Ὁ Οἰκουμενισμός, ἐκκινώντας ἀπὸ προσπάθειες προσεγγίσεως τῶν «χριστιανῶν» σὲ πρακτικὰ θέματα στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ., ἐξελίχθηκε σὲ προσπάθεια ἐξωτερικῆς συγκολλήσεως τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς λοιπὲς «ὁμολογίες», χωρὶς τὴν ἀποδοχὴ ἀπὸ ἐκεῖνες τῆς μόνης ἀναλλοίωτης καὶ παραδοσιακῆς, τῆς ὀρθόδοξης, διδασκαλίας, ἀλλὰ μέσῳ ἐλαχιστοποιήσεως τῆς σημασίας («μινιμαλισμοῦ»), τῆς ἀποσιωπήσεως καὶ παρερμηνείας τῶν ἱ. δογμάτων ἀπὸ ὅλες τὶς διαλεγόμενες πλευρές. Ἐκκινώντας στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ., ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ οἱ αἱρετικοὶ (ἑτερόδοξοι ) ὀνομάστηκαν σὲ ἐπίσημα ὀρθόδοξα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα «Ἐκκλησίες» (τὸ 1903 καὶ κυρίως τὸ 1920), ἡ δογματικὴ παρέκκλιση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μεταξὺ ἄλλων φοβερῶν πτώσεων ὁδήγησε σταδιακῶς στὴν ἀπὸ μέρους ἐπιφανῶν ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ θεολόγων (α) ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μὲ τοὺς παπικούς («ἄρση τῶν ἀναθεμάτων») τὸ 1965, (β) μερικὴ ἀποδοχὴ τῶν ἑτεροδόξων τελετῶν βαπτίσματος, εὐχαριστίας καὶ ἱερωσύνης («Κείμενον Β.Ε.Μ.», Λίμα τοῦ Περοῦ 1982, (γ) διαπίστωση δῆθεν χριστολογικῆς συμφωνίας μὲ τοὺς μονοφυσίτες-μονοθελῆτες (Β΄Κοινή Δήλωση, Chambésy 1990) - ἡ ὁποία σημαίνει τὴν ἀπόρριψη τῆς συμπαγοῦς ὀρθοδόξου χριστολογίας 15 αἰώνων, Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ πληθύος Ἁγίων Πατέρων, (ε) διαπίστωση ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι ὄχι αἵρεση, ἀλλὰ «ἀδελφὴ Ἐκκλησία» μὲ ἔγκυρα μυστήρια (Κείμενον Balamand 1993) κ.ἄ.
«Εν τω ονόματι του Ιησού…» -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών
Είναι αλήθεια ότι ή πρώτη σύλληψη, από το λογοκρατούμενο πνεύμα μας, της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού είναι συνήθως μια διαφάνεια νοησιαρχική. Τη διαδικασία της επικλήσεως συλλαμβάνουμε ως καθαρή νοητική λειτουργία. Αλλά αν βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό αγιοπνευματικής εμπειρίας, το πνεύμα μας, καθώς ανοίγει τις πύλες του για να δεχθεί την εικόνα της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού, δεν υποδέχεται μια παράσταση της διανοίας αλλά μια άγιοπνευματική «Θεία Λειτουργία», στην οποία εκφράζεται συνοπτικά όλη η δυναμική λυτρωτική παρουσία της ζωής του Κυρίου. Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι μια τυπική (μηχανική – ψυχολογική) επανάληψη προβολής νοητικών διαφανειών στην οθόνη του πνεύματός μας. Είναι αναμφιβόλως η έκχυση της συνολικής δυναμικής του σωτηριολογικού Του έργου στην καθολική μας ύπαρξη.
”Έδωσαν την καρδιά τους στο διάβολο” -- Γράφει ο Καθηγητής Χρήστος Κ. Οικονόμου
τ. Κοσμήτορας και Πρόεδρος Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ
Πρόεδρος Τμήματος Θεολογίας Πανεπιστημίου ΛευκωσίαςΠαρακολουθούμε, όπως και
κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος στον τόπο μας, με συγκρατημένη την ανάσα, το
χονδροειδές ατόπημα, του διορισμένου Διοικητικού Συμβουλίου του Ραδιοφωνικού
Ιδρύματος Κύπρου (ΡΙΚ) από το Υπουργικό Συμβούλιο της Κυβέρνησης Νίκου
Αναστασιάδη.
Το συγκεκριμένο Δ.Σ. αποτελείται από τους παρακάτω:
Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΗΣΥΧΙΟΥ του Συγκλητικού.
Ησύχιος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ - τε΄ (286 – 305). Ήτο δε ούτος πρώτος του βασιλικού παλατίου και της Συγκλήτου Βουλής, διότι ήτο μαγιστριανός το αξίωμα. Όταν δε ο Μαξιμιανός ήγειρε τον κατά των Χριστιανών διωγμόν διέταξεν, όπως άπαντες οι Χριστιανοί, όσοι ήσαν βασιλικοί στρατιώται, εάν δεν αρνηθώσι τον Χριστόν, να στερηθώσι τας ζώνας τας οποίας έφερον ως σημείον της βασιλικής αυτών αξίας και να ζώσι του λοιπού ως ιδιώται και άτιμοι. Η τοιαύτη παράνομος προσταγή παρεκίνησε πολλούς των Χριστιανών να προτιμήσωσι κάλλιον ζωήν άμοιρον εξωτερικών τιμών, παρά να έχωσι μεν τιμάς, να απολέσωσι δε τας ψυχάς των. Όθεν μετά των Χριστιανών τούτων συνηριθμήθη και ο Άγιος Ησύχιος.
Εφημερίς “Ορθόδοξος Τύπος” : Αναγνωρίζουν το Βατικανόν ως κανονικήν Εκκλησίαν.
Οι σύγχρονοι Πατέρες επέταξαν τους αγώνας των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας εις τας εθνικάς και εκκλησιαστικάς χωματεράς, απηρνήθησαν το Ορθόδοξον φρόνημά των και την Ορθόδοξον Πίστιν των και συμπορεύονται μετά των Παπικών, οι οποίοι είναι πηγή εκ της οποίας πηγάζουν όλα τα αθεϊστικά κινήματα, όλαι αι διαστροφαί περί την αλήθειαν της Πίστεως και κατά συνέπειαν όλαι αι αιρέσεις.
(Ο.Τ. 1835)
Η Γλώσσα Καί Τό Γονιδίωμα -- Tου ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Τό άρθρο, στό τέλος τού
παρόντος Σχολίου ή Σημειώματος, δημοσιεύθηκε στήν Εφημερίδα
"Καθημερινή" καί αναδημοσιεύθηκε στήν ιστοσελίδα φέησμπουκ - μέ
σύσταση νά αναγνωσθεί - τού Καθηγητή Γλωσσολογίας κ. Γεωργίου Μπαμπινιώτη.
Κύριε Μπαμπινιώτη
Διάβασα (καθυστερημένα) τό άρθρο σας, που επιμεληθήκατε μαζί μέ τόν Γενετιστή
κ. Στυλιανό Αντωναράκη (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 09/02/2021) καί μού γεννήθηκε η εξής
απορία, βάσει αυτού : « Το γονιδίωμα εξελίσσεται. Αν συγκρίνουμε το γονιδίωμα
του ανθρώπου με αυτό του ποντικού, για παράδειγμα, θα δούμε εκτεταμένες
ομοιότητες των δύο αυτών γονιδιωμάτων κυρίως στις περιοχές των γονιδίων. Αυτό
συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος και ο ποντικός είχαν έναν κοινό πρόγονο περίπου 70
εκατ. χρόνια πριν. Κάτι ανάλογο παρατηρούμε και στη γλώσσα.».
π. Θεόδωρος Ζήσης : Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.
Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι καί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί μαζί μέ εμάς, είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν μάς λέτε: “Φεύγουμε εμείς”.
Eμμένομεν εις όσα η Ορθόδοξος ημών Πίστις διδάσκει.
Αποκηρύσσομεν τα φιλενωτικά συνθήματα και φιλενωτικάς τάσεις και μένομεν στερεοί και ακλόνητοι εις την Ορθόδοξον ημών Πίστιν, ακολουθούντες όσα προεφήτευσαν οι Θεηγόροι Προφήται και εδίδαξαν οι Θεοκήρυκες Απόστολοι, ο των Θεοφόρων Πατέρων Σύλλογος, αι επτά άγιαι Οικουμενικαί Σύνοδοι, και αι τοπικαί τοιαύται, έχοντες επί κεφαλής τον ακρογωνιαίον Λίθον Χριστόν, τον Θεόν ημών, και εν γένει εμμένομεν εις όσα η Ορθόδοξος ημών Πίστις διδάσκει είτε δια γραφίδος είτε δια παραδόσεως, αποκρούοντες την «Ένωσιν» ή «Ενότητα», όπως την αποκαλούν εσχάτως οι φιλενωτικοί παπόδουλοι οικουμενιστές.
Κατάπτωση του ανθρώπινου προσώπου --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Το σιδηρούν κράτος το οποίο, έχει αναγορεύσει ως μείζον φαινόμενο την σύγχρονη μάστιγα του ιού, αδυνατεί να λάβει προληπτικά μέτρα προστασίας από την κακοκαιρία «Μήδεια» βυθίζοντας εν έτει 2021, τον κόσμο, εις το ζόφο, μολονότι υπάρχει ήδη προηγούμενο, από παλαιότερες κακοκαιρίας νεροποντής.
Εικόνες τριτοκοσμικής χώρας, προξενούν την απόλυτα δικαιολογημένη αντίδραση των πληγέντων πολιτών, την στιγμή την οποία η Πολιτεία ομοιάζει με ακυβέρνητο πλοίο ενός επιτελείου υπερφίαλα αλαζόνων, οι οποίοι, διοικούν την χώρα επενδύοντας ανυπερθέτως εις την καθολική καλλιέργεια φόβου, αφενός δια, των τελούντων εν διατεταγμένη έμμισθη υπηρεσία καθεστωτικών Μ.Μ.Ε τα οποία διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις παραχαράσσοντας την αντικειμενική πραγματικότητα, εμποιώντας το αίσθημα φόβου και ανησυχίας προς τους αδαείς πολίτες, καταλύοντας συνάμα τα θεμελιώδη δικαιώματα τους, (ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, εκδήλωση ελευθέρας βουλήσεως ως προς την συγκατάθεση δια μία ιατρική πράξη όπως η επιβεβλημένη μασκοφορία) και αφετέρου δια της αστυνόμευσης της ιδιωτικής ζωής των πολιτών, όπου τα αστυνομικά όργανα εφαρμόζουν τον πειθαναγκασμό προς την χρήση μάσκας ασκώντας παράνομη βία προς τους πολίτες, δια της επιβολής ιδιαζόντως επαχθών διοικητικών προστίμων, ή προβαίνοντας σε κατάχρηση εξουσίας και επίδειξη ισχύος εις τους πολίτες, οι οποίοι τολμούν κατά το άρθρο 120 παρ. 2 και 4 του Συντάγματος εν συνδυασμώ με το άρθρο 25 του Π.Κ, να προβάλλουν το δικαίωμα της ατομικής αντίστασης κατ’ επιταγή του Συντάγματος αλλά και της Ε.Σ.Δ.Α, εν συναρτήσει με την κατάσταση ανάγκης η οποία αίρει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης κατά την προαναφερθείσα διάταξη του Ποινικού Κώδικα, περί την δήθεν ανυπακοής.
Επίθεση από 41 δικαστικούς στην Ένωση Εισαγγελέων για την υπόθεση Κουφοντίνα
Σαράντα ένας ανώτατοι και ανώτεροι δικαστικοί λειτουργοί με κοινή επιστολή τους εκφράζουν τη διαφωνία τους με την ανακοίνωση που εξέδωσε η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων για τον πολυισοβίτη της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα και παράλληλα ζητούν από το Δ.Σ της Ένωσης να απέχει «από τέτοιες ενέργειες, οι οποίες είναι βέβαιο πως αποδοκιμάζονται από την πλειοψηφία του δικαστικού σώματος».
Οι 41 δικαστικοί
λειτουργοί υπογραμμίζουν στην επιστολή τους ότι η Ένωση Δικαστών και
Εισαγγελέων «υπερβαίνει του σκοπούς της, προβαίνοντας σε υποδείξεις προς την
πολιτεία υπό την επίφαση της υπεράσπισης ανθρώπινων δικαιωμάτων» και σημειώνουν
ότι «οι εκπρόσωποι της Ένωσης είχαν υποχρέωση απέναντι στα μέλη της να
διατηρήσουν αλώβητη την εικόνα της αμεροληψίας και της αντικειμενικότητας των μελών
της και η υποχρέωση αυτή δεν τηρήθηκε».
Το πλήρες κείμενο της επιστολής των 41 δικαστικών λειτουργών έχει ως εξής:
Οι ιοί του προσυνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ: Αποχριστιανοποίηση και ουδετεροθρησκεία -- Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ
Πριν λίγες ημέρες, εν μέσω των προβλημάτων της Πανδημίας του Govid 19, σε προσυνέδριό του, ο γνωστός και αμετανόητος, για το πρόσφατο αντιχριστιανικό και διχαστικό του παρελθόν, πολιτικός φορέας των ριζο-σπαστών επέδειξε ξανά τα άθεα δόντια του, σχεδιάζοντας την, μέσω της προσδοκόμενης πολιτικής του εξουσίας ή δυναστείας, επιβολή της υποχρεωτικής αποχριστιανοποίησης της Ελλάδας, της ουδετεροθρησκείας, καθώς και της μετατροπής της Εκκλησίας σε σωματείο, του οποίου τη λειτουργία θα ορίζει και θα κατευθύνει η δική του εξουσία.
Φαίνεται ολοκάθαρα ότι οι
ριζο-σπάστες, επιδιώκουν ξανά τη δημιουργία ρήξης και ανατροπής των σχέσεων των
Ελλήνων πολιτών με το χριστιανικό τους παρελθόν.
Έτσι, ενώ οι Έλληνες πολίτες εορτάζουμε, με ποικίλες εκδηλώσεις τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, τιμώντας πρωταρχικά τον ευεργετικό ρόλο της Εκκλησίας, εμφανίζονται ξανά οι ριζο-σπάστες, για να δώσουν το δικό τους αθεϊστικό στίγμα και να μας υπενθυμίσουν με τα προσυνεδριακά τους μανιφέστα ότι, αν και όταν ξανακυβερνήσουν, σχεδιάζουν να χαλάσουν και να αλλάξουν όσα δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν στην περίοδο διακυβέρνησης της χώρας, υπό το δικό τους καθεστώς.