Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

5. Πως αντικρούεται ο ισχυρισμός, ότι η αλλαγή του ημερολογίου δεν είναι αίρεση

1. Ερχόμαστε στην άποψη, που διατυπώνουν οι Νεοημερολογίτες ότι η αλλαγή του ημερολογίου το 1924 δεν έγινε για λόγους «οικουμενιστικούς», όπως υποστηρίζουν οι Παλαιοημερολογίτες. Επομένως, κατά τους Νεοημερολογίτες, η αλλαγή του Ημερολογίου δεν αποτελεί αίρεση. Έχουν δίκηο στις απόψεις τους αυτές; Οι κακόδοξες διδασκαλίες του Οικουμενισμού είναι γνωστές, όπως και η σχέση του με τη μασονία. Οικουμενισμός και μασονία έχουν κοινή διδασκαλία τον λεγόμενο «συγκρητισμό». Άλλωστε, ο Οικουμενισμός είναι «παιδί» της μασονίας και από κοινού εργάζονται για το ξεθεμέλιωμα της Ορδοδοξίας! Ο Οικουμενισμός διδάσκει, ότι υπάρχουν πολλές Εκκλησίες του Χριστού στο κόσμο, οι οποίες είναι το ίδιο πράγμα και πρέπει να ενωθούν για ν’ αποτελέσουν την «Μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία»! Η μασονία είναι πιο «γενναιόδωρη»! Διδάσκει, ότι όλες οι θρησκείες στον κόσμο είναι το ίδιο πράγμα! Διδάσκει, ότι όλες πιστεύουν στον ίδιο Θεό, άσχετα αν αυτός είναι ο Θεός των χριστιανών, ή ο θεός των Εβραίων, των Μωαμεθανών, ακόμη και των ειδωλολατρών! Οι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν, ότι οι θεοί των ειδωλολατρών είναι δαιμόνια! Για τους Οικουμενιστές όμως είναι ίδιοι με το Θεό της Ορθόδοξης Εκκλησίας!

2. Που στηρίζεται η άποψη, ότι η αλλαγή του ημερολογίου το 1924 έγινε για λόγους «οικουμενιστικούς»; Το 1583 ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ με απεσταλμένους του στο Πατριάρχη Ιερεμία Β΄ ζήτησε την αποδοχή από την Ορθόδοξη Εκκλησία του φράγκικου ημερολογίου «ίνα μη επικρατή τοσαύτη από των Λατίνων διάστασις»! Για τον Πάπα η «εκκλησία» του και η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι περίπου το ίδιο πράγμα. Διαφέρουν, κατ’ αυτόν, στο ότι δεν γιορτάζαμε ταυτόχρονα τις γιορτές, μετά το ημερολόγιο, που ο ίδιος επέβαλε τον προηγούμενο χρόνο στην «εκκλησία» του. Ο ταυτόχρονος συνεορτασμός των μεγάλων γιορτών θα έφερνε, κατά τον πάπα, πιο κοντά τις δύο Εκκλησίες! Δεν ήταν όμως μόνο ο Πάπας, που ήθελε τον συνεορτασμό των μεγάλων γιορτών με τους Ορθοδόξους. Ήταν ολόκληρη η Δύση. Ο Άγγλος επίσκοπος Γκόρ, στη προσφώνησή του στο λεγόμενο «Πανορθόδοξο Συνέδριο της Κωνσταντινουπόλεως» το 1923 είπε: «Δι’ ημάς τους εν τη Δύσει ήτο μεγάλη πνευματική ευχαρίστησις να ευρεθώμεν εις θέσιν, ώστε να συνεορτάζωμεν τας μεγάλας χριστιανικάς εορτάς της Γεννήσεως και της Αναστάσεως και Πεντηκοστής… Το δεύτερον βήμα θα μας κάμη το ημερολογιακόν ζήτημα, το οποίον θα μας φέρει εις τον συνεορτασμόν των εορτών..». Η Ορθόδοξη Εκκλησία με Ιερούς Κανόνες της απαγορεύει τον συνεορτασμό των γιορτών με τους αιρετικούς. Και οι μεν αιρετικοί (Πάπας, Αγγλικανοί κλπ.), μπορεί να επιδιώκουν τον συνεορτασμό με τους Ορθοδόξους. Οι υποτιθέμενοι όμως Ορθόδοξοι εκκλησιαστικοί ηγέτες στις αρχές του 20 ου αιώνα, πως τόλμησαν να προτείνουν την αλλαγή του ημερολογίου, χάριν της «παγχριστιανικής ενότητος»; Απλούστατα είχαν διαβρωθεί από την αίρεση του Οικουμενισμού και εξ αιτίας της άλλαξαν το ημερολόγιο.

2. Στη Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920 προτείνονταν 11 πρακτικά μέτρα οικουμενιστικής ενώσεως των διαφόρων Εκκλησιών. Είναι η πρώτη φορά που η Ορθόδοξη Εκκλησία ( αν υποθέσουμε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο τότε εξέφραζε ακόμη την Ορθόδοξη Εκκλησία!) με τόσο εμφανή και πανηγυρικό τρόπο αναγνώριζε την ύπαρξη άλλων Εκκλησιών του Χριστού! Και ζητούσαν την ένωσή τους, η οποία θα μπορούσε να κατορθωθεί «δια της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανικών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών».

3. Το ίδιο επεδίωκε και ο Μελέτιος Μεταξάκης με το γράμμα, που έστειλε ως Πατριάρχης στην Εκκλησία της Ελλάδος στις 3.2.1923 και στο οποίο έγραφε για την ανάγκη ενός νέου ημερολογίου «προς εξυπηρέτησιν της παγχριστιανικής ενότητος, πάντων των επικαλουμένων τω ονόματι Κυρίου εορταζόντων την αυτήν ημέραν την γέννησιν αυτού και την Ανάστασιν».

4. Επίσης, στην ΄Εκθεση που υπέβαλε στο «Πανορθόδοξο Συνέδριο Κωνσταντινουπόλεως» το 1923 ο αντιπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος μασόνος Μητροπολίτης Δυρραχίου Ιάκωβος, αναφέρεται: «Μετά την αποδοχήν υπό της Εκκλησίας του νέου ημερολογίου δια τας ανάγκας τας βιωτικάς η προσαρμογή προς αυτό, και δη ταχέως, και του Εορτολογίου αποβαίνει αναπόφευκτος. Άλλος λόγος, επί πλέον προς άμεσον προσαρμογήν και του Πασχαλίου είναι η μεγάλη ηθική σημασία και εντύπωσις, ην θα παραγάγη εις όλον τον πεπολιτισμένον κόσμον η δια της αβιάστου πρωτοβουλίας ταύτης προσέγγισις των δύο χριστιανικών κόσμων της Ανατολής και της Δύσεως εν τω εορτασμώ των μεγάλων χριστιανικών εορτών».