Αγεληδόν σκέψη -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η έλλειψη δημοκρατίας συνιστά μία αντικειμενική πραγματικότητα την οποία, ο καθείς δύναται, καθοιονδήποτε τρόπο, να διαπιστώσει, ιδίως καθόσον αφορά την ύπαρξη ωμών παρεμβάσεων σε θεμελιώδη Συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα.

Η κοινωνική διχοστασία, ήτοι το κοινωνικό «απαρχάιντ», συνιστά ομολογία αποτυχίας της κυβερνήσεως περί της άσκησης πειθούς, με αμιγώς επιστημονικά επιχειρήματα και εν τω πλαισίω ενός υγειονομικού πλουραλισμό, αναφορικώς με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, εις τον αντίποδα η άσκηση φαιάς προπαγάνδας δια της καθεστωτικής τηλοψίας, συνιστά ανυπερθέτως, μία μορφή όζοντος ολοκληρωτισμού, η οποία υποτιμά την ανθρώπινη αξία και πρωτίστως υπολαμβάνει τους πολίτες ως παθητικές δέκτες αυτής, ήτοι ως ανελεύθερα ανδράποδα, ευεπίφορα προς την χειραγώγηση.

Το αυτονόητο, πέραν της νομικίστικης ρητορικής της κυβερνήσεως περί της αποσπασματικής παράθεσης δίκην «εμβριθούς νομομαθούς», ατάκτως εριμμένων διατάξεων του Συντάγματος, καταδηλοί ανυπερθέτως μία κυβέρνηση η οποία έχει περιαχθεί εις πανικό και σπεύδει παντί τρόπο να επισπεύσει αδιακρίτως τον υποχρεωτικό εμβολιασμό.

Το κράτος Δικαίου καθώς και η θεμελιώδης αρχή της αναλογικότητας κατά το άρθρο 25 παράγραφος, 1, 2 και 3, όπου η κυβέρνηση αθεμίτως παρασιωπά, επιτάσσουν, την ισότιμη μεταχείριση των πολιτών και την αναγνώριση του θεμελιώδους δικαιώματος συναινέσεως προς μία Ιατρική πράξη.

Συνελόντι ειπείν, το Χρηστό Κράτος Δικαίου, η Δημοκρατία, και η αληθής εξυπηρέτηση της δημόσιας Υγείας, επιτάσσει, όχι επαχθείς διακρίσεις, όχι ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς και ολοκληρωτικούς κοινωνικούς αποκλεισμούς προς τους ελεύθερους πολίτες να διαχειριστούν κατά βούληση την υγεία και το σώμα τους, αλλά εκδήλωση πραγματικού ενδιαφέροντος ισοτίμως, ειρηνικώς και με αίσθημα ευθύνης έναντι όλων.

Αφενός προς τους εμβολιασμένους, εξ ετέρου, προς τους, οικεία βουλήσει, μη εμβολιασμένους με έγκυρα και ισοδύναμα προφυλακτικά μέτρα, τα οποία η κυβέρνηση η ίδια θέσπισε, επί 16 σχεδόν μήνες (μασκοφορία, και διαγνωστικός αυτοέλεγχος, αποστάσεις), επαλλήλως δε να στέργει εγγύς και να εγκύπτει και εις όσους πολίτες, υπέστησαν παντί τρόπω, παρενέργειες ή εισέτι και αιφνίδιο θάνατο εκ των εμβολίων.

Το Σύνταγμα δεν ερμηνεύεται κατά το δοκούν, αλλά συμπεριλαμβάνει όλους τους Έλληνες, δεν προβαίνει σε εξοβελισμούς ή αισχρούς χαρακτηρισμούς, προφανώς η κυβέρνηση υπόκειται εις ασφυκτική πίεση, προκειμένου να εγχειρίσει εις τα υπερεθνικά διευθυντήρια, πιστοποιητικά υποτέλειας.

Εκ της φασίζουσας συμπεριφοράς της κυβερνήσεως, αναφύονται εύλογα, ερωτήματα :  πώς είναι δυνατόν λοιπόν η κυβέρνηση να υπερθεματίζει υπέρ της υγείας μας και να εξοντώνει τους μη εμβολιασμένους, τιμωρώντας με τον αποκλεισμό εκ της εργασίας τους, ή επιβάλλοντας τους να πληρώνουν διαγνωστικούς αυτοελέγχους, προκειμένου να τους στραγγαλίσουν οικονομικά και εκβιάζοντας  τους, τοιουτοτρόπως να τους ωθήσουν εν τέλει έμμεσα προς τον εμβολιασμό.

Ωσαύτως για ποιο λόγο τιτρώσκεται το θεμελίωδες δικαίωμα εις την εργασία, θέτοντας επ’ αορίστω έναν εργαζόμενο εις αναστολή, επειδή τόλμησε να ασκήσει το δικαίωμα επί του σώματός του;  Η μανία καταδίωξης και η οιονεί ποινικοποίηση της, Συνταγματικώς καθώς και με Διεθνείς συμβάσεις κατωχυρωμένης, θεμελιώδους αρχής συναινέσεως προς μία ιατρική πράξη, συνιστά μία μορφή θεσμκού πραξικοπήματος.

Περαιτέρω, πώς είναι δυνατόν μία κυβέρνηση η οποία καθυβρίζει χυδαία τους σκεπτικιστές περί του εμβολίου να ενδιαφέρεται περί της υγείας των πολιτών, εφόσον δεν έχει προβεί εις ουδεμία δήλωση ανάληψης αστικών ευθυνών, εις περίπτωση αιτιώδους προκλήσεως σωματικών βλαβών, ασθενειών ή εισέτι θανάτου εις την υγεία των εμβολιασμένων.

Επιπροσθέτως, για ποιο λόγο άραγε να μην εμβολιάζονται οι αλλοδαποί, οι οποίοι έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση εις τα νοσοκομεία, καθώς και εις τα μέσα μαζικής μεταφοράς, πέραν από την δοτή πολιτική των εν Ελλάδι, ετεροκίνητων Δούρειων ίππων, οι οποίοι, απεργάζονται την αντικατάσταση του πληθυσμού, με τους μετανάστες.

Εν κατακλείδι, η αδιαφάνεια, ο αποκλεισμός του υγειονομικού πλουραλισμού, το ακαταδίωκτο, η ευμενής μεταχείριση προς τους αλλοδαπούς και η ποινική καταστολή δεν συνιστούν απτά στοιχεία περί της προστασίας της δημόσιας υγείας, τουναντίον αποτελούν δόλιες πρακτικές διαχείρισης των αφιονισμένων μαζών, με το πρόσχημα και εργαλείο την συλλογική υγεία, προς εξυπηρέτηση αλλότριων εκ των επιφαινομένων συμφερόντων.

 

Χαράλαμπος β Κατσιβαρδάς

Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω