Ύστερα από τόσα χρόνια φαίνεται καθαρά ότι σκοπός της αντιοικουμενιστικής προσπάθειας Κληρικών και Μοναχών είναι η καθησύχαση των πιστών, για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και η υπόσχεση ότι εγγυόνται την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της. Όμως οι βαρείς λύκοι, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο-, ο οποίος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεί το ποίμνιο, απλώς, τι είναι η αίρεσις και ποια καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί στην ζωή της Εκκλησίας! Μέχρι σήμερα, έχει κυκλοφορήσει μεγάλος αριθμός τέτοιων κειμένων, από την ηγουμενική διοίκηση του Αγίου Όρους, από γνωστή ομάδα κληρικών και μοναχών, αλλά και από άλλες αντιοικουμενιστικές προσπάθειες. Έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχει ξοδευθεί πολύ χαρτί, για τα ίδια θέματα, το ίδιο μοτίβο, το δήθεν «μαχητικό», χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα εις βάρος των εκκλησιαστικών οικουμενιστών. Ο Οικουμενισμός προχωρεί στον χώρο της Εκκλησίας και συνεχώς ισχυροποιείται, επειδή ακριβώς δεν θίγονται οι ορθόδοξοι οικουμενιστές, αφού δεν αποκαλύπτονται τα ονόματά τους.
Ἡ αἵρεσις τοῦ δυνητισμοῦ ἤ ἀχρικαιρισμοῦ ἀπεκοίμισε δύο γενιές Ὀρθοδόξων -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων
Ἡ αἵρεσις τοῦ δυνητισμοῦ ἤ ἀχρικαιρισμοῦ (=μποροῦμε νά εἴμεθα καί μέ τόν Χριστόν καί μέ τόν Διάβολον!) τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου εἶναι αὐτή πού ἀπεκοίμισε δύο γενιές Ὀρθοδόξων, ἀκριβῶς τήν στιγμήν πού ἦτο ἀναγκαία ἡ ἔμπρακτος ἀντίδρασίς των πρός τήν λαίλαπα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία ὡδήγησε καί εἰς ἄλλας φοβεράς αἱρέσεις, ὅπως Οὐνιτισμόν, Σεργιανισμόν, Ἀρειανισμόν καί νεο-εικονομαχίαν, καθώς καί εἰς σχίσματα, ὅπως τό ἑορτολογικόν, τό Οὐκρανικόν, τό Αὐστραλιανόν κ.ἄ.
Το ύπατο διακύβευμα
Η κιβδηλότητα του ευχολογίου, ενόψει του καινοφανούς έτους του 2021, απεδήχθη πανηγυρικά μία πρόσκαιρη υποκριτική ανακωχή εις την μάχη της επιβιώσεως, επαληθεύοντας την επιμελώς μεθοδευμένη εργαλειοποίηση της δημόσιας υγείας, εξ αφορμής της συγχρόνου φερόμενης «επαράτου νόσου του κορωνοιού».
Η φρενίτιδα με τον εμβολιασμό φαίνεται ότι αποτελεί τον μείζον και το πρώτιστο ζήτημα των κοσμο-εξουσιαστών, οι οποίοι απεργάζονται την καθολική και άρδην μετάλλαξη της κοινωνίας και την ταχέως υποκατάσταση της ανθρώπινης αξίας, από τα ψηφιακά δεδομένα, υπό το στιλπνό και ψευδεπίγραφο πρόσχημα της προόδου και της εξελίξεως της κοινωνίας.
Τη ΙΑ΄ (11η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ του Κοινοβιάρχου.
Θεοδόσιος ο Όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών, ο και Κοινοβιάρχης καλούμενος, ήκμασε κατά τους χρόνους Λέοντος του μεγάλου εν έτει υν΄ (450), έφθασε δε και μέχρι των χρόνων Αναστασίου του Δικόρου του εν έτει 491 βασιλεύσαντος, κατήγετο δε από την ιδίαν χώραν, από την οποίαν κατήγετο και ο Μέγας Βασίλειος, δηλαδή την Καππαδοκίαν, από χωρίον Μωγαρισός καλούμενον. Εις αυτόν τον ταπεινόν και ευτελέστατον τόπον εγεννήθη ο υψηλός την αρετήν και θαυμάσιος Θεοδόσιος από γονείς φιλοθέους και ευσεβείς. Ο μεν πατήρ αυτού ωνομάζετο Προαιρέσιος και Ευλογία η μήτηρ του, η οποία εγένετο Μοναχή ύστερον από τον υιόν αυτών, όστις έγινεν ούτω πνευματικός της πατήρ. Και καθώς αυτή έδωκεν εις εκείνον το είναι κατά την σάρκα, ούτω και αυτός της επροξένησε το κατά πνεύμα ευ είναι, και της έδωκε πνευματικήν αναγέννησιν.
Η ΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ -- Του Φώτη Κόντογλου
Και η ευλογημένη ψυχική ησυχία.
Δεν γνωρίζω τι νιώθουνε οι άλλοι άνθρωποι στον καιρό μας. Εγώ νιώθω πολλές φορές πως βρίσκουμαι μέσα σε μια παραζάλη και μια ταραχή, σ’ αυτόν τον κόσμο της μηχανής και της δράσης. Σαν να στριφογυρίζει το κεφάλι μου μέσα στο σβούρισμα που έχει πιάσει την ανθρωπότητα, και δεν έχει μιας στιγμής ησυχία. Ποτέ το ανθρώπινο γένος δεν το ΄πιασε τόση δραστηριότητα – όχι πνευματική, μα υλική δραστηριότητα. Γιατί, κι αυτά που τα λέγει σήμερα ο κόσμος πνευματικά, επιστημονικά, δεν είναι παρά υλικά, κι αποβλέπουνε στην υλική ζωή του ανθρώπου. Κι αυτή η υλική ζωή του ανθρώπου λέγεται με μια λέξη: Παράς. Όλες οι ακαταμέτρητες μηχανές που αγκομαχάνε σαν τελώνια μέρα-νύχτα, σε στεριά, σε θάλασσα και στον αγέρα, όλα αυτά τα συνέδρια, και τα επιστημονικά εργαστήρια, κι οι εφευρέσεις, κι οι μυριάδες εφημερίδες και τα λογής-λογής βιβλία, κι οι καλλιτεχνίες, τα θέατρα, οι ρεκλάμες, οι διάφορες ρουκέτες για καινούργιες θεωρίες, τα διαπλανητικά ταξίδια, όπως τα λένε, οι αστρονομίες, οι εξερευνήσεις στους πόλους, στις ζούγκλες, στα βάθη του ωκεανού, όλα, όλα γίνουνται γι’ αυτόν τον τύραννο, που καβαλίκεψε την αμαρτωλή την ανθρωπότητα και την στριφογυρίζει σαν δαιμονισμένη: τον Παρά. Ποτές ο Μαμμωνάς δεν προσκυνήθηκε με τόση πίστη, με τόσο άγρια πίστη, όσα σήμερα. Κι οι πιο φανατικοί προσκυνητές του, αλίμονο, είναι οι λεγόμενοι χριστιανοί, αυτοί που λένε πως πιστεύουνε σε Κείνον, που είπε πως ο Μαμμωνάς είναι ο πιο μεγάλος εχθρός του, ο Εωσφόρος, ο Σατανάς!
Εσχάτη Προδοσία --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Καθίσταται πρόδηλο, ότι βιώνουμε μεσαιωνικές καταστάσεις καθότι η Ελλάς έχει περιέλθει προς μία πρωτόφαντη κοινοβουλευτική δικτατορία, όπου τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα των πολιτών έχουν τεθεί, ερήμην του λαού εις «γύψον» χάριν, δήθεν ενός υπερκείμενου αγαθού, το οποίο είναι η υγεία.
Η κραταιά κρατική εξουσία, δρα ως Σιδηρούν Παραπέτασμα, επιβάλλοντας έναν καθολικό και άκρως στυγνό ολοκληρωτισμό κατά των δικαιωμάτων των πολιτών, προβάλλοντας το εύηχο και στοργικό επιχείρημα της αυτόκλητης προάσπισης της δημόσιας υγείας.
Η Ελλάς, κράτος πολυεθνικόν!
Καθ΄ ην στιγμήν η Ελλάς υποχωρεί και ταπεινούται εις κάθε τομέα, εφ΄ όλης της γραμμής των εθνικών θεμάτων, και ενώ εκδηλούται γενική διάλυσις και παρακμή της Χώρας, έχομεν τώρα το συμπλήρωμα: Δια νομοσχεδίου νομιμοποιούνται οι μετανάστες εις την Χώραν μας! Συνεπώς ανατρέπεται η δημογραφική τάξις και νοθεύεται η πληθυσμιακή αναλογία εις την χώραν μας. Η Ελλάς αποδεχομένη την τοιαύτην εξέλιξιν και νομιμοποιούσα την πανσπερμίαν των ξένων, μετατρέπεται εις χώραν μεταναστών, λαθρομεταναστών και γενικώς αλλοδαπών! Δεν είχομεν αμφιβολίαν δια την πορείαν αυτήν του ολέθρου. Από 24 ετών επετράπη εις τους Αλβανούς να κατακλύσουν ανεξελέγκτως την Χώραν. Άκρα αβρότης επεδεικνύετο προς αυτούς, και όταν ακόμη επεδίδοντο εις πρωτοφανείς κακουργίας κατά των Ελλήνων. Εις την απορίαν, διατί ενεργούν κατ΄ αυτόν τον τρόπον αι αρχαί, εδόθη κατά τα τελευταία έτη απάντησις, όταν απεκαλύφθη ότι αι Ελληνικαί Κυβερνήσεις εχρηματοδοτούντο αφειδώς από την Αμερικήν και την Ευρώπην δια την υποδοχήν και εγκατάστασιν των λαθρομεταναστών, όπερ εκρατήθη μυστικόν. Ήδη το έγκλημα συμπληρούται δια του νέου νομοσχεδίου. Η Πατρίς μας μετατρέπεται εις πολυεθνικόν Κράτος, με όλας τας εντεύθεν τραγικάς συνεπείας. Όταν θα κληθώμεν να αντιμετωπίσωμεν τας συνεπείας αυτάς, μάλλον θα είναι αργά. Ίσως θα είναι αργά και όταν οι μειοψηφούντες Έλληνες θα ζητήσουν από τους συνεργούς να δώσουν λόγον των πράξεών των…
Aπό τους σταυροφόρους το 1204:
Ο ιστορικός Νικήτας Χωνιάτης, αυτόπτης μάρτυρας της λεηλασίας της Κωνσταντινουπόλεως από τους σταυροφόρους το 1204, περιγράφει λεπτομερώς την καταστροφή και τις αρπαγές των θησαυρών της Βασιλεύουσας: ’’...Έβλεπε κανείς όχι μόνον τις ιερές εικόνες του Χριστού να θραύονται με αξίνες και να ρίπτονται στο χώμα και τα στολίδια τους να αποσπώνται χωρίς φειδώ και προσοχή και να ρίχνονται στη φωτιά, αλλά και τα σεπτά και πανάγια σκεύη να αρπάζονται με θράσος από τους ναούς, να ρίχνονται στη φωτιά και να παρέχονται στα εχθρικά στρατεύματα ως απλός άργυρος και χρυσός’’.
Ο ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ
«Άψαυστά εστι τοις απείροις τα πνευματικά· ψυχή δε αγία και πιστή προς κατάληψιν έρχεται η του αγίου Πνεύματος κοινωνία…». Άγ. Μακάριος ο Αιγύπτιος
Εν αντιθέσει προς την κλασσικήν φιλοσοφίαν, την ποριζομένην τας γνώσεις εκ του εξωτερικού κόσμου, ο Νεοπλατωνισμός, ως μυστικιστικός ιδεαλισμός, εστρέφετο προς τα ένδον του ανθρώπου, όπως εκείθεν επιτύχη την «θέαν του Θεού». Πιστεύων ότι η ψυχή είναι πλάσμα Θεού και επιποθεί μίαν «Θεοκρασίαν», μίαν σύγχυσιν εντός της απροσώπου Θεότητος, ενόμιζεν ότι, στρεφομένη η ψυχή προς εαυτήν, ως προς θείαν αρχήν, ήτο αρκετόν δια να ίδη την θείαν εικόνα. Μάλιστα οι νεοπλατωνικοί, θέλοντες να δικαιώσουν την θεωρίαν των αυτήν, επεκαλούντο την χριστιανικήν διδασκαλίαν περί θείας εικόνος, ανανεούντες τοιουτοτρόπως τας παλαιάς αντιλήψεις, περί θεότητος της ανθρωπίνης ψυχής. Ενώπιον των ιδεών τούτων, αι οποίαι έτεινον να προκαλέσουν σύγχυσιν εν τη περί θείας εικόνος διδασκαλία της Εκκλησίας, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς υπεστήριξε δογματικώς, ότι πάσα προς τα έσω στροφή δεν δύναται να απολήξη ειμή εις την θεώρησιν της διεφθαρμένης εικόνος, εφ’ όσον η ψυχή δεν απεπλύθη δια λουτρού παλιγγενεσίας. Τους δε υποστηρίζοντας, ότι βλέπουν την θείαν εικόνα γνωστικούς, τους απεκάλει «θεωρούς εικόνων», λέγων: