ΝΑ ΣΗΜΑΝΕΙ πάραυτα συναγερμός στα αυταρχικά κλιμάκια του “καθεστώτος”, διότι από τα δύο αυτά “κρούσματα” κινδυνεύει η κοινοβουλευτική δικτατορία, συγγνώμη: “δημοκρατία” ήθελα να πω.
Μετά την κ. Αργυρώ Τέγουτζικ, εξαπολύει σήμερα την δική της λαμπρή “νομική οβίδα” η εξαίρετη Εφέτης ΔΔ κ. ΑΣΠΑΣΙΑ ΚΑΛΑΦΑΤΗ. Το κείμενό της αναρτήθηκε σήμερα στην σελίδα της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών (edd.gr) με τον τίτλο:
«Η θεωρία των “εξαιρετικών περιστάσεων”. Μια θεωρία παντός καιρού, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της εκτελεστικής εξουσίας».
ΕΤΟΛΜΗΣΑΝ κάποιοι αρνητές του Συντάγματος να με ειρωνευτούν ότι διεξάγω έναν σχεδόν μοναχικό και οπωσδήποτε φτωχικό αγώνα από τον νομικό χώρο.
Η απάντηση χτίζεται σιγά-σιγά!
Όπως διδάσκει ο κορωνοϊός, αρκεί και ένα κρούσμα για να εξαπλωθεί ο ιός. Είτε πρόκειται για ιό-“αόρατο εχθρό” που επιτίθεται στην υγεία είτε για “νομικό ιό” που κομίζει “υγεία” στους ανασκολοπισμένους θεσμούς.
Απλώς χρειάζεται χρόνος και υπομονή.
Ιδού μια πρόγευση από το “DNA” του σημερινού δεύτερου υγιούς “δικαστικού κρούσματος” εφετειακής προελεύσεως:
-------------------------------
Φωνή λογικῆς, εὐθυκρισίας καί συνέσεως κατά τῶν γελοίων δικτατορίσκων, θλιβερῶν μαριονεττῶν τῶν Διεθνῶν Συνωμοτῶν κατά τῆς ἀνθρωπότητος!
«[…] Αρχίσαμε να εξοικειωνόμαστε με όρους όπως “πανδημία”, “Covid-19”, “εμβόλια RNA”, “κοινωνική αποστασιοποίηση (αγγλιστί social distancing)”, βομβαρδιστήκαμε από “κρούσματα” και “θανάτους” από τον “φονικό ιό”, με την “υπερμετάδοση”, αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη του άλλου ως θανάσιμο κίνδυνο για την δική μας ύπαρξη και υποχρεωθήκαμε στην συμμόρφωση “περιορισμών”, (ενδεικτικώς, μασκοφορία, lockdown καθολικό και μερικό, κυκλοφορία και μετακίνηση με άδεια, μετάβαση σε χώρους μαζικής συνάθροισης υπό όρους αναγκαιότητας και προϋποθέσεις, άσκηση θρησκευτικής λατρείας υπό όρους, κλείσιμο σχολείων), οι οποίοι φαίνονταν αρχικά βραχυχρόνιας εφαρμογής, όμως, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν αποκλείεται διόλου να ισχύσουν μ α κ ρ ο π ρ ό θ ε σ μ α. Καθότι, διά στόματος “ειδικών”, τους οποίους φέρεται να επικαλούνται οι δικοί μας “αρμόδιοι”, πληροφορούμαστε ότι ο ιός είναι εδώ, παρών, όπως και οι μεταλλάξεις του, μάλιστα πρέπει να είμαστε έτοιμοι γιατί θα παραμείνει έως το 2025 ή και ι σ ό β ι α (βλ. δηλώσεις και Επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, περί του ότι ο ιός ήρθε για να μείνει). Επομένως, ευλόγως διαχέονται μηνύματα και προβληματισμοί ότι μιλάμε πλέον για μια “νέα κανονικότητα”».
«οι “περιορισμοί” (υπό την μορφή “αναστολής ή υπό όρους” άσκησης ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων) που εισάγονται με πράξεις της εκτελεστικής εξουσίας επαναλαμβανόμενες και καθορισμένης κάθε φορά χρονικής διάρκειας, υπό συνεχή αναθεώρηση, εξακολουθούν να έχουν τον χαρακτήρα “περιορισμών” ή μήπως βαίνουμε σε ά λ λ ε ς καταστάσεις; Μήπως βαίνουμε σε καταστάσεις όπου οι ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες και τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, όπως τα ξέραμε, φαίνεται να μας κουνάνε το μαντήλι του α π ο χ α ι ρ ε τ ι σ μ ο ύ, καθώς πλήττονται στον πυρήνα τους, με “αιτιολογημένη αφορμή” κατά κάποιους, με “πρόσχημα” κατ’ άλλους, την διασφάλιση της δημόσιας υγείας από έναν ιό-εχθρό, που σήμερα φέρει την ονομασία Covid-19 και στο μέλλον ίσως, κατόπιν μετάλλαξης/εων, μπορεί να φέρει νέα ονομασία ή ποιος μας διαβεβαιώνει ότι δεν αποκλείεται να είναι και ένας ν έ ο ς ιός; Μάλιστα ο Μάϊκλ Ράϊαν, του Π.Ο.Υ., δήλωσε ότι η πανδημία αυτή δ ε ν είναι κατ’ ανάγκη η χ ε ι ρ ό τ ε ρ η».
«Εντός της ιατρικής και βιολογικής επιστημονικής κοινότητας, έχει συγκεντρωθεί σωρεία διαφορετικών απόψεων, εντελώς αντίθετων από την κρατούσα, της οποίας είμαστε αποδέκτες σε καθημερινή βάση από τα επιδοτούμενα προς τούτο ΜΜΕ και την έχουμε εμπεδώσει πλέον. Οι απόψεις αυτές δ ε ν τυγχάνουν της ανάλογης π ρ ο β ο λ ή ς, το αντίθετο μάλιστα. Τα κυρίαρχα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, YouTube, Facebook, Twitter κ.α., επιδίδονται σε ένα συνεχή αγώνα να τις φ ι μ ώ ν ο υ ν, διαγράφοντας τα σχετικά βίντεο και δημοσιεύσεις, κατά συνεχή παραβίαση του άρθρου 5Α παρ. 2 του Συντάγματος. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τα ΜΜΕ, τα οποία τις προβάλουν από ελάχιστα έως καθόλου, κατά συνεχή παραβίαση του άρθρου 5Α παρ. 1 του Συντάγματος».
«Για ένα περίπου έτος, η ε κ τ ε λ ε σ τ ι κ ή εξουσία στην Χώρα μας, δια των οργάνων της, πυρετωδώς εργαζόμενη, με την έκδοση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου κατ’ επίκληση του άρθρου 44 παρ. 1 του Συντάγματος και πλειόνων εκτελεστικών Υπουργικών Αποφάσεων λήψης μέτρων για ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ, αναδεικνύεται και πάλι ο τρανός ν ι κ η τ ή ς των τριών εξουσιών, με μία α ν ύ π α ρ κ τ η νομοθετική, η οποία απλώς επικυρώνει με νόμο τις κατεπείγουσας φύσεως αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας».«Με δεδομένο ότι η “πανδημία” είναι ένας όρος που δεν συναντάται στο νομικό κόσμο, είναι όρος της ιατρικής επιστήμης και μάλιστα διόλου ξεκάθαρος και οριοθετημένος, αν δε, υιοθετηθεί από τη νομική επιστήμη ως γεγονός ανωτέρας βίας, τούτο δ ε ν σημαίνει ότι πρέπει να λαμβάνονται κ α τ α χ ρ η σ τ ι κ έ ς αποφάσεις που να θ ί γ ο υ ν τα θ ε μ ε λ ι ώ δ η ανθρώπινα δικαιώματα, καθ’ ότι θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι με βάση το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο, ΥΠΕΡΤΑΤΟ ανθρώπινο αγαθό είναι η ε λ ε υ θ ε ρ ί α (άρθρο 1 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, “Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ε λ ε ύ θ ε ρ ο ι και ί σ ο ι στην α ξ ι ο π ρ έ π ε ι α και τα δικαιώματα”, Άρθρο 2 “Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια”, Άρθρο 4 “Κ α ν ε ίς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δ ο υ λ ε ί α ς…”)».
Εν συνεχεία, η συγγραφέας θέτει τα εξής καίρια ερωτήματα (oι εμφάσεις δικές μου):
«- Υπάρχουν μελέτες που έχουν δείξει την α π ο τ ε λ ε σ μ α τ ι κ ό τ η τ α των ληφθέντων στην Χώρα μας μέτρων (περί περιορισμού, αναστολής και τελικά κατάλυσης των ατομικών μας ελευθεριών);
– Υπάρχουν μελέτες που βεβαιώνουν ότι το πρόβλημα που δημιουργεί ο υποχρεωτικός ε γ κ λ ε ι σ μ ό ς είναι μ ι κ ρ ό τ ε ρ ο του προβλήματος που προσπαθεί να λύσει; Και αν ναι, γιατί δεν δημοσιεύονται;
– Υπάρχει υπεύθυνη ενημέρωση γιατί θανόντες με βαριά υ π ο κ ε ί μ ε ν α νοσήματα και με Covid-19 καταγράφονται ως θάνατοι α π ό Covid-19, με αυτόθροη συνέπεια να α υ ξ ά ν ο ν τ α ι τα ποσοστά που αποδίδονται στον ιό (και ότι αυτό συνεπάγεται);
– Υπάρχει υπεύθυνη ε ν η μ έ ρ ω σ η για τους θ α ν ά τ ο υ ς που έχουν επέλθει έως τώρα από τον αναγκαστικό ε γ κ λ ε ι σ μ ό μας και την αποφυγή νοσηλείας σε δημόσια νοσοκομεία ατόμων πασχόντων από άλλα νοσήματα;
– Υπάρχουν μελέτες για τις πιθανές ε π ι π τ ώ σ ε ι ς στην ψ υ χ ο λ ο γ ί α όλων μας και ειδικά των μικρών παιδιών, λόγω της κοινωνικής α π ο σ τ α σ ι ο π ο ί η σ η ς και της δημιουργίας ε ν ο χ ώ ν ότι είμαστε α τ ο μ ι κ ά υπεύθυνοι και εμείς και τα παιδιά, για το αν θα αρρωστήσει ο παππούς και η γιαγιά εξαιτίας μας;
– Έχει καταγραφεί το έως τώρα μ έ γ ε θ ο ς της οικονομικής και κοινωνικής κ α τ α σ τ ρ ο φ ή ς που έχει επέλθει από την εφαρμογή των μέτρων;
– Και, τέλος, πώς θα π ρ ο σ τ α τ ε υ θ ε ί ο κάθε Έλληνας πολίτης (ο ήδη και εν δυνάμει κατεστραμμένος, ο ήδη και εν δυνάμει θιγόμενος) από τα ίδια του τα πολιτειακά όργανα, τα οποία κάνουν ε κ τ ε ν ή και σ υ ν ε χ ό μ ε ν η χρήση του άρθρου 44 παρ. 1 του Συντάγματος;
– Άλλως, πώς είναι δυνατόν να διασφαλισθεί η λειτουργία ενός Κράτους Δικαίου, όταν αναδεικνύονται, δικαίω ανάγκης, δ ο τ ά γνωμοδοτικά όργανα (βλ. ΕΟΔΥ, Εθνική επιτροπή προστασίας της δημόσιας υγείας έναντι του κορωνοϊού, ΕΕΔΥ) είτε σε κυρίαρχους συνδιαμορφωτές λήψης αποφάσεων (αν και ουδέποτε εξελέγησαν) είτε σε άλλοθι νομιμοποίησης των αποφάσεων των αποφασιζόντων οργάνων (που ναι μεν εξελέγησαν, αλλά δεν λογοδοτούν στο εκλογικό σώμα, υπό την πεπατημένη οδό της επίκλησης πολιτικών και μόνον ευθυνών), αποφάσεων που έχουν άμεσες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στις ζωές όλων μας;».
ΕΚΤΙΜΩ ότι είναι ζήτημα χρόνου να πολλαπλασιασθούν τα “δικαστικά κρούσματα” και να περιορισθεί το διαρκώς εκχυνόμενο δηλητήριο του ΤΕΡΑΤΟΣ της υγειο-ΝΟΜΙΚΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ που έχει εγκατασταθεί στην χώρα μας από την παρούσα φρικτή και ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΗ κυβέρνηση.
Δυστυχώς, όμως, η ήδη επελθούσα βλάβη στον κοινωνικό ιστό και στα θεμελιώδη δικαιώματα του πολίτη είναι ίσως εν μέρει μη αναστρέψιμη.
Πολύς γαρ διέδραμε χρόνος
κι ακόμη βαθέως κοιμάται
ή περί άλλα τυρβάζει
ο πολύς ο κόσμος…
Φωνή λογικῆς, εὐθυκρισίας καί συνέσεως κατά τῶν γελοίων δικτατορίσκων, θλιβερῶν μαριονεττῶν τῶν Διεθνῶν Συνωμοτῶν κατά τῆς ἀνθρωπότητος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεβαστε διαχειριστα του site , Σεβαστε συναγωνιστα , αναγνώστες και αναγνωστριες του άρθρου , την ι δ ι α φράση χρησιμοποιούσε ο Aείμνηστος Aριστειδης Avδρονικος : Tο κ α κ ο υ ρ γ ο έργο των δ ι ε θ ν ω ν αυτών Σ υ ν ω μ ο τ ω ν .
ΑπάντησηΔιαγραφή