν σχέση μέ τίς θρησκευτικές τους δοξασίες περί "κάρμα" καί "μετενσάρκωσης". Καί ἔρχονται στή Δύση σάν προπομπός εἰσβολῆς διδασκαλιῶν θρησκειῶν ἀνατολικῶν χωρῶν. Ἀποτελοῦν δηλαδή ἀφετηρία τῆς Ἰνδουιστικῆς - Βουδιστικῆς ἱεραποστολῆς σ’ ὁλόκληρο τό δυτικό κόσμο.