Στη Βοστώνη ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, επισκέφτηκε στις 28 Οκτωβρίου τον Αρμενικό ναό του Αγίου Στεφάνου και συμπροσευχήθηκε με τον Μονοφυσίτη καθολικό της Κιλικίας Αράμ τον Α΄. Τότε εξισώνοντας Ορθοδοξία και Μονοφυσιτισμό εδήλωσε μεταξύ άλλων και τα εξής: Τόσον συχνά βλέπομεν ότι κατέχομεν το μεγαλύτερον μέρος της θεολογικής παραδόσεως των δύο εκκλησιών μας από κοινού. Αυτό που μας ενώνει είναι μεγαλύτερον από αυτό που μας διαιρεί. Εις την πραγματικότητα όσα μας διαιρούν είναι δυνατόν να λεχθεί ότι είναι εξωτερικοί ιστορικοί και ανθρώπινοι παράγοντες οι οποίοι έχουν παρεμποδίσει την επαναπροσέγγιση των εκκλησιών μας.
Σ.σ. Σύμφωνα με τον οικουμενιστή Βαρθολομαίο ο Άγιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανός, έχασε την ζωή του φονευθείς από τον Μονοφυσίτη Διόσκορο, χωρίς λόγο, και κατ΄ επέκταση η Αγία Τετάρτη Οικουμενική Σύνοδος έκανε λάθος διότι οι Μονοφυσίτες έχουν την αυτήν Χριστολογία με τους Ορθοδόξους: Βλέπε το κοινό κείμενο Ορθοδόξων και Μονοφυσιτών Σαμπεζύ-Ελβετίας 1990-91.
Συμφωνία Σαμπεζύ Ελβετίας 1990-91:
Η Μικτή Επιτροπή προτείνει
άρσιν των αναθεμάτων «υπό των Προκαθημένων όλων των Εκκλησιών των δύο μερών
διά της υπογραφής ειδικής εκκλησιαστικής πράξεως, εν τη οποία θα διακηρύσσεται
υφ' εκατέρας πλευράς ότι η ετέρα είναι κατά πάντα ορθόδοξος», και ότι «η άρσις
των αναθεμάτων πρέπει να συνεπάγεται ότι α) αποκαθίσταται αμέσως η πλήρης κοινωνία
των δύο πλευρών, β) ουδεμία κατ' αλλήλων καταδίκη του παρελθόντος, συνοδική ή
προσωπική, είναι πλέον ενεργός...».
----------------------
Κατά τήν Ε' Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ὅποιος ἀρνεῖται ν' ἀναθεματίσῃ τούς αἱρετικούς εἶναι ὁ ἴδιος ὑπόδικος δι' ἀναθεματισμόν.
--------------------------
Ἅγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης:
«ὅποιος ἤθελε συμπροσευχηθεῖ μέ ἐκεῖνον ὅπου ἀφορίσθη ἀπό τήν ὁμήγυριν, καί τήν προσευχήν τῶν πιστῶν, κἄν καί δέν ἤθελεν συμπροσευχηθῇ μέσα εἰς τήν ἐκκλησίαν, ἀλλά μέσα εἰς τόν οἶκον ὁ τοιοῦτος ἤ ἱερωμένος εἶναι ἤ λαϊκός ἄς ἀφορίζεται».
Αὐτός πού ἀποκόπτεται ἀπό τήν κοινή λατρεία, δέν εἶναι ἀποδεκτός οὔτε σέ κατ’ ἰδίαν συμπροσευχή.
«ὁ παρών Κανών (ΜΕ΄ Ἀποστολικός) διορίζει ὅτι ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος ἤθελε συμπροσευχηθῆ μονάχα, ἀλλ’ ὄχι καί νά συλλειτουργήση μέ αἱρετικούς ἄς ἀφορίζεται … εἰ δέ καί ἐσυγχώρησεν εἰς τούς αἱρετικούς νά ἐνεργήσουν κανένα λειτούργημα ὡσάν κληρικοί, ἄς καθαιρῆται»
Βαλσάμων:
«ὁ ἀφωρισμένῳ συνευξάμενος ὁπουδήποτε ἀφορισθήσεται, κᾂν ἐπίσκοπος ἐστι, κᾂν λαϊκός … εἰ τις οὔν μετ’ αὐτοῦ συμψάλλῃ ἐν οἴκῳ, ἤ ἐν ἀγρῷ, οὐκ αἰτιαθήσεται . ταυτόν γάρ ἐστι τό ἐν ἐκκλησίᾳ ἤ ἔξωθεν ταύτης συνεύξασθαι μετά τοῦ ἀφωρισμένου . συνομιλεῖν δέ μετά τοῦ ἀφορισμένου οὐ κωλυώμεθα»
ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΓΡΑΦΩ....
π. Γρηγόριος Ζιωγος
Ἅγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης:
ΑπάντησηΔιαγραφή«ὅποιος ἤθελε συμπροσευχηθεῖ μέ ἐκεῖνον ὅπου ἀφορίσθη ἀπό τήν ὁμήγυριν, καί τήν προσευχήν τῶν πιστῶν, κἄν καί δέν ἤθελεν συμπροσευχηθῇ μέσα εἰς τήν ἐκκλησίαν, ἀλλά μέσα εἰς τόν οἶκον ὁ τοιοῦτος ἤ ἱερωμένος εἶναι ἤ λαϊκός ἄς ἀφορίζεται».
Αὐτός πού ἀποκόπτεται ἀπό τήν κοινή λατρεία, δέν εἶναι ἀποδεκτός οὔτε σέ κατ’ ἰδίαν συμπροσευχή.
«ὁ παρών Κανών (ΜΕ΄ Ἀποστολικός) διορίζει ὅτι ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος ἤθελε συμπροσευχηθῆ μονάχα, ἀλλ’ ὄχι καί νά συλλειτουργήση μέ αἱρετικούς ἄς ἀφορίζεται … εἰ δέ καί ἐσυγχώρησεν εἰς τούς αἱρετικούς νά ἐνεργήσουν κανένα λειτούργημα ὡσάν κληρικοί, ἄς καθαιρῆται»
Βαλσάμων:
«ὁ ἀφωρισμένῳ συνευξάμενος ὁπουδήποτε ἀφορισθήσεται, κᾂν ἐπίσκοπος ἐστι, κᾂν λαϊκός … εἰ τις οὔν μετ’ αὐτοῦ συμψάλλῃ ἐν οἴκῳ, ἤ ἐν ἀγρῷ, οὐκ αἰτιαθήσεται . ταυτόν γάρ ἐστι τό ἐν ἐκκλησίᾳ ἤ ἔξωθεν ταύτης συνεύξασθαι μετά τοῦ ἀφωρισμένου . συνομιλεῖν δέ μετά τοῦ ἀφορισμένου οὐ κωλυώμεθα»
ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΓΡΑΦΩ....
π. Γρηγόριος Ζιωγος
Κατά τήν Ε' Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ὅποιος ἀρνεῖται ν' ἀναθεματίσῃ τούς αἱρετικούς εἶναι ὁ ἴδιος ὑπόδικος δι' ἀναθεματισμόν.
ΑπάντησηΔιαγραφή