Εἰς τὴν Λέσβον ὁ Πάπας καὶ οἱ ἄλλοι ἄθεοι. Ὅλοι κερδίζουν, χαµένη ἡ Ὀρθοδοξία -- Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁµότιµος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

1ον

1. Πνευµατικὸς ξεσηκωµὸς ἐναντίον τοῦ πάπα τὸ 2001 ∆ὲν µᾶς ἔφταναν τὰ ἄλλα πνευµατικὰ φαρµάκια καὶ δηλητήρια, µὲ τὰ ὁποῖα µᾶς πότισαν καὶ µᾶς ποτίζουν οἱ πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί µας ἡγέτες· µᾶς ἔλειπε ὁ πάπας, γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὴν δόση καὶ νὰ αὐξήσει τὴν στενοχώρια καὶ τὴν θλίψη µας. Ἤθελαν νὰ βεβαιωθοῦν οἱ δικοί µας ἄθεοι, ὅσοι περιλαµβάνονται µέσα στὸν ὅρο αὐτὸ κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαµᾶ, ἂν µετὰ ἀπὸ δεκαπέντε χρόνια ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὴν πρώτη ἐπίσκεψη πάπα στὴν Ἑλλάδα, τὸν Μάϊο τοῦ 2001, ἐξακολουθοῦν οἱ Ἕλληνες νὰ ἔχουν ἰσχυρὸ ἀντιπαπικὸ φρόνηµα, ὅπως φάνηκε τότε. Ἦταν τέτοιος ὁ πνευµατικὸς ξεσηκωµὸς γιὰ τὴν λανθασµένη ἀπόφαση τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐκ µέρους πολλῶν ἀρχιερέων, τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πλήθους µοναστηριῶν ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀνδρικῶν καὶ γυναικείων, πανεπιστη- µιακῶν, σωµατείων καὶ χιλιάδων λαοῦ ποὺ πλαισίωσαν ὅλες τὶς ἀντιπαπικὲς ἐκδηλώσεις, ὁµιλίες, ἀγρυπνίες, συγκεντρώσεις, ὥστε στὴν κυριολεξία, ὅταν δυστυχῶς ἦλθε ὁ πάπας, τὸν ἔκρυψαν στὰ συνοδικὰ καὶ ἀρχιεπισκοπικὰ µέγαρα, φοβούµενοι τὶς ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν. Ἤµασταν ἡ µόνη Ὀρθόδοξη χώρα ἀπὸ ὅσες ἐπισκέφθηκε ὁ πάπας, ποὺ δὲν ἔγινε δηµόσια ἐµφάνιση τοῦ ποντίφηκα, καὶ παντοῦ ὅπου χρειάσθηκε νὰ κινηθεῖ, αὐτὸ ἔγινε µὲ τὴν συνοδεία ἰσχυρῆς ἀστυνοµικῆς δύναµης. Γράψαµε τότε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπουσίαζε ἀπὸ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ πάπα, γιατὶ ὅσοι ἐπίσκοποι τὸν δέχθηκαν δὲν ἐκπροσωποῦσαν τὴν Ἐκκλησία· δὲν ἦσαν µὲ τὸ Ἀρνίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἀλλὰ µὲ τὸ Θηρίο, δὲν ἦσαν µὲ τὸν Χριστό, ἀλλὰ µὲ τὸν Ἀντίχριστο1 .

Τὴν Ἐκκλησία τὴν ἐκπροσώπησε τὸ ὑγιὲς ποίµνιο, στὰ ἴχνη τῶν µεγάλων ἀντιπαπικῶν Ἁγίων. Πολλοὶ διεπίστωσαν καὶ ἔγραψαν ὅτι ἡ ἐπίσκεψη ἐκείνη, στὶς ἀρχὲς τῆς τρίτης χιλιετίας, γιὰ µὲν τοὺς σχεδιαστὲς της σηµειολογικὰ ἀποσκοποῦσε νὰ ἀποθαρρύνει τοὺς Ὀρθοδόξους, ποὺ εἶχαν πιστεύσει ὅτι ὁ εἰκοστὸς πρῶτος αἰώνας θὰ ἦταν ὁ αἰώνας τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τὴν ἐκτίµηση τοῦ Ἄγγλου βυζαντινολόγου Στῆβεν Ράνσιµαν, στοὺς δὲ παραδοσιακοὺς Ὀρθοδόξους ἔστελνε τὸ µήνυµα ὅτι ὁ Οἰκουµενισµὸς καὶ ὁ Συγκρητισµὸς εἶχαν ἐν πολλοῖς ἁλώσει τούς ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι σὲ συνεργασία µὲ τοὺς ἀδιαφόρους ἢ καὶ ἐξωνηµένους σὲ ξένα κέντρα πολιτικοὺς θὰ ἐπιχειροῦσαν τώρα συστηµατικώτερα τὴν ἀποχριστιάνιση τῆς Ἑλλάδος. ∆ὲν εἶναι ὑπερβολὴ νὰ λεχθεῖ ὅτι µετὰ τὸν παραδοσιακὰ καὶ σθεναρὰ Ὀρθόδοξο ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείµ, ποὺ ἀντέδρασε ἀποτελεσµατικὰ στὶς ἐκθεµελιωτικὲς µεταρρυθµίσεις τοῦ ἀµερικανόδουλου ΠΑΣΟΚ, ἡ εἰκόνα τῆς ἑλληνικῆς ἱεραρχίας ἔχει ἀλλάξει πρὸς τὸν φιλοπαπισµὸ καὶ τὸν Οἰκουµενισµό. Εἶναι χαρακτηριστικὰ ὅσα ἀποδίδονται στὸν Ἅγιο Πορφύριο σχετικὰ µὲ τὸν πάπα, τὰ ὁποῖα φαίνεται ὅτι ἐπαληθεύονται πλήρως. Εἶπε λοιπὸν σὲ κάποιους προσκυνητάς: «Νὰ εὔχεσθε νὰ δίνει χρόνια ὁ Θεὸς στὸν Σεραφείµ, διότι ὁ διάδοχός του θὰ φέρει τὸν πάπα· καὶ ὁ ἑπόµενος θὰ εἶναι χειρότερος»!!! 2. Ὁ πάπας ἦλθε, ἀλλὰ δὲν ἔφυγε. Ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἑλλάδα Ὄντως· σὰν νὰ ἔφυγε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα µετὰ ἀπὸ τὴν πρώτη ἐκείνη ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὴν Ἀθήνα στὶς 4 Μαΐου τοῦ 2001, καὶ τὰ κακὰ ἔρχονται τὸ ἕνα µετὰ τὸ ἄλλο. Καὶ αὐτό συµβαίνει, διότι ὁ πάπας ἦλθε, ἀλλὰ δὲν ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα· ἄφησε ἐδῶ τοὺς φιλοπαπικοὺς ἐπιτρόπους του, τὴν κοσµική, φιλοχρήµατη, φιλοεξουσιαστική, φιλόσαρκη, φιλοσιωνιστική, φιλοµασονική, ἀντιµοναστική, ἀντιπατερική, ἀντισυνοδική, ἀντορθόδοξη νοοτροπία του. Ἔτσι ἐξηγοῦνται ὅσα ὑβριστικὰ καὶ βλάσφηµα, ἀντίχριστα νοµοσχέδια καὶ µέτρα υἱοθετοῦνται καὶ ψηφίζονται ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο, µὲ ἀποκορύφωµα «τὸ σύµφωνο συµβίωσης ὁµοφυλοφίλων», χωρὶς ἀποτελεσµατικὴ ἀντίδραση τῆς ἐπίσηµης Ἐκκλησίας, καὶ τὴν µεταβολὴ τοῦ Ὀρθοδόξου µαθήµατος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογικὸ δηλητήριο, µὲ πρωτοβουλία συνεργατῶν τοῦ ἀρχιεπισκόπου. Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἡ εὐκολία µὲ τὴν ὁποία ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ ∆ιαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἀποφάσισαν νὰ καλέσουν τὸν αἱρεσιάρχη πάπα, µετὰ µάλιστα τὸ κακὸ προηγούµενο τοῦ 2001, νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ νησὶ τῆς Λέσβου, µὲ πρόσχηµα τὴν συµπαράσταση καὶ ἐπιστήριξη τῶν προσφύγων, ἐνῶ εἶναι ὁλοφάνερες οἱ κρύφιες ἐπιδιώξεις καὶ τὰ οὐσιαστικὰ κέρδη ποὺ ἀποκοµίζουν οἱ περὶ τὸν ἄθεο πάπα δικοί µας «ἄθεοι» καὶ ἄθεοι.

2ον.-Τελευταῖον

3. Ἄθεοι καὶ «ἄθεοι» στὴν Λέσβο

 Ἐπειδὴ κάποιοι θὰ ξενισθοῦν, διότι τὴν συντροφιὰ τοῦ πάπα στὴν Λέσβο τὴν χαρακτηρίζουµε ὡς ἀποτελούµενη ἀπὸ ἀθέους, χωρὶς εἰσαγωγικά, καί «ἀθέους», µὲ εἰσαγωγικά, θὰ δώσουµε τὴν ἑρµηνεία ποὺ δίδει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δεινοὺς πολέµιους τοῦ Παπισµοῦ καὶ ὁ µεγαλύτερος καὶ σπουδαιότερος Πατὴρ καὶ Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας µας κατὰ τὴν δεύτερη χιλιετία. Ἀντιµετώπιζε καὶ ἐκεῖνος τότε τὸν 14ο αἰώνα τὴν κατηγορία ὅτι εἶναι πολὺ αὐστηρὸς ἀπέναντι στὸν δυτικὸ µοναχὸ Βαρλαάµ, ποὺ ἐπιχειροῦσε νὰ διαδώσει τὴν παπικὴ αἵρεση γιὰ τὴν κτιστὴ Χάρη καὶ νὰ δυσφηµήσει τὸν Ὀρθόδοξο Μοναχισµὸ γιὰ τὴν µέθοδο τῆς προσευχῆς καὶ τῆς πνευµατικῆς τελείωσης, ποὺ µέχρι σήµερα µαζὶ µὲ πλῆθος ἄλλων αἱρέσεων ταλαιπωροῦν τὸν Παπισµό. Πολλοὶ κληρικοὶ καὶ µοναχοί, ὅπως συµβαίνει καὶ σήµερα, δὲν ἀντιλαµβάνονταν τὴν βαρύτητα τῆς αἱρέσεως, ἄλλοι δέ, οἱ περισσότεροι, σιωποῦσαν ὑποκριτικῶς καὶ δὲν ἀνελάµβαναν µὲ βάση τὴν ὀρθόδοξη πατερικὴ παράδοση τὴν ἀναίρεση τῶν αἱρετικῶν πλανῶν. Γράφει λοιπὸν ἐπιστολή «Πρὸς τὸν εὐλαβέστατον ἐν µοναχοῖς κὺρ ∆ιονύσιον» ὅτι δὲν ὑπάρχει µόνο ἕνα εἶδος ἀθεΐας, στὸ ὁποῖο ἀνήκουν οἱ κυριολεκτικὰ ἄθεοι, αὐτοὶ δηλαδὴ ποὺ δὲν πιστεύουν στὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἄλλα δύο εἴδη ἀθεΐας· τὸ δεύτερο εἶδος ἀθεΐας εἶναι ἡ αἵρεση, γιατὶ διαστρέφει καὶ καταστρέφει τὴν ἔννοια τοῦ Θεοῦ, ὅπως πράττουν ὅλες οἱ αἱρέσεις καὶ ὁ Παπισµός, καὶ τὸ τρίτο εἶδος ἀθεΐας εἶναι ἡ σιωπὴ γιὰ τὶς αἱρέσεις, διότι ἔτσι διευκολύνεται ἡ ἐξάπλωση καὶ ἡ διάδοσή τους2 .Αὐτὰ τὰ δύο εἴδη ἀθεΐας, τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς σιωπῆς ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς, τὰ θέσαµε ἐµεῖς ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, µόνο καὶ µόνο γιὰ νὰ διευκρινίσουµε τὰ πράγµατα, ἐνῶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος θεωρεῖ ὅλους ἐξ ἴσου ἀθέους. Μὲ βάση λοιπὸν αὐτὴ τὴν τριπλὴ ἔννοια τῆς ἀθεΐας, στὴν Λέσβο ἐκπρο- σωποῦνται ὅλα τὰ εἴδη. Ὁ κυριολεκτικὰ ἄθεος πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος Ἀλ. Τσίπρας, ὁ ὁποῖος ἐτόλµησε µέσα στὸ Κοινοβούλιο νὰ χαρακτηρίσει ὡς ὀπισθοδροµικὴ τὴν Ἁγία Γραφὴ ποὺ καταδικάζει τὴν Ὁµοφυλοφιλία, καὶ νὰ ὑψώσει τὸ σπιθαµιαῖο ἀνάστηµά του ἀπέναντι τοῦ Μεγάλου Θεοῦ, ὁ ταλαίπωρος, χωρὶς γι᾽ αὐτὸ νὰ ἐλεγχθεῖ ἀπὸ τοὺς σιωπῶντες ἐκπροσώπους τοῦ Θεοῦ, µὲ τοὺς ὁποίους θὰ συναντηθεῖ στὴΛέσβο, οὔτε ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς ∆ηµοκρατίας, ποὺ θὰ µποροῦσε νὰ µὴν ὑπογράψει τὸν βλάσφηµο νόµο· ἀντίθετα τὸν ἐπαινοῦν, τὸν συναντοῦν, καὶ τὸν προβάλλουν, ὄντας καὶ µό- νο γι᾽ αὐτὸ καὶ αὐτοὶ ἄθεοι3. Στὸ δεύτερο εἶδος ἀθεΐας ποὺ διαστρέφει τὴν ἔννοια τοῦ Θεοῦ µὲ τὶς πάµπολλες αἱρέσεις εἶναι ὁ πάπας, ὁ κύριος ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ὑπεύθυνος τῆς κακοποίησης καὶ ἀπαξίωσης τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς ἀποχριστιάνισης τῆς Εὐρώπης. Στὸ τρίτο εἶδος ἀθεΐας, αὐτῶν δηλαδὴ ποὺ σιωποῦν καὶ δὲν πολεµοῦν τὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισµοῦ καὶ τὶς ἄλλες, ἀνήκει, χωρὶς ἀµφιβολία, ὁ πατριάρχης Βαρθολοµαῖος κυρίως, ὁ ὁποῖος ὄχι µόνον δὲν θεωρεῖ αἵρεση τὸν Παπισµό, ἀλλά «ἀδελφὴ Ἐκκλησία», καὶ ἑτοιµάζεται πυρετωδῶς καὶ ἐπισήµως νὰ τόν ἀναγνωρίσει ὡς Ἐκκλησία στὴν µέλλουσα νὰ συνέλθει «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο», ποὺ γι᾽ αὐτὸ καὶ µόνο θὰ εἶναι ψευδοσύνοδος. ᾽Απὸ τῆς πλευρᾶς αὐτῆς µὲ τὶς αἱρετίζουσες ἐκκλησιολογικὲς θέσεις ποὺ κατὰ καιροὺς ἔχει ἐκφράσει, θὰ µποροῦσε νὰ ἐνταχθεῖ καὶ στὸ δεύτερο εἶδος ἀθεΐας, τῆς τῶν αἱρετικῶν. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυµος κρύβεται καὶ σιωπᾶ, µολονότι πολλὲς φιλοαιρετικὲς θέσεις καὶ πράξεις δὲν ἐπιτρέπουν νὰ τὸν ἐξαιρέσουµε τουλάχιστον ἀπὸ τὸ τρίτο εἶδος τῆς ἀθεΐας. Οἱ κάποιες διαφορές του µὲ τὸν Οἰκουµενικὸ Πατριάρχη δὲν ὀφείλονται σὲ θέµατα πίστεως, ἀλλὰ σὲ διεκδικήσεις θρόνων καὶ ἐξουσιῶν. Ἡ τόση εὐκολία µὲ τὴν ὁποία δέχθηκε καὶ ὀργάνωσε µὲ ἀπεσταλµένους τὴν ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὴν Λέσβο, ἀλλὰ καὶ ἡ πανθοµολογούµενη καὶ ὁλοφάνερη σύµπλευση καὶ συµπόρευση µὲ τὴν ἄθεη κυβέρνηση τοῦ Ἀλ. Τσίπρα, δυστυχῶς, ἀποτελοῦν πλήρη ἐπαλήθευση τῆς προφητείας τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου.

4. Θὰ ἐπιτρέψουν τὴν συνάντηση ὁ Ἀρχάγγελος τοῦ Μανταµάδου καὶ ὁ Ἅγιος Ραφαήλ;

Ἡ ἐπιλογὴ τῆς Λέσβου γιὰ τὴν συνάντηση συνειρµικὰ φέρνει στοὺς Ὀρθοδόξους κάποιες σκέψεις ποὺ σχετίζονται µὲ τὴν ἁγιολογικὴ παράδοση τοῦ νησιοῦ, ποὺ δὲν τὴν βλέπουν µὲ καλὸ µάτι οἱ ἄθεοι ὅλων τῶν εἰδῶν. Ἡ ἁγιασµένη καὶ µαρτυροπλούτιστη Λέσβος ἔχει τὸ χῶµα της εὐλογηµένο καὶ ποτισµένο ἀπὸ τὸ αἷµα πολλῶν νεοµαρτύρων, ποὺ σφαγιάσθηκαν γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη ἀπὸ τοὺς ἀθέους Μουσουλµάνους Ἀγαρηνούς, πιστοὺς τοῦ αἱµοσταγοῦς Μωάµεθ καὶ τοῦ βλασφήµου Κορανίου, προγόνους καὶ προπάτορες τῶν σηµερινῶν τζιχαντιστῶν, ποὺ σφάζουν καὶ διώκουν ἀνηλεῶς τοὺς Χριστιανούς, ὑπὸ τὰ ἀπαθῆ, ἴσως καὶ χαιρέκακα, βλέµµατα τῆς ἄθεης καὶ ἀποχριστιανισµένης ∆ύσης τοῦ Παπισµοῦ καὶ Προτεσταντισµοῦ, ἡ ὁποία µὲ τοὺς πολέµους προκαλεῖ τὸ κύµα τῶν προσφύγων καὶ ἐµφανίζεται κατόπιν ὡς προστάτρια καὶ συµπαραστάτις. Ποιός ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες θὰ ξεχάσει ὅτι οἱ ∆υτικοὶ βοήθησαν τὸν Κεµὰλ Ἀτατοὺρκ νὰ ἀφανίσει τὸν Ἑλληνισµὸ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας µὲ φοβερὲς γενοκτονίες καὶ ἑκατοµµύρια προσφύγων καὶ ὅτι ὁ τότε πάπας τοῦ ἔστειλε συγχαρητήρια γιὰ τὶς ἐπιτυχίες του, γιὰ νὰ παραλείψουµε τὶς ἁλώσεις τῆς Πόλης, τὶς σταυροφορίες καὶ τὰ ἄλλα δεινά; Ποιός θὰ ξεχάσει στὶς ἡµέρες µας ὅτι ὁ Πολωνὸς πάπας Ἰωάννης Παῦλος Στ´, ποὺ τὸν δεχθήκαµε µὲ τιµὲς στὴν Ἀθήνα, συµµάχησε µὲ τὴν Ἀµερικὴ καὶ τὸ ΝΑΤΟ γιὰ τὴν διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας καὶ ἔδινε ἐντολὴ στοὺς πρέσβεις τοῦ Βατικανοῦ ἀνὰ τὸν κόσµο, ὅπως ἀποκάλυψε Ἕλληνας Εὐρωβουλευτής, λέγοντας «Ἀφοπλίστε τοὺς Σέρβους καὶ ἐξοπλίστε τοὺς Μουσουλµάνους»; Ποιός προµηθεύει µὲ ὅπλα τοὺς µαχητὲς τοῦ Μωάµεθ, καὶ ποιοί ἐκµεταλλεύονται τὰ πετρέλαια τῶν ἐµπολέµων καὶ κατακτηµένων περιοχῶν; Ὁ τιµώµενος στὴν Μυτιλήνη Ἅγιος Ραφαήλ, ποὺ κατέστησε τὸ νησὶ πανορθόδοξο προσκύνηµα, ἔφυγε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἅλωση, µαζὶ µὲ τὸν διάκονο Νικόλαο, µόνο καὶ µόνο γιὰ νὰ µὴ λάβει µέρος στὸ συλλείτουργο Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν ποὺ ἔγινε στὶς 12 ∆εκεµβρίου τοῦ 1452, σὲ ἐφαρµογὴ τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας. Τὸ συλλείτουργο ἐκεῖνο ἦταν ἡ πνευµατικὴ αἰτία νὰ ἐγκαταλείψει τὴν Κωνσταντινούπολη ἡ ἄµαχη δύναµη τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ παραδοθοῦµε στὶς ὀρδὲς τοῦ Μωάµεθ, ὅπως συµβαίνει καὶ τώρα µὲ τὸν ἐκ τῶν ἔσω ἐξισλαµισµὸ τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἑλλάδος. Κατέφυγε τότε ὡς πρόσφυγας ὁ Ἅγιος Ραφαὴλ στὴ Λέσβο, στὴν Θερµή, στὸ λόφο τῶν Καρυῶν, γιὰ νὰ ἔλθουν καὶ ἐκεῖ µετὰ ἀπὸ δέκα χρόνια οἱ πιστοὶ τοῦ «ἱεροῦ» Κορανίου, ποὺ τὸ µοιράζουν ὡς δῶρο οἱ πατριάρχες µας, καὶ νὰ τὸν κατασφάξουν µαζὶ µὲ τὸν διάκονο Νικόλαο, τὴν µικρὴ Εἰρήνη καὶ ἄλλους κατοίκους τοῦ νησιοῦ. Εἶναι εὐχαριστηµένος ἆραγε τώρα ἀπὸ τὴν παρουσία στὸν τόπο τοῦ µαρτυρίου του τοῦ Ἀντιχρίστου Πάπα καὶ ἀπὸ τὴν σχεδιασµένη ἀποστολὴ πολεµιστῶν τοῦ Μωάµεθ, µαζὶ µὲ τοὺς πρόσφυγες, γιὰ νὰ ἐξισλαµίσουν καὶ τὴν Ἑλλάδα, µετὰ τὸν ἐξισλαµισµὸ τῆς ἄθεης καὶ ἀδιάφορης Εὐρώπης, ἡ ὁποία µόλις τώρα ἔχει ἀρχίσει νὰ καταλαβαίνει τὸν κίνδυνο; Εἶναι εὐχαριστηµένος ὁ Ἀρχάγγελος τοῦ Μανταµάδου, ὁ φόβος καὶ ὁ τρόµος τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν, τοῦ ὁποίου ἡ θαυµατουργὸς ἀνάγλυφη εἰκόνα φιλοτεχνήθηκε ἀπὸ τὸν µοναδικὸ ἐπιζήσαντα µοναχό, ὁποῖος τὴν κατασκεύασε µὲ τὸ αἷµα τῶν συµµοναστῶν του, ποὺ σφαγιάσθηκαν ἀπὸ ἀθέους Μουσουλµάνους; Τίνος τὴν βοήθεια θέλουν οἱ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ, τῶν Ἁγίων ἢ τῶν ἀθέων ἐπισκεπτῶν τους, ποὺ νοιάζονται ὄχι γι᾽ αὐτούς, ἀλλὰ γιὰ τὰ δικά τους συµφέροντα καὶ τοὺς δικούς τους στόχους;

5. Καὶ ὁ Φώτης Κόντογλου λυπηµένος

Πολὺ στενοχωρηµένος θὰ εἶναι καὶ ὁ κορυφαῖος ἁγιογράφος καὶ λογοτέχνης Φώτης Κόντογλου, ποὺ γεννήθηκε ἀπέναντι ἀπὸ τὴ Λέσβο στὶς Κυδωνίες (Ἀϊβαλί) τῆς Μικρασίας καὶ ὡς πρόσφυγας ἔµεινε στὴν Λέσβο, πρὶν νὰ ἐγκατασταθεῖ στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀγάπησε πολὺ τὸ νησί. Μοναδικὰ καὶ ἀνεπανάληπτα, καλύτερα ἀπὸ κάθε ἄλλον, ζωγράφισε µὲ τὴν πέννα του σὲ πλῆθος κειµένων τοὺς κινδύνους ποὺ διατρέχει ἡ Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὸν Παπισµὸ καὶ τοὺς φιλοπαπικούς «Ὀρθοδόξους». Αὐτὴν τὴν γνήσια πατερική, κολλυβαδικὴ καὶ ὀρθόδοξη φωνὴ δὲν τὴν ἀκούει πλέον κανείς; ∆ὲν τὴν ἀκοῦν οὔτε ἐκεῖ στὴν Λέσβο οἱ συµπατριῶτες του, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί; Σὲ ἀνοικτή του ἐπιστολὴ πρὸς τὸν πατριάρχη Ἀθηναγόρα τὸ 1963 γράφει: «Ἡ Ὑ. Θ. Παναγιότης γνωρίζει καλῶς ὁποῖαι ἔχιδναι κρύπτονται εἰς τὰς σκοτεινὰς στοὰς τοῦ Βατικανοῦ καὶ πόσα δεινὰ ἔχει ὑποστῆ ἡ Ὀρθοδοξία µας ἀπὸ τοὺς σκληροὺς ψευδαδέλφους τῆς Ρώµης»4 . Σὲ ἄλλη του ἐπιστολὴ σὲ φιλοπαπικὸ ἱεράρχη λέγει: «Ὁ Παπισµὸς εἶναι καὶ διὰ τοὺς ἀπίστους ἀκόµη καὶ ἀδιαφόρους ἡ προσωποποίησις τοῦ πνεύµατος “τοῦ κόσµου”, καὶ κατέστησε ἀπεχθὲς καὶ µισητὸν τὸ Εὐαγγέλιον, ὅσον οὐδεὶς ἄθεος ἢ πολέµιος φανερὸς τοῦ Χριστοῦ»5 . Σὲ ἄλλο µητροπολίτη γράφει ὅτι «τὸ ἀντίχριστο πνεῦµα τὸ ἐνεσάρκωσε ὑπὲρ πάντα ἄθεον ἢ ἀσεβῆ ὁ φίλτατος ὑµῖν παπισµός, ὁ πρωταίτιος τῆς ἐπικρατούσης ἐν τῇ ∆ύσει, ἀθεΐας»6 . Παρουσιάζοντας σὲ σειρὰ ἄρθρων του τὸ πῶς διαζωγραφεῖ τὸν Παπισµό «τὸ αἰνιγµατικὸ τοῦτο σύστηµα ὁ πλέον βαθυστόχαστος κι ἀποκαλυπτικὸς Ρῶσος συγγραφέας Θεόδωρος Ντοστογιέφκης» στὸ ἔργο του «Τ᾽ ἀδέλφια Καραµάζωφ» καὶ σὲ εἰδικὸ Κεφάλαιο µὲ τίτλο «Ὁ Μέγας Ἱεροεξεταστής», ἀνάµεσα σὲ πολλὰ ἄλλα ἐνδιαφέροντα µᾶς λέγει ὅτι ὁ Ἰησουΐτης Ἱεροεξε- ταστὴς συνέλαβε καὶ τὸν Χριστό, τὸν ὁποῖο ἀνέκρινε καὶ κατεδίκασε. Καὶ τελικῶς χωρὶς περιστροφὲς τοῦ ἀποκάλυψε τὸ µεγάλο µυστικό, γιὰ ποιὸν δουλεύει καὶ µὲ ποιὸν εἶναι ὁ Παπισµός: «Ὅλα ὅσα Σοῦ λέγω γνωρίζω πὼς τὰ ξέρεις. Λοιπόν, γιατί νὰ σοῦ κρύψω τὸ µυστικό µας; Ἀλλὰ ἂς σοῦ τὸ πῶ, νὰ τ᾽ ἀκούσεις ἀπὸ τὸ στόµα µου: Λοιπόν, δὲν εἴµαστε µὲ Σένα, ἀλλὰ µ᾽ Αὐτόν (τὸν διάβολο). Ἀπὸ ὀχτακόσια χρόνια (=ἀπὸ τὸ σχίσµα) πήγαµε µ᾽ Αὐτόν»7 . Ἀπὸ τὶς πάµπολλες ἄλλες ἀντιπαπικὲς ἀναφορὲς τοῦ Κόντογλου θὰ παραθέσουµε µία ἀκόµη, τὴν πιὸ περιεκτική: «Τὸ µέγα κατόρθωµα τοῦ Παπισµοῦ εἶναι τοῦτο: Κατώρθωσε νὰ δυσφηµήσῃ τὸν Χριστὸν καὶ τὸν Χριστιανισµόν, ὅσον κανεὶς ἄλλος, εἰδωλολάτρης ἢ θεοµπαίκτης. Ἔσπρωξε µυριάδας ἀνθρώπων εἰς τὴν ἀθεΐαν, καὶ εἶναι ὁ κυριώτερος ὑπεύθυνος τῆς ἀθεϊστικῆς φιλοσοφίας, εἰς τὴν Εὐρώπην, διότι οἱ πολλοὶ ἐνόµισαν ὅτι Χριστὸς καὶ Πάπας εἶναι ἓν καὶ τὸ αὐτό. Ἔσπρωξε τοὺς µαύρους καὶ τοὺς ἄλλους εἰδωλολάτρες τῆς Ἀφρικῆς πρὸς τὸν µωαµεθανισµόν, διότι ἔγινεν ἓν µὲ τὴν ἀποικιοκρατίαν, ἀφοῦ εἶναι ἡ κορυφὴ τῆς ἰµπεριαλιστικῆς πυραµίδος, συνδεδεµένος ἀπὸ αἰώνων µὲ τὸ ἔγκληµα, µὲ τὴν βίαν καὶ ἀπάτην πάσης φύσεως, καθὼς καὶ µὲ τὴν ὑπερδιαβολικὴν ὑποκρισίαν. Ἐξώντωσεν ἐν ὀνόµατι τοῦ Χριστοῦ τοὺς ἰθαγενεῖς τῆς ᾽Αµερικῆς, οἱ ὁποῖοι ἐβασανίσθησαν ἀπανθρώπως ἀπὸ τὰ παπικὰ τέρατα, τὰ ὁποῖα ἐλάτρευον τὸν χρυσὸν καὶ οὐδόλως τὸν Χριστόν, ὅπως ἔλεγον. Τέλος, ἀντὶ νὰ ἔχῃ ὁ Παπισµός, ὅστις ὑποκρίνεται ὅτι εἶναι ὁ δοῦλος καὶ ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ, τὴν πτωχείαν τὴν ὁποίαν ἔφερεν ὡς ἄνθρωπος καὶ τὴν ὁποίαν ἐδίδαξεν Ἐκεῖνος, αὐτὸς ἔγινεν ἀντιθέτως ὁ µεγαλύτερος τραπεζίτης»8 .

6. Γιατί γίνεται αὐτὴ ἡ συνάντηση στὴν Λέσβο; Κερδισµένοι καὶ Χαµένοι

Εἶναι πολλὰ τὰ συµφέροντα ποὺ ἐξυπηρετεῖ ἡ συνάντηση τῶν µεγαλοσχήµων· κερδίζουν ὅλοι, καὶ οἱ µόνες χαµένες εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἡ πατρίδα µας ἡ Ἑλλάδα. Κερδίζει ἐν πρώτοις ἡ ἄθεη κυβέρνηση τοῦ Ἀλ. Τσίπρα, ἡ ὁποία δέχεται σκληρὴ κριτικὴ γιὰ τὴν κακὴ διαχείριση τοῦ ποσφυγικοῦ ζητήµατος. Ἐµφανίζει τώρα νὰ ἐπευλογοῦν καὶ νὰ ἐπιστηρίζουν τὸ ἀνθρωπιστικὸ ἔργο της οἱ κορυφαῖοι ἡγέτες τοῦ χριστιανικοῦ κόσµου, ὁ «πρῶτος» τοῦ Παπισµοῦ καὶ ὁ «πρῶτος» τῆς Ὀρθοδοξίας, µὲ συµπλήρωµα καὶ τόν «πρῶτο» τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδος. Κερδίζει ἀκόµη καὶ ἰδεολογικά, διότι ἐµφανίζεται στοὺς ἀνιστόρητους καὶ ἰδεολογικὰ προκατειληµµένους ὀπαδούς της ὅτι αὐτὴ δὲν µεροληπτεῖ ὑπὲρ τῶν Χριστιανῶν, προστατεύει καὶ τοὺς Μουσουλµάνους, δὲν κάνει διακρίσεις θρησκευτικὲς ἢ ρατσιστικές, δὲν τὴν ἐνδιαφέρουν ἡ ἑλληνικότητα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία. Κερδισµένος περισσότερο ἀπὸ ὅλους εἶναι ὁ πάπας, διότι ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἡ πρόσκλησή του σηµαίνει πὼς τὸν ἀναγνωρίζουµε ὡς «πρῶτο», ὡς κορυφὴ τοῦ χριστιανικοῦ κόσµου, καλούµενο µάλιστα ἀπὸ δύο Ὀρθοδόξους ἡγέτες, τὸν οἰκουµενικὸ πατριάρχη καὶ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν, στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο τῶν ὁποίων ἀπορρίπτεται σταθερὰ τὸ «πρωτεῖο» ὁποιουδήποτε ἐπισκόπου, πολὺ περισσότερο ἑνὸς αἱρετικοῦ, ἐπὶ πλέον τὸν ἐµφανίζουµε καὶ ὡς ἀθώα περιστερὰ καὶ προστάτη τῶν ἀδικηµένων καὶ τῶν κακοπαθούντων, ἐνῶ εἶναι γνωστὴ καὶ καταγεγραµµένη ἡ εὐθύνη τοῦ Βατικανοῦ ὡς πολιτικῆς καὶ οἰκονοµικῆς δύναµης στὶς παγκόσµιες ἀναταραχὲς καὶ ἀνακατατάξεις. Κερδίζει ἀκόµη, διότι τοῦ δίνουµε τὴν δυνατότητα τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε», εἴτε µὲ τὶς διενέξεις µεταξὺ Κωνσταντινούπολης καὶ Μόσχας, εἴτε µὲ τὴν διένεξη µεταξὺ Κωνσταντινούπολης καὶ Ἀθήνας γιὰ τὴν δικαιοδοσία στίς «Νέες Χῶρες», ἡ ὁποία εἶναι ἐµφανὴς στὴν περίπτωση τῆς Λέσβου, ποὺ ἀνήκει στὶς λεγόµενες «Νέες Χῶρες». Μὲ ποιὰ ὄντως ἁρµοδιότητα ἐκάλεσε ὁ οἰκουµενικὸς τὸν πάπα στὴν Λέσβο; Γι᾽ αὐτὸ ἔσπευσε καὶ ὁ Ἀθηνῶν νὰ τὸν καλέσει συγχρόνως, καὶ συµφώνησε τόσο εὔκολα καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος; Αὐτὰ µᾶς ἐνδιαφέρουν, καὶ ὄχι ἡ ἐκκλησιαστικὴ νοµιµοποίηση ἑνὸς αἱρεσιάρχη; Πολλὰ κέρδη ἀποκοµίζει καὶ ὁ πατριάρχης Βαρθολοµαῖος. Ἐν ὄψει τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, τῆς ὁποίας κύριος στόχος εἶναι νὰ ἀναγνωρίσει τοὺς αἱρετικοὺς τῆς ∆ύσεως ὡς ἐκκλησίες, ὅπως ἀπροκάλυπτα ὁµολόγησε προβεβληµένος συνεργάτης του, ὁ µητροπολίτης Γαλλίας Ἐµµανουήλ, ἀλλὰ καὶ ὅπως συνάγεται καὶ ἀπὸ πολλὲς διακηρύξεις τοῦ ἰδίου, ἔχει τὴν δυνατότητα στὴν Λέσβο νὰ παρουσιάσει τὸν «Ἁγιώτατο ἐπίσκοπο Ρώµης, κ. Φραγκίσκο» ὡς ἀγαπητὸ ἀδελφὸ ἐν Χριστῷ καὶ συνεπίσκοπο, ἐνώπιον τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, γιὰ νὰ ἀµβλυνθοῦν οἱ ἀντιδράσεις κάποιων “ζηλωτῶν ὑπερορθοδόξων”, ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ θεωροῦν τὸν Παπισµὸ ὡς αἵρεση. Στὴν Λέσβο τοῦ ἀντιπαπικοῦ Ἁγίου Ραφαὴλ καὶ τοῦ ἀντιπαπικοῦ Φώτη Κόντογλου ὁ αἱρεσιάρχης πάπας ἐµφανίζεται ὡς κανονικὸς καὶ νόµιµος ἐπίσκοπος Ρώµης ἀπὸ τοὺς ἰδικούς µας φιλοπαπικοὺς καὶ λατινόφρονες, ὡς προοίµιο τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Ἡ ὑποτίµηση τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ εἰσπήδηση στὴν δικαιοδοσία της εἶναι ἐπίσης µεταξὺ τῶν κερδῶν τοῦ πατριάρχου Βαρθολοµαίου. Καὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν τὶ κερδίζει; ∆είχνει ἐν πρώτοις σὲ παγκόσµια κλίµακα τὸν φιλοπαπισµό του καὶ τὴν συµπόρευσή του µὲ ὅλους τοὺς Οἰκουµενιστάς, πρὸς µεγάλη χαρὰ ὅλων τῶν φίλων καὶ συνεργατῶν του µὲ τοὺς ὁποίους ἀποδοµεῖ σιγά- σιγὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ζωή. ∆ὲν ἀφήνει ἔπειτα µοναδικὸ παίκτη τὸν οἰκουµενικὸ πατριάρχη στὸ ἔδαφος τῶν «Νέων Χωρῶν», ἀλλὰ µὲ τὴν παρουσία του δείχνει ὅτι δὲν πρόκειται νὰ παραιτηθεῖ τῶν δικαιωµάτων της ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Περισσότερο ὅµως δείχνει ὅτι στηρίζει τὴν κυβέρνηση στὸ θέµα τῆς διαχείρισης τοῦ προσφυγικοῦ καὶ τὴν ἄψογη συνεργασία καὶ συµµαχία του µὲ τοὺς ἀθέους κυβερνῆτες; Ποῦ θὰ µᾶς βγάλει αὐτὴ ἡ συµµαχία; Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη ὅµως βλάπτεται καὶ καταρρακώνεται, διότι ἐξαφανίζονται τὰ ὅρια µεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως, διότι ἀκυρώνονται ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ καταπατοῦνται οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν ἐπικοινωνία µὲ τοὺς αἱρετικούς, διότι ἀµβλύνεται τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο τῶν πιστῶν, ὥστε νὰ µὴ διακρίνουν πλέον µεταξὺ ἱεροῦ καὶ βεβήλου, διότι διχάζεται καὶ διαιρεῖται τὸ ὀρθόδοξο πλήρωµα σὲ φιλοπαπικοὺς καὶ ἀντιπαπκούς. Βλάπτεται ἐπίσης πολλαπλῶς ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, ποὺ εἶχε ἐπὶ αἰῶνες τὴν εὐλογία καὶ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν προστασία τῆς Ὑπερµάχου Στρατηγοῦ καὶ τῶν Ἁγίων. Μεταβάλλεται σὲ µία ἄθρησκη πολυπολιτισµικὴ χώρα, συγκρητιστικὴ καὶ νεοεποχίτικη, ἀποχριστιανίζεται κατὰ τὸ παράδειγµα τῆς ἄθεης Εὐρώπης, γκρεµίζει τὶς πολύτιµες ἀξίες τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ παρελθόντος της. Σὲ λίγο θὰ νιώθουµε ξένοι στὸν τόπο µας, θὰ γίνουµε µειοψηφία, ἀφοῦ ἡ ἔλλειψη πρόνοιας γιὰ τὸ δηµογραφικὸ πρόβληµα, ἡ ἐγκληµατικὴ ἀδιαφορία γιὰ τὴν ὑπογεννητικότητα καὶ τὴν δηµιουργία πολύτεκνων οἰκογενειῶν, ποὺ ἐνισχύονται ἀπὸ τὴν σχεδιασµένη φτωχοποίηση τῶν Ἑλλήνων, καὶ ὁ σχεδιασµένος ἐποικισµὸς τῆς χώρας µὲ Μουσουλµάνους πρόσφυγες ὁδηγοῦν µὲ βεβαιότητα στὸν ἀφελληνισµὸ καὶ στὸν ἐξισλαµισµὸ τῆς Ἑλλάδος. Φοβόµασταν µήπως πάθει ἡ Θράκη µας αὐτό πού ἔπαθε τό Σερβικό Κοσσυφοπέδιο, τό Ὀρθόδοξο Κόσσοβο, µέ τήν στήριξη τοῦ πάπα, καί τώρα κινδυνεύει ὅλη ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα νά γίνει Κοσσυφοπέδιο. Μέσα στή χαρά τους τό Βατικανὸ καί ὁ πάπας, πού σπεύδει νά «βοηθήσει» στή Λέσβο. Θὰ δοῦµε ἆραγε κάποια συνάντηση τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχη, τοῦ πατριάρχη τοῦ Γένους, καὶ τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν µὲ στόχο νὰ ἐνισχύσουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα, γιὰ νὰ σταµατήσει ἡ ἀθεϊστικὴ πληµµυρίδα καὶ ἡ ἠθικὴ παρακµὴ καὶ ἐξαχρείωση; Μολονότι ὅλα δείχνουν τὸ ἀντίθετο, ἐµεῖς δὲν θὰ παύσουµε νὰ προσευχόµαστε καὶ νὰ ἐλπίζουµε ὄχι σὲ ἀνθρώπινες συµµαχίες, ἀλλὰ στὴν δύναµη καὶ βοήθεια τοῦ Θεοῦ: «Μεθ᾽ ἡµῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε, ὅτι µεθ᾽ ἡµῶν ὁ Θεός».

 

Σηµειώσεις: 

1. Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, «Μὲ τὸ ἀρνίο ἢ μὲ τὸ θηρίο; Μὲ τὸν Χριστὸ ἢ μὲ τὸν πάπα;», Θεοδρομία 3 (2001) 5-7.

2. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Συγγράμματα, τόμ. Β´, ἔκδ. Π. Χρήστου, Θεσσαλονίκη 1966, σελ. 479-483. 

3. Περισσότερα γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ βλ. εἰς Πρωτοπρεβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, «Ὑβριστικὸ καὶ βλάσφημο τὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο. Συνένοχη ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία», Θεοδρομία 17 (2015) 485-509. 

4. Φώ- της Κόντογλου, Ἀντιπαπικά, ἔκδ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», Ἀθῆναι 1993, σελ. 11-12. 

5. Αὐτόθι, σελ. 19. 

6. Αὐτόθι, σελ. 33-34. 

7. Φώτης Κόντογλου, Μυστικὰ Ἄνθη. Ἤγουν κείμενα γύρω ἀπὸ τὶς ἀθάνατες ἀξίες τῆς Ὀρθόδοξης ζωῆς, Ἀθῆναι ἐκδοτ. οἶκος «᾽Αστήρ», β´, ἔκδοση 1981, σελ. 296-307. 

8. Φώτης Κόντογλου, Ἀντιπαπικά, σελ. 44.