Mε ταπείνωσιν και αισιοδοξίαν -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτ. Καθηγητού ΑΠΘ

Ανεξάρτητα από τις καθημερινές μνήμες των αγίων, όλος ο Απρίλιος αποπνέει το σταυροαναστάσιμο μήνυμα. Αγκαλιάζει τον πόνο και τη χαρά, καθώς κλείνει μέσα του το δράμα του θείου Πάθους και το θρίαμβο της Ανάστασης, το πένθος της Μεγάλης Εβδομάδας και την ευφροσύνη της Διακαινησίμου. Αυτή η εναλλαγή λύπης και χαράς, το συνταίριασμα πόνου και αναψυχής, συντριβής και θριάμβου, ταπεινώσεως και δόξας, είναι και της ζωής μας το καταστάλαγμα. Κι είναι στ΄ αλήθεια θαυμαστό πως η ορθόδοξη πίστη μας συμβιβάζει και εξομαλύνει την αέναη αυτή αντίθεση και τη μετατρέπει από τυραννία σε ευλογία. Η πίστη μας μετουσιώνει τον πόνο σε χαρά, την καταφρόνια σε δόξα, το θάνατο σε ζωή. Καθώς θεμελιώνεται στο σταυρό και στην ανάσταση του κυρίου μας Ιησού Χριστού αποδεικνύει και διακηρύττει ότι «ιδού γαρ ήλθε δια του σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω».

Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

6. Ο σκοπός του Φράγκικου πολιτισμού

Οι Φράγκοι, ποτέ δεν έπαψαν να επιδιώκουν τη διάλυση της Ρωμηοσύνης και στην Ανατολή. Ήταν και είναι αδιανόητο για τους Φράγκους, δίπλα στο δικό τους πολιτισμό, να υπάρχει κι’ ο Ορθόδοξος πολιτισμός των Ρωμαίων. Την αλήθεια αυτή την ξέρουν πολύ καλά μέχρι σήμερα οι δυτικοί. Δεν την ξέρουμε όμως εμείς, οι Νεοέλληνες. Αυτός ήταν ο λόγος που διαμαρτυρηθήκαμε, όταν ο Ντυροζέλ στην «Ιστορία της Ευρώπης», που έγραψε προ ετών, δεν ανέφερε τίποτα για την σχέση της αρχαίας Ελλάδας και του λεγόμενου Βυζαντίου με την Ευρώπη! Για τους Φράγκους, η Ευρώπη αρχίζει από τη στιγμή που εμφανίζονται οι ίδιοι στο προσκήνιο, δηλ.περίπου τον 5 ο μ.Χ. αιώνα 34 . Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός παρατηρεί ότι στην Ευρωπαϊκή θεώρηση της ιστορίας της Ευρώπης του Ντυροζέλ (γνωστής ήδη από το 1965) η Ορθόδοξη Ελλάς, δεν έχει κατ’ αρχήν θέση. Η σημερινή Ευρώπη είναι, όπως ορθά λέγει, απόγονος του Καρλομάγνου και ο πολιτισμός της δεν είναι ελληνικός, και μάλιστα όχι μόνο “βυζαντινός”, αλλ’ ούτε αρχαιοελληνικός 35 ! Και για να αντιληφθούμε και εμείς, πως σκέπτονται οι δυτικοί, θ’ αναφερθούμε στα όσα έγραψε το 1948 ο Άγγλος ιστορικός και διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών της Αγγλίας, ο Άρλοντ Τόϋμπι. Είπε, πως υπάρχουν στον κόσμο διάφοροι πολιτισμοί, που επέζησαν μέχρι σήμερα. Τέτοιοι πολιτισμοί είναι ο δυτικός, ο ελληνικός ορθόδοξος, ο ισλαμικός κ.ά. Πρόσθεσε δε, ότι ο σκοπός του δυτικού ή ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι η αφομοίωση των άλλων πολιτισμών και η συγχώνευσή τους σε έναν! Και κατέληξε, ότι ένα τέτοιο πείραμα έγινε με την Τουρκία, η οποία με τον Κεμάλ Ατατούρκ η χώρα αυτή απέβαλε τον ισλαμισμό πολιτισμό κι’ αγκάλιασε τον δυτικό. Γι’ αυτό, έλεγε, η Δύση συγχωρεί στην Τουρκία όλα τα εγκλήματα που έκανε στη προσπάθεια της δυτικοποιήσεως του πολιτισμού της 36 . Και τα εγκλήματα αυτά της Τουρκίας είναι η γενοκτονία των Αρμενίων και των Ρωμηών της Μικράς Ασίας το 1922! Οι Φράγκοι, για να πετύχουν τον αφανισμό της Ρωμιοσύνης, επεδίωξαν το «φράγκεμά» της! Χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα, για την ολοκλήρωση του «φραγκέματος», διάφορα «μέσα». Κατέφυγαν στις σταυροφορίες, στη μασωνία, στις «ψευδενώσεις», στην προπαγάνδα , στις «οικουμενιστικές» Οργανώσεις κλπ.! Τα «μέσα» αυτά τα εξετάζουμε στη συνέχεια.

Τη ΙΖ΄ (17η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΛΕΞΙΟΥ του ανθρώπου του Θεού.

Αλέξιος ο του Θεού άνθρωπος και πιστότατος θεράπων ήτο από την μεγαλόδοξον Ρώμην, εκ της οποίας ως άνθος πανευώδες και μυρίπνοον αναβλαστήσαν την οικουμένην κατεμύρισε με την ισάγγελον ζωήν και πολιτείαν αυτού, την οποίαν μετά πολλής της προσοχής ακούσατε, ίνα μεγάλην την ωφέλειαν και την ευφροσύνην απολαύσητε και μάλιστα κατά τας ημέρας ταύτας της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, κατά τας οποίας ιδιαιτέρως οφείλομεν να σχολάζωμεν εις την νηστείαν, την αγρυπνίαν, την προσευχήν και την μελέτην των κατορθωμάτων των Αγίων, εξ ης και ημείς εις την κατά το δυνατόν μίμησιν αυτών παρακινούμεθα. Διότι ιδού έφθασεν ο καιρός της εγκρατείας, αγαπητοί. Το στάδιον ηνεώχθη. Ο αγωνοθέτης και Βασιλεύς Χριστός ίσταται άνωθεν βλέπων την προθυμίαν των αθλητών. Οι Άγιοι Άγγελοι κρατούσι τα στέφη και βραβεία πολύτιμα, δια να ανταμείψουν όσους νομίμως αθλήσουσι και νικήσουν ανδρείως τον αποστάτην και υπερήφανον δαίμονα. Όστις δε αγωνισθή γενναίως λαμβάνει όχι τιμήν πρόσκαιρον και ευμάραντον στέφανον, αλλά δόξαν αιώνιον και αμοιβήν ατελεύτητον.

Lightning strikes - Stamatis Spanoudakis

 Δημήτριος Χατζηνικολάου : Ὡραία μουσική τοῦ ἐκλεκτοῦ συνθέτου καί Πατριώτου Σταμάτη Σπανουδάκη



Με ανακοίνωσή της η ΝΔ έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον ευρωβουλευτή της, Στέλιο Κυμπουρόπουλο

Σάλος έχει ξεσπάσει τις τελευταίες ώρες στη Νέα Δημοκρατία, από τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι ο ευρωβουλευτής που εκπροσωπεί το κόμμα, Στέλιος Κυμπουρόπουλος τάχθηκε κατά του δικαιώματος των γυναικών στην άμβλωση.

Ειδικότερα, ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος έδωσε την έγκρισή του σε ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που αναφέρει ότι η ανθρώπινη ζωή ενός παιδιού «πρέπει πάντα να προστατεύεται, ξεκινώντας από τη στιγμή της σύλληψης»..

Λίγες ώρες μετά, η Νέα Δημοκρατία εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει:

«Η ΝΔ έχει ξεκάθαρη θέση, σταθερά και διαχρονικά για το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση. Το θέμα αυτό έχει λυθεί για την ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες», αναφέρει ανακοίνωση της ΝΔ και προσθέτει: «Είναι προφανές ότι η ψήφος του ευρωβουλευτή κ. Στέλιου Κυμπουρόπουλου δεν εκφράζει το κόμμα και τον πρόεδρό του».

-------------------

Δ.Χ.: Ἕνας ἀκόμη λόγος πού ἡ «ΝΔ», ὅπως καί τά ἄλλα «κόμματα ἐξουσίας», εἶναι ἀντίχριστον κόμμα!



Η ΦΙΛΗ ΚΑΙ ΦΙΛΤΑΤΗ ΜΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ! -- του θεολόγου Νικολάου Πανταζή

«Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, Φίλη Ὀρθοδοξία·

οὐ ψευσόμεθά σου Πατροπαράδοτον Σέβας·

ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν,

καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα· 

εἰ δὲ καλέσει καιρός, καὶ μυριάκις

ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα!

Ἰωσὴφ Βρυέννιος (1350-1431) 

“Οὐκ ἀρνησόμεθά σε…” Πολύ εύκολα λέγονται τα λόγια τα μεγάλα, από μας τους μικρούς και μηδαμινούς… Πανεύκολα σκορπίζουμε περίτρανες ομολογίες και αποδεχόμαστε χειροκροτήματα και επευφημίες. Προβαίνουμε σε πρόωρες «αγιοκατατάξεις» εν ζωή και σε μεροληψίας μακαρισμούς προ τέλους. Ταύτα πάντα, «ποιητική αδεία». Καταντούμε αηδία με τον αυτοέπαινο, την φιλοφρόνηση και την κολακεία.

“Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία!” Οι μεγάλοι Πατέρες που τα είπαν, τα εννοούσαν και τα επισφράγισαν με τους διωγμούς τους, τα παθήματά τους, τις θυσίες τους και τα μαρτύριά τους τα οποία έπαθαν για την δική Του Αγάπη και την δική Του Αλήθεια. «Τας αλγηδόνας των Αγίων ας υπέρ Σου έπαθον…» Όλα όσα έλεγαν, τα βίωναν, τα ζούσαν. Την πράξη βρήκαν ως Θεόπνευστοι, «εις θεωρίας επίβασιν».

Σήμερα χρειαζόμαστε πατερικά αναστήματα ποιμένων

Όταν κάποιος επιχειρεί να κυριεύσει το σπίτι μου και να το κάνει δικό του, δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να με κατηγορεί για τον τρόπο που αμύνομαι. Ξεχνάμε, ότι ο λαός της Κωνσταντινουπόλεως έκαψε τον Ναόν της Αγίας Σοφίας, όταν εξώρισαν τον πνευματικό τους πατέρα ιερόν Χρυσόστομον; Είμαστε σε καιρούς αντιχρίστους. Η συγκρητιστική χοάνη της Νέας Βαβυλώνος – Οικουμενισμού,  μας απειλεί με αφανισμό και σαν έθνος και σαν Ορθόδοξη Εκκλησία. Σήμερα χρειαζόμαστε, περισσότερο από ποτέ άλλοτε πατερικά αναστήματα ποιμένων, οι οποίοι εν πνεύματι και δυνάμει Ηλιού, να αντιμετωπίσουν τις αντίχριστες δυνάμεις.