«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).
Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός
αποφάσεως σωτηρίας.
«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει
του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών Αντιοχείας,
Αλεξανδρείας, Σερβίας, Ρωσίας, Ιεροσολύμων, Ρουμανίας, Βουλγαρίας Γεωργίας,
Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και
λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και
διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και
θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν
και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την
μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του
Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ
Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.
Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄
Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί
χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.
«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του
ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).
-----------------------------------
Ὑπάρχει μεγάλη σύγχυσις γύρω ἀπό τούς ὅρους «διακοπή μνημοσύνου», «διακοπή κοινωνίας» καί «ἀποτείχισις». Πολλοί νομίζουν ἐσφαλμένως ὅτι καί οἱ τρεῖς αὐτοί ὅροι σημαίνουν τό ἴδιο πρᾶγμα. Ὁ πρῶτος ὅρος σημαίνει διακοπή μνημοσύνου τοῦ τοπικοῦ «ἐπισκόπου» καί ὑπονοεῖ ὅτι ὑπάρχει κοινωνία μέ ἄλλους «ἐπισκόπους» πού κοινωνοῦν μέ τόν τοπικόν «ἐπίσκοπον» ἤ μέ τόν ἐπίσης αἱρετικόν «πατριάρχην», ὁπότε πρόκειται γιά «μιά τρύπα στό γυαλό», κατά τό δή λεγόμενον. Ὅσοι τό κάμνουν αὐτό ἐμπαίζουν Θεόν καί ἀνθρώπους. Ὁ δεύτερος ὅρος («διακοπή κοινωνίας») εἶναι ταυτόσημος μέ τόν τρίτον («ἀποτείχισις») καί σημαίνει ἄμεσον καί ἔμμεσον διακοπήν ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ ὅλους τούς αἱρετικούς «ἐπισκόπους». Αὐτός εἶναι ὁ μόνος Ὀρθόδοξος τρόπος ἀντιδράσεως πρός τήν αἵρεσιν.
Ὑπάρχει μεγάλη σύγχυσις γύρω ἀπό τούς ὅρους «διακοπή μνημοσύνου», «διακοπή κοινωνίας» καί «ἀποτείχισις». Πολλοί νομίζουν ἐσφαλμένως ὅτι καί οἱ τρεῖς αὐτοί ὅροι σημαίνουν τό ἴδιο πρᾶγμα. Ὁ πρῶτος ὅρος σημαίνει διακοπή μνημοσύνου τοῦ τοπικοῦ «ἐπισκόπου» καί ὑπονοεῖ ὅτι ὑπάρχει κοινωνία μέ ἄλλους «ἐπισκόπους» πού κοινωνοῦν μέ τόν τοπικόν «ἐπίσκοπον» ἤ μέ τόν ἐπίσης αἱρετικόν «πατριάρχην», ὁπότε πρόκειται γιά «μιά τρύπα στό γυαλό», κατά τό δή λεγόμενον. Ὅσοι τό κάμνουν αὐτό ἐμπαίζουν Θεόν καί ἀνθρώπους. Ὁ δεύτερος ὅρος («διακοπή κοινωνίας») εἶναι ταυτόσημος μέ τόν τρίτον («ἀποτείχισις») καί σημαίνει ἄμεσον καί ἔμμεσον διακοπήν ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ ὅλους τούς αἱρετικούς «ἐπισκόπους». Αὐτός εἶναι ὁ μόνος Ὀρθόδοξος τρόπος ἀντιδράσεως πρός τήν αἵρεσιν.
ΑπάντησηΔιαγραφή