ΤΟ ΦΡΕΑΡ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ -- Του Φώτη Κόντογλου
Σκέψεις για την αφηρημένη τέχνη
Οι φιλοσοφίες δεν μ’ αρέσουν, μήτε οι διάφορες θεωρίες, που από τέτοιες γεννοβόλησε και γεννοβολά ο αιώνας μας, ως που μας σάστισε. Αλλά είναι τόσα τα παράξενα κι ακατανόητα που βλέπουμε κι ακούμε στις μέρες μας, που, άθελά σου, σε κάνουνε ν’ ανοίξεις το στόμα σου και να μιλήσεις. Κι αν κρατάς και πένα και γράφεις για διάφορα ζητήματα, όπως κάνω εγώ, οι άλλοι περιμένουν να φωτισθούν από σένα, ακόμα και σε ζητήματα που δεν τα γνωρίζεις, και περιμένουνε τη γνώμη σου σαν να είσαι κανένα μαντείο της Δωδώνης. Το θέμα που καταπιάνουμαι να γράψω σήμερα με συντομία είναι η «μοντέρνα τέχνη», ή καλύτερα, η «αφηρημένη τέχνη», και πολλοί αναγνώστες έχουνε την ιδέα πως δεν είναι ξένο για μένα, αφού είμαι «πνευματικός άνθρωπος», και μάλιστα ζωγράφος. Ωστόσο, στ’ αληθινά, βρίσκουμαι πολύ μακριά απ’ αυτή την τέχνη, σε άλλη ήπειρο, ή καλύτερα, σε άλλο άστρο.
Τη ΚΘ’ (29η) Δεκεμβρίου, μνήμη των Αγίων ΝΗΠΙΩΝ των υπό Ηρώδου αναιρεθέντων, χιλιάδων όντων δεκατεσσάρων.
Τα Άγια ταύτα Νήπια εθανατώθηκαν υπό του Ηρώδου, ότε ούτος διεπίστωσεν ότι τον ενέπαιξαν οι Μάγοι, εις τους οποίους παρήγγειλε να επιστρέψωσι και να του αναγγείλωσι τα περί του γεννηθέντος Βασιλέως, τον οποίον εμήνυεν εις αυτούς ο Αστήρ, τον οποίον ηκολούθουν, ίνα και αυτός υπάγη να τον προσκυνήση. Επειδή λοιπόν οι Μάγοι δεν επέστρεψαν εις τον Ηρώδην, καθώς προσέταξεν αυτούς ο Άγγελος, αλλά δι’ άλλης οδού επανήλθον εις την χώραν των, τότε βλέπων ο Ηρώδης ότι ενεπαίχθη υπό των Μάγων, ωργίσθη και επικράνθη πολύ. Όθεν ενθυμούμενος εκείνο το οποίον είπον οι Μάγοι, ότι δηλαδή ο Αστήρ εφάνη προ χρόνου ολιγωτέρου των δύο ετών, έστειλε τους στρατιώτας του και εφόνευσαν όλα τα εν τη Βηθλεέμ βρέφη, όσα δηλαδή ήσαν ηλικίας κατωτέρας των δύο ετών, νομίζων ο μάταιος, ότι εάν θανατώση άπαντα τα βρέφη, ομού με τα άλλα θέλει θανατωθή βεβαίως και εκείνος, ο οποίος μέλλει να βασιλεύση, και επομένως δεν θέλει τον επιβουλευθή. Εις μάτην όμως εμόχθησεν ο ανόητος, αγνοών, ότι ο άνθρωπος ουδέποτε δύναται να εμποδίση την βουλήν του Θεού. Όθεν εις μεν τα Νήπια επροξένησε την Βασιλείαν των ουρανών, εις εαυτόν δε εγένετο ο άθλιος πρόξενος της αιωνίου κολάσεως.
Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ
Η ἐπίσκεψις τοῦ Πάπα εἰς τό Φανάριον καί ἡ ἀντίστοιχος τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου τῶν Νεοημερολογιτῶν εἰς τό Βατικανόν μέ τάς συμπροσευχάς καί τούς λόγους, οἱ ὁποῖοι ἀντηλλάγησαν, ἀποδεικνύει ὅτι ἡ οἰκουμενιστική πορεία τῶν ἡγετῶν τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ ἐπιταχύνεται. Οἱ ῞Αγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ὅτι ὁ μόνος τρόπος ἀντιδράσεως πρέπει νά εἶναι ἡ διακοπή τοῦ μνημοσύνου τοῦ ὀνόματός των καί ἡ ἐκκλησιαστική κοινωνία μετ᾿ αὐτῶν. Μόνον μέ αὐτόν τόν τρόπο ἐνδέχεται να συνετισθοῦν καί νά ἀλλάξουν πορείαν. Ο Καθηγητής κ. Παναγιώτης ῾Ηλιόπουλος εἰς πρόσφατον ὁμιλίαν του ἀνέφερε σχετικά παραδείγματα ἀπό τήν ἱστορίαν τῆς ᾿Εκκλησίας. Ὅταν οἱ ῞Αγιοι Πατέρες συναντοῦσαν κληρικό πού δέν ὀρθοτομοῦσε τόν λόγο τῆς ἀληθείας, ἦταν δηλαδή αἱρετικός, δέν συμπροσεύχονταν καί δέν συλλειτουργοῦσαν μαζί του, ἔπαυαν δέ νά ἀναφέρουν το ὄνομά του στίς ἱερές ἀκολουθίες (διακοπή μνημοσύνου) ἄν ἦταν ποιμένας τους. Στή συνέχεια θά ἀναφέρω ἀπό τήν ἱστορία τῆς ᾿Εκκλησίας μερικά περιστατικά διακοπῆς μνημοσύνου, Πατριαρχῶν Κων/πόλεως κυρίως, ἀπό κορυφαίους πατέρες τῆς ἐκκλησίας, πού ἔκαναν μάλιστα πρό Συνοδικῆς ἀποφάσεως, μερικές δέ φορές μετά ἀπό αἱρετικές ψευδοσυνόδους. Μέ ἀπόφαση τῆς ἐν ᾿Αντιοχείᾳ Συνόδου 379, ἐστάλη στήν Κων/πολη, πρός ἐνίσχυση τῶν ἐκεῖ Ορθοδόξων, ὁ ῞Αγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζινός. ῞Οταν ἔφτασε στή Βασιλεύουσα ὁ ῞Αγιος Γρηγόριος δεν μνημόνευε τόν Πατριάρχη Δημόφιλο, καθότι ἀρειανός. ῞Οταν μετά δύο χρόνια συνῆλθε ἡ Β´ Οἰκουμενική Σύνοδος (381), ὄχι μόνο δέν ἐτιμώρησε τόν ῞Αγιο Γρηγόριο, ἀλλά καί τόν ἐξέλεξε πρόεδρο τῆς Συνόδου.
Σε γράμμα, που έστειλε ο Αθηναγόρας το 1968 στον πάπα Παύλο Στ΄, για τη γιορτή των Χριστουγέννων, γράφει: -- Του Αθαν. Σακαρέλλου, Θεολόγου
Το αποκαλυπτικό «ντοκουμέντο», το οποίο είναι σχεδόν άγνωστο στους Ορθοδόξους, είναι η ομολογία του ίδιου του Αθηναγόρα, ότι μνημονεύει τον αιρετικό πάπα, τόσο στην αγία Πρόθεση, κατά την Προσκομιδή των αγίων Δώρων, όσο και στο άγιο Θυσιαστήριο.
Σε γράμμα, που έστειλε ο Αθηναγόρας το 1968 στον πάπα Παύλο Στ΄, για τη γιορτή των Χριστουγέννων, γράφει:
«Εν τη κοινωνία ταύτη (της
αγάπης του Χριστού) ιερουργούντες μετά της χορείας των περί ημάς Ιερωτάτων
Μητροπολιτών και υπερτίμων, μνησθησόμεθα από των διπτύχων της καρδίας ημών του
τιμίου ονόματός Σου. αδελφέ, Αγιώτατε της Πρεσβυτέρας Ρώμης Επίσκοπε, ενώπιον
της αγίας αναφοράς αυτού τούτου του τιμίου Σώματος και αυτού τούτου του τιμίου
αίματος του Σωτήρος εν τη θεία του Αγιωτάτου προκατόχου ημών, Ιωάννου του
Χρυσοστόμου. Και ερούμεν τη αγία ημέρα των Χριστουγέννων ενώπιον του αγίου
θυσιαστηρίου και λέγομεν σοι: της Αρχιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός,
πάντοτε, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων» !!!
γ. Η ομολογία αυτή του Αθηναγόρα είναι όντως φοβερή! Ομολογεί τη μνημόνευση στην αγία Πρόθεση και στο άγιο Θυσιαστήριο του ονόματος του αιρετικού πάπα! Αυτό σημαίνει αδιαμφισβήτητα ότι θεωρούσε τον εαυτό του ενωμένο με τον πάπα! Σημαίνει ότι ο Αθηναγόρας θεωρούσε ότι έγινε η ΄Ενωση των Εκκλησιών!
Είναι δυνατόν να έγινε η
Ένωση των Εκκλησιών, επειδή ο Αθηναγόρας μνημόνευε τον πάπα;
Ασφαλώς, ναι!
-----------------------------
Ἐπίσης, τό 1969 ὁ τότε προκαθήμενος τῆς ΡΟΕΔ Φιλάρετος ἔγραψε, μεταξύ ἄλλων, καί τά ἑξῆς ἀποκαλυπτικά πρός τόν «ἀρχιεπίσκοπον Ἀμερικῆς» Ἰάκωβον:
"We protest against the "Ecumenical Doxology" and against the inclusion in the Diptychs by His All Holiness Athenagoras of the name of the Pope of Rome and of "all the confessions of the East and West," which was announced in His Holiness' Christmas Message. This inclusion in the Diptychs has always been testimony that a certain person is recognized as Orthodox. If the Fifth Ecumenical Council ordered the name of Theodore of Mopsuestia stricken from the Diptychs when his teaching was found unorthodox, then how can any Patriarch or Bishop now include in the Diptychs those who do not even nominally belong to the Orthodox Church, and who, on the contrary, continue to proclaim doctrines inconsistent with her dogmas? You are uniting with the heterodox not in truth but in indifference to it."
Εξωμότες της Δημοκρατίας
Η δυσπιστία των πολιτών ως προς την αξιοπιστία των εμβολίων δεν ανάγεται σε μία θεωρία συνωμοσιολογίας αλλά εκπηγάζει από την αποτυχία της στάσεως της κυβερνήσεως να πείσει ουσιαστικά την κοινή γνώμη περί του ανιδιοτελούς ενδιαφέροντος της προς την προάσπιση αμιγώς της υγείας των πολιτών.
Είναι πρόδηλο όταν διώκεται απηνώς ο εκφράζων διάφορη γνώμη περί του ιού και ακολούθως στιγματίζεται ως αντιφρονών, ή όταν οι εκάστοτε πληττόμενες επαγγελματικές ομάδες, δεν ενισχύονται οικονομικά, καίτοι τίθεται σε αναστολή, ένεκεν της υγειονομικής κρίσης, η απρόσκοπτη άσκηση της δραστηριότητας τους, αντιλαμβάνεστε, ότι λίαν ευλόγως και απολύτως θεμιτώς, οι πολίτες διατηρούν ρητές επιφυλάξεις περί των αγαθών προθέσεων της Πολιτείας.
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΗΘΕΝ ......ΕΟΡΤΗ! ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ κ. ΒΑΣ. ΚΙΚΙΛΙΑ -- Tου π. Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβροσίου
«Οι μισούντες Σιών αισχύνθητε από του Κυρίου. Ως χόρτος γαρ πυρί έσεσθε απεξηραμένοι»!!!
______Τα πολύ σκληρά αυτά λόγια, αγαπητοί μου Αδελφοί, είναι λόγια της χριστιανικής υμνωδίας! Είναι λόγια, τα οποία ψάλλονται κατά ακολουθία του όρθρου το πρωΐ της εορτής των Χριστουγέν-νων! Αναφέρονται στους ασεβείς ανθρώπους, οι οποίοι μισούν και μάχονται την Εκκλησίαν! Ιδού η ερμηνεία τους:
«'Οσοι έχετε μίσος για την Σιών, θα ντροπιασθείτε από τον Κύριον, διότι ως χορτάρι από την φωτιά θα αποξεραθείτε»!
(βλ. Αναβαθμοί, Αντίφωνον α΄- Όρθρος των Χριστουγέννων).
_______Θα με ρωτήσετε μερικοί εκ των αναγνωστών μου: πώς και γιατί σήμερα θυμήθηκα τα λόγια αυτά; Και απαντώ: Αφορμή, μου έδωσαν τα λόγια του Υπουργού της παρούσης δήθεν συντηρητικής Κυβερνήσεως Μητσοτάκη κ. Βασ. Κικίλια, μιάς Κυβερνήσεως, η οποία ξεπέρασε τους διωγμούς εναντίον της Πίστεώς μας των Κυβερνήσεων των άλλοτε Μπολσεβίκων και των Κομμουνιστών!!!!
------------------
Ἀποκαλυπτικόν ἄρθρον! Ὡς «ἐκλεκτός» τῆς Μασσωνίας ὁ Κικίλιας, ἐξεστόμισε τήν ὡς ἄνω βλασφημίαν, προκειμένου νά ἰσχυροποιήσῃ τήν θέσιν του εἰς τό πολιτικόν σύστημα τῆς χώρας, ὅπου κυριαρχοῦν οἱ Σατανισταί!
Εὐστοχώτατος ὁ ὑπό τοῦ κ. Ἀμβροσίου χαρακτηρισμός τῆς «κυβερνήσεως» (διάβαζε «τσίρκου») ὡς «δῆθεν συντηρητικῆς»! Μέ αὐτό τό προσωπεῖον ἐξαπατοῦν οἱ τῆς «ΝΔ» τούς ψηφοφόρους των, οἱ ὁποῖοι, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, εἶναι Ὀρθόδοξοι καί Πατριῶται, ἀλλά «ἐνημερώνονται» ἀπό τά συστημικά ΜΜΕ (=Μέσα Μαζικοῦ Ἐξανδραποδισμοῦ ἤ Μέσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως).
Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ τῶν εὐσεβῶν καί ὁμολογητῶν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ποτέ δέν ἔλειψαν ἀπό τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Πάντα ὑπῆρχαν –καί ὑπάρχουν– οἱ ἀντίθετοι, οἱ κοσμικοί και ἀντίχριστοι, πού μέ τή δύναμη τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ἤθελαν να περιορίσουν τή δράση τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Στήν ἐποχή μας διαθέτουν καί πολλά ἄλλα μέσα γιά τό σκοπό τους. Κυρίως χρησιμοποιοῦν τή συκοφαντία καί τό διασυρμό μέσῳ τῶν ἐντύπων και τῆς τηλεόρασης. Ὑπερασπιζόμενοι μάλιστα καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ὑποκριτικά καί δόλια, δέν ἀναγνωρίζουν στούς εὐσεβεῖς κανένα δικαίωμα! Ὁ παραλογισμός σέ ὅλο τό μεγαλεῖο του. Ὅμως ὑπάρχουν καί ἄλλοι διῶκτες, πού συχνά βρίσκονται στο χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι οἱ αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι εἶναι χειρότεροι ἀπό τούς κοσμικούς. Αὐτοί ἐμφανίζονται ὡς γνήσιοι ἐκφραστές τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ καί δημιουργοῦν πολλά προβλήματα. Εἶναι ἐπιθετικοί, ἀμετανόητοι, ἀκούραστοι στό ὀλέθριο ἔργο τους καί ἀδίστακτοι. Στόχος τους κυρίως εἶναι οἱ ὁμολογητές τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, γιατί αὐτοί ἀποκαλύπτουν τίς αἱρετικές τους διδασκαλίες καί τό σχέδιό τους γιά τήν ἅλωση τῆς Ἐκκλησίας, το ὁποῖο μέ πολλή προσοχή ἔχουν καταστρώσει.
Θεόπνευστο και ελπιδοφόρο το επίτοκο έτος 2021 -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Η εν απαδρομή χρονιά το έτος 2020 ευρίσκεται προ του τέλους νομοτελειακά, εν προκειμένω η κατάσταση καθίσταται ιδιαίτατα δυσχερής εις το να απαριθμήσουμε, μοιρολατρικά τι συνέβη αυτό το έτος, εις την μετάβαση του οποίου βαίνουμε αφεύκτως.
Η παρέλευση του χρόνου είναι αδυσώπητη και ημείς ως κτιστά όντα του Θεού, φθειρόμεθα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, αποτελώντας μέρος του χρόνου, του σύμπαντος και του κόσμου, μέχρι την ανέκκλητο μετάβασή μας προς την αιωνιότητα.