Η ΧΑΡΑ καί ὁ πόνος, τό γέλιο καί τό δάκρυ, ἡ εὐφροσύνη καί ἡ ὀδύνη χαρακτηρίζουν δύο καταστάσεις ἐντελῶς ἀντίθετες, ἀλλά καί ἀδιάρρηκτα συνδεδεμένες μέσα στήν καθημερινή μας ζωή. ᾿Αποτελοῦν τίς δύο ὄψεις τοῦ αὐτοῦ νομίσματος. Καί θά ἦταν ἄκριτο ἀλλά καί ἀδύνατο νά ἐξαλείψουμε ἤ ἔστω νά παραβλέψουμε τήν μία ἀπό αὐτές τίς δύο ὄψεις, διότι θά καπηλεύαμε ἔτσι τό νόμισμα, θά ἀχρηστεύαμε τήν ζωή. ᾿Επιφανεῖς καί ἄσημοι, σοφοί καί ἁπλοϊκοί, ἅγιοι καί ἄγριοι γεύονται ἀναπόφευκτα καί τόν πόνο καί τήν χαρά. ᾿Ακόμη καί ὁ θεάνθρωπος Κύριός μας ὑποτάχθηκε σ᾿ αὐτή τήν πραγματικότητα. ῾Η ζωή του, πού φανερώνεται στόν κόσμο μέ τήν ταπείνωση τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ καί καταλήγει στήν δόξα τῆς ἀφθαρτοποιήσεως τοῦ φθαρτοῦ σώματος καί τῆς ἀθανατοποιήσεως τοῦ θνητοῦ ἀνθρώπου, σηματοδοτεῖται ἀπό τόν σταυρό καί τήν δόξα καί περνᾶ ἀπό τό Πάθος στήν ᾿Ανάστασι. ᾿Αλλά ὁ πόνος καί ἡ χαρά τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἔχουν κάτι τό μοναδικό.
Κραυγή αγωνίας στον πρωθυπουργό: «Στον Έβρο πάει να γίνει έγκλημα!»
Το μεσημέρι της Τετάρτης 17/02 ο δικηγόρος και πρόεδρος του Συλλόγου «Αινήσιο Δέλτα» Έβρου Πάρης Παπαδάκης κοινοποίησε με δικαστικό επιμελητή στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη την κάτωθι επιστολή, η οποία παρελήφθη στο Μαξίμου.
Ο Πάρης Παπαδάκης είναι ο πρόεδρος του συλλόγου Αινήσιο Δέλτα Έβρου των ψαράδων, καλυβιέρηδων, αγροτών και κτηνοτρόφων που δραστηριοποιούνται στο Δέλτα του ποταμού και μετέχει στις διαμαρτυρίες για την επέκταση του ΚΥΤ Φυλακίου δίνοντας το ενιαίο στίγμα του αγώνα όλων των Εβριτών.
Ακολουθεί αυτούσια η επιστολή:
«Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
Είμαι ένας από αυτούς που τον Μάρτιο του 2020 στα επεισόδια στον Έβρο άφησα την ζεστασιά του σπιτιού μου, την θαλπωρή της οικογενείας μου και με αυταπάρνηση και κίνδυνο ζωής έτρεξα στο Δέλτα Έβρου πριν καν ακόμα οργανωθεί η αστυνομία και ο στρατός, για να βοηθήσω δίπλα με τον απλό κόσμο αγρότες, κτηνοτρόφους, καλυβιέρηδες και όχι μόνο, έτσι ώστε να αποτραπεί η συγκροτημένη από τον τούρκο πρόεδρο λαθροεισβολή τουλάχιστον 3.000 ανθρώπων που η τουρκική χωροφυλακή και ο στρατός μπροστά στα μάτια μας αποβίβαζαν και τους έβαζαν σε βάρκες για να τους περάσουν στο Ελληνικό έδαφος.
Είμαι ένας από αυτούς που την νύχτα μέσα στις μπλάβες στον ποταμό Έβρο σε απόσταση 30 μέτρων από την Τουρκία διενεργούσα περιπολίες χωρίς μέσα, χωρίς θερμικές κάμερες χωρίς τίποτα παρά μόνο ως εφόδιο την αγάπη μου για τον τόπο και την ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ.
Είμαι ένας από αυτούς που οι Τούρκοι στρατιώτες με σημάδευαν με τα όπλα και πυροβολούσαν στον αέρα για να τρομάξω έτσι ώστε να μπορέσουν οι διακινητές να περάσουν στο Ελληνικό έδαφος τους λαθρομετανάστες.
---------------------------------
Παπαδάκης: "Είμαι ένας από αυτούς που τον Μάρτιο του 2020 κατά την επίσκεψη σας στον Έβρο στο ΤΣΦ Φερών μου σφίξατε το χέρι και μου είπατε περήφανα «μπράβο σας για ότι κάνετε για την πατρίδα, συνεχίστε έτσι»."
Σχόλιον: Μά δέν γνωρίζετε, κ. Παπαδάκη, ὅτι οἱ Σιωνισταί καί τά ὄργανά των ἐνεργοῦν πάντοτε ὑποκριτικῶς, διά νά μήν φαίνωνται τά ἄνομα σχέδιά των, πού εἶναι ὁ ἀφανισμός τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Ὀρθοδοξίας;
Oι φονείς τον Χριστού -- Του Φώτη Κόντογλου
«Ήδη βάπτεται κάλαμος αποφάσεως παρά κριτών αδίκων και Ιησούς δικάζεται και κατακρίνεται σταυρώ. Και πάσχει η κτίσις, εν σταυρώ καθορώσα τον Κύριον. Αλλ' ο φύσει σώματος δι' εμέ πάσχων, αγαθέ Κύριε, δόξα σοι».
Ο άνθρωπος δεν έφταξε που σκότωσε τόσους ανθρώπους, σκότωσε και τον Χριστό. Δεν τον σκότωσε κανένα θηρίο, δεν τον σκότωσε τουλάχιστον κανένας κακούργος, παρά τον σκοτώσανε οι άνθρωποι που βαστούσανε τον νόμο του Μωυσή και που περίμενε ο λαός να του δείξουνε τον δρόμο του Θεού, οι γραμματείς κ' οι φαρισαίοι. Αυτοί ήτανε κρυφοδαγκανιάρηδες σκύλοι, τυλιγμένοι με προβιά αρνίσια για να ξεγελάνε τον κόσμο. Πονηροί, υποκριτές, μαθητάδες του σατανά, που απάτησε τον Αδάμ για να τον καταπιεί, γλυκομιλώντας του και λέγοντάς του πως θα γίνει Θεός αν πορευθεί κατά τα λόγια του. Ο υποκριτής είναι ένα τέρας πιο σιχαμερό από κάθε άλλο, που κάθεται κρυμμένο στα σκοτεινά τάρταρα της ψευτιάς κι απέξω στήνει τις παγίδες του για να παραπλανέσει κανέναν αθώον άνθρωπο. Είναι εγωιστής, σκληρός, αλύπητος, φιλάργυρος, φοβιτσιάρης, αλλά αυτά τα σκεπάζει με ψεύτικη ταπείνωση, με συμπονετικά λόγια, με γλυκομιλήματα. Ο υποκριτής δεν έχει Θεό και νόμο και καμώνεται ίσα-ίσα πως φοβάται τον Θεό και τον νόμο του.
Τη Κ΄ (20η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και θαυματουργού ΛΕΟΝΤΟΣ, Επισκόπου Κατάνης.
Λέων ο θεοπρόβλητος της Εκκλησίας φωστήρ, και των θείων προσταγμάτων εκπληρωτής, ο των Αποστόλων ζηλωτής και των πενήτων προνοητής και μεγίστων τεραστίων εργάτης θαυμάσιος, εγεννήθη εις την πόλιν της Ραβέννης από γονείς ευγενείς, ευγενέστατος κατά κόσμον, εις δε την της ψυχής κατάστασιν πολύ ευγενέστερος, δια την υπερβάλλουσαν αυτού αρετήν και αξιέπαινον πολιτείαν, διότι όχι μόνον μετά την χειροτονίαν του, αλλά και πρότερον εφύλαττεν όλας τας αρετάς. Είχε δε πρότερον ο θεόπνευστος την φροντίδα και την διοίκησιν των εκκλησιαστικών πραγμάτων, διηκόνει δε ως πιστός και φρόνιμος οικονόμος πάντας τους συνδούλους αυτού, διένειμε δε και το δεσποτικόν σιτομέτριον. Δια την θαυμαστήν λοιπόν πολιτείαν αυτού, αποθανόντος Σαβίνου του τότε Αρχιερέως Κατάνης, συνήχθη όλον το πλήθος της Μητροπόλεως Κατάνης από θείαν νεύσιν και βούλησιν, και εψήφισαν άπαντες τον Λέοντα, όστις κατά την επωνυμίαν είχε και γενναιότητα εις την ψυχήν, όθεν επολέμει ανδρείως κατά των νοητών λύκων, αγωνιζόμενος με αγρυπνίας, προσευχάς και άλλας αρετάς να φυλάττη τα πρόβατα αβλαβή από τους αιρετικούς και τους δαίμονας, διελέγχων καθ’ εκάστην και ανατρέπων τας σαθράς και κακοδόξους ετεροδιδασκαλίας και στηλιτεύων τους μύθους των Ελλήνων, ως πάνσοφος.
Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ. Ἀντιγράφω ἀπὸ τὸν Ἅγιον Νικόδημον τὸν Ἁγιορείτην:
« Ὁ Ἰησοῦς, σὲ παρακαλῶ, ἂς εἶναι τὸ γλυκὺ ἐντρύφημα τῆς γλώσσης σου, ὁ Ἰησοῦς ἂς εἶναι τὸ τερπνὸν μελέτημα τῆς καρδίας σου, ὁ Ἰησοῦς ἂς εἶναι τὸ ἐντρύφημα καὶ ἡ ἰδέα τοῦ νοῦ σου. Ἐν συντομία ὁ Ἰησοῦς ἂς εἶναι ἡ ἀναπνοή σου καὶ ποτὲ νὰ μὴ χορταίνης ἐπικαλούμενος τὸν Ἰησοῦν…»
Η Ελλάς, κράτος πολυεθνικόν!
Καθ΄ ην στιγμήν η Ελλάς υποχωρεί και ταπεινούται εις κάθε τομέα, εφ΄ όλης της γραμμής των εθνικών θεμάτων, και ενώ εκδηλούται γενική διάλυσις και παρακμή της Χώρας, έχομεν τώρα το συμπλήρωμα: Δια νομοσχεδίου νομιμοποιούνται οι μετανάστες εις την Χώραν μας! Συνεπώς ανατρέπεται η δημογραφική τάξις και νοθεύεται η πληθυσμιακή αναλογία εις την χώραν μας. Η Ελλάς αποδεχομένη την τοιαύτην εξέλιξιν και νομιμοποιούσα την πανσπερμίαν των ξένων, μετατρέπεται εις χώραν μεταναστών, λαθρομεταναστών και γενικώς αλλοδαπών! Δεν είχομεν αμφιβολίαν δια την πορείαν αυτήν του ολέθρου. Από 34 ετών επετράπη εις τους Αλβανούς να κατακλύσουν ανεξελέγκτως την Χώραν. Άκρα αβρότης επεδεικνύετο προς αυτούς, και όταν ακόμη επεδίδοντο εις πρωτοφανείς κακουργίας κατά των Ελλήνων. Εις την απορίαν, διατί ενεργούν κατ΄ αυτόν τον τρόπον αι αρχαί, εδόθη κατά τα τελευταία έτη απάντησις, όταν απεκαλύφθη ότι αι Ελληνικαί Κυβερνήσεις εχρηματοδοτούντο αφειδώς από την Αμερικήν και την Ευρώπην δια την υποδοχήν και εγκατάστασιν των λαθρομεταναστών, όπερ εκρατήθη μυστικόν. Ήδη το έγκλημα συμπληρούται δια του νέου νομοσχεδίου. Η Πατρίς μας μετατρέπεται εις πολυεθνικόν Κράτος, με όλας τας εντεύθεν τραγικάς συνεπείας. Όταν θα κληθώμεν να αντιμετωπίσωμεν τας συνεπείας αυτάς, μάλλον θα είναι αργά. Ίσως θα είναι αργά και όταν οι μειοψηφούντες Έλληνες θα ζητήσουν από τους συνεργούς να δώσουν λόγον των πράξεών των…
Ἡ ὀρθόδοξος ἐκκλησιολογία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ καί αἱ καινοτομίαι τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε καί τοῦ Πουσάν
Ὁ ἅγιος Κυπριανός, τονίζει ἤδη τόν 3ον αἰῶνα, τήν ἑνότητα περί τόν Ἐπίσκοπον, περί τήν εὐχαριστίαν καί ἐν τῇ ὀρθοδοξίᾳ· γράφει ὁ ἅγιος Πατήρ: «Ὁ Θεός ἐστιν εἷς, καί ὁ Χριστός εἷς, καί μία ἡ Ἐκκλησία Aὐτοῦ, καί ἡ πίστις μία, καί ἡ ποίμνη μία ἡνωμένη διά τῆς κόλλας τῆς ὁμοφωνίας εἰς τήν στερεάν ἑνότητα τοῦ Σώματος». Ἀλλ’ ἡ Ὀρθοδοξία διά τόν ἅγιον Κυπριανόν δέν ἀποτελεῖ Πίστιν ἀποφασιζομένην ἑκάστοτε κοινῇ συναινέσει ὑπό τῶν Ἐπισκόπων, ἀλλά τήν ἀπ΄ ἀρχῆς παραδοθεῖσαν ὑπό τῶν Ἀποστόλων τοιαύτην. Χάριν αὐτῆς ὁ ἅγιος Κυπριανός, δέν ἐσεβάσθη τήν δικαιοδοσίαν ἤ τήν ἄποψιν τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης Στεφάνου, ἀλλά συνίστα τήν ἀνυπακοήν πρός αὐτόν, διότι ὁ Στέφανος ἐνήργει κατά παράβασιν τῆς ἀποστολικῆς Πίστεως (Epistola LXXIV, Ad Pompeium contra Epistolam Stephani) ! Ἡ αὐστηρά ἐκκλησιολογική διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ περί μή σωτηρίας ἐκτός Ἐκκλησίας (“extra Ecclesiam nulla salus”) εἶναι, κατά τόν Καθηγητήν Βλάσιον Φειδᾶν, ἡ κατ΄ ἐξοχήν και κατά παράδοσιν ὀρθόδοξος. Ἀντιθέτως, ἡ αὐγουστίνειος ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀποδέχεται στοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητος ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποτελεῖ οὕτω τήν βάσιν τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννας καί τῶν τελευταίων κειμένων τοῦ Π.Σ.Ε. (Πόρτο Ἀλέγκρε καί Πουσάν) συνιστᾷ καινοτομίαν, καί ὡς γνωστόν, πᾶσα ἐπίμονος καί ἀμετανόητος δογματική καινοτομία ἀποτελεῖ διά τήν Ὀρθοδοξίαν αἵρεσιν!
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΕΡΒΙΑΣ;
Ὁ Μητροπολίτης Μαυροβουνίου κυρός Ἀμφιλόχιος, κινητοποιῶν τόν πιστόν λαόν,
ἐπέτυχε τήν ἀνατροπήν τῶν ἀντιεκκλησιαστικῶν πολιτικῶν σχεδίων.
«Γιά τήν τελική προδοσία τοῦ Κοσσυφοπεδίου
ὁ Vučić (ο Πρόεδρος της Σερβίας) χρειάζεται ἕνα ὑπάκουο Πατριάρχη»
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗΝ
ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΕΡΒΙΑΣ;
«Ἡ ἐγγύτητα Ἱεραρχῶν μέ τόν πρόεδρο Vucic
καί ἡ μή διαφανής οἰκονομική ὑποστήριξη,
μπορεῖ νά ἑρμηνευθῆ ὡς τρόπος νά ἀγορασθῆ
ἡ ὑποστήριξη ἤ ἡ σιωπή τῆς Ἐκκλησίας»
Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Στίς 18 Φεβρουαρίου ἀναμένεται ἡ ἐκλογή τοῦ νέου Πατριάρχη τῆς Σερβίας μετά τήν κοίμηση, στίς 20 Νοεμβρίου, τοῦ Πατριάρχη Εἰρηναίου, ὁ ὁποῖος εἶχε προσβληθῆ ἀπό κορωνοϊό. Ὁ κυρός Εἰρηναῖος ἦταν ὁ 45ος Πατριάρχης τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας καί εἶχε ἐκλεγῆ τόν Ἰανουάριο 2010. Ὁ νέος Πατριάρχης ἔχει νά ἀντιμετωπίση κρίσιμα ζητήματα, τά ὁποῖα ἀφοροῦν τόσο τήν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας ὅσο καί τό θέμα τῆς ἀναγνώρισης τοῦ Κοσσυφοπεδίου καί τῶν Μετοχίων. Γιά τόν λόγο αὐτό ἡ πολιτική ἐξουσία τῆς Σερβίας ἐνδιαφέρεται ἄμεσα γιά τό ποιός θά ἀναλάβη τήν θέση τοῦ Πατριάρχη. Τήν στιγμή πού ἡ Ε.Ε., ὡς μεσολαβητής στίς διαπραγματεύσεις γιά τήν ἐπίλυση τοῦ ζητήματος τοῦ Κοσσυφοπεδίου, ἐργάζεται γρήγορα, γιά νά ἐπιτύχη, ὅπως νομίζει, μία συμφωνία πού θά ἐξομαλύνη τίς σχέσεις Βελιγραδίου καί Πρίστινας. Ἐπίσης, ὁ νέος πρόεδρος τῶν ΗΠΑ κ. Τζό Μπάιντεν σέ συγχαρητήρια ἐπιστολή πού ἀπέστειλε στόν Σέρβο πρόεδρο Ἀλέξανδρο Vučić μέ ἀφορμή τήν ἐθνική ἐπέτειο τῶν 186 ἐτῶν ἀπό τήν σύσταση τοῦ πριγκιπάτου τῆς Σερβίας, 15 Φεβρουαρίου 1835, κάνει εἰδική ἀναφορά στό ζήτημα τοῦ Κοσσόβου καί τόν προτρέπει νά κάνη τολμηρά βήματα γιά τήν ἐξομάλυνση τῶν σχέσεων τῆς Σερβίας μέ τό Κόσσοβο (Καθημερινή 7/2/21).