Ούτε εκ του υπουργείου ούτε εκ της Συνόδου αναμένομεν γενναίον τι δια την Εκκλησίαν. Η τελευταία μάλιστα απεδείχθη ανίκανος όλως, αφ΄ ης ημέρας ιδρύθη εν Ελλάδι, να διαπράξη αγαθόν τι υπέρ της Εκκλησίας. Τουναντίον μάλιστα και έβλαψε ταύτην καιρίως παραγνωρίσασα όλως τον αληθή αυτής προορισμόν και θεωρήσασα εαυτήν μέχρι τούδε απλούν εργαστήριον δεσποτάδων και παπάδων, ους στρατολογούσα συνήθως εκ της κοινωνικής υποστάθμης, άνευ ελέγχου παιδείας και ηθικής, εξαποστέλλει αυτούς ουχί ως ποιμένας, αλλ΄ ως λύκους βαρείς, μη φειδομένους του ποιμνίου του Κυρίου. Παρά τοιούτου σωματείου επαναλαμβάνομεν και πάλιν, ότι ουδέν απολύτως αγαθόν έχομεν να προσδοκώμεν. Πάσας τας ελπίδας ημών αναθέτομεν εις την ιδιωτικήν πρωτοβουλίαν εκείνων, οίτινες ακμαίον έτι διασώζοντες αυτοί το θρησκευτικόν αίσθημα και κηδόμενοι της τιμής και αξιοπρεπείας της Εκκλησίας και της θρησκευτικής διαπαιδαγωγήσεως του Έθνους ημών θέλουσι και δύνανται να συντελέσωσιν εις ανύψωσιν του εκκλησιαστικού γοήτρου και εις αναρρίπισιν του θρησκευτικού παρ΄ ημίν αισθήματος.
"ΕΦΗΜΕΡΙΣ" 7-4-1888.
-----------------------------
Τό κείμενον αὐτό εἶναι ἄκρως ἐπίκαιρον, καθότι ἀκριβῶς τά ἴδια ἁρμόζουν καί διά τήν σὐγχρονον ἱεραρχίαν. Ὄντως, τίποτε τό ἀγαθόν δέν ἀναμένομεν ἀπό τούς σημερινούς λυκοποιμένας! Χάριν παραδείγματος, πρό ἡμερῶν, ὁ ἀφωρισμένος «πρωθυπουργός» «Ἐφιαλτάκης» (τοῦ Σπύρου Χατζάρα ὁ εὔστοχος αὐτός χαρακτηρισμός) ἐξεστόμισε τήν ἑξῆς ἀπίστευτον αἵρεσιν: «Σεβασμός στήν διαφορετικότητα», ἐννοῶν νά σεβώμεθα ὅλοι τήν ... βδελυράν ὁμοφυλοφιλίαν! Ὁ Χριστιανισμός διδάσκει μέν τήν ἀγάπην πρός τόν ἁμαρτωλόν, διότι ὅλοι εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ἀλλά καί τό μίσος πρός τήν ἁμαρτίαν! Ἔ, λοιπόν, διά πρώτην νομίζω φοράν ἀπό ἐπίσημα χείλη, ἀκούσαμε τόν «Ἐφιαλτάκην» ν' ἀπορρίπτῃ τήν ὡς ἄνω Χριστιανικήν δοδασκαλίαν καί νά διδάσκῃ τά ἀκριβῶς ἀντίθετα, δηλαδή σεβασαμόν πρός τήν ἁμαρτίαν! Ἀκούσατε νά διαμαρτύρεται κάποιος «ἐπίσκοπος»; Δέν νομίζω, διότι δέν ὑπάρχει κανείς ἀληθινός Ἐπίσκοπος εἰς τήν Ἑλλάδα!