2. Το Νέο ημερολόγιο είναι το Παληό, διορθωμένο κατά 13 ημέρες
1. Αυτό είναι ένα από τα πιο ισχυρά επιχειρήματα, που χρησιμοποιούν όσοι ακολουθούν το Νέο ημερολόγιο, για να πείσουν ότι δεν ακολουθούν το Γρηγοριανό ημερολόγιο, που καταδίκασαν οι Πανορθόδοξες Σύνοδοι του 16 ου αιώνα. Λένε, ότι ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος το 1924, στο χρησιμοποιούμενο τότε απ’ την Εκκλησία Παληό ή Ρωμαϊκό ημερολόγιο, πρόσθεσε 13 μέρες, για να επανέλθει η ισημερία του στην ημερομηνία που ήταν το 325 μ.Χ, όταν είχε συγκληθεί η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος. Και ότι το 1924 ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος πρόσθεσε 13 μέρες στο υπάρχον τότε στη χρήση της Εκκλησίας Παληό ημερολόγιο, είναι πράγματι αληθές. Αυτό όμως που ενδιαφέρει, είναι, αν το Νέο ημερολόγιο, που επέβαλε ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ταυτίζεται με το Γρηγοριανό ημερολόγιο! Αν είναι το Νέο και το Γρηγοριανό το ίδιο ημερολόγιο! Αυτό θα εξετάσουμε στη συνέχεια, αφού προηγουμένως κάνουμε μια επισήμανση.
---------------------------------
Σεβαστέ Silver,το 325 μ.Χ.,όταν συνεκλήθη η Α΄Οικουμενική Σύνοδος,η ανοιξιάτικη ισημερία δεν ήταν στις 21 ,αλλά στις 7 Μαρτίου Ιουλιανού Ημερολογίου.
21 Μαρτίου ήταν η ανοιξιάτικη πανσέληνος.
Το ίδιο γίνεται και σήμερα και θα γίνεται για πάντα.
Η 21η Μαρτίου είναι το κατώτατον όριο της ανοιξιάτικης Πανσελήνου,εξ΄ού και τα όρια του Πάσχα από 22 Μαρτίου έως 25 Απριλίου.[7 Μαρτίου η ανοιξιάτικη ισημερία,σύν 14 ημέρες της ανοιξιάτικης πανσελήνου, μας κάνουν 21 Μαρτίου]
Συνεπώς,τα γραφόμενα του Σακαρέλλου ότι:<< ...Ο πάπας δηλ. στο Παληό ημερολόγιο, που μέχρι τότε χρησιμοποιούσαν και οι Λατίνοι, πρόσθεσε το 1582, 10 μέρες, που μέχρι τότε είχαν χαθεί, για να επανέλθει η ισημερία, εκεί που ήταν το 325 μ Χ, όταν έγινε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος.>>, όπως επίσης και τα περί πτώσεως της ανοιξιάτικης ισημερίας που αναφέρονται στο Πηδάλιο,δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και είναι ένα ακόμη ψεύδος των παπικών για να δικαιολογήσουν την καταδικασμένη διά αναθεμάτων καινοτομία -αλλαγή του Ημερολογίου.
Χαρίλαος Ι.Στουρα΄ί΄της.
Θεολόγος.
2. Η επισήμανση είναι ότι,
όταν ακούμε ότι ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος «διόρθωσε» το «ημερολόγιο», αυτό
σήμερα δεν μας κάνει καμιά εντύπωση. Το ημερολόγιο αστρονομικά μπορεί, για
λόγους επιστημονικής ακρίβειας να το διορθώνει οποιοσδήποτε, γιατί όπως είπαμε
αυτό είναι επιστημονικό θέμα. Μπορεί, λοιπόν, ο οποιοσδήποτε να το διορθώνει
και να επαναφέρει την ισημερία του στην ακρίβειά του, εκεί που βρίσκονταν το 46
π.Χ. Το «ημερολόγιο» όμως, όταν σχετίζεται με την Εκκλησία, όπως είπαμε
προηγουμένως, είναι «ημερολογιακό» ζήτημα. Στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί από
την Εκκλησία να διορθώνεται, χωρίς τις δικές της προϋποθέσεις! Η Εκκλησία, τόσο
στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο όσο και αργότερα, δεν το διόρθωσε, ως προς το λάθος
του, δηλ. τις μέρες που έχανε κάθε 128 χρόνια. Γι’ αυτό η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος
δέχθηκε την ισημερία της 21 ης Μαρτίου, που ήταν το 325 μ.Χ., αντί της ορθής,
της 23 ης (ή, ίσως και της 24 ης ) Μαρτίου, που ήταν το 46 π.Χ., όταν
θεσπίστηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα. O βασιληάς των Ρωμαίων Ανδρόνικος Β΄
Παλαιολόγος το 1324 μ.Χ. απέρριψε την πρόταση του λατινόφρονα Νικηφόρου Γρηγορά
για διόρθωση του ημερολογίου με τη προσθήκη 8 ημερών, όση ήταν τότε η διαφορά.
O λόγος για τον οποίο αρνήθηκε ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος τη διόρθωση αυτή, ήταν
να μη σχισθεί η Εκκλησία. 233 Κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ακόμα κι’ αν
σφάλλει η Εκκλησία στην ημερολογιακή ακρίβεια, είναι προτιμότερο το σφάλμα
αυτό, από το σχίσμα. 234 Το ίδιο, και ο Πατριάρχης Ιερεμίας Β΄ ο Τρανός το 1583
μ.Χ. Ακόμα, και αυτός ο μασόνος Ιωακείμ ο Γ΄, που άνοιξε την κερκόπορτα του
Οικουμενισμού στην Ορθόδοξη Εκκλησία, το 1904 αρνήθηκε τη διόρθωση του Παληού
ημερολογίου κατά τις 13 μέρες, που στο διάστημα αυτό είχε χάσει. 235 Είναι
φανερό λοιπόν, ότι στην Ορθοδοξία δεν μπορεί ο καθένας, έστω και Αρχιεπίσκοπος,
ή Πατριάρχης, κατά το δοκούν, να προβαίνει σε διορθώσεις, επιδιορθώσεις, ή
παραμορφώσεις, των όσων παρέλαβε και αποδέχθηκε η Εκκλησία. Αυτό είναι το
μεγάλο σφάλμα του Χρυσόστομου Παπαδόπουλου!
3. Ως προς τη σχέση του
Νέου ημερολογίου με το Γρηγοριανό έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
α. Είναι αληθές ότι ο
Χρυσόστομος Παπαδόπουλος πρόσθεσε στο Παληό ημερολόγιο της Εκκλησίας 13 μέρες.
Αλλ’ αυτό ακριβώς, έκανε και ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄! Ο πάπας δηλ. στο Παληό
ημερολόγιο, που μέχρι τότε χρησιμοποιούσαν και οι Λατίνοι, πρόσθεσε το 1582, 10
μέρες, που μέχρι τότε είχαν χαθεί, για να επανέλθει η ισημερία, εκεί που ήταν
το 325 μ Χ, όταν έγινε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος. Ο πάπας διόρθωσε ακόμη και τα
βίσεκτα έτη. Όμως, για τα επόμενα 800 περίπου χρόνια, οι ημερομηνίες του Νέου
και Γρηγοριανού ημερολογίου θα είναι οι ίδιες ακριβώς! Δηλ. για 800 περίπου
χρόνια Νέο και Γρηγοριανό ημερολόγιο θα ταυτίζονται! Ίσως, παρατηρήσει κάποιος,
ότι ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ διόρθωσε και το Πασχάλιο. Ναι, αλλά αυτό το πράγμα
δεν ανάγεται στο «ημερολόγιο», ανάγεται στο «ημερολογιακό» θέμα, προς το οποίο
το «Γρηγοριανό ημερολόγιο», ως αστρονομικό ζήτημα, είναι άσχετο!
β. Το ότι στη αρχική σκέψη
αυτών, που ήθελαν την αλλαγή του ημερολογίου ήταν η αποδοχή του Γρηγοριανού
ημερολογίου, φαίνεται ξεκάθαρα από τις δηλώσεις τους μέχρι το 1923. Παραθέτουμε
μερικές από αυτές: Ο Μελέτιος Μεταξάκης, ως Μητροπολίτης Αθηνών, μιλώντας στις
23.1.1919 στην Ιερά Σύνοδο, είπε μεταξύ άλλων και τα εξής: «…ευτυχώς σήμερον τα
πράγματα εξελίσσονται ούτως, ώστε ένεκα των νέων πολιτικών και κοινωνικών
συνθηκών γενικώς να γίνηται αντιληπτή η ανάγκη αποδοχής του Γρηγοριανού
ημερολογίου…Κατά ταύτα έχομεν τας εξής απόψεις προ ημών: 1) Να δεχθώμεν το
Γρηγοριανόν προχωρούντες ολοκληρωτικώς, να προσθέσωμεν δηλ. 13 ημέρας και να
εορτάσωμεν το Πάσχα κατά το Γρηγοριανόν ημερολόγιο, Τούτο, όμως θίγει την
φιλοτιμίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας…» 236 Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ως
Μητροπολίτης Αθηνών, μιλώντας στις 31.3.1923, στη Σύνοδο της Ιεραρχίας της
Εκκλησίας της Ελλάδος, είπε μεταξύ άλλων και τα εξής: «…επειδή άνευ ειδικής
αποφάσεως της όλης Ορθοδόξου Εκκλησίας περί διορθώσεως του Πασχαλίου δεν
δύναται να επέλθη η συμφωνία των δύο ημερολογίων δια της παραδοχής του
Γρηγοριανού ημερολογίου, …υποβάλλω λύσιν, αίρουσαν μεν την παρουσιαζομένην νυν
ανωμαλίαν, μη θίγουσαν δε απολύτως το Πασχάλιον και το εορτολόγιον της
Ορθοδόξου Εκκλησίας. Κατά την προτεινομένην λύσιν, θα επέλθη λίαν ανεπαισθήτως
διόρθωσις εν τω υπό της Εκκλησίας παραδεδεγμένω ημερολογίω δια προσθήκης 13
ημερών…» 237 Το λεγόμενο «Πανορθόδοξο Συνέδριο Κωνσταντινουπόλεως» του έτους
1923 απεφάσισε μεταξύ άλλων και τα εξής: «…Αναγνωρίσαν, ότι η άρσις της μεταξύ
θρησκευτικού και πολιτικού Ημερολογίου διαφοράς είναι ανάγκη αναπόφευκτος και
ότι ουδέν κώλυμα υπάρχει δια την διόρθωσιν του εν χρήσει εκκλησιαστικού
Ημερολογίου κατά τα δεδομένα της Αστρονομικής επιστήμης, ομοφώνως αποφασίζει
την διόρθωσιν του Ιουλιανού Ημερολογίου, ως εξής: 1) Απαλείφονται αι 13 ημέραι
του Ιουλιανού Ημερολογίου αι αποτελούσαι την διαφοράν αυτού εν σχέσει προς τα
υπό της εν Νικαία Α΄ Οικουμενικής Συνόδου μέχρι σήμερον ηλιακά έτη…Το νέον
Ημερολόγιον είναι ακριβέστερον του Γρηγοριανού…Η διαφορά μεταξύ του μήκους των
πολιτικών ετών το νέου ημερολογίου είναι τόσον μικρά, ώστε μετά 877 έτη θα
παρατηρηθή διαφορά των ημερομηνιών…» 238 Ο Μελέτιος Μεταξάκης, ως Μητροπολίτης
Αθηνών, στη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος στις
23.1.1919, εισηγήθηκε η Πολιτεία να δεχθεί το «Γρηγοριανό ημερολόγιο», η δε
Εκκλησία να συνεχίζει ν’ ακολουθεί το Παληό 239 . Την 3.2.1923 όμως ο Μελέτιος
Μεταξάκης, ως Οικουμενικός Πατριάρχης πλέον έγραψε προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών
Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, ως προς την αποδοχή του
Γρηγοριανού ημερολογίου
από την Ελληνική Πολιτεία, κατά το έτος 1919: «…Και αφήκε μεν η κρατική αύτη
προς το Γρηγοριανόν ημερολόγιον προσχώρησις άθικτον το εορτολόγιον της
Εκκλησίας, της χρήσεως του νέου ημερολογίου κηρυχθείσης εν ισχύι δια μόνας τας
κοσμικάς σχέσεις, πρόδηλον μεν εστίν ότι ου σμικρά προσγίνεται εν τω βίω η
δυσκολία εκ της χρήσεως δύο ημερολογίων,ιδία εν κοινωνία, ης το εκκλησιαστικόν
σύνολον απαρτίζει την πλειοψηφίαν του Κρατικού Οργανισμού. Δια τούτο εκφέρεται
ευχή και παράκλησις προς την Εκκλησίαν όπως εξευρεθή τρόπος επικρατήσεως ενός
και μόνου ημερολογίου εν τε τοις κοσμικοίς και τοις θρησκευτικοίς, ου μόνον
προς αρμονίαν αυτού τούτου του Ορθοδόξου προς εαυτόν ως πολίτην και χριστιανόν,
αλλά και προς εξυπηρέτησιν της παγχριστιανικής ενότητος …» 240 Βλέπουμε δηλ.
εδώ ότι ο Μελέτιος Μεταξάκης επιδιώκει την ταύτιση των δύο ημερολογίων, για την
εξυπηρέτηση μάλιστα της «παγχριστιανικής Ενότητας»! Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος
μιλώντας στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 16.4. 1923, για την
προτεινόμενη από αυτόν διόρθωση του Παληού ημερολογίου με την προσθήκη των 13
ημερών, είπε και τα εξής: « ..Ώστε την εν λόγω διόρθωσιν δεν υπαγορεύουσι μόνον
λόγοι σκοπιμότητος, διότι δι’ αυτής θα αρθή η προκύψασα εν τη ελληνική και εν
ταις λοιπαίς ορθοδόξοις κοινωνίαις εκ της υπάρξεως δύο ημερολογίων ανωμαλία,
αλλά και λόγοι εκκλησιαστικής ακριβείας…» 241 Δηλ. ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος
παραδέχεται, ότι με την προτεινόμενη από αυτόν διόρθωση του Παληού ημερολογίου,
αίρεται η ανωμαλία των δύο ημερολογίων, τα οποία προφανώς πλέον γίνονται ένα!
Επίσης, ο αυτός Χρυσόστομος Παπαδόπουλος μιλώντας στην Ιεραρχία της Εκκλησίας
της Ελλάδος στις 23.12.1923 για την ανάγκη αφομοιώσεως του Παληού ημερολογίου
από το Γρηγοριανό ημερολόγιο, το οποίο χρησιμοποιούσε η Πολιτεία από το 1919,
είπε μεταξύ άλλων και τα εξής: «…Η Ελλάς δεν ήτο δυνατόν να μη το δεχθή (το
Γρηγοριανό ημερολόγιο).Αλλά, και από της αποδοχής του παρουσιάσθη η ανάγκη
αφομοιώσεως του εκκλησιαστικού ημερολογίου προς το πολιτικόν (=Γρηγοριανό)
τοιούτον…Η σύγχυσις παρά τω λαώ είναι μεγάλη. Όθεν δέον να προσαρμοσθή το
εκκλησιαστικόν ( δηλ. το Παληό ημερολόγιο), προς το πολιτικόν ( δηλ. το
Γρηγοριανόν) ημερολόγιον» 242 . Από αυτά και μόνο τα στοιχεία που παραθέσαμε
φαίνεται ξεκάθαρα, ότι ο σκοπός που ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος «ανακάλυψε» το
Νέο ημερολόγιο ήταν, το να μη φανεί ότι δήθεν δέχτηκε κατ’ ευθείαν το
Γρηγοριανό ημερολόγιο, το όποίο είχαν καταδικάσει οι Πανορθόδοξες Σύνοδοι του
16 ου αιώνα. Στην πραγματικότητα όμως, τα δύο αυτά ημερολόγια, Νέο και
Γρηγοριανό, κατ’ ουσία είναι το ίδιο πράγμα, τουλάχιστο για τα προσεχή 800
χρόνια! Μετά, θα διαφέρουν κατά ..μία ημέρα! Το «ισχυρό» αυτό επιχείρημα, όσων
ακολουθούν το Νέο ημερολόγιο, υποτιμά την νοημοσύνη όλων των ανθρώπων!
Σεβαστέ Silver,το 325 μ.Χ.,όταν συνεκλήθη η Α΄Οικουμενική Σύνοδος,η ανοιξιάτικη ισημερία δεν ήταν στις 21 ,αλλά στις 7 Μαρτίου Ιουλιανού Ημερολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή21 Μαρτίου ήταν η ανοιξιάτικη πανσέληνος.
Το ίδιο γίνεται και σήμερα και θα γίνεται για πάντα.
Η 21η Μαρτίου είναι το κατώτατον όριο της ανοιξιάτικης Πανσελήνου,εξ΄ού και τα όρια του Πάσχα από 22 Μαρτίου έως 25 Απριλίου.[7 Μαρτίου η ανοιξιάτικη ισημερία,σύν 14 ημέρες της ανοιξιάτικης πανσελήνου, μας κάνουν 21 Μαρτίου]
Συνεπώς,τα γραφόμενα του Σακαρέλλου ότι:<< ...Ο πάπας δηλ. στο Παληό ημερολόγιο, που μέχρι τότε χρησιμοποιούσαν και οι Λατίνοι, πρόσθεσε το 1582, 10 μέρες, που μέχρι τότε είχαν χαθεί, για να επανέλθει η ισημερία, εκεί που ήταν το 325 μ Χ, όταν έγινε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος.>>, όπως επίσης και τα περί πτώσεως της ανοιξιάτικης ισημερίας που αναφέρονται στο Πηδάλιο,δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και είναι ένα ακόμη ψεύδος των παπικών για να δικαιολογήσουν την καταδικασμένη διά αναθεμάτων καινοτομία -αλλαγή του Ημερολογίου.
Χαρίλαος Ι.Στουρα΄ί΄της.
Θεολόγος.