ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ.

Αβραάμ του μακαρίου Προπάτορος αι υποθέσεις είναι γνωσταί τόσον εις τους σοφούς, όσον και εις τους ιδιώτας Χριστιανούς, καθ΄ ότι η Βίβλος της Γενέσεως, την οποίαν συνέγραψεν ο Προφήτης Μωϋσής και ήτις περιέχει ταύτας αναγινώσκεται εις επήκοον πάντων των Χριστιανών εις την Εκκλησίαν, κατά τας νηστευσίμους ημέρας της Αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής. Όθεν εκ της Βίβλου εκείνης μανθάνουσιν όλοι, ότι ο Προπάτωρ ημών Αβραάμ κατήγετο από την χώραν των Χαλδαίων και ήτο εθνικός (του έθνους των Χαλδαίων όντος προγενεστέρου του των Ιουδαίων), έχων πατέρα ειδωλολάτρην, τον Θάρραν. Πλην καίτοι εκ τοιούτου ειδωλολάτρου καταγόμενος ο θείος Αβραάμ, δεν έλαβεν όμως εκ τούτου κανέν εμπόδιον εις διάγνωσιν του αληθούς Θεού· αλλ΄ εάν είναι πρέπον να είπωμεν και κάτι το παράδοξον, ο μέγας Αβραάμ και εξ αυτής ακόμη της ειδωλολατρίας ωδηγήθη εις το να γνωρίση τον αληθή Θεόν.

Κατανοήσας ο αοίδιμος, ότι ουδέν κτίσμα είναι Θεός και επομένως δεν πρέπει να προσκυνήται ως Θεός και συλλογισθείς την ευταξίαν των όντων, εκ των ορωμένων τούτων ποιημάτων εγνώρισε τον αόρατον αυτών Ποιητήν· και τούτον γνωρίσας, προσεκύνησεν ως διορίσαντα εις αυτά την πασιφανή παγκόσμιον τάξιν και ευαρμοστίαν. Ούτος λοιπόν ο Πατριάρχης Αβραάμ προσταχθείς παρά Θεού να αφήση την πατρίδα και την συγγένειάν του και να υπάγη εις την γην Χαναάν, ήτις είναι η Παλαιστίνη και τα Ιεροσόλυμα, πάραυτα υπήκουσε, χωρίς να διστάση η καρδία του, ένεκα της μεγάλης αυτού πίστεως προς τον Θεόν· όθεν και μισθόν της πίστεώς του λαμβάνει, το να γεννήση εν βαθεί γήρατι τον Ισαάκ και να γίνη πατήρ πολλών εθνών, διότι από τον Αβραάμ εγεννήθη ο Ισαάκ και από τον Ισαάκ εγεννήθη ο Ιακώβ και από τον Ιακώβ ο Ιούδας και οι λοιποί αδελφοί αυτού Πατριάρχαι, από δε της φυλής του Ιούδα εγεννήθη ο Χριστός. Δια τούτο λοιπόν οι Θεοφόροι Πατέρες ημών και Διδάσκαλοι προσέταξαν, ίνα μνήμην ποιούμεν σήμερον του θείου Αβραάμ, ως Προπάτορος γενομένου του Χριστού· ταύτην δε παρέδωκαν και εις ημάς να τελώμεν ολίγον προ της κατά Σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Τούτο δε εποίησαν όχι απλώς και ως έτυχεν, αλλά κατά θείαν έμπνευσιν του Παναγίου Πνεύματος, επειδή ο υπεράγαθος και φιλάνθρωπος Υιός του Θεού κατεδέχθη να καταστήση τον Πατριάρχην Αβραάμ και τους απογόνους εκείνου Προπάτοράς του κατά το ανθρώπινον. Όθεν τούτου ένεκα και οι θειότατοι Πατέρες έκριναν δίκαιον να εορτάζωμεν την μνήμην αυτού και των λοιπών Αγίων Προπατόρων, όχι μακράν από την κατά Σάρκα Γέννησιν του Κυρίου.