Η τελευταία πορεία του Κυρίου με τους μαθητές του στα Ιεροσόλυμα ήταν πορεία, μάλλον ανάβαση, στο μαρτύριο· στο σταυρικό πάθος με τέρμα την Ανάσταση! Ο λόγος Του προς τους μαθητές Του σαφής και ξεκάθαρος· «Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις αρχιερεύσι… και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω… και αποκτενούσιν αυτόν, και τη Τρίτη ημέρα αναστήσεται»! Η ψυχολογία των μαθητών, κατά την πορεία αυτή, ήταν φορτισμένη με συναισθήματα θάμβους, μπροστά στην αποφασιστική και ακτινοβολούσα ακάθεκτη διάθεση θυσίας, μορφή του Διδασκάλου, αλλά και φόβου, για τα μελλούμενα να συμβούν εκεί. Σε μια τέτοια κατάσταση αγωνίας και προβληματισμού των μαθητών, συνέβη το αναπάντεχο και γι΄ αυτό απίστευτο. Δυό μαθητές του Χριστού, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, αξιώνουν πρωτεία καθέδρας και δόξης, πλησίον, του, όπως ενόμιζαν, θριαμβευτού στα Ιεροσόλυμα Κυρίου. Φαίνεται ότι δύο, συμπορευόμενα με τη συνοδία του Κυρίου προς τα Ιεροσόλυμα, δαιμόνια, βρήκαν την ευκαιρία να πλήξουν τις καρδιές των δύο μαθητών, με τα «πεπυρωμένα βέλη» του πειρασμού της εξουσίας και της κοινωνικής προβολής! Αλλά το πειρασμικό αυτό αίτημα ήταν για τους μαθητές του Χριστού, μελλοντικούς μάρτυρες υπέρ του ονόματός Του «εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης», αποτρεπτικό κάθε διαθέσεως θυσίας και μαρτυρίου υπέρ της αληθείας του Ευαγγελίου.
Για το λόγο αυτό ο Κύριος τους υποδεικνύει με έμφαση, ότι δεν γνωρίζουν τι ζητούν· «Ουκ οίδατε τι αιτείσθε»! Και συγχρόνως στο αίτημά τους, της εξουσίας και της προβολής, των δύο μαθητών, αντιπροτείνει το ποτήριον και το βάπτισμα του μαρτυρίου υπέρ της αληθείας του Λόγου Του. Το ποτήριον, κατά τον άγ. Μάξιμο τον ομολογητή, δηλώνει τη θυσία ακόμη και αυτής της ζωής υπέρ της αληθείας. Ενώ το βάπτισμα σημαίνει τη νέκρωση της προαιρέσεως, προς τα ηδέα του βίου, χάριν της αρετής. Εξάλλου η πρόταξη της αλήθειας έναντι της αρετής προστατεύει την πρώτη από την παραποίηση και αθέτηση, που μπορεί να υποστή από την αρετή, στην περίπτωση, που εκείνη εκπίπτει σε προσωπείο, για κοινωνική προβολή, με αποτέλεσμα «της κενοδοξίας την οίησιν»! (ΡG, τ. 90, στ. 368-369). Εντούτοις αυτή την αντιπρόταση του Κυρίου στο πειρασμικό αίτημα εξουσίας και προβολής, πολλοί από τους διαδόχους Του στο απολυτρωτικό Του έργο, την αντιπαρέρχονται, ενδίδοντες μάλλον στην πειρασμική υποβολή των δύο δαιμονίων, που από εκείνη, την πρώτη πορεία προς τα Ιεροσόλυμα, έχουν παραμείνει ως συνοδοιπόροι πειρατές της αυθεντικότητος της αληθείας της Εκκλησίας Του, στη διαχρονική της πορεία μέσα στον κόσμο. Τα σχετικά παραδείγματα και τα ιστορικά ντοκουμέντα πολλά! Κι΄ ίσως η δική μας, σύγχρονη εποχή, μπορεί να «καυχηθή», για γεγονότα υψηλής κρισιμότητος της ενότητος του ορθοδόξου πληρώματος. Επειδή φαίνεται, ότι και στην εποχή μας, ο πειρασμός της εξουσίας και της προβολής, στηρίζει την υπαρκτή αυτοσυνειδησία μερικών εκκλησιαστικών πνευμάτων και αμβλύνει τη διάθεση για μαρτυρία και μαρτύριο υπέρ της αλήθειας της Ορθοδοξίας! Αρκεί πάντως να στρέψη σήμερα κανείς το λογισμό του στη χαίνουσα πληγή, στην καρδιά του ορθοδόξου χριστιανού ανθρώπου, που έχει προκαλέσει η υποδοχή του Πάπα στα ενδότερα του ορθοδόξου καταπετάσματος, για να αντιληφθή την αδυναμία της Εκκλησίας (της ανθρώπινης πλευράς) να αντισταθή σ΄ αυτή την υποδοχή, που «κατ΄ ανάγκην» επιβλήθηκε έξωθεν αλλά έσωθεν τελεσιουργήθηκε με βυζαντινή… μεγαλοπρέπεια! Μάρτυρας του τελευταίου γεγονότος θα είναι πάντοτε το φωτογραφικό υλικό που εκόσμησε το περιοδικό της Εκκλησίας, αμέσως μετά την αναχώρηση του Πάπα! Με έγχρωμες, μεγάλων διαστάσεων, φωτογραφίες, θριαμβολόγησε αυτή την «κατ΄ ανάγκην» υποδοχή, με την αίγλη μιας προβολής μιας παπόφιλης ενέργειας της Εκκλησίας. Ό,τι έπρεπε να περάση «κατ΄ ανάγκην» ως ασήμαντο γεγονός, προβλήθηκε με μοναδική, για τις σελίδες του εν λόγω περιοδικού χρωματική φωτογραφική λαμπρότητα! Και επί τέλους ο Πάπας ήλθε και απήλθε θριαμβευτής, αλλά τι νόημα είχε η για μια ακόμη φορά προβολή των δύο θρόνων στη πνύκα, στο πρώτο εξώφυλλο του «τολμηρού» περιοδικού της εκκλησιαστικής αρχής; Γιατί αυτή η … τόλμη (τεύχ. 13) να προβληθούν και πάλι οι δύο θρόνοι του παπικού θριάμβου! Να μη λησμονήσουμε τι; Την μειοδοσία της εκκλησιαστικής μας αρχής; Παρ΄ όλα αυτά η Εκκλησία, ως σώμα Χριστού θα πορεύεται πάντοτε προς τα Ιεροσόλυμα της σταυρικής θυσίας και της Αναστάσεως του Χριστού. Τα δύο επίμονα δαιμόνια της εξουσίας και της προβολής θα την συνοδεύουν, για να ενεργείται το μυστήριο της ανομίας «άχρι καιρού»! Μετά δε ταύτα κρίση και απόδοση «εκάστω κατά τα έργα αυτού»!
Σεβαστε διαχειριστα του site , αναγνώστες και αναγνωστριες του άρθρου , περιγράφεται σε βιβλίο από τον έξοχο κληρικό Nεκταριο Zιομπολα ότι πρώην ραβιvος στην ευρύτερη περιοχή της Aρτας έπεσε λιποθυμος μια μεγάλη Πέμπτη όταν άκουγε στην ανάγνωση του Iερου Eυαγγελιου τηv τ ρ ο μ ε ρ η εκείνη φράση : άρον άρον σ τ α υ ρ ω σ ο ν Aυτον , και την επίσης τ ρ ο μ ε ρ η φραση : το αίμα Toυ εφ'ημας και επί τα τέκνα ημών , σ υ ν ε ι δ η τ ο π ο ι ω ν τ α ς το Σ τ υ γ ε ρ ο τ α τ ο E γ κ λ η μ α το οποίο δ ι ε π ρ α τ τ α ν οι πρώην O μ ο π ι σ τ ο ι του .
ΑπάντησηΔιαγραφήἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν , ὁ π ι σ τ ε ύ ω ν εἰς ἐ μ ὲ ἔχει ζ ω ὴ ν α ἰ ώ ν ι ο ν . ἐ γ ώ ε ἰ μ ι ὁ ἄρτος τῆς ζ ω ῆ ς . οἱ πατέρες ὑμῶν ἔφαγον τὸ μάννα ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἀπέθανον · o ὗ τ ό ς ἐ σ τ ι ν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνων , ἵνα τις ἐξ α ὐ τ ο ῦ φάγῃ καὶ μ ὴ ἀποθάνῃ . ἐ γ ώ ε ἰ μ ι ὁ ἄρτος ὁ ζ ῶ ν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς · ἐ ά ν τις φάγῃ ἐκ τ ο ύ τ ο υ τοῦ ἄρτου , ζ ή σ ε τ α ι εἰς τὸν α ἰ ῶ ν α . καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐ γ ὼ δ ώ σ ω , ἡ σ ά ρ ξ μ ο υ ἐ σ τ ι ν , ἣν ἐ γ ὼ δ ώ σ ω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζ ω ῆ ς . εμάχοντο οὖν πρὸς ἀλλήλους οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντας · πῶς δύναται ο ὗ τ ο ς ἡμῖν δοῦναι τὴν σάρκα φαγεῖν ; εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς · ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν , ἐ ὰ ν μ ὴ φάγητε τὴ σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα , ο ὐ κ ἔχετε ζ ω ὴ ν ἐν ἑαυτοῖς . ὁ τρώγων μου τὴ σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζ ω ὴ ν αἰώνιον , καὶ ἐ γ ὼ ἀ ν α σ τ ή σ ω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ . ἡ γὰρ σ ά ρ ξ μου ἀ λ η θ ῶ ς ἐ σ τ ι β ρ ῶ σ ι ς , καὶ τὸ αἷμά μου ἀ λ η θ ῶ ς ἐ σ τ ι π ό σ ι ς . ὁ τρώγων μου τὴ σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐ μ ο ὶ μ έ ν ε ι , κἀγὼ ἐν αὐτῷ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις , σοφίαv δὲ ο ὐ τοῦ αἰῶνος τούτου , ο ὐ δ ὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων · ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ ἐν μυστηρίῳ , τὴν ἀποκεκρυμμένην , ἣν προώρισεν ὁ Θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δ ό ξ α ν ἡμῶν , ἣν ο ὐ δ ε ὶ ς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν · ε ἰ γὰρ ἔγνωσαν , ο ὐ κ ἂν τὸν Κύριον τῆς δ ό ξ η ς ἐσταύρωσαν ·
ΑπάντησηΔιαγραφήAναγνωστες και αναγνωστριες του άρθρου , ο μονογενης Yιος και Λόγος του Θεού έλαβε Avθρωπινη μορφή και ανέβηκε στον Σταυρό για να δοθεί σε ο λ ο υ ς τους Oρθοδοξους , ο λ ω ν των εποχών , ο λ ω ν των γενεών το μ υ σ τ η ρ ι ο της Θείας Eυχαριστιας . Oι A v ο μ ο ι Iουδαιοι της εποχής εκείνης σταυρωσαν τον Kυριον της δ ό ξ η ς για ν' α π α λ λ α γ ο ύ ν από τη διδασκαλία Toυ και από τους ελέγχους Toυ , α γ ν ο ω ν τ α ς ότι Tov ανέβασαν στον Σταυρό για να μπορούμε να έχουμε π ρ ο σ β α σ η στο π ο τ η ρ ι ο της Z Ω H Σ των A χ ρ α ν τ ω ν του Xριστου μ υ σ τ η ρ ι ω ν . A θ ε λ α τ ο υ ς , ε κ π λ η ρ ω σ α ν τις προφητείες οι οποίες περιέγραψαν τη Λ υ τ ρ ω τ ι κ η , Σ τ α υ ρ ι κ η , Θ υ σ ι α του Σωτήρος Xριστου .
ΑπάντησηΔιαγραφή.. εἶδον ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ ἐν μέσῳ τῶν πρεσβυτέρων ἀρνίον ἑστηκὸς ὡς ἐ σ φ α γ μ έ ν ο ν ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεία Eυχαριστια : To π ο τ η ρ ι ο της Z Ω H Σ του ε σ φ α γ μ έ v o υ αρνιου , το ε ι σ ι τ η ρ ι ο και δ ι α β α τ η ρ ι ο για τον π α ρ α δ ε ι σ ο , α ν ε υ επιστροφής .
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγραφικες εργασιες : προ ετών εξεδόθη από την Aδελφότητα Θεολογων η Z Ω H , βιβλίο με τίτλο : φάρμακο A θ α ν α σ ι α ς η Θεία Eυχαριστια . Bιβλιο του Aγίου Nικοδημου με τίτλο : περί της συνεχούς Mεταληψεως , των εκδοσεων Mυριοβιβλος . To περιεχόμενο του είναι ε ν τ υ π ω σ ι α κ ο με διαχρονική α ξ ί α . O Aείμνηστος Iεροκηρυξ Δ. Παναγοπουλος έγραψε επίσης βιβλίο για τη Θεία Eυχαριστια με τίτλο : το A ν τ ι δ ο τ ο του μ n αποθανειν , βιβλίο το οποίο επανεκδοθη , α λ λ α είναι ολιγαριθμα τα αντίτυπα του βιβλιου στην εποχή μας .
ΑπάντησηΔιαγραφήBιβλιο του Σωτου Xovδροπουλου για τον βίο των Aγιων μαρτύρων Tιμοθεου και Mαυρας , των εκδόσεων καινούργια γη : δ ε πρόκειται να γευτω ο υ τ ε νερό ο υ τ ε δροσιστικό ποτό α ν τα χείλη μου δ ε ν αγγίξουν π ρ ω τ α το π ο τ η ρ ι ο της Z Ω H Σ του Σ τ α υ ρ ω θ ε ν τ o ς και A v α σ τ α ν τ ο ς Xριστου , π ο τ η ρ ι ο το οποίο μ ε τ α δ ι δ ε ι Σ Ω T H P I A και Z Ω H α ι ω ν ι α , α τ ε λ ε υ τ η τ η .
ΑπάντησηΔιαγραφή