Η πόλη του Μεσολογγίου είναι κτίσμα της εποχής της τουρκοκρατίας και η εξέλιξή της σε πόλη θα πρέπει να τοποθετηθεί στους τελευταίους αιώνες της τουρκικής κυριαρχίας. Στα τέλη του 16ου αι. αναφέρεται ως έρημη έκταση, που χρησιμοποιείτο ως ιχθυοτροφείο. Από τον συνοικισμό λοιπόν των ψαράδων, που έμεναν εκεί, σχηματίστηκε στις αρχές ίσως του 17ου αι. ένα μικρό ναυτικό κέντρο το οποίο όμως μέσα σε λίγες δεκαετίες εξελίχθηκε σε σημαντικό εμπορικό λιμάνι. Στον 18ο αι. μάλιστα η εξέλιξη του Μεσολογγίου έγινε εντυπωσιακή: μεσολογγίτικα καράβια διασχίζουν όχι μόνο το Ιόνιο και τις ελληνικές θάλασσες, αλλά και τα νερά της ανατολικής και δυτικής Μεσογείου και του Ατλαντικού, μεταφέροντας εμπορεύματα και αναπτύσσοντας αξιοσημείωτη διαμετακομιστική δραστηριότητα, στο πλαίσιο του οικονομικού ανταγωνισμού μεταξύ Γαλλίας, Αγγλίας και άλλων ευρωπαϊκών ναυτικών κρατών. Το 1726 ιδρύθηκε υποπροξενείο (της Βενετίας) στο Μεσολόγγι με πρώτο πρόξενο τον Νάξιο Σπυρίδωνα Μπαρότση. Στα χρόνια αυτά οι Μεσολογγίτες διαθέτουν πάνω από εβδομήντα πλοία, από τα οποία τα δύο τρίτα είχαν ναυπηγηθεί σε μεσολογγίτικα καρνάγια. Το 1746 έκθεση του Γάλλου προξένου της Άρτας κάνει λόγο για πλήρη κυριαρχία των εμπορικών πλοίων του Μεσολογγίου στις σκάλες του Ιονίου, όπου δεν μπορούν πια να τα συναγωνιστούν ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Νεαπολιτανοί, ούτε οι Σουηδοί.
Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου
5. Γιατί δεν συνήλθε Σύνοδος να λύσει το πρόβλημα
1. Μετά την «αποτείχιση»
μεγάλης μερίδας των Ορθοδόξων Πιστών από τους επισκόπους τους, που δέχτηκαν την
αλλαγή του Παληού Ημερολογίου, έπρεπε να συνέλθη Σύνοδος από Ορθοδόξους
επισκόπους για να εξετάσουν το θέμα αυτό. Δυστυχώς, τέτοια Σύνοδος δεν
συγκλήθηκε ποτέ! Αλλά, και ούτε μπορούσε να συνέλθει, γιατί όλοι οι επίσκοποι
τότε δέχτηκαν το Νέο ημερολόγιο, ή απέκτησαν «κοινωνία» με όσους δέχτηκαν αυτό.
Όσοι έμειναν πιστοί στο Παλαιό Ημερολόγιο πάντα προσδοκούσαν ότι κάποιοι
επίσκοποι θα καταλάβαιναν το λάθος τους και θα επανέρχονταν εκεί από όπου
έφυγαν. Θα ενανέρχονταν δηλ. στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και αυτό
έγινε το 1935, από τρεις επισκόπους, τον Δημητριάδος Γερμανό, τον πρώην
Φλωρίνης Χρυσόστομο και τον Ζακύνθου Χρυσόστομο.
2. Μετά την αλλαγή του
Ημερολογίου ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Φώτιος, σε συνεννόηση με τους Πατριάρχες
Αντιοχείας και Ιεροσολύμων ήθελαν να συνέλθουν σε Σύνοδο, για το ζήτημα αυτό.
Μια τέτοια Σύνοδο, δέχονταν να συνέλθει και οι οπαδοί του Παλαιού Ημερολογίου,
μολονότι οι Πατριάρχες αυτοί είχαν «κοινωνία» με τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο,
που είχε αλλάξει το Ημερολόγιο. ΄Όμως, η προσπάθεια αυτή τορπιλίστηκε και δεν
συνήλθε ποτέ! Οι οπαδοί του Παληού Ημερολογίου ήλπιζαν πάντα για τη σύγκληση
μιας τέτοιας Συνόδου. Ήλπιζαν, όπως το 1935 που τρεις αρχιερείς του Νέου
μετανόησαν και επανήλθαν στην Παράδοση της Εκκλησίας, να μετανοήσουν πολύ
περισσότεροι αρχιερείς και ν’ ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο της επιστροφής και να
συγκροτήσουν Σύνοδο για την εξέταση του Ημερολογίου.
Συνεχίζεται.
Τη Ι΄ (10η) Απριλίου, μνήμην επιτελούμεν του εν Αγίοις Πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Ε΄ του Νέου Ιερομάρτυρος, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως και Οικομενικού Πατριάρχου,
του δι’ αγχόνης μαρτυρήσαντος εν αυτή κατά το έτος αωκα΄ (1821), υπέρ της ελευθερίας, της Πίστεως και του Ελληνικού Έθνους, επί της βασιλείας του Ασιάτου Σουλτάνου Μαχμούτ.
Γρηγόριος Ε΄ ο Αγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης και Μάρτυς του Χριστού εγεννήθη κατά το έτος αψδε΄ (1745) εις Δημητσάναν της Πελοποννήσου εξ ευλαβών γονέων Ιωάννου Αγγελοπούλου και Ασημίνας το γένος Παναγιωτοπούλου καλουμένων, ωνομάσθη δε κατά το άγιον Βάπτισμα Γεώργιος. Τα εγκύκλια γράμματα εξεπαιδεύθη ο Άγιος εις την πατρίδα αυτού υπό του θείου και αναδόχου του Ιεροδιδασκάλου Μελετίου Ιερομονάχου και Αθανασίου Ιερομονάχου Ρουσοπούλου, εικοσαέτης δε γενόμενος απεδήμησεν εν έτει αψξε΄ (1765) μετά του δευτέρου των διδασκάλων του εις Αθήνας όπου και εμαθήτευσε δύο σχεδόν έτη πλησίον του μεγάλου διδασκάλου Δημητρίου Βόδα. Ύστερον αυτός μεν απέπλευσεν εις Σμύρνην, ο δε Ρουσόπουλος παρέμεινεν εις Αθήνας διδάσκων εις την εν αυταίς σχολήν μέχρι της αποβιώσεώς του (1780).
Ἡ πιό ἀδίστακτος δικτατορία: -- Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Κάποιο ἔντυπο σχολίαζε κάποτε τό ἐνδιαφέρον τῶν γυναικῶν μέ τό φιγουρίνι καί τη μόδα, καί ἔγραφε: “ Ἕνα σύνθημα κυκλοφορεῖ ἐντατικά στα χείλη τῶν γυναικῶν: Αὐτό συνηθίζεται, ἐκεῖνο δέ συνηθίζεται! Αὐτό φοριέται, ἐκεῖνο δέ φοριέται! Καί σύμφωνα μέ αὐτή τη μεγάλη... ἐπιταγή, ἑκατομμύρια κυριῶν καί δεσποινίδων κανονίζουν τό ντύσιμό τους, τό κτένισμά τους, τό βάψιμό τους. Ἡ ἄγραφη αὐτή ἐπιταγή ἔχει βαρύτητα, γιά πολλές γυναῖκες, περισσότερο κι ἀπ᾽ τίς δέκα ἐντολές. Αὐτή κυβερνᾶ, ἐπιτάσσει, ἐγκρίνει ἤ ἀπαγορεύει”! Οἱ διαταγές τῆς μόδας ἐπιβάλλονται -χωρίς βία- κι ἔχουν δύναμη μεγαλύτερη κι ἀπ᾽ τίς διαταγές τῶν ἀξιωματικῶν τοῦ στρατοῦ ἤ τά διατάγματα τῶν πλέον αὐταρχικῶν δικτατορικῶν καθεστώτων. Ἡ δέ πειθαρχία τῶν ὀπαδῶν καί αὐτῆς τῆς ξέφρενης καί ἄσεμνης καί ἀναίσχυντης, ἀκόμα, μόδας, εἶναι τόσο πιστή, πού ξεπερνᾶ καί αὐτή τήν ἔσχατη ὑποταγή τῶν δούλων τῆς ρωμαϊκῆς ἐποχῆς. Εἶναι τέτοια ἀχρεία ἡ ὑποταγή στήν "ἄφωνη" φωνή τῆς δικτατορίας τῆς μόδας, ὥστε, ὅπως εἶπε καί ὁ Φονταίν: "ὅταν μία κουταμάρα εἶναι τῆς μόδας, καμιά ἐξυπνάδα δέ μπορεῖ ν᾽ ἀντισταθεῖ"! Τόν περασμένο χρόνο, το φιγουρίνι -ἡ μόδα- εἶχε διατάξει ἀνά τήν ὑφήλιο, οἱ γυναῖκες να ἀφήσουν γυμνό τόν ὀμφαλό και τή μέση τους ὁλόγυμνη... καί νεώτερες καί μεγαλύτερες στην ἡλικία ἐμφανίζονταν παντοῦ με γυμνή τή μέση, πρός κατάπληξη -μόνο κατάπληξη;- τῶν πάντων! Οἱ δέ γυναῖκες περιφέρονταν ἀλαζονικά καί ὑπερήφανα, χωρίς ἴχνος αὐτοσυνειδησίας και τύψεων. Μερικές, μάλιστα, με θρασύτητα καί πώρωση πνευματική, μόλυναν καί τούς ἱερούς χώρους τῶν Ναῶν. Ἡ βεβήλωση τῆς ἱερότητας στήν ἀποκορύφωση! Ὡστόσο, ἡ ἀσέβεια δέ σταμάτησε ὡς ἐκεῖ. Τόν ἑπόμενο χρόνο, μέ ἠλεκτρονική ταχύτητα ἔφτασε ἡ νέα δικτατορική διαταγή: Φέτος, ὄχι γυμνή ἡ περί τόν ὀμφαλό μέση, ἀλλά γυμνό τό σῶμα ἀπ᾽ τή μέση καί πάνω. Διατάσσει λοιπόν τή γυναίκα, σχεδόν.... γυμνόστηθη!
«Άραγε γιγνώσκεις α αναγιγνώσκεις;»
Στην ενθρόνιση του Μητροπολίτη Πολυκάρπου (Μητροπολίτης της Ιταλίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, Έξαρχος της Νότιας Ευρώπης Πολύκαρπος (Σταυρόπουλος), έλαβαν μέρος ο Μητροπολίτης της Αυστρίας (Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης), Έξαρχος Ουγγαρίας και Κεντρικής Ευρώπης, Αρσένιος, Μητροπολίτης Κυρήνης (Κυπριακή Ορθόδοξη Εκκλησία) Χρυσόστομος και Επίσκοπος Κοπτικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Ιωάννης.
Παρευρέθηκαν
επίσης ο «πατριάρχης» της Βενετίας, ο Francesco Moralia,
γραμματέας του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Χριστιανικής
Ενότητας, Brian Farrell και ο Ambrogio Spreafico,
εκπρόσωπος του Καθολικού Επισκοπάτου της Ιταλίας.
ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ;!
Ὁ Ἀρχιμ. Χριστόδουλος Ταμπακόπουλος,
προϊστάμενος τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Νείλου Πειραιῶς, βλασφημεῖ!
ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ;!
Ἐπίσημον ὄργανον τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας
προάγει κακοδοξίας. Ἐγνώριζεν ὁ Σεβ. Πειραιῶς;
Ὁ Μακαριώτατος καὶ οἱ Συνοδικοὶ κωφεύουν;
Τὸ περιοδικὸν «ΘΕΟΛΟΓΙΑ», τριμηνιαία ἔκδοσις «τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», ποὺ ἐκδίδεται «προνοίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου», ὑπὸ τοῦ «Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ὠρεῶν κ. Φιλοθέου», ἔχει δὲ ὡς διευθυντὴν τὸν κ. Ἀλ. Κατσιάραν καὶ μέλη συντακτικῆς ἐπιτροπῆς τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κίτρους, Κατερίνης καὶ Πλαταμῶνος κ. Γεώργιον, τοὺς Καθηγητάς τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης Φώτιον Ἰωαννίδην, Χρῆστον Καρακόλην, Ἄνναν Κόλτσιου-Νικήτα, Βασίλειον Κουκουσᾶν, Ἰωάννην Κουρεμπελὲν καὶ Στυλιανὸν Παπαλεξανδρόπουλον, ἐδημοσίευσεν εἰς τὸ τεῦχος 91.4/ Ὀκτωβρίου – Δεκεμβρίου 2020 ἄρθρον τοῦ Ἀρχιμ. Χριστοδούλου Ταμπακοπούλου μὲ τίτλον «Κριτικὴ τοποθέτηση ἐπὶ τοῦ ἄρθρου τοῦ δρ. Ἀνδρέα Ζαχαρίου ὑπὸ τὸν τίτλο: «Ἡ θεολογικῶς ἀποκλίνουσα ἀντίληψη τοῦ Γρηγορίου Ἀκινδύνου γιὰ τοὺς ἀγγέλους». Εἰς τὸ ἐν λόγῳ ἄρθρον ὁ Πανοσιολογιώτατος σκανδαλίζει σφόδρα μὲ τὰς ἀπόψεις του, ἰσχυριζόμενος ὅτι ἡ θεολογία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ εἶναι αἱρετική! Παραθέτομεν ἐνδεικτικῶς τὰ ἑξῆς ἐρανισθέντα: