Θα Νικήσουμε! -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Με μύριους τρόπους επιβεβαιώνεται η ανάσταση του Χριστού. Όχι μόνο με τις ευαγγελικές διηγήσεις για το κενό μνήμα ούτε μόνο με τις αλλεπάλληλες εμφανίσεις του Αναστημένου, που μπαίνοντας στη φυσική διάσταση προκαλούσε· «ψηλαφήσατέ με και ίδετε…» (Λουκ. 24: 39). Μαρτυρείται επίσης προφητικά η διαχρονική δύναμη και η νίκη της ανά τους αιώνες. Στην Αποκάλυψη, το κατεξοχήν προφητικό βιβλίο της Καινής Διαθήκης, ο Κύριος μεταφέροντας «τον μαθητήν ον ηγάπα» (Ιω. 19: 26) στην υπερκόσμια διάσταση, «εν πνεύματι» (1: 10), του παρουσιάζει συμβολικά το μέλλον της Εκκλησίας και του κόσμου όλου. Μ΄ αυτή την εμπειρία ο Ιωάννης – που στο Ευαγγέλιό του θα καταγράψει τη μαρτυρία του Προδρόμου ότι ο Ιησούς Χριστός είναι «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιω. 1: 29) – Τον βλέπει στην Αποκάλυψη με τη συμβολική μορφή του αρνίου, που είναι «εστηκός ως εσφαγμένον» (5,6). Κι είναι ακριβώς αυτή η εικόνα το σύμβολο του τελικού θριάμβου της Εκκλησίας κατά την ηρωϊκή προέλασή της στην κονίστρα της ιστορίας και η εγγύηση για τη νίκη του κάθε χριστιανού.

Υπάρχει πλάσμα πιο αδύναμο από ένα αρνάκι; Δεν έχει κέρατα δυνατά ούτε δόντια κοφτερά ή νύχια ή, έστω, φτερά κι έτσι αδυνατεί όχι μόνο να βλάψει αλλά και να αμυνθεί από τις επιβουλές των εχθρών. Επιβάλλεται, όμως, με την αθωότητα, με την υπομονή και την ταπεινοσύνη του. Επιπλέον αυτό το αρνάκι είναι και σφαγμένο, άψυχο, νεκρό. Αυθόρμητα η σκέψη ανατρέχει στον «άφωνον αμνόν» του Ησαϊα (53,7), που θα θυσιασθεί χωρίς να φέρει την παραμικρή αντίρρηση. Κι όμως, -- παράδοξο! – το σφαγμένο αρνάκι είναι «εστηκός». Στέκει ολόρθο, ζωντανό και δυνατό. Είναι το ίδιο που σε άλλο σημείο της Αποκαλύψεως το βλέπει ο Ιωάννης ως λιοντάρι δυνατό, πανίσχυρο. Το παράδοξο σύμβολο του εσφαγμένου και εστηκότος αρνίου κηρύττει τη μεγάλη αλήθεια, την οποία απεικονίζει η Εκκλησία στις δύο όψεις του ιερού Ευαγγελίου της: Το σταυρό και την ανάσταση του Χριστού. Με το αίμα της σταυρικής Του θυσίας το «εσφαγμένον αρνίον» Ιησούς Χριστός λούζει και καθαρίζει τους δικούς Του από τη βρωμιά της αμαρτίας. Τους λυτρώνει και τους συμφιλιώνει με το Θεό. Τους αποκαθιστά και τους καθιστά λαό του Θεού, παιδιά Του, «ιερείς και βασιλείς τω Θεώ» (πρβλ. Απ. 5, 10), απρόσβλητους από την κακία και τις ποικίλες επιβουλές του πονηρού. Πράγματι, από τα πρώτα χρόνια, «ενώ οι στρατιώτες πρότειναν τα όπλα τους, ενώ οι όχλοι μαίνονταν σαν αγριεμένη φωτιά, ενώ η κακή συνήθεια αντιπαρατασσόταν, ενώ ρήτορες, σοφιστές, πλούσιοι, ιδιώτες, άρχοντες ξεσηκώνονταν εναντίον των χριστιανών, όλο και περισσότεροι έρχονταν στην Εκκλησία», σημειώνει ο άγιος Χρυσόστομος τον 5^ο αιώνα. Αλλά η ίδια θαυμαστή ιστορία συνεχίζεται μέχρι σήμερα και θα συνεχίζεται μέχρι τη συντέλεια. Οι βολές, οι διαβολές και προσβολές των σκοτεινών δυνάμεων κατά της Εκκλησίας ανά τους αιώνες, όσο ισχυρές και πολύμορφες κι αν παρουσιάζονται, αποτυγχάνουν. Διότι προσκρούουν στο «εσφαγμένο» και «εστηκός αρνίον», τον Ιησού. Αυτός είναι η αδιάψευστη εγγύηση ότι θα νικήσουμε. Αρκεί να είμαστε πραγματικά δικοί Του.