Στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων ἀπό τήν «Πρός Γαλάτας» ἐπιστολή τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου ἐπισημαίνεται ὅτι, ὅταν ἦλθε ὁ κατάλληλος καιρός, ὅταν συμπληρώθηκε ὁ χρόνος, ἔστειλε ὁ Θεός στή γῆ τόν Υἱόν Του, πού γεννήθηκε ἀπό γυναῖκα, τήν ῾Υπεραγία Θεοτόκο, καί ἔζησε μέσα στίς διατάξεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, γιά νά ἐξαγοράσει ὅσους βρίσκονταν ὑπό τήν δουλεία τοῦ Νόμου καί γιά νά πάρουμε τήν θεία υἱοθεσία: «῞Οτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν Υἱόν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν»1.
1. ῾Η
παιδαγωγία ᾿Ιουδαίων καί ᾿Εθνικῶν
Στή συνάφεια τοῦ κειμένου ἡ ἔλευση τοῦ χρόνου τῆς ἐνανθρωπήσεως σχετίζεται μέ τήν ὁλοκλήρωση τῆς ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ παιδαγωγίας διά τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ὁ ὁποῖος ἐλειτούργησε ὡς κηδεμών, ὡς ἐπίτροπος, ὡς νηπιαγωγός τῶν εἰς νηπιακή πνευματική κατάσταση εὑρισκομένων ᾿Ιουδαίων. Δέν ἦσαν ἀκόμη ὥριμοι οἱ ᾿Ιουδαῖοι γιά νά μετάσχουν ὡς κληρονόμοι στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἦσαν νήπιοι· γι᾿ αὐτό ὁ Θεός τούς ἔθεσε χρόνο, προθεσμία διαπαιδαγωγήσεως, μέχρις ὅτου ἔλθει ὁ χρόνος νά λάβουν τήν κληρονομία: