…Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχασε τὴ φωνή του ἀπέναντι στὶς συγκεκριμένες οἰκουμενιστικὲς πράξεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Δὲν τολμοῦν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες νὰ ποῦν δημοσίως αὐτὰ ποὺ ἀδιακόπως ψυθυρίζουν μεταξύ τους. Χάθηκε ἀπὸ τοὺς μεγαλόσχημους τῆς ἁγιορειτικῆς Πολιτείας ἡ παρρησία καὶ αὐξήθηκε ὁ φόβος. Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.
Εικοσιτρείς προσωπικότητες υπογράφουν Διακήρυξη για την Κύπρο
ΠΟΙΑ «ΛΥΣΗ» ΤΕΚΤΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ; ΓΙΑΤΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΠΕΥΔΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΕ ΝΕΑ ΠΕΝΤΑΜΕΡΗ ΔΙΑΣΚΕΨΗ;
- Παρακολουθούμε, με έκπληξη και απορία, τις διπλωματικές προσπάθειες για τη σύγκληση νέας, άτυπης Πενταμερούς Διασκέψεως για το Κυπριακό, εν μέσω των συνεχιζομένων παραβιάσεων της Κυπριακής ΑΟΖ και των νέων τουρκικών προκλήσεων στην Κύπρο, που εκδηλώθηκαν αφ’ ενός με τη διεκδίκηση ίσης κυριαρχίας και δύο κρατών για τη «λύση» του Κυπριακού και αφ’ ετέρου μ’ ένα ακόμη βήμα προς την έναρξη του επαπειλούμενου ανοίγματος της περίκλειστης κατεχόμενης πόλεως της Αμμοχώστου.
Η νέα Πενταμερής χρεώνεται ως πρωτοβουλία στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, στο πλαίσιο της εντολής του Συμβουλίου Ασφαλείας για την προσφορά καλών υπηρεσιών, με στόχο την εξεύρεση λύσεως στο Κυπριακό. Εκπορεύεται όμως, στην πραγματικότητα, από τη διπρόσωπη Βρετανική διπλωματία, η οποία συνεχίζει ακόμη και σήμερα τη στρατηγική συμμαχία που συνήψε, από τα μέσα της δεκαετίας του 50, με την Άγκυρα, με άξονα μια διχοτομική πολιτική στο Κυπριακό. Επιδίωξη σήμερα της Βρετανικής πολιτικής είναι η επιβολή μιας «λύσεως», η οποία να βασίζεται στα τετελεσμένα γεγονότα της Τουρκικής εισβολής και κατοχής, με κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και υποκατάσταση της από μια ψευδεπίγραφη ομοσπονδία, διζωνική, δικοινοτική, με πολιτική ισότητα, όπως αναφέρεται, η οποία θα συνιστά, στην πραγματικότητα, ένα δικέφαλο κράτος, συνομοσπονδιακής μορφής, χωρίς καμία ουσιαστική ανεξαρτησία και κυριαρχία. Η εξίσωση της πλειοψηφίας του 80% των Ελληνοκυπρίων με τη μειοψηφία του 18% των Τουρκοκυπρίων και η αναγνώριση και νομιμοποίηση των κατεχομένων ως ισοτίμου συνιστώντας μέρους της υποτιθέμενης ομοσπονδίας, στην πραγματικότητα συνομοσπονδίας, θα καθιστούσε την Τουρκική πλευρά κατ’ ισομοιρία, 50% με 50%, «νόμιμο» συνέταιρο πάνω σ’ ολόκληρη την Κύπρο και στο ίδιο μέτρο επικυρίαρχο την Άγκυρα.
Δεν έχω φωτισμό ούτε θεολογικές γνώσεις να σου απαντήσω
Unexpected Opponent είπε...
Σεβαστέ διαχειριστά του site, o Xριστός είπε στους A μ ε τ α ν ο ή τ ο υ ς κατοίκους της Xoραζίν - και το έγραψε ο Eυαγ. Mατθαίος - ότι οι κάτοικοι των Σοδόμων και Γομόρρων θα μ ε τ α ν ο ο ύ σ α ν A N γίνονταν τα Σημεία τα οποία έλαβαν χώρα στη Xoραζίν. Tίθεται επομένως το εξής ερώτημα : γιατί ο Θεός π ρ ο έ β η σε O λ ο σ χ ε ρ ή, O λ ο κ λ η ρ ω τ ι κ ή, κ α τ α σ τ ρ ο φ ή των περιοχών αυτών και δ ε ν έστειλε προφήτες να κηρύξουν μ ε τ ά ν ο ι α, αφού η μ ε τ ά ν ο ι α των ανθρώπων στις περιοχές αυτές ήταν ε φ ι κ τ ή ?
ΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ
Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» είναι εν επισημότατον κείμενον της Εκκλησίας. Είναι «Συνοδικόν». Αλλ’ από τότε που εξεδόθη μέχρι σήμερον, έχουν παρέλθει ένδεκα συναπτοί αιώνες. Και αυτό προβάλλεται υπό των νεωτεριζόντων, ως το τρωτόν του, σημείον. Διότι οι ελευθερίως ερμηνεύοντες την διδασκαλίαν της Εκκλησίας επικαλούνται τι; Τον χρόνον. Λέγουν ότι εκείνα ήσαν καλά δια την εποχήν των. Σήμερον όμως τα πάντα ήλλαξαν. «Γέγονε τα πάντα καινά». Αλλά ποία είναι «εκείνα»; Η δογματική διδασκαλία, η Ηθική, η λειτουργική πράξις, η θεόθεν μαρτυρηθείσα «εν πολλοίς τεκμηρίοις» πνευματική πείρα της Ορθοδοξίας. Αλλάσσουν αυτά; Πως δυνάμεθα να παραθεωρήσωμεν ανενόχως δόγματα, Ορους, Ι. Κανόνας;
Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» έχει πολύ ευρυτέραν σημασίαν από μίαν απλήν επισφράγισιν της νίκης κατά των εικονομάχων. Ναι μεν, η αναστήλωσις των Ι. Εικόνων αποτελεί σπουδαιότατον θεολογικόν γεγονός, του οποίου την σημασίαν αναλύουν τα πρακτικά της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Αλλ’ η αναδρομή του «Συνοδικού» εις τας αρχάς του 4ου αιώνος και η κατ’ όνομα μνεία, τόσον των προασπιστών των Ορθοδόξων δογμάτων, όσον και των αιρεσιαρχών, εκ του άλλου δε, η προέκτασίς του μέχρι του 14ου αιώνος, εις τας Ησυχαστικάς Έριδας, προσδίδουν εις τούτο τον χαρακτήρα αιωνίου κύρους κώδικος της Εκκλησίας.
Τη Γ΄ (3ην) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ Πρεσβυτέρου Αντιοχείας.
Θεοδώρητος ο Άγιος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος της εν Αντιοχεία Εκκλησίας επί της βασιλείας του δυσσεβούς Ιουλιανού του Παραβάτου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξα΄ - τξγ΄ (361 – 363). Κατά την εποχήν εκείνην ο του βασιλέως τούτου θείος και συνώνυμος Ιουλιανός, Χριστιανός ων και πιστός πρότερον θεράπων του Θεού, αναγνώστης της εν Αντιοχεία Μεγάλης Εκκλησίας, επείσθη, ο άθλιος, εις τον ανεψιόν του, τον δυσσεβή και παραβάτη βασιλέα και ηρνήθη, φευ! την εις Χριστόν Πίστιν προσκυνήσας τα είδωλα. Ουχί δε μόνον τούτο, αλλά και επρόδωσεν, ο ασεβής, εις τον τύραννον όλον τον πλούτον και τα ιερά κειμήλια, όσα αφιέρωσεν ο Μέγας Κωνσταντίνος εις την Εκκλησίαν της Αντιοχείας, καταστάς ούτω ο πρώην ευσεβής Ιουλιανός, τη υποκινήσει του ασεβεστάτου ανεψιού του, διώκτης και τύραννος των Χριστιανών. Τότε λοιπόν οι μεν άλλοι Κληρικοί και Ιερείς της Αντιοχείας διεσκορπίσθησαν εις διαφόρους τόπους, μόνος δε ο Άγιος αυτός Θεοδώρητος, Πρεσβύτερος ων της εν Αντιοχεία Εκκλησίας, έμεινεν εκεί μετά τινων άλλων Χριστιανών, κηρύττων παρρησία την εις Χριστόν Πίστιν και ομολογίαν. Διο συλλαβών αυτόν ο ρηθείς Ιουλιανός, ο του Παραβάτου θείος, τον έρριψεν εις την φυλακήν.
Όσιος Ρωμανός ο μελωδός
Ο όσιος Ρωμανός ο μελωδός, αν και δόκιμος εργάτης της αρετής, ήταν όμως εντελώς άμουσος και κακόφωνος. Κι ήταν τόσο πολύ, ώστε συχνά τον κορόιδευαν και τον περιγελούσαν. Πατρίδα του ήταν η Έμεσα της Συρίας, και είχε χρηματίσει διάκονος στη Βηρυττό. Το 496, επί αυτοκράτορος Αναστασίου Αʼ, έρχεται στη Βασιλεύουσα. Εδώ αρέσκεται να συχνάζει και να αγρυπνεί στην εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών, αλλά περισσότερο στον ναό της Κυρίας Θεοτόκου « στα του Κύρου », όπου περνούσε το ημερονύκτιο με αγρυπνίες και προσευχές. Στην εκκλησία αυτή υπήρχε εικόνα της Kυρίας Θεοτόκου, που τελούσε πάμπολλα θαύματα. Σε αυτή λοιπόν πρόσπεσε ο διάκονος και την παρακαλούσε να του δώσει το χάρισμα της μελωδίας. Μια χριστουγεννιάτικη νύχτα παρακολουθούσε ο όσιος στον ναό την αγρυπνία. Στην έκτη ωδή, ενώ βρισκόταν κοντά στον άμβωνα, τον πήρε για λίγο ο ύπνος. Βλέπει τότε τη Κυρία Θεοτόκο να κρατά ένα κοντάκιο,- χαρτί τυλιγμένο κυλινδρικά- και να του λέει:
- Πάρε το και φάγε το.
Το πήρε πράγματι, και του
φάνηκε πως το κατάπιε. Από τη στιγμή εκείνη έλαβε το ποθούμενο χάρισμα. Ξύπνησε
αμέσως, ανέβηκε στον άμβωνα κι άρχισε να ψάλλει το τροπάριο « Η Παρθένος
σήμερον τον υπερούσιον τίκτει ».
Ο όσιος Ρωμανός συνέθεσε
πάνω από χίλια κοντάκια, αναφερόμενα σε εορτές δεσποτικές, θεομητορικές και σε
μνήμες αγίων.
Περί Ψυχής Καί Άλλων Τινών --- Tου ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Σωστά τά όσα περί ψυχής λέγει στήν γενικότητά τους. Λείπουν όμως μερικά άλλα σοβαρότερα. Γιά παράδειγμα :
1) «14 ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος
οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ δύναται γνῶναι,
ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται.» (1Κρ. β΄)
2) «44 σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν. ἔστι σῶμα ψυχικόν,
καὶ ἔστι σῶμα πνευματικόν. 45 οὕτω καὶ γέγραπται· ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ᾿Αδὰμ
εἰς ψυχὴν ζῶσαν· ὁ ἔσχατος ᾿Αδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν· 46 ἀλλ᾿ οὐ πρῶτον τὸ
πνευματικόν, ἀλλὰ τὸ ψυχικόν, ἔπειτα τὸ πνευματικόν. 47 ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς
χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ. 48 οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καὶ
οἱ χοϊκοί, καὶ οἷος ὁ ἐπουράνιος, τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι. 49 καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν
τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου. » (1Κρ. ιε΄).
3) Αγνοεί ότι σήμερα, τόσο οι δεχόμενοι τήν αθανασία τής ψυχής, όσο καί οι
απορρίπτοντες αυτήν, λένε, μιλούν καί γράφουν : «η ψυχή είναι ενέργεια». Καί ως
"ενέργεια" δέν χάνεται. Μάλιστα, δέν χάνεται, λαμβανομένου όμως υπόψη
ότι η "ενέργεια" αυτή είναι έμμορφη : «. 7 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον,
χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ
ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν.» (Π.Δ - Γν. β΄). Η ζώσα ψυχή-ενέργεια, έχει μορφή,
δέν είναι άμορφη ή κτηνώδης, σέ αντίθεση μέ όλες τίς άλλες
"ενέργειες" εν τώ κόσμω, που είναι όλες άμορφες.
Κυρίλου Ιεροσολύμων ΒΕΠΕΣ, 39:
....Οι ποιμένες θα παρουσιάζουν επί των προβάτων αμέλειαν και αντί ποιμένων ως λύκοι γεννήσονται και το ψεύδος ασπάσονται. Δια ταύτα, σκανδαλισθήσονται πολλοί και ο λαός θα έχει προς τους ιερείς ανυπότακτον διάθεσιν. Εάν λοιπόν ακούσεις ότι επίσκοποι κατ΄ επισκόπων και κληρικοί κατά κληρικών και λαοί κατά λαών μέχρις αιμάτων έρχονται μην ταρραχθείς, προγέγραπται γαρ. Το Πνεύμα του Θεού προείπε πάντα ταύτα , ίνα μη σκανδαλισθούν οι πιστοί. Μη πρόσεχε τοίνυν τοις γινομένοις αλλά τοις γεγραμμένοις και η πίστις σου θα αυξηθεί, εκ της πραγματοποιήσεως των προλεχθέντων. Τότε θα υφίστανται μισαδελφία των αδελφών, σχίσματα των Εκκλησιών, πόλεμοι των εθνών. Ταύτα εγένοντο μεν και πρότερον, θα επιταθούν όμως ολίγον προ της εποχής του Αντιχρίστου, ως προετοιμασία αυτού. Προετοιμάζει γαρ ο διάβολος τα σχίσματα των λαών ίνα ευπαράδεκτος γένηται ο ερχόμενος.
Το βδέλυγμα της ερημώσεως θα ίσταται εν τόπω Aγίω!
Ἔφθασεν ὁ καιρὸς, μετά την πτώση των δειλοκάρδιων μοναχών των 19 Μονών του Αγίου Όρους, δι᾽ όλους τοὺς πιστοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς νὰ εκφρασθούν ευθαρσώς καὶ νὰ τερματίσουν τὸ κίβδηλον εἶδος Ὀρθοδοξίας, ποὺ καλεῖται Οἰκουμενιστικὴ Ὀρθοδοξία. Διότι εἶναι μία προδοσία τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μία άρνησις αὐτῆς ταύτης τῆς οὐσίας της. Εἶναι πλέον καιρὸς νὰ βγάλωμεν «ἀπὸ τὴν ἀποθήκην» τὰ Θεῖα τῆς Πίστεως Δόγματα, ὅπου τὰ ἐξώρισαν οι Πατριάρχαι Ἀθηναγόρας και Βαρθολομαίος, νὰ τὰ φέρωμεν εἰς τὸ φῶς, καὶ νὰ τὰ διακηρύξωμεν μὲ κάθε μέσον, εἰς κάθε χώραν. Ἔχομεν ἀνάγκην αὐτῶν εμείς, ἔχουν ἀνάγκην αὐτῶν οἱ Ρωμαιοκαθολικοί καὶ οἱ Προτεστάνται. Ἂς μὴ προσφέρωμεν εἰς τὸν κόσμον τὴν Ψευδῆ Ὀρθοδοξίαν, ἡ ὁποία καλεῖται «Ὀρθόδοξος» Οἰκουμενισμός. Αὐτὸς ὁ Οἰκουμενισμὸς ἐξισώνει τὴν πλάνην μὲ τὴν ἀλήθειαν.
Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!
Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου; Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;
Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;
Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;
Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.
Αὐτό δέν εἶναι τραγούδι, εἶναι ὕμνος εἰς τόν Διάβολον! -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Αν. Καθηγητού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Μά εἶναι δυνατόν; Θά μποροῦσε ποτέ κανείς νά τό φαντασθῇ; Αὐτό δέν εἶναι τραγούδι, εἶναι ὕμνος εἰς τόν Διάβολον! Ἄν ὑπῆρχεν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία στήν ἀγαπημένην μας Κύπρον, θά εἶχεν ἀφορίσει πάραυτα ὅλους τούς συντελεστάς! Ἄν ὑπῆρχε Ἑλληνορθόδοξος Κυβέρνησις, θά εἶχεν ἀπολύσει πάραυτα ὅλους ὅσους συνέβαλαν εἰς τήν πρόκρισιν αὐτοῦ τοῦ πνευματικοῦ ἐκτρώματος! Ἔμεινα ὀκτώ μῆνες στήν Κύπρον καί γνωρίζω ὅτι ὑπάρχουν καλοί χριστιανοί ἐκεῖ, γιατί ὅμως δέν ξεσηκώνονται ζητώντας τήν ἀποβολήν τῆς πνευματικῆς αὐτῆς ἀκαθαρσίας; Οἱ ἥρωες τοῦ Κυπριακοῦ Ἀγῶνος 1955-1958 πού ἀναπαὐονται στά «Φυλακισμένα Μνήματα» καί στά ὑπόλοιπα ἁγιασμένα χώματα τῆς Κύπρου καί παρακολουθοῦν ἀπό ψηλά τά ΒΡΩΜΕΡΑ αὐτά γεγονότα θά εἶναι πολύ λυπημένοι γιά τήν κατάντια τῆς Πατρίδος των, διά τήν ὁποίαν αὐτοί ἔδωκαν τό αἷμά των! Αἶσχος!!!