Ἔργα καὶ ἡμέραι τῆς παποσύνης

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος

Ἀνακοινώθηκε ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στήν πατρίδα μας, προκειμένου νά τιμήσει μέ τήν παρουσία του τούς ἑορτασμούς γιά τά 200 χρόνια ἀπό τήν ἐθνική μας παλιγγενεσία. Εἶναι γνωστό ὅτι γιά χί­λια χρόνια δέν εἶχε ἔλθει πάπας στήν Ἑλ­λάδα. Τό 2001 μᾶς ἐ­πισκέ­φθη­κε ὁ προ­ηγού­μενος πά­πας Ἰωάννης Παῦλος Β´ καί τό 2016 ὁ νῦν πάπας ἦρθε στήν ὄ­μορφη Λέσβο μας. Αὐθόρμητα ἡ σκέ­ψη ἀνασύρει ἀπό τή μνήμη μας «ἔργα καί ἡμέρες» τῆς παποσύνης πού σημάδεψαν τήν ἱ­στορία μας:

1.    Ὁ πάπας εἶναι πράγματι ὄχι μόνον μεγάλος αἱρετικός ἀλλά καἰ αἱρεσιάρχης, δηλαδή ἀρχηγός αἵρεσης, τήν ὁποία οἱ προκάτοχοί του δημιούργησαν καί ἐπέβαλαν βίαια, ἐνῶ ὁ ἴδιος τήν προασπίζεται.

2.    Ἡ συγκεκριμένη αἵ­ρεση τοῦ παπισμοῦ (ἀ­λά­θητο, πρωτεῖο, filioque, τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ἡ χρήση ἄζυμου ἄρ­του στή θεία Εὐχαριστία, τό δόγμα τῆς ἀσπίλου συλλήψεως τῆς Θεοτόκου κ.ἄ.) ἀπέσπασε ἀπό τή μία, ἁγία καί καθολική Ἐκκλησία τό 1054 τό μεγαλύ­τερο κομμάτι, τό δυτικό. Στό με­τα­ξύ συχνά ἀκοῦ­με τούς Οἰ­κου­με­νι­στές νά χρησιμοποιοῦν τόν λόγο τοῦ Κυρίου «ἵ­να ἓν ὦ­σι», γιά νά προωθήσουν στούς ὀρ­θοδόξους τά φιλενω­τικά σχέδιά τους· λησμονοῦν, ὅμως, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκ­κλησία πάντα πε­ριμένει τόν ὑπαίτιο τοῦ κατακερματισμοῦ τῆς Χριστιανοσύνης νά ἀ­ποκηρύξει τίς πλάνες του καί νά ἐ­­πανέλθει στήν Ὀρθοδοξία.

3.    Τό Βατικανό χρησιμοποιοῦσε τή βία τῶν πολέμων καί τῆς ἐξουσίας γιά τήν ἐπίτευξη τῶν στόχων του. Μετερ­χό­μενο αὐτές τίς μεθόδους δέν ἄφησε περιθώρια στούς χριστιανούς τῆς Δυτικῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας νά ἐπιλέξουν ἐλεύθερα ἀνάμεσα στήν ἐγωι­στική αἵρεσή του καί στή γνήσια πίστη τοῦ Χριστοῦ.

4.    Μέ τίς Σταυροφορίες καταλύθηκε καί διασπάσθηκε ἡ ἀνατολική Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία. Ὁ πάπας Ἰννοκέντιος Γ΄ εἶναι ὁ πρῶτος πάπας ὁ ὁποῖος διέταξε Σταυροφορία ἐναντίον ἄλλων χριστια­νῶν. Μετά τήν κατάληψη τῆς Βα­σιλεύου­σας -στή λεηλασία της πρωτοστατοῦσε ὁ λατινικός «κλῆρος»- μετεῖχε στή διανομή τῶν λαφύρων κι ἔγραφε πρός τόν αὐτοκράτορα τῆς Νίκαιας Θεόδωρο Λάσκαρη ὅτι «οἱ Λατῖνοι ὑπῆρ­ξαν ὄργανο τῆς Θεί­ας Προνοίας, πού τιμώρησε τούς Ἕλληνες γιά τήν ἄρνησί τους νά δεχθοῦν τήν ἡγεσία τῆς Ρωμαϊκῆς Ἐκκλησίας»1. Σέ ὁ­λόκληρη τή Δύση ἔψαλαν ὕμνους, γιά νά πανηγυρίσουν τήν πτώ­ση τῆς «μεγάλης ἀνίερης πόλεως»2.

5.    Δέκα χρόνια μετά τήν ἅλωση τῆς Πόλης, τό 1463, ὁ πάπας Πίος Β´ συ­νέ­ταξε μακρότατη ἐπιστολή πρός τόν σουλτάνο Μεχμέτ Β´ τόν Πορθητή, στήν ὁ­ποία σημείωνε ὅτι τόν ἀναγνώριζε ὡς διάδοχο τῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων καί τοῦ πρότεινε νά γίνει χριστιανός καί νά εἶναι ὑποτελής του. Ἐπίσης τοῦ δήλωνε ὅτι θά τοῦ προσέφερε «τόν ἰσχυ­ρό βραχίονά του», προκειμένου νά τι­μωρη­θοῦν ἐκεῖ­νοι πού εἶχαν ἐπαναστατήσει ἐναντίον τῆς «Kαθολικῆς Ἐκ­κλη­σίας», ὑπονοώ­ντας τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλη­σία τῆς Ἀνατολῆς. Εἶχε τήν ἐντύπωση ὅτι οἱ Ὀθω­μανοί εἶχαν καταπνίξει τήν «αἱρετική» Ἀ­νατολή καί ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελοῦσε παρελθόν πιά καί θρι­αμβο­λογοῦσε!3.

6.    Κατά τή διάρκεια τῆς Ὀθωμανοκρατίας, ἄν καί πληροφοροῦνταν ὁ πο­ντίφηκας γιά τόν βαρύ ζυγό τῆς δου­λεί­­ας, δέν προέβη σέ κανένα διάβημα συμπαράστασης πρός τούς ὀρθοδόξους, σέ καμιά διαμαρτυρία πρός τήν «Ὑψηλή Πύλη». Ἀ­ντί­θετα, μέ τήν ἀνοχή τῶν Ὀ­θωμανῶν ἔ­στελνε μισιονάριους, πού ὄργωναν τήν Ἑλλάδα προσπαθώντας νά προσηλυτίσουν τούς ὑπόδουλους Ρωμιούς.

7.    Ὅσον ἀφορᾶ στή στάση τῶν παπικῶν στήν Ἐπανάσταση, ἀφιερώθηκε ἰδιαίτερο ἄρθρο4 πού ἀναφέρεται στήν ἀν­θελληνικότητά τους καί στή σύμπρα­ξή τους μέ τόν κατακτητή.

8.    Καί μετά τήν ἀπελευθέρωση τό Βατικανό δροῦσε ἀπόλυτα ἀνθελληνικά. Ἡ Βαβαροκρατία ἐκτελοῦσε πιστά τά πα­ραγ­γέλματά του γιά τήν ἅλωση τῆς Ἐκ­κλησίας τῆς Ἑλλάδος. Τήν τραγική εἰ­­κόνα παρουσιάζει εὔγλωττα μέ τόν δικό του μοναδικό τρόπο ὁ Μακρυγιάννης: «Ἀφάνισαν ὅλως διόλου τά μοναστήρια καί οἱ καημένοι οἱ καλόγηροι, ὅπου ἀφανίσθησαν εἰς τόν ἀγώνα, πε­θαί­νουν τῆς πείνας, μέσα στούς δρόμους, ὁπού αὐτά τά μο­να­στήρια ἦταν τά πρῶτα προπύργια τῆς Ἐπανάστασής μας». Τό 1833 ἀ­πό τά 593 μοναστήρια διέλυσαν τά 412, ὅλα ὅσα εἶ­χαν κάτω ἀπό ἕξι μοναχούς. Οἱ ἐ­γκα­τα­βι­οῦντες σ᾽ αὐτά μοναχοί ἐ­κτο­πί­σθηκαν βίαια, ἐνῶ ἡ περιουσία τους κρατικοποιήθηκε. Τήν ἑπόμενη χρο­νιά περιόρισαν σέ τρία τά γυναικεῖα μοναστήρια· στό καθένα ἀπό αὐτά οἱ μοναχές δέν ἔ­πρεπε νά ὑ­περβαίνουν τίς 40. Σέ περίπτωση ὑπέρβασης, θά ἔ­πρε­πε νά ἐπα­νέλθουν στήν κοσμική ζωή5.

9.    Τό 1919, μετά τό τέλος τοῦ Α΄ Πα­γκοσμίου Πολέμου, τήν ἥττα τῆς Γερ­­μα­νίας καί τῆς Τουρκίας, ὅταν ὁ συμμα­χικός καί ἑλληνικός στόλος κατέλαβε τήν Κωνσταντινούπολη, οἱ Βρεττανοί συζητοῦσαν τήν ἀπόδοση τῆς Κωνσταντινούπολης στήν Ἑλλάδα, στήν ὁποία καί ἀνῆ­­κε. Τότε τό Βατικανό δήλωνε ὅτι προτιμοῦσε «νά βλέπει τήν ἡ­μι­σέληνο πάνω στήν Ἁγία Σοφία παρά τόν ἑλληνικό σταυ­ρό!». Μέ ἄλλα λόγια ὅτι προτιμᾶ τό Ἰσλάμ ἀπό τόν Χριστιανισμό.

Λίγο ἀργότερα, κατά τή Μικρασια­τι­κή Καταστροφή τοῦ 1922, ἀφοῦ οἱ Δυ­τικοί -Ἄγ­γλοι, Γάλλοι, Ἰταλοί, Ἀμερικανοί, Γερ­μα­νοί κτλ.- ἐνίσχυσαν τούς Τούρ­κους μέ κάθε τρόπο, ὁ πάπας ἔστειλε πρῶτος συγχαρητήριο τηλεγράφημα στόν Κεμάλ Ἀτατούρκ, τόν σφαγέα τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, τῆς Μ. Ἀσίας καί τῶν ἄλλων ἑλ­ληνικῶν περιοχῶν6.

10.                  Δέν λησμονοῦμε, ἐπίσης, ὅτι πρίν ἀπό λίγα χρόνια τό Βατικανό ἁγιοποίησε τόν Στέπινατς, τόν σφαγέα 800.000 ὀρ­θόδοξων ἀδελφῶν μας Σέρβων.

11.                  Κατά τήν περίοδο τῆς Κατοχῆς οἱ σύμμαχοι, κάνοντας δῆθεν ἀποκλεισμό τῶν Γερμανῶν, δέν ἐπέτρεπαν στά πλοῖα νά φέρουν τρόφιμα στόν Πειραιᾶ, μέ ἀ­ποτέλεσμα οἱ μέν κατακτητές νά παίρνουν τίς σοδειές τῶν Ἑλλήνων οἱ δέ Ἕλ­­ληνες κατά χιλιάδες νά πεθαίνουν ἀπό τήν πείνα. Τότε ὁ νούντσιος, ἐκ­πρόσω­πος τοῦ πάπα καί μετέπειτα πά­πας, ἐπισκέφθηκε τόν ἀρ­χιεπίσκοπο Δα­μασκηνό καί τοῦ πρότεινε ἡ ἑλληνική Ὀρ­θοδοξία νά ὑποταχθεῖ στόν παπισμό, ὁπότε ἐκεῖ­νος θά ἐπι­τρέψει νά ἔλθουν τροφές στόν Πειραιᾶ. Ὁ προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος με­τά βδελυγμίας ἀπέρριψε τήν πρόταση. Ὁ πά­πας δέν συγκινήθηκε, τά πλοῖα μέ τό σιτάρι δέν ἦρθαν στόν Πειραιᾶ καί ὁ λαός μας πέθαινε ἀπό τήν πεῖνα7.

12.                  Δέν ξεχνοῦμε ἀκόμη τίς πασχάλιες εὐχές τοῦ πάπα κάθε χρόνο στή «μακεδονική» γλώσσα, πού ἐνθάρρυναν τόν ἐπεκτατισμό τῶν Σκοπιανῶν!

Ὁ σημερινός πάπας δέν τολμᾶ οὔτε τήν πατρίδα του, τήν Ἀργεντινή, νά ἐπισκεφτεῖ, καθώς τόν περιμένουν οἱ οἰ­κεῖ­οι τῶν 30.000 βασανισθέντων καί ἐξαφα­νισθέντων πολιτῶν καί οἱ ὀργισμένες μάνες τῶν θυμάτων τοῦ ἀνατριχιαστικοῦ παιδομαζώματος τοῦ ἀπάνθρωπου καθεστῶτος Βιντέλα!8

Μετά ἀπό ὅ­λα τά παραπάνω, μέ ποιά αἰσθήματα θά μπορούσαμε ἐμεῖς νά ὑποδεχτοῦμε τόν πά­πα Φραγκίσκο Χόρχε Μπερ­γκόλιο στήν ὀρ­θόδοξη Ἑλλάδα;

…………………………………………………..

1.    Μεθοδίου Γ. Φούγια, Μητροπολίτου Πισιδίας, «Ἕλ­λη­νες καί Λατῖνοι», Α.Δ.Ε.Ε., Ἀ­θήνα, σ. 278.

2.    Στῆβεν Ράνσιμαν, Περιοδικό «Ῥε­σάλτο», τεῦχος Ἀπριλίου 2009.

3.    Βλ. Pii Secundi Pontificis Maximi ad illustrem Mahumetem Jurcorum imperato­rem epistola, Gerardus de Lisa, 1475.

4.    Βλ. Η στάση των Παπικών κατά το 1821

5.    Ἀρχιμανδρίτη Δοσιθέου, Ἡ κατάρα τῆς Βαυαροκρατίας στήν Ἑλλαδική Ἐκ­κλησία.

6.    Γεώρ­γιος Παπαδᾶκος «Ὀρθόδοξος Τύ­πος», 26/04/2016· Ἐπιστολή Κα­βαλιω­τῶν διά τοῦ Σεβασμιωτάτου Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου πρός τόν Οἰκ. Πα­τρι­άρχη 14/7/ 2021.

7.    Γεώργιος Παπαδᾶκος «Ὀρ­θόδοξος Τύ­πος», 26/04/2016.

8.    enikos.gr, 15/3/2013, Τό ἄγνωστο πρόσω­πο τοῦ Πάπα Φραγκίσκου· new­sit, 14/ 3/2013, Ὁ Πάπας Φραγκίσκος καί ἡ χούντα τοῦ Βιντέλα· Μητροπολίτου Πειραι­ῶς, Γιατί εἶναι ἀνεπιθύμητος ὁ κ. Φραγκίσκος γιά τούς ἑορτασμούς γιά τήν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία;

aktines

“Oρθ. Τύπος»