Πως η Θράκη απειλείται από τον τουρκικό εθνικισμό

 

Η περιοχή αφέθηκε με προκλητικό τρόπο στον τουρκικό εθνικισμό και τις πολυποίκιλες επιδιώξεις του

Η Συνθήκη της Λωζάννης είναι ένα από τα μοναδικά στην ιστορία της ανθρωπότητας και την ιστορία των συνθηκών στις διεθνείς σχέσεις παραδείγματα που αποδεικνύει τι είναι ικανά να διαπράξουν τα μεγάλα κράτη και τα μεγάλα συμφέροντα που αυτά εκπροσωπούν εις βάρος των λαών.

Του Θεοφάνη Μαλκίδη*

Οι τίτλοι των ευρωπαϊκών και αμερικανικών εφημερίδων εκείνης της εποχής και οι αντίστοιχες δηλώσεις των ηγετών, αποκαλύπτουν την πολιτική ηθική και πρακτική, που ενέπνευσε όλους εκείνους που συγκεντρώθηκαν στην ελβετική πόλη, εκεί αποφασίστηκαν τελικά οι τύχες της Θράκης.

Παρόλο όμως που η σημασία και οι επιπτώσεις αυτής της συνθήκης καθόρισαν τη μετέπειτα ελλαδική πολιτική και κοινωνικοοικονομική εξέλιξη και πορεία για τη Θράκη δε μελετήθηκαν ποτέ σε βάθος. Στην πραγματικότητα όμως της Θράκης, από τη Συνθήκη της Λωζάννης μέχρι τις ημέρες μας, αποδεικνύεται επίσης τι μπορεί να κάνει ένα κράτος,το ελλαδικό, όταν δεν είναι εθνικό. Όταν, δηλαδή είναι ένα εξαρτημένο δορυφορικό κράτος, ένα κράτος- πελάτης. Η νεοελληνική γενικά εξέλιξη, η πολιτική η διπλωματία, η οικονομία, η κοινωνία, κρίθηκε από τη φύση, το χαρακτήρα, το ρόλο του δορυφορικού μη δημοκρατία ελλαδικού κράτους, αυτού του εξαρτημένου μηχανισμού, που δεν είχε αυτοτέλεια χειρισμών και πολιτικής πράξης.

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός : Η Ουνία στην Ελλάδα.

Πρόσωπο και προσωπείο. Η Ουνία χθες και σήμερα,

 Μιλώντας για Ελλάδα, εννοούμε το Ελληνικό Κράτος (1839 κ.ε.), διότι ήδη κατά τη διάρκεια της δουλείας (Τουρκοκρατίας, Ενετοκρατίας) οι ανοργάνωτοι ακόμη Ουνίτες ανέπτυξαν μεγάλη δραστηριότητα στον ιστορικό ελληνικό χώρο, κινούμενοι τόσο στα όρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όσο και στις ενετοκρατούμενες περιοχές. Όπως και παραπάνω υπογραμμίσθηκε, οι απόφοιτοι του Κολλεγίου του Αγ. Αθανασίου ανέπτυξαν έντονη ουνιτική (ενωτική) δραστηριότητα μεταξύ των ομογλώσσων και ομοεθνών τους. Οι Ιησουΐτες, που ενίσχυαν την ουνιτική αυτή κίνηση, εμφανίσθηκαν από το 1583 και στην Κωνσταντινούπολη και με τα μέσα που διέθεταν (χρήμα, εκδόσεις, πολιτική κάλυψη) έγιναν ο «κακός δαίμονας» της Ρωμαίικης Εθναρχίας, που είχε την ευθύνη για ολόκληρο το ρωμαίικο μιλλέτι, τους Ρωμηούς-Ορθοδόξους-των Βαλκανίων και της Μικρασίας.

Ο επιθανάτιος ρόγχος της Ελλάδας -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η Ζωή μας κυλάει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και ημείς επιδιώκουμε, πλέον εις τις ανθυγιεινές συνθήκες τις οποίες καλούμαστε να ζούμε, έχοντες καταστεί αθύρματα και πειραματόζωα αναφών και ακατάληπτων δυνάμεων, αφενός να βιοποριστούμε και εξ ετέρου να προλάβουμε να ζήσουμε, όντες επί καθημερινής βάσεως άκρως απορροφημένοι από την σωρεία των ετερόκλητων υποχρεώσεών μας.

Οσημέραι, ο οικονομικός στραγγαλισμός μας καθίσταται έτι περαιτέρω και μάλλον επί μάλλον πιο αδυσώπητος με συνέπεια, εκόντες άκοντες, εν συνδυασμώ με την απεμπόληση των θεμελιωδών ατομικών μας ελευθεριών, να τείνουμε ανεπαίσχυντα να διολισθήσουμε προς μία συλλογική κατάθλιψη.

Τη Η΄ (8η) Φεβρουαρίου μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Στρατηλάτου.

Θεόδωρος ο ένδοξος Μεγαλομάρτυς του Χριστού ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Λικινίου, εν έτει τκ΄ (320), καταγόμενος μεν από τα Ευχάϊτα, τα οποία κοινώς ονομάζονται Εφλεέμ και ευρίσκονται εν τη Γαλατία, κατώκει δε εις την εν τω Ευξείνω Πόντω κειμένην Ηράκλειαν. Ούτος λοιπόν υπερέβαλλε τους πολλούς κατά το κάλλος της ψυχής και την ωραιότητα του σώματος και κατά την δύναμιν των λόγων, φρόνιμος και γνωστικός υπέρ τους νέους του καιρού εκείνου, τόσον ώστε, δια την ευγλωττίαν του και την γνώσιν του τον ωνόμαζον Βρυορήτορα, ήτοι βρύσιν της ρητορικής· δια τούτο και όλοι εφιλοτιμούντο να αποκτήσωσι την φιλίαν του. Όθεν και ο βασιλεύς Λικίνιος πολλήν επιμέλειαν και φροντίδα είχε να συνομιλήση μετ’ αυτού και τον διώρισεν αρχιστράτηγον, του έδωσε δε και την πόλιν Ηράκλειαν προς τιμήν του να την εξουσιάζη, μη ηξεύρων, ότι είναι Χριστιανός κεκρυμμένος.

Διέρρευσε το “Σχέδιο Καμπάλ” για “προστασία των εκλογών” εις βάρος του Ντόναλντ Τραμπ -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

https://aristeia.site/archives/37629

Σάλο προκάλεσε στις ΗΠΑ και διεθνώς η δημοσιογραφική αποκάλυψη του περιοδικού Time για το πώς οργανώθηκε και εκτελέστηκε το σχέδιο για αποτροπή της επανεκλογής του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές του 2020. Μια "Καμπάλ" μεταξύ «αριστερών ακτιβιστών και επιχειρηματικών γιγάντων» για τη δημιουργία «μιας εντατικής σκιώδους προσπάθειας» για την «προστασία» των προεδρικών…

Οι Μοναχοί της μικτής Μονής του Έσσεξ Αγγλίας γνωρίζουν αυτά που γράφει ο Άγιος Νικόδημος;

Ότι ο Αρχιερεύς και πάντες οι ασκούντες παρθενίαν, πρέπει να φεύγωσι τας συνομιλίας των γυναικών. Δια τούτο πρόσεχε. Ναι, παρακαλώ θερμώς, πρόσεχε, φίλτατε και φυλάττου καλώς από του να εντρυφώσιν οι οφθαλμοί σου, δια της περιέργου θεωρίας των ωραίων προσώπων· μήποτε νικήση σε κάλλους επιθυμία· πληροφορήθητι τοίνυν, ότι εις κίνδυνον μέγαν ευρίσκεσαι, και μάλιστα εάν είσαι νέος ή Αρχιερεύς ή όλως του ιερού κλήρου· και δεν είναι τρόπος να μη απαντήσης τοιαύτα πρόσωπα, τα οποία ρίπτουσιν εις την καρδίαν, και μακρόθεν θεωρούμενα, τα βέλη της ηδονής. Αλλ΄ ει δυνατόν εστι, μηδέποτε θελήσης τοις τοιούτοις προσώποις να απαντήσης και εις λόγους όλως να έλθης και συνομιλίας, καν και η συνομιλία είναι περί εξομολογήσεως, ως και τούτο οι θείοι Πατέρες διαγορεύουσιν. Ενθυμούμαι γαρ, ότι η αγία και οικουμενική εβδόμη σύνοδος, λέγει εις τον δέκατον όγδοον κανόνα, ότι, όταν Αρχιερεύς ευρεθή έξω εις προάστειον τι, ευρίσκονται δε εκεί και γυναίκες, ας αναχωρώσιν εκείναι εκείθεν ανυπερθέτως έως ου ευρίσκεται παρών ο Αρχιερεύς. «Εί τις δούλην, ή ελευθέραν εν τω επισκοπείω κτώμενος φωραθείη, ή εν μοναστηρίω, προς εγχείρησιν διακονίας τινός, επιτιμάσθω· επιμένων δε καθαιρείσθω. Ει δέ και τύχοι εν προαστείοις γυναίκας είναι, και θελήσει ο επίσκοπος ή ο ηγούμενος πορείαν εν τοις εκείσαι ποιήσασθαι, παρόντος επισκόπου ή ηγουμένου, μηδόλως εγχείρησιν διακονίας ποιείσθω κατ΄ εκείνον τον καιρόν γυνή· αλλ΄ ιδιαζέτω εν ετέρω τόπω, έως αν την αναχώρησιν ποιήσηται ο επίσκοπος, δια το ανεπίληπτον». 

Τη Ζ΄ (7η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΛΟΥΚΑ του εν τω Στειρίω όρει της Ελλάδος ασκήσαντος.

Λουκάς ο θείος Πατήρ ημών ήτο βλαστός, ή μάλλον ειπείν, στολισμός της Ελλάδος· οι γονείς του Οσίου κατήγοντο από την νήσον Αίγιναν, μη υποφέροντες δε ούτοι τας συχνάς επιδρομάς των Αγαρηνών, άφησαν την πατρίδα των και μετώκησαν εις τα μέρη της Φωκίδος, εις το παρά τον Σάλωνα χωρίον Καστόριον· εις το χωρίον τούτο εγεννήθη ο μακάριος Λουκάς εν έτει 896 από Χριστού, και ο μεν πατήρ του ωνομάζετο Στέφανος, η δε μήτηρ του Ευφροσύνη. Ευρισκόμενος ο Όσιος εις την παιδικήν του ηλικίαν, δεν ήτο ωσάν τα άλλα παιδία, τα οποία αγαπούν να παίζουν και να γελούν και να τρέχουν άτακτα, αλλ’ ήτο ήσυχος, εύτακτος και εις όλας του τας εκδηλώσεις είχε φρόνημα στερεόν και γεροντικόν. Όθεν, κοντά εις τα άλλα, τόσον πολύ ηγάπησε την εγκράτειαν, ώστε από μικρόν παιδίον ακόμη εγκατέλειψε τα λιπαρά και δεν έτρωγεν ούτε κρέας, ούτε τυρόν, ούτε αυγά, ούτε κάθε άλλο ηδονικόν και παχύ φαγητόν, ούτε κανένα οπωρικόν, αλλά εζούσε με κρίθινον μόνον άρτον και ύδωρ και με χόρτα και όσπρια, την δε Τετάρτην και Παρασκευήν έμενε νηστικός έως της δύσεως του ηλίου.