ΟΙ ΕΚΛEΚΤΟΙ --- Τοῦ Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Πάντοτε καί σέ κάθε ἐποχή, εἶναι κάποιοι ἄνθρωποι, πού καλοῦνται νά ὁδηγήσουν καί καθοδηγήσουν, νά φωτίσουν καί διαφωτίσουν καί νά γίνουν ὑπεύθυνα πρόσωπα σ’ ἕνα κόσμο ἀπροσανατόλιστο. Ὅταν σ’ ἕνα καράβι, πού παλεύει μέ τά κύματα καί κινδυνεύει νά καταποντιστεῖ, δέ μπορεῖ ὁ καπετάνιος νά παραμένει ἀδιάφορος, οὔτε οἱ ναῦτες νά κοιμοῦνται. Ἀδιαφορία σημαίνει ναυάγιο, καταστροφή. Σημαίνει ἄρνηση καί αὐτομηδενισμός. Σημαίνει ἀποτυχία. «Οὐκ ἔξεστί σοι ἀδιαφόρως ζεῖν», λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Δέ σοῦ ἐπιτρέπεται νά ζεῖς μέ ἀδιαφορία. Ἔχεις εὐθύνες. Ἔχεις ὑποχρεώσεις. Μή λές ποτέ, Quarda e passa (βλέπε καί πέρνα). Αὐτό τό λέν οἱ λιποτάκτες τοῦ καθήκοντος. Ὅταν κάποτε ὁ Κλεισθένης, ὀλυμπιονίκης στό τέθριππο καί τύραννος τῆς Σικυώνας, θέλησε νά παντρέψει τήν κόρη του, κάλεσε μνηστῆρες ἀπ’ ὅλη τήν Ἑλλάδα. Πῆγε τότε καί ὁ Ἱπποκλείδης, πλούσιος καί ὡραῖος νέος τῆς Ἀθήνας. Συνέβη ὅμως ἕνα γεγονός πού φάνηκε ἀνάξιος. Ὅταν ἦρθε ἡ μέρα τῆς ἐκλογῆς, κάλεσε ὁ Κλεισθένης σέ συμπόσιο ὅλους. Ὁ Ἱπποκλείδης τότε, ἀφοῦ εἶχε πιεῖ ὑπερβολικά, ἔδωσε διαταγή στόν αὐλητή νά παίξει κάποιο χορό, ἐνῶ ὁ ἴδιος ἀνέβηκε στό τραπέζι καί χόρευε μέ τά πόδια ψηλά. Λυπήθηκε ὁ Κλεισθένης γιά τό κακόγουστο θέαμα, καί τοῦ εἶπε πώς ἔχασε τή νύφη! Ὁ Ἱπποκλείδης τότε ἀπάντησε μέ τήν παροιμιώδη φράση: «Οὐ φροντίς Ἱπποκλείδη»! Δηλαδή, «τόν Ἱπποκλείδη τόν ἀφήνει ἀδιάφορο»!... Ἰδιαίτερα, οἱ ἐκκλησιαστικοί, κοινωνικοί καί πολιτικοί λειτουργοί, κρίνονται αὐστηρότερα. «Ἀνδρός ἐπιφανοῦς καί πολλοῖς γνωρίμου πλημμέλεια, κοινήν ἅπασι φέρει τήν βλάβην», διακηρύσσει ὁ ἱερός Χρυσόστομος.

Τά σφάλματα καί τά ἁμαρτήματα τῶν δημόσιων λειτουργῶν, κρίνονται μέ αὐστηρότητα, γιατί ἔχουν ἀντίκτυπο στό λαό. Στά ἠθικά προπάντων, παραπτώματα καί σκάνδαλα, ὁ λαός δέ δίνει εὔκολα συγχωροχάρτι. Δέν κάνει ἐπιείκεια. «Ἡ πληγωμένη φήμη δύσκολα γιατρεύεται», λέει μιά ἰταλική παροιμία. Δέ μπορεῖ νά παίζει κανείς μέ τό ἀνθρώπινο ἦθος. Καί ἦθος, σημαίνει χαρακτήρας, συμπεριφορά, τρόπος ζωῆς. Ὅσοι, μάλιστα, βρίσκονται «ἐν ὑπεροχῇ ὄντες», ἐπιστήμονες, πολιτικοί, ἐκπαιδευτικοί, κληρικοί, ἔχουν αὐξημένες εὐθύνες. Προπάντων αὐτοί πού βρίσκονται στό τιμόνι τῆς ἐξουσίας. Ἄς ἔχουν ὑπόψι, ὅτι τό ἀποτελεσματικότερο ξίφος τῆς ἐξουσίας εἶναι ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς. Καί ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς βρίσκεται στήν ἀρετή, τή σεμνότητα, τή μετριοφροσύνη, καί ὄχι στήν ἀλαζονεία τῆς ἐξουσίας. Ἀληθής ἄρχων εἶναι, «τῆς ἀρετῆς μᾶλλον ἤ τῆς ἐξουσίας», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν μιά ἰδιαίτερη εὐαισθησία στό θέμα τῶν ἀρχόντων καί τῆς ἐξουσίας. Τά τῆς Πολιτείας τά μελετοῦν βαθύτερα καί πνευματικότερα. Ὁραματίζονται κράτος πού νά στηρίζεται στό νόμο τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀρετή. «Μακαρία πόλις ὑπό εὐσεβῶν βασιλευομένη», ἀναφωνεῖ ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος. Τό σκάφος τῆς Πολιτείας χρειάζεται καλούς κυβερνῆτες. Εἶναι γνωστό, σημειώνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι, «βαρύτεραι τῶν ἀρχομένων τοῖς ἄρχουσιν αἱ εὐθῦναι». Εἶναι πολύ πιό βαριές οἱ εὐθύνες αὐτῶν πού κυβερνοῦν, ἀπό τά ἁπλά μέλη τῆς πολιτείας. Ὅποιος μέ τή ζωή του προσβάλλει τήν ἀρετή καί ἀποδεικνύεται κατώτερος τῶν περιστάσεων, δέν εἶναι ἄξιος γιά τήν ἐξουσία. «Οὐδέν ἀθλιώτερον ἄρχοντος μηδέν ὠφελοῦντος ἀρχομένους», διδάσκει καί πάλι ὁ μέγας κήρυκας τοῦ ἄμβωνα, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. «Κατά τό δάσκαλο κι ὁ μαθητής». «Ἀγαθῶν διδασκάλων ἀγαθά τά μαθήματα», λέγει ὁ Μ. Βασίλειος. «Μή περιμένεις καρπούς ἀπό σάπιο δέντρο». «Τοῦ κόρακα τ’ αὐγό δέν βγάνει περιστέρι», λέει χαρακτηριστικά, ἄλλη παροιμία. Ἀλοίμονο ἀπ’ τούς κακούς δασκάλους μέ τίς ἀντιπνευματικές ἰδέες καί τά χαλαρά ἤθη! Ἀλοίμονο στούς δίχως Θεό καί ἠθικές ἀρχές ἐκπαιδευτικούς! «Ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον, σεαυτόν οὐ διδάσκεις;» ἐρωτᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐλέγχοντας τούς ψευδοδιδασκάλους (Ρωμ. Β´ 21). Στίς περιπτώσεις αὐτές οἱ Λατῖνοι ἔλεγαν: Verbamorinutur (οἱ λέξεις ἀχρηστεύονται, δέν ἔχουν ἀξία). Καί χίλιες λέξεις νά δώσει κανείς, ἐάν δέν συνοδεύονται μέ ἔργα, παραμένουν ἄχρηστες καί ἀνενέργητες. Ἡ παροιμία λέει πώς, «τό ψάρι βρωμάει ἀπ’ τό κεφάλι». Τό πιό ἀπογοητευτικό ὅμως εἶναι, ἡ ἐπέκταση τῆς σήψης... Στήν ψαραγορά, λέει τό ἀνέκδοτο, κάποιος πελάτης μύριζε τά ψάρια στήν οὐρά.

- Τά ψάρια τά μυρίζουν στό κεφάλι. Γιατί ἐσύ μυρίζεις στήν οὐρά; ρώτησε μέ ἀπορία ὁ ψαράς.

- Τό κεφάλι, τό ξέρω ὅτι ἔχει σαπίσει. Θέλω νά δῶ ἄν ἔχει φτάσει καί στήν οὐρά! ἀπάντησε ὁ πελάτης.

Ὅταν ἕνας λαός χάσει τό αἴσθημα τῆς τιμῆς καί τῆς ἀξιοπρέπειας, ἀκολουθώντας τό κακό παράδειγμα τῶν ἀρχηγῶν του, τότε βρίσκεται στά πρόθυρα τῆς διάλυσης καί τῆς πνευματικῆς αὐτοκαταστροφῆς. Ἡ χωρίς προηγούμενο σύγχρονη παρακμή, ὀφείλεται κατά κύριο λόγο, στήν ὑποβάθμιση τῶν χριστιανικῶν καί ἠθικῶν ἀξιῶν. Ὁ Ἀβδηριτισμός, ὁ ὠφελιμισμός, ἡ κατανάλωση καί ὁ ἡδονιστικός τρόπος ζωῆς δέν ἀφήνουν περιθώρια ἀνώτερης ζωῆς. Ὁ Φώτης Κόντογλου γράφει: «Ὅποιος ζεῖ ἐξωτερικά, ζεῖ ψεύτικα. ὅποιος ζεῖ ἐσωτερικά, ζεῖ ἀληθινά». Ἡ σύγχρονη ἀποστασία τοῦ κόσμου - ἑνός κόσμου ἀντίχριστου - ὀφείλεται στήν ἄρνηση τοῦ Πνεύματος. Ἐπείγουσα λοιπόν ἡ ἀνάγκη νά ποδηγετήσουν οἱ ἐκλεκτοί. Οἱ ἀνώτεροι ἄνθρωποι. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί εἶναι οἱ ΕΚΛΕΚΤΟΙ.