Ἐθνικό ἔγκλημα ΣΥΡΙΖΑ: Ὑπέρ ἀναγνωρίσεως «τουρκικῆς» μειονότητος

Ἐνῶ ζητεῖ τήν ἀποκαθήλωση χριστιανικῶν συμβόλων ἀπό ὅλες τίς δημόσιες ἀρχές καί οὐδετεροθρησκεία – Οἱ θέσεις του στόν προσυνεδριακό διάλογο

YΠΕΡ τοῦ δικαιώματος τῶν μελῶν τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος τῆς Θράκης στόν συλλογικό ἐθνοτικό αὐτοπροσδιορισμό εἰς τρόπον ὥστε αὐτή εἰς τό μέλλον νά δύναται νά χαρακτηρισθεῖ ὡς «τουρκική», τάσσεται ὁ ΣΥΡΙΖΑ μέ τό κείμενο τῶν θέσεών του πού ἐδόθη στήν δημοσιότητα στό πλαίσιο τοῦ προσυνεδριακοῦ διαλόγου του. Μέ τό ἴδιο κείμενο «κλείνει» ἐν ὄψει καί τῆς ἔντονης φημολογίας περί πρόωρων ἐκλογῶν πονηρά τό μάτι στήν μειονότητα ὑποστηρίζοντας τήν καθιέρωση τῆς τουρκικῆς γλώσσης ὡς γλώσσης ἐπιλογῆς στά σχολεῖα τῆς περιοχῆς τῆς Θράκης δίδοντάς της προτεραιότητα ἔναντι τῆς γλώσσης τῆς Ρωμανί καί τῆς Πομακικῆς. Συγκεκριμένα, ἡ ἀναφορά στό ζήτημα τοῦ συλλογικοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ καί ὄχι τοῦ ἀτομικοῦ ὅπως ἀναγνωρίζει ἕως σήμερα ἡ Πολιτεία εἶναι ἡ ἑξῆς: «Ὁ ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τό δικαίωμα τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ ὅπως ὁρίζεται ἀπό τό εὐρωπαϊκό νομικό κεκτημένο στήν βάση καί τῶν ἐν ἐξελίξει δικαστικῶν ἀποφάσεων».

Ἐπί τῆς οὐσίας ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευσις ἐπιχειρεῖ νά παρέμβει ὑπέρ τῆς ἀναγνωρίσεως «τουρκικῶν συλλόγων» ὅπως ἡ αὐτοαποκαλουμένη «Τουρκική Ἕνωσις Ξάνθης» στήν κρίση τῆς Ὁλομελείας τοῦ Ἀρείου Πάγου ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ἐκκρεμεῖ ἡ αἴτησις ἀναιρέσεως τοῦ σωματείου αὐτοῦ. Καί παρεμβαίνει πρῶτον ἐναντίον τῆς ἰδίας τῆς νομοθεσίας πού ψήφισε ὑπό τήν πίεσιν πολιτειακῶν παραγόντων ἀλλά καί τῆς ΝΔ ὁ ἴδιος ὡς κυβέρνησις ἐπί Ὑπουργίας Σταύρου Κοντονῆ, μέ τήν ὁποία δέν ἐπιτρέπεται ἡ λειτουργία τέτοιων συλλόγων ὅταν προκύπτουν θέματα ἀσφαλείας καί δημοσίας τάξεως, καί δεύτερον (παρεμβαίνει) ὅταν μόλις λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τό μειονοτικό κόμμα τῆς Θράκης ΚΙΕΦ παρενέβη ὑπέρ τοῦ δικαιώματος αὐτοπροσδιορισμοῦ ὡς «Μακεδόνων» ἑνός δῆθεν πολιτιστικοῦ συλλόγου ἀπό τίς Σέρρες («Ἀδελφότητα γηγενῶν ντόπιων νομοῦ Σερρῶν Κύριλλος καί Μεθόδιος»), τό καταστατικό τοῦ ὁποίου ἀπερρίφθη ἀπό τό Μονομελές Ἐφετεῖο Θεσσαλονίκης.

----------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Τό ἄρθρον ἀναφέρεται εἰς τόν κόκκινον ΣΥΡΙΖΑ, ἀλλά καλόν θά ἦτο νά τονίζεται ὅτι ἐξ ἴσου ἐπικίνδυνοι εἶναι καί οἱ γαλάζιος καί πράσινος ΣΥΡΙΖΑ. Προσφάτως, σύμφωνα μέ τό «ΜΑΚΕΛΕΙΟ», ὁ Μητσοτάκης (=γαλάζιος Τσίπρας) κατέθεσε νομοσχέδιον ἀναγνωρίσεως «τουρκικῆς μειονότητος» στήν Ἑλλάδα, «μακεδονικῆς μειονότητος» κ.λπ., ἔτσι ὥστε ἡ Τουρκία, τά Σκόπια κ.ἄ. νά ἔχουν δικαίωμα παρεμβάσεως. Βλ. https://www.makeleio.gr/%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%bb%ce%bf/%ce%91%ce%a0%ce%99%ce%a3%ce%a4%ce%95%ce%a5%ce%a4%ce%9f-%ce%a0%ce%9f%ce%a3%ce%9f-%ce%91%ce%9d%ce%98%ce%95%ce%9b%ce%9b%ce%97%ce%9d%ce%95%ce%a3-%ce%a0%ce%99%ce%91-%ce%97-%ce%a0%ce%91%ce%a1%ce%91%ce%94/

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ; -- τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.

Γράφει ἡ Ρομίνα Ξύδα στὸ ἄρθρο της «Ποιοὶ εἶναι οἱ Δωδεκαθεϊστές ποὺ συρρέουν στὸν Ὄλυμπο;», «Πρῶτο Θέμα», 22 Ἰου­λίου 2016[1]: «Παγανιστές, νεοπαγανιστές, ἀρχαιοελληνιστές, ἑτερο­χρο­νι­στές, εἰδωλολάτρες, δωδεκαθεϊστές, ἀρχαιολάτρες, ἐθνικοὶ ἢ πολυθεϊστές, ὑπάρχουν διάφορα ὀνόματα γιὰ νὰ ἀποδώσει κάποιος στοὺς τύπους ποὺ κάθε λίγο καὶ λιγάκι παίρνουν τὰ ὄρη καὶ τὰ βουνὰ κρατῶντας παραμάσχαλα χλαμύδες, σανδάλια, στάρι, ξηροὺς καρποὺς καὶ «ἀνθόσπαρτα» στεφάνια γιὰ νὰ ἐκφράσουν τὴν πίστη τους στοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες θεούς. Αὐτὴ ποὺ κατατέθηκε προσφάτως στὸ Λιτόχωρο Πιερίας μὲ ἀφορμὴ τὰ Προμήθεια ἤ, ἀλλιῶς, τὴ μεγάλη ἐτήσια γιορτὴ ὅλων ὅσοι δὲν πιστεύουν στὸ δικό μας θεό...

»Μέσα στοὺς πρώτους "καθοδηγητὲς" συναντᾶ κάποιος τὰ ὀνόματα τοῦ Παναγιώτη Μαρίνη ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἑταιρεία Ἀρ­χαι­οφίλων καὶ τοῦ Βλάση Ρασσιά ἀπὸ τὸ Ὕπατο Συμβούλιο Ἑλλή­νων Ἐθνικῶν, καθὼς καὶ ἄλλες προσωπικότητες ποὺ ἐπηρέασαν μὲ τὸ ἔργο τους τούς κύκλους τῶν ἀρχαιολατρῶν, ὅπως ὁ Ραδάμανθυς Ἀναστασάκης μὲ τὸ "Ἰδιοθέατρον" καὶ ὁ Τρύφων Ὀλύ­μπιος, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ξεκίνησε τὶς γιορτὲς τῶν Προμηθείων...».

''ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ''


 

Η πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.

Τη ΙΖ΄ (17ην) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Τήρωνος.

Θεόδωρος ο ένδοξος Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους των βασιλέων της Ρώμης Διοκλητιανού και Μαξιμιανού των βασιλευσάντων κατά τα έτη σπδ΄- τε΄ (284-305), Μαξιμιανού Γαλερίου του εν τη ανατολή βασιλεύσαντος (τε΄ - τια΄ 305-311) και Μαξιμίνου του ανεψιού και διαδόχου του Γαλερίου, κατήγετο δε εκ της Αμασείας πόλεως της Καππαδοκίας, από το χωρίον Χουμιαλά. Κατ’ εκείνον τον καιρόν έστειλαν οι βασιλείς διαταγάς, ότι όποιος εκ των Χριστιανών αρνηθή το Χριστόν και πιστεύση εις τα είδωλα θα έχη μεγάλας τιμάς από τους βασιλείς· όστις δε αρνήται να θυσιάση εις τα είδωλα και μένει εις την πίστιν του, να θανατώνεται με τιμωρίας και βασάνους. Χριστιανοί δε τινες μετέβαινον φανερά και ωμολόγουν τον Χριστόν ως Θεόν αληθινόν, διο και απέθνησκον με πολλάς τιμωρίας. Άλλοι πάλιν ηρνούντο φεύ εκ του φόβου των βασάνων τον Χριστόν και εθυσίαζον εις τα είδωλα. Όσοι δε ούτε να αρνηθούν τον Χριστόν ήθελον, ούτε να μαρτυρήσουν ηδύναντο έφευγον εις τα όρη και εκρύπτοντο εις τα σπήλαια. Πολλοί δε πάλιν φοβούμενοι μήπως ανακαλυφθούν προσεποιούντο εις το φανερόν ότι είναι ειδωλολάτραι, εν τω κρυπτώ δε ελάτρευον τον Χριστόν.

Μνήμη της οπτασίας Κοσμά μοναχού, φοβεράς και ωφελίμου

Το δέκατο τρίτο χρόνο της βασιλείας του Ρωμανού ( 920-944μ.Χ.), ζούσε στη Βασιλεύουσα (Κων/πολη) κάποιος άνδρας, που υπηρετούσε σαν ένας από τους πιο έμπιστους φύλακες του βασιλικού κοιτώνα του Αλεξάνδρου, προκατόχου του Ρωμανού στο θρόνο. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος προτίμησε τη μοναχική ζωή. Έγινε μοναχός με τ' όνομα Κοσμάς, και αργότερα ηγούμενος του μοναστηριού που βρίσκεται κοντά στο Σάγαρη ποταμό. Κάποτε όμως τον χτύπησε μια πολύ βαριά αρρώστια, που τον ταλαιπωρούσε για πολύ καιρό. 

Συμπλήρωνε ήδη πέντε μήνες σ' αυτή τη φοβερή δοκιμασία, όταν μια μέρα, γύρω στην τρίτη ώρα, συνήλθε λίγο, ανασηκώθηκε μαλακά πάνω στο μικρό του κρεβάτι και ανακάθησε, στηριζόμενος από το ένα μέρος κι από το άλλο στους αδελφούς που τον διακονούσαν. 
Μόλις όμως κάθησε, έπεσε σε έκσταση. Έμεινε σ' αυτή την κατάσταση από την τρίτη ώρα μέχρι την ενάτη. Τα μάτια του ήταν ανοικτά και στηλωμένα στην οροφή του κελλιού του, ενώ το στόμα του σιγοψιθύριζε λόγια άναρθρα και εντελώς ακατανόητα.
 

Μοιραία Στρατηγικά Λάθη της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) --- Του Φοίβου Κλόκκαρη, αντιστράτηγος ε.α.

 Μοιραία Στρατηγικά Λάθη της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ)

Οι εξελίξεις στο Κυπριακό, που δρομολογούνται από την Τουρκία και Βρετανία με την επικείμενη πενταμερή διάσκεψη χωρίς παρουσία της ΚΔ, είναι εξαιρετικά δυσοίωνες. Οι λύσεις που υπάρχουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι συνομοσπονδιακής μορφής (Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) – Δύο κράτη) και εξυπηρετούν την στρατηγική της Τουρκίας και Βρετανίας ,που στοχεύουν στην κατάλυση της ΚΔ, τον έλεγχο όλης της Κύπρου και την διαιώνιση της παραμονής των Βρετανικών βάσεων .

Για τη διαμόρφωση αυτών των δυσμενών δεδομένων στο εθνικό μας θέμα, μεγάλη ευθύνη έχει και η ΚΔ, που διέπραξε μοιραία στρατηγικά λάθη μετά την Τουρκική εισβολή του 1974, τα οποία διευκόλυναν την συνέχιση της τουρκικής επεκτατικής στρατηγικής και μας οδήγησαν στο σημερινό στρατηγικό αδιέξοδο:

π. Θεόδωρος Ζήσης:

H συγκρητιστική χοάνη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, ως εκφράζεται σήμερον τόσον εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των λεγομένων Εκκλησιών, όσον και εις τα διάφορα διεθνή fora καταδολιεύει και ευτελίζει την Χριστιανικήν αποκάλυψιν και εκκοσμικεύει το άγγελμα της σωτηρίας, μετατρέπουσα αυτό εις ηθικολογίαν στερουμένης ζωής, χάριτος και δυνάμεως Θεού. Είναι τελικώς η προσπάθεια αυτή μία ακόμη άπεπλις απόπειρα του βυθίου δράκοντος να εκμηδενίση το σταυροαναστάσιμον μήνυμα ζωής της Αποστολικής Καθολικής Εκκλησίας. Συγκρητιστική παναίρεση λοιπόν ο Οικουμενισμός, οι εκκλησίες του Παγκόσμιου Συμβουλίου λέγονται εκκλησίες, χωρίς να είναι, όλη δε αυτή η οικουμενιστική προσπάθεια προέρχεται εκ του Διαβόλου.