Στό φιλόξενο Ιστολόγιο «Ορθόδοξη Φωνή» δημοσιεύθηκε άρθρο τού αγαπητού αδελφού κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου μέ τίτλο : «Αγιοπατερική Ερμηνεία καί Τεκμηρίωσις τού "δυνάμει" καί "ενεργεία"», όπου καί αναπτύχθηκε ένας διάλογος μεταξύ τού γράφοντος καί τού κ. Χατζηνικολάου. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί νά τόν διαβάσει στόν επισυναπτόμενο δεσμό (1).
Ο κ. Χατζηνικολάου επικαλείται τό Πηδάλιον καί τόν άγιο Νικόδημο Αγιορείτη, όπου ο αναγνώστης διαβάζει : «... τά ἐπιτίμια ὁποῦ διορίζουν οἱ Κανόνες, ἤγουν τό, καθαιρείσθω, τό, ἀφοριζέσθω, καί τό, ἀνάθεμα ἔστω. Αὐτά, κατά τήν γραμματικήν τέχνην, εἶναι γ.' προσώπου προστακτικοῦ, μή παρόντος.». Επικαλείται δηλαδή εδώ, ο άγιος Νεκτάριος καί ο κ. Χατζηνικολάου, "τήν γραμματικήν τέχνη".
-------------------------
1. ΚΧ: «Όταν όμως ένας άτεχνος τής γραμματικής τέχνης, όπως ο γράφων, ερμηνεύει διαφορετικά τό «δυνάμει» καί «ενεργεία ...»
Σχόλιον ΔΧ: Ἀγαπητέ μου Κυπριανέ, δέν γίνεται ἀπό τήν μίαν νά ταπεινολογῇς ὅτι εἶσαι ἄτεχνος τῆς γραμματικῆς τέχνης καί ἀπό τήν ἄλλην νά θέλῃς ν' ἀλλάξῃς τήν σημασίαν ἐννοιῶν πού χρησιμοποιοῦνται ἀπό τούς ἁγίους Πατέρας (Κολλυβᾶδες, Ἅγιον πρ. Φλωρίνης κ.ἄ.) ἐδῶ καί 250 περίπου χρόνια. Εἶναι ἀντίφασις! Εἶναι δέ καί ἐπουσιῶδες θέμα, τό ὁποῖον μάλιστα ἀδίκως αὐξάνει τήν σύγχυσιν πού ἔχει δημιουργηθῆ ἐπί τῆς οὐσίας, καθότι εἰς τήν προκειμένην «συζήτησιν» τό ἐπίμαχον θέμα δέν εἶναι γλωσσικόν, ἀλλά θεολογικόν. Οὐδόλως μ' ἐνδιαφέρουν οἱ ἑρμηνεῖες πού δίνεις ἐσύ, οὔτε κι ἔχω τόν χρόνον ν' ἀσχοληθῶ μέ τήν «γραμματικήν τέχνην», διότι τότε «θά ἄφηνα τά μῆλα γιά νά πιάσω τά φῦλλα»!
2. ΚΧ: «ο κ. Χατζηνικολάου συγχέει τούς πρό Συνοδικής Γνώμης εικονομάχους μέ τούς καινοτόμους, αρχής γενομένης από τό 1902 καί εντεύθεν. Η θεωρητική τους (δυνάμει) εκτροπή επέφερε- δική τους υπαιτιότητι - τό θεσμικό, ενεργεία πλέον, σχίσμα τού 1902-24».
Σχόλιον ΔΧ: Τρεῖς γραμμές τρία λάθη! Πρῶτον, δέν συγχέω τίποτα, ὅπως κάμνεις ἐσύ, ἀλλ’ ἀντιθέτως κατηγοριοποιῶ τά ὅμοια μέ τά ὅμοια, καθότι καί οἱ δύο αὐτές ὁμάδες εἶναι ἄκριτοι αἱρετικοί/σχισματικοί. Δεύτερον, τό 1902 ὑπῆρξεν ἡ γνωστή αἱρετίζουσα ἐγκύκλιος τοῦ Ἰωακείμ Γ’, ἀλλά δέν ἔγινε σχίσμα, οὔτε κἄν δυνάμει. Ἑπομένως, γιά ποῖον «σχίσμα τού 1902-24» ὁμιλεῖς; Τρίτον, μέ τήν ἁγιοπατερικήν ἔννοιαν τοῦ «δυνάμει καί ἐνεργεία», τό σχίσμα τοῦ 1924 ἐξακολουθεῖ νά εἶναι «ἐν δυνάμει» καί μόνον κατά τήν κακόδοξον Ματθαϊστικήν εἶναι καί «ἐνεργείᾳ», καθότι δέν ἔχει γίνει ἀκόμη κάποια (ὀρθόδοξος) Πανορθόδοξος Σύνοδος γιά νά τό καταδικάσῃ καί ν’ ἀναθεματίςῃ καί καθαιρέσῃ τούς ὑπευθύνους. Οἱ θεωρίες τῶν Ματθαιϊστῶν περί «αὐτομάτου ἀπωλείας τῆς Χάριτος», οἱ «αὐτοκαθαιρέσεις» τῶν καινοτόμων καί ὅσων εἶχαν καί ἔχουν κοινωνίαν μετ’ αὐτῶν, ὅπως π.χ.. ὁ π. Νικόλαος Πλανᾶς, τόν ὁποῖον τιμᾶς ὡς Ἅγιον (ἐνῷ ἐγώ δέν γνωρίζω ἄν εἶναι ἅγιος), οἱ αὐτοανακηρύξεις ὡς ἡ μόνη(!!!) Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί οἱ ἀποκηρύξεις ὅλων τῶν ἄλλων ὡς «ἐκτός Ἐκκλησίας» εἶναι φοβερές πλᾶνες, μέ τίς ὁποῖες φαίνεται ὅτι συντάσσεσαι, ἐφόσον ἀπεφάσισες ἐσύ (ἀντί Πανορθοδόξου Συνόδου) νά χαρακτηρίσῃς τό σχίσμα «ἐν ἐνεργείᾳ».
3. ΚΧ: «Ο κ. Χατζηνικολάου γράφει σέ άλλο σχόλιο : «... εις τήν Εκκλησίαν πρέπει νά ενεργούμε πάντοτε μέ γνώμονα τήν Αλήθειαν καί όχι νά παίζουμε παιγχνίδια τύπου ...» κλπ. Σημειώνω, τά δικά μου "παιγχνίδια" ήταν αντιγραφές από τόν άγιο Γρηγόριο Παλαμα (2) καί τήν Αγίαν Γραφή».
Σχόλιον ΔΧ: Τό θέμα ἐδῶ ἦτο ὅτι δικαιολόγησες τήν κακοδοξίαν πολλῶν Π/Ητῶν περί «ἀκύρων μυστηρίων στό ν.ἑ.» μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι τήν ἐκήρυξαν εὑρισκόμενοι εἰς ἄμυναν, καθότι πρῶτοι οἱ τοῦ ν.ἑ. «ἠκύρωσαν» τά μυστήρια τῶν Π/Ητῶν. Σοῦ ἀπήντησα, λοιπόν, ὅτι εἰς τά ἐκκλησιαστικά πρέπει νά ἐνεργοῦμε μέ γνώμονα τήν Ἀλήθειαν καί ὄχι νά παίζουμε παιγνίδια τοῦ τύπου «μοῦ ἔκανες αὐτό, τώρα κι ἐγώ θά σοῦ κάνω ἐκεῖνο», κατά τό Ἰουδαϊκόν «ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ». Τώρα, τί σχέσιν ἔχει ἡ δική μου ἐπιχειρηματολογία μέ αὐτά πού γράφεις γιά τόν Ἅγιον Γρηγόριον Παλαμᾶν καί τήν Ἁγίαν Γραφήν δέν δύναμαι νά κατανοήσω, πρᾶγμα πού συμβαίνει μέ τά περισσότερα κείμενά σου. Αὐτό γιά πρώτην φορά σοῦ τό λέγω ἐγώ, ἀλλά τό ἔχουν πεῖ δικαίως ἄλλοι πρίν ἀπό ἐμένα. Ὁ λόγος πού τό λέγω κι ἐγώ τώρα δημοσίως εἶναι ὅτι δέν ἐπιθυμῶ τόν περαιτέρω διάλογον μαζί σου. Εἶναι σπατάλη χρόνου.
Όταν όμως ένας άτεχνος τής γραμματικής τέχνης, όπως ο γράφων, ερμηνεύει διαφορετικά τό «δυνάμει» καί «ενεργεία, επικαλούμενος διά τό «δυνάμει» τό «Κύριος τών δυνάμεων» καί γράφοντας ότι τό «δυνάμει», στήν προκειμένει περίπτωση, δέν είναι δυνητικό, αλλά θεωρητικό (επιρρηματικός τύπος - εν δυνάμει, κατά θεωρίαν), καθότι είναι πτώσεως Δοτικής όπως καί τό ενεργεία [εν-εργώ (-έω)], ο κ. Χατζηνικολάου αρνείται νά αναδείξει τήν γραμματικήν ατεχνία τού γράφοντος καί σημειώνει :
«Γράφετε πράγματα κατά τό δοκοῦν καί ὄχι σύμφωνα μέ τήν
Παράδοσιν, συνήθης τακτική γιά τούς Ματθαιϊστάς καί τούς Ματθαιΐζοντας.
Προσπαθεῖτε ν' ἀντικαταστήσετε ἀκόμη καί τούς πατερικούς ὁρισμούς
τῶν ἐννοιῶν «δυνάμει» καί «ἐνεργείᾳ» μέ δικούς σας! Ὡς ἐκ τούτου, δηλαδή μέ
διαφορετικούς ὁρισμούς τῶν ἐννοιῶν, ὁ διάλογος δέν εἶναι δυνατός καί ἀποτελεῖ
σπατάλην χρόνου. Τέλος».
Δέν παραλείπω νά προσθέσω στά αναφερθέντα καί ένα ακόμη
σχόλιο αναγνώστη μέ όνομα Χαρίλαος : «Οι καταδίκες και τα αναθέματα των
Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος ΑΦΟΡΟΥΝ, ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ
ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ Δυνάμει και ουχί ενεργεία σχισματικοί ήταν όλοι εκείνοι που
υπέγραψαν τις αιρετικές εγκυκλίους του 1902,του 1904 και 1920,ενώ ενεργεία
έγιναν, άμα τη αλλαγή του Ημερολογίου.». Τό προσθέτω, διότι ο κ. Χατζηνικολάου
συγχέει τούς πρό Συνοδικής Γνώμης εικονομάχους μέ τούς καινοτόμους, αρχής
γενομένης από τό 1902 καί εντεύθεν. Η θεωρητική τους (δυνάμει) εκτροπή επέφερε-
δική τους υπαιτιότητι - τό θεσμικό, ενεργεία πλέον, σχίσμα τού 1902-24.
Αλλά ακόμη κάτι. Ο κ. Χατζηνικολάου γράφει σέ άλλο σχόλιο
: «... εις τήν Εκκλησίαν πρέπει νά
ενεργούμε πάντοτε μέ γνώμονα τήν Αλήθειαν καί όχι νά παίζουμε παιγχνίδια τύπου
...» κλπ. Σημειώνω, τά δικά μου "παιγχνίδια" ήταν αντιγραφές από τόν
άγιο Γρηγόριο Παλαμα (2) καί τήν Αγίαν Γραφή.. Όποιος καί όσοι ενδιαφέρονται
απαθώς γιά τήν Αλήθεια καί τήν Απλότητα, ας διαβάσουν τίς παραπομπές 1 καί 2.
Σέ υστερόγραφο
Τό δικό μου "τέλος" ήταν τό «Ὃ γέγραφα, γέγραφα»
(Ιν. ιθ'). Η επιγραφή τού Πιλάτου, δέν έγινε "άποψη", όπως ζητούσε τό
Φαρισαϊκό ιερατείο :
«19 ἔγραψε δὲ καὶ τίτλον ὁ Πιλᾶτος καὶ ἔθηκεν ἐπὶ τοῦ
σταυροῦ· ἦν δὲ γεγραμμένον· Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων» (ε.α).
1. http://orthodox-voice.blogspot.com/2021/08/blog-post_55.html
2. https://www.pemptousia.gr/2014/05/i-aplotita-tou-theou-kata-ton-agio-grigo/
Παραλειπόμενα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύνδεσμοι 1 καί 2
1. http://orthodox-voice.blogspot.com/2021/08/blog-post_55.html
2. https://www.pemptousia.gr/2014/05/i-aplotita-tou-theou-kata-ton-agio-grigo/
1. ΚΧ: «Όταν όμως ένας άτεχνος τής γραμματικής τέχνης, όπως ο γράφων, ερμηνεύει διαφορετικά τό «δυνάμει» καί «ενεργεία ...»
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχόλιον ΔΧ: Ἀγαπητέ μου Κυπριανέ, δέν γίνεται ἀπό τήν μίαν νά ταπεινολογῇς ὅτι εἶσαι ἄτεχνος τῆς γραμματικῆς τέχνης καί ἀπό τήν ἄλλην νά θέλῃς ν' ἀλλάξῃς τήν σημασίαν ἐννοιῶν πού χρησιμοποιοῦνται ἀπό τούς ἁγίους Πατέρας (Κολλυβᾶδες, Ἅγιον πρ. Φλωρίνης κ.ἄ.) ἐδῶ καί 250 περίπου χρόνια. Εἶναι ἀντίφασις! Εἶναι δέ καί ἐπουσιῶδες θέμα, τό ὁποῖον μάλιστα ἀδίκως αὐξάνει τήν σύγχυσιν πού ἔχει δημιουργηθῆ ἐπί τῆς οὐσίας, καθότι εἰς τήν προκειμένην «συζήτησιν» τό ἐπίμαχον θέμα δέν εἶναι γλωσσικόν, ἀλλά θεολογικόν. Οὐδόλως μ' ἐνδιαφέρουν οἱ ἑρμηνεῖες πού δίνεις ἐσύ, οὔτε κι ἔχω τόν χρόνον ν' ἀσχοληθῶ μέ τήν «γραμματικήν τέχνην», διότι τότε «θά ἄφηνα τά μῆλα γιά νά πιάσω τά φῦλλα»!
2. ΚΧ: «ο κ. Χατζηνικολάου συγχέει τούς πρό Συνοδικής Γνώμης εικονομάχους μέ τούς καινοτόμους, αρχής γενομένης από τό 1902 καί εντεύθεν. Η θεωρητική τους (δυνάμει) εκτροπή επέφερε- δική τους υπαιτιότητι - τό θεσμικό, ενεργεία πλέον, σχίσμα τού 1902-24».
Σχόλιον ΔΧ: Τρεῖς γραμμές τρία λάθη! Πρῶτον, δέν συγχέω τίποτα, ὅπως κάμνεις ἐσύ, ἀλλ’ ἀντιθέτως κατηγοριοποιῶ τά ὅμοια μέ τά ὅμοια, καθότι καί οἱ δύο αὐτές ὁμάδες εἶναι ἄκριτοι αἱρετικοί/σχισματικοί. Δεύτερον, τό 1902 ὑπῆρξεν ἡ γνωστή αἱρετίζουσα ἐγκύκλιος τοῦ Ἰωακείμ Γ’, ἀλλά δέν ἔγινε σχίσμα, οὔτε κἄν δυνάμει. Ἑπομένως, γιά ποῖον «σχίσμα τού 1902-24» ὁμιλεῖς; Τρίτον, μέ τήν ἁγιοπατερικήν ἔννοιαν τοῦ «δυνάμει καί ἐνεργεία», τό σχίσμα τοῦ 1924 ἐξακολουθεῖ νά εἶναι «ἐν δυνάμει» καί μόνον κατά τήν κακόδοξον Ματθαϊστικήν εἶναι καί «ἐνεργείᾳ», καθότι δέν ἔχει γίνει ἀκόμη κάποια (ὀρθόδοξος) Πανορθόδοξος Σύνοδος γιά νά τό καταδικάσῃ καί ν’ ἀναθεματίςῃ καί καθαιρέσῃ τούς ὑπευθύνους. Οἱ θεωρίες τῶν Ματθαιϊστῶν περί «αὐτομάτου ἀπωλείας τῆς Χάριτος», οἱ «αὐτοκαθαιρέσεις» τῶν καινοτόμων καί ὅσων εἶχαν καί ἔχουν κοινωνίαν μετ’ αὐτῶν, ὅπως π.χ.. ὁ π. Νικόλαος Πλανᾶς, τόν ὁποῖον τιμᾶς ὡς Ἅγιον (ἐνῷ ἐγώ δέν γνωρίζω ἄν εἶναι ἅγιος), οἱ αὐτοανακηρύξεις ὡς ἡ μόνη(!!!) Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί οἱ ἀποκηρύξεις ὅλων τῶν ἄλλων ὡς «ἐκτός Ἐκκλησίας» εἶναι φοβερές πλᾶνες, μέ τίς ὁποῖες φαίνεται ὅτι συντάσσεσαι, ἐφόσον ἀπεφάσισες ἐσύ (ἀντί Πανορθοδόξου Συνόδου) νά χαρακτηρίσῃς τό σχίσμα «ἐν ἐνεργείᾳ».
3. ΚΧ: «Ο κ. Χατζηνικολάου γράφει σέ άλλο σχόλιο : «... εις τήν Εκκλησίαν πρέπει νά ενεργούμε πάντοτε μέ γνώμονα τήν Αλήθειαν καί όχι νά παίζουμε παιγχνίδια τύπου ...» κλπ. Σημειώνω, τά δικά μου "παιγχνίδια" ήταν αντιγραφές από τόν άγιο Γρηγόριο Παλαμα (2) καί τήν Αγίαν Γραφή».
Σχόλιον ΔΧ: Τό θέμα ἐδῶ ἦτο ὅτι δικαιολόγησες τήν κακοδοξίαν πολλῶν Π/Ητῶν περί «ἀκύρων μυστηρίων στό ν.ἑ.» μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι τήν ἐκήρυξαν εὑρισκόμενοι εἰς ἄμυναν, καθότι πρῶτοι οἱ τοῦ ν.ἑ. «ἠκύρωσαν» τά μυστήρια τῶν Π/Ητῶν. Σοῦ ἀπήντησα, λοιπόν, ὅτι εἰς τά ἐκκλησιαστικά πρέπει νά ἐνεργοῦμε μέ γνώμονα τήν Ἀλήθειαν καί ὄχι νά παίζουμε παιγνίδια τοῦ τύπου «μοῦ ἔκανες αὐτό, τώρα κι ἐγώ θά σοῦ κάνω ἐκεῖνο», κατά τό Ἰουδαϊκόν «ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ». Τώρα, τί σχέσιν ἔχει ἡ δική μου ἐπιχειρηματολογία μέ αὐτά πού γράφεις γιά τόν Ἅγιον Γρηγόριον Παλαμᾶν καί τήν Ἁγίαν Γραφήν δέν δύναμαι νά κατανοήσω, πρᾶγμα πού συμβαίνει μέ τά περισσότερα κείμενά σου. Αὐτό γιά πρώτην φορά σοῦ τό λέγω ἐγώ, ἀλλά τό ἔχουν πεῖ δικαίως ἄλλοι πρίν ἀπό ἐμένα. Ὁ λόγος πού τό λέγω κι ἐγώ τώρα δημοσίως εἶναι ὅτι δέν ἐπιθυμῶ τόν περαιτέρω διάλογον μαζί σου. Εἶναι σπατάλη χρόνου.
Βάσει αυτών που γράφει ο αγαπητός αδελφός Δημήτριος, πρέπει νά αναθεωρήσουμε τίς απόψεις καί τίς γνώμες μας γιά τό φιλιόκβε, γιά τά Κολυμπάρια καί πολλά πρό αυτού καί αυτών. Δέν έγινε Σύνοδος καταδικαστική (β' καί γ' προσώπου) τού φιλιόκβε, συνεπώς βρισκόμαστε σέ ε(γκ)κρεμότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάριν τῶν ἀναγνωστῶν, ἐπισημαίνω ὅτι διά μίαν ἀκόμη φοράν ὁ κατά τά ἄλλα ἀγαπητός ἀδελφός ΚΧ σφάλλει μεγάλως. Τό Filioque κατεδικάσθη ἀπό τήν Η' Οἰκουμενικήν Σύνοδον (879 μ.Χ.), ὅπου ὁ ἁγιώτατος Πάπας Ἰωάννης Η' εἰς ἐπιστολήν του πρός τόν ἁγιώτατον Πατριάρχην Κων-λεως Φώτιον ἔγραψεν ὅτι τάσσει μετά τοῦ Ἰούδα τούς ἐφευρέτας τοῦ Filioque. Βλ. Πρακτικά Οἰκ. Συνόδων, Γ' Τόμος, σελ. 430 καί 478. Διά τό Κολυμπάρι, ναί μέν εἶναι μία προφανῶς ληστρική «σύνοδος» (δαιμόνων ἐννοεῖται), ἀλλά, ναί, θά χρειασθῇ ἄλλη, Ὀρθόδοξος αὐτήν τήν φοράν, Σύνοδος διά νά καθαιρέσῃ τούς συμμετάσχοντας εἰς αὐτήν ψευδεπισκόπους, καθότι αὐτοί ἐξακολουθοῦν νά παριστάνουν τούς Ὀρθοδόξους καί νά ἐξαπατοῦν τό ποίμνιόν των. Τά δικά μας ἄρθρα καί σχόλια ἐλάχιστοι θά τά διαβάσουν. Ἐξ ἄλλου, δέν ἔχουμε τήν ἁρμοδιότητα νά τούς καθαιρέσουμε καί νά τούς ἀναθεματίσουμε. Στά μάτια τοῦ Θεοῦ εἶναι βεβαίως ἤδη ἀναθεματισμένοι, ἀλλ' ἀπαιτεῖται νά γίνῃ τοῦ γνωστόν καί εἰς τούς ἀνθρώπους. Συνεπῶς, πρέπει νά συγκροτηθῇ Ὀρθόδοξος Σύνοδος καί νά ἐπιληφθῇ τοῦ θέματος. Τό ἠγαπημένον ἐπιχείρημα τῶν Ματθαιϊστῶν καί τῶν Ματθαϊζόντων «ποῖος θά συγκροτήσῃ Ὀρθόδοξον Σύνοδον» ἔχει τήν ἀπάντησιν «Ἐκεῖνος πού συνεκρότησε τήν ΣΤ' Οἰκουμενικήν» (680 μ.Χ.), ὅπου ὑπῆρχαν μόνον 2-3 Ὀρθόδοξοι εἰς ὁλόκληρον τήν Οἰκουμένην, ὁ μοναχός Ἅγιος Μάξιμος Ὁμολογητής καί 1-2 ὑποτακτικοί του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Ισραήλ έκανε κράτος.Άρα ζούμε στα τελευταία χρόνια.Οι Οικουμενιστές κουμαντάρουν τα πάντα Αυτό θα ισχύει μέχρι να έρθει ο Αντίχριστος.Οι Άγιοι Πατέρες αυτό διδάσκουν,δηλαδή την κυριαρχία της αίρεσης και την φυγή της Εκκλησίας στην έρημο.Δεν μας λένε για Αναλαμπή,αλλά ούτε για Σύνοδο που θα καταδικάσει την τελευταία αίρεση.Πέρασε ένας αιώνας και δεν κατάφεραν τίποτα οι Γ.Ο.Χ.,αλλά αντιθέτος χωρίστηκαν και αυτοί σαν τους Προτεστάντες.Από την άλλη,οι Αποτειχιμένοι δεν είναι ενωμένοι.Πως θα γίνει αυτό που λες;Που θα βρεθούν Επίσκοποι Ορθόδοξοι να κάνουν Σύνοδο;Το σχέδιο του Θεού δεν αλλάζει.Θα επικρατήσει η αίρεση του Οικουμενισμού και θα έρθει ο Αντίχριστος.Οι Αναλαμπή είναι αίρεση.Μην πιστεύεις τα παραμύθια του Μοναχού Παϊσίου.Αυτά είναι μεγάλες πλάνες και διαστροφή του Ευαγγελίου.Αν γνώριζες γιατί θα έρθει ο Αντίχριστος,ίσως άλλαζες τις θέσεις σου και Ορθοδοξούσες.Δεν χρειάζεται να γίνει Σύνοδος.Διαστρέφουν το Ευαγγέλιο και έχουν το ανάθεμα του Απ.Παύλου. Ο Παύλος είναι ανώτερος από κάθε Σύνοδο Ορθοδόξων.Αφου έχουν το ανάθεμα του Παύλου-και του ίδιου του Κυρίου στην ουσία-,είναι εκτός Εκκλησίας.Τοποθετείς την Σύνοδο πάνω από τον Χριστό και αυτό είναι μεγάλη ασέβεια.Έχουν γίνει Σύνοδοι και καταδίκασαν Αγίους.Οι Ορθόδοξοι Σύνοδοι δεν ακυρώνουν τα μυστήρια των αιρετικών,αλλά επιβεβαιώνουν την ακύρωσή τους.Ας μην προσθέτουμε καινοτομίες και πλάνες.Δεν υπάρχει Άγιο Πνεύμα στα χέρια του Βαρθολομαίου.Όποιος πιστεύει το αντίθετο,θα λογοδοτήσει.
ΔιαγραφήΑυτά τά γνωρίζω αγαπητέ αδελφέ. Η Σύνοδος που αναφέρεις δέν εγένετο δεκτή από τήν Δυτική, πλέον, εκκλησία. Οπότε εξέλειπε τό β' καί γ' πρόσωπο. Αφορούσε μόνον εμάς η Δυτική αίρεση. Από τήν άλλη, η Εκκλησία τής Ανατολής κηρύχθηκε συλλήβδην αιρετική από τήν Δύση εν μιά νυκτί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άγιος Μάξιμος Ομολογητής δέν καταπιάστηκε μέ τό φιλιόκβε. Αντιμετώπιζε Μονοθελήτες - Μονοενεργήτες καί άν νομίζεις ότι θά βρεθεί άλλος ένας νέος άγιος Μάξιμος, καλώς πράττεις. Συνέχισε νά προσεύχεσαι.
Συνεχίζω τόν διάλογο μαζί σου, επειδή καταλαβαίνω τήν δυσκολία που αντιμετωπίζεις. Είσαι Αναπλ. Καθηγητής Οικονομικών σέ πανεπιστήμιο τής Ελλάδος. Είναι γνωστό τί έχει πεί ο Κύριος ... .
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, αναφέρομαι στό μέ αριθμό 3 δικό σου σχόλιο : περί άκυρων Μυστηρίων κλπ. Τό επ' εμοί, εφόσον μέ βάπτισε παπάς, πρώην Ορθόδοξος (ΠΗ) γενόμενος μετά Νεορθόδοξος (ΝΗ), τό Μυστήριο ήταν θεωρητικά (έγκυρο) γενόμενο έπειτα - εκ μέρους τού ιερέα - (ενεργεία) άκυρο. Ούτως ή άλλως, πάντως, εφόσον τό ιερό Μυστήριο τής Βαπτίσεως γίνεται στήν βρεφική ή νηπιακή ηλικία, είναι πάντα - καλώς τηρουμένης τής Παραδόσεως - θεωρητικά έγκυρο, αλλά πρακτικά, γιά τόν νεοφώτιστο, ανενεργές. Απόκειται αργότερα, στήν κρίση τού βαπτισθέντος, νά τό καταστήσει ενεργό, νά αδιαφορήσει ή νά τό απορρίψει πλήρως. Φρόντισα, μέ τήν Χάρη τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τήν αγάπη τού Θεού καί Πατρός, καί τήν Κοινωνία τού Αγίου Πνεύματος, στό μέτρο τών δυνατοτήτων που μού εδόθη άνωθεν, νά τό καταστήσω ενεργές. Τό αποτέλεσμα είναι στήν κρίση τού Αγίου Θεού.
Σέ ευχαριστώ γιά τήν πληροφορία που μού έδωσες, σχετικά μέ τό τί λέγουν άλλοι, δικαίως, γιά τά γραπτά μου.