Χαρούμενα Χριστούγεννα -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Γιορτή της χαράς τα Χριστούγεννα και ο καθένας νιώθει την ανάγκη να εξασφαλίσει γύρω του μία ατμόσφαιρα χαράς, στην οικογένεια, στο εργασιακό περιβάλλον, στη συντροφιά, στο χώρο του. Οι φωτεινές γιρλάντες στους δρόμους, στις βιτρίνες και στα παράθυρα των σπιτιών, τα φωτοστόλιστα δεντράκια, οι στημένες φάτνες με τους προσκυνητές βοσκούς και μάγους, ακόμη κάποιες αγορές, ευκαιρίες τουρισμού στο εξωτερικό και διασκέδασης, επισκέψεις, ευχές, δωράκια, όλα αποτελούν προσπάθειες για την εισαγωγή μας σε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα. «Εξάλλου», λέμε, «το απαιτούν οι μέρες». Και όμως – ποιος δεν το γνωρίζει; -- αυτές τις μέρες της χαράς, πάρα πολλοί συνάθρωποί μας γεύονται σκληρότερη τη θλίψη, τον πόνο, τη μοναξιά, την απογοήτευση. Δεν είναι μόνο η ακρίβεια και οι ακόρεστες ανάγκες, πραγματικές ή πλασματικές, που περισσεύουν στις γιορτές. Δεν είναι η φτώχια, η ανεργία, η κακομοιριά, που σωρεύεται στην κοινωνία μας. Δεν είναι πάντοτε η έλλειψη υλικών αγαθών. Αυτό που κυρίως λείπει είναι η αγάπη και η ειρήνη του Θεού απ΄ τις καρδιές μας. Δεν είναι ανθρώπινο επίτευγμα ούτε γιορταστικό σκηνικό η χαρά. Είναι καρπός του αγίου Πνεύματος. Τη γεύεται και την οικειοποιείται ο χριστιανός δια της πίστεως, μέσα στην Εκκλησία.
«ΣΤΗΝ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΣΩΤΗΡΙΩΔΗ ΓΕΝΝΗΣΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ» -- ΑΓIOY ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
«Σήμερα βλέπω να υπάρχη ομοτιμία ουρανού και γης και να ανεβαίνουν τα κάτω μέχρι εκεί που βρίσκονται τα υψηλότερα των πάντων. Όποια και αν είναι η φύση, η στάση και η τάξη των υπερκοσμίων δεν υπάρχει τίποτε πιο θαυμάσιο και τιμιότερο από το σπήλαιο και τη φάτνη της Βηθλεέμ και από τα βρεφικά σπάργανα του Χριστού. Ανάμεσα σε όσα έγιναν ανά τους αιώνες από το Θεό για τον άνθρωπο δεν υπάρχει τίποτα πιο ωφέλιμο για όλους και πιο θείο από αυτό που γιορτάζουμε σήμερα. που είναι η γέννηση του Χριστού.
Ο προαιώνιος και απερίγραπτος Υιός του Θεού γεννιέται κατά σάρκα μέσα σε ένα σπήλαιο. Είναι την ώρα εκείνη άστεγος. Δεν έχει ένα τόπο για να μείνει και τοποθετείται σαν βρέφος μέσα στη φάτνη των αλόγων ζώων. Γίνεται ορατός και ψηλαφίζεται και τον περιτυλίγουν με σπάργανα. Η σάρκα του όμως δεν γεννήθηκε για να διαλυθεί σε λίγο. Μαζί της ενώθηκε ο Θεός στο δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος κατά τρόπο ασύγχιτο και συγκροτήθηκε μία θεανδρική υπόσταση η οποία έμεινε στην παρθενική κοιλιά και γεννήθηκε χωρίς να θίξει την αγνότητα της Παρθένου. Εκείνη επίσης, όπως φάνηκε ανώτερη της εμπαθούς ηδονής κατά τη σύλληψη έτσι και τώρα φάνηκε ανώτερη των φυσικών πόνων κατά τη γέννηση. Δεν είναι μονάχα η θεότητα ανεξιχνίαστη αλλά και ο τρόπος που ενώθηκε με τη σάρκα ο Χριστός είναι αδύνατο να κατανοηθεί λογικά. Η συγκατάβαση αυτή του Θεού είναι απερίγραπτη και υπερέχει κάθε νού και λόγο. Τώρα ο Χριστός είναι ο ίδιος και τέλειος Θεός αλλά και άνθρωπος τέλειος. Όταν είδε τα λογικά του πλάσματα να αχρειώνονται από την πτώση και την αμαρτία τότε χάρισε τον εαυτό του σ' αυτά και τους έδωκε τη δυνατότητα να απολαμβάνουν χωρίς κίνδυνο την άφεση των αμαρτιών τους.
An Arabic Christmas Carol (Byzantine Hymn of the Nativity)
Σήμερον Γεννάται εκ Παρθένου, Ο κρατών την οικουμένη εν τη χειρί Του (τρις)
Αυτός, του Οποίου την ουσία ουδείς μπορεί να αγγίξει,
περιτυλίγεται με σπάργανα ως παιδί.
Ο Θεός που εν αρχή εποίησε τους Ουρανούς κείται σε στάβλο
Αυτός που έβρεξε μάννα στο λαό Του στην έρημο
Τρέφεται με γάλα από την Μητέρα Του
Ο Νυμφίος της Εκκλησίας εκάλεσε τους Μάγους
Ο Υιός της Παρθένου δέχεται τα δώρα τους.
Προσκυνούμεν Σου την Γέννηση Χριστέ (τρις),
«Δίκαιος ει Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου»
Ένας γέροντας άγιος και ασκητής παρεκάλεσε μία φορά τον Κύριο να του διδάξη ποιά είναι η κρίση του. Διότι, είπε, βλέπω άλλοτε μεν ανθρώπους δικαίους και ευλαβείς να βρίσκωνται σε μεγάλη φτώχεια και δυστυχία. Άλλοτε πάλι βλέπω άδικους και αμαρτωλούς να είναι σε μεγάλο πλούτο και ανάπαυση. Άλλοτε πάλι πολλοί δίκαιοι και ευλαβείς να αδικούνται και να βασανίζωνται άδικα, πολλοί δε άδικοι και άξιοι θανάτου αμαρτωλοί και παράνομοι να ζουν και να πλουτίζουν. Τότε άκουσε φωνή που του έλεγε.
Μη ζητάς εκείνα τα οποία δεν φτάνει ο νους και γνώση σου, μήτε να ερευνάς τα απόκρυφα. Διότι οι κρίσεις του Θεού είναι άβυσσος και βάθος μέγα και πολύ. Πλην όμως επειδή ζήτησες να μάθης κατέβα στον κόσμο και κάθισε στο τάδε μέρος και πρόσεχε εκείνα που θα δης, για να καταλάβης μικρό μέρος από τις κρίσεις του Θεού και να γνωρίσης πως είναι ανεξερεύνητη και ανεξιχνίαστη η προνοητική των πάντων του Θεού διακυβέρνηση.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ!
Εις ποίαν οδυνηράν δοκιμασίαν μας υποβάλλει το μήνυμα! Πως θα αναμετρηθώμεν με την απαίτησιν; Πως θα κατορθώσωμεν αξίως να δοξάσωμεν τον Γεννώμενον Χριστόν; Διανοούμεθα εν πίστει την Ενσάρκωσιν του Θείου Λόγου και περιπίπτωμεν εις θάμβος. Βυθιζόμεθα εις το μυστήριον, το «ξένον και παράδοξον» και μένομεν άναυδοι. Που θα εύρωμεν αγγελικόν νουν, δια να κατανοήσωμεν την κένωσιν του Υιού και Θεού; Με ποίαν καρδίαν θα αγαπήσωμεν; Ομολογουμένως, η πιστή ψυχή, μελετώσα την άπειρον αγάπην του Θεού προς τους ανθρώπους, περιέρχεται εις αμηχανίαν. Ω, πόσον μικροί είμεθα ημείς και πόσον μέγας ο Θεός! Και ποίον μεγαλείον κρύπτεται εις την εκούσιον ταπείνωσίν Του! Μία μόνον διέξοδος υπάρχει δια την έκθαμβον και ευεργετουμένην ψυχήν: Η ευγνωμοσύνη, ο πνευματικός κλαυθμός, η ευχαριστία προς την αγάπην, τον Θεόν. Και νομίζω ότι το μόνον ανταπόδομα εις τας ανεκφράστους ευεργεσίας του Θεού είναι η θερμή ευχαριστία και ευγνωμοσύνη. Ω, και να εγνωρίζαμεν τι είμεθα, από πού ερχόμεθα, που πηγαίνομεν! Πόσον είμεθα θείοι, πόσον αγγελικοί, πόσον φωτεινοί, θεόπλαστοι, αιώνιοι, θεοί! Ω, κατηραμένη άγνοια, που εμποδίζεις την γνώσιν των μεγαλείων μας!
" Θεοτοκάριον "
π. Θεόδωρος Ζήσης:
Ἐπὶ δύο χιλιάδες τώρα
χρόνια ἡ Θεοτόκος ἐγκωμιάζεται καὶ μακαρίζεται μὲ χιλιάδες ὕμνων καὶ ἐγκωμιαστικῶν
λόγων ἀπὸ ἀναρίθμητους ὑμνογράφους καὶ συγγραφεῖς, καὶ θὰ ἐγκωμιάζεται εἰς τοὺς
αἰῶνας, διότι ἔγινε τὸ ἐργαστήριο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων· διότι λόγῳ τῆς καθαρότητος
καὶ τῆς ἁγιότητός Της εἵλκυσε τὴν προσοχὴ τοῦ Θεοῦ, ἐρωτεύθηκε ὁ Θεὸς τὸ πνευματικό
Της κάλλος καὶ δέχθηκε νὰ τὴν κάνει μητέρα Του, νὰ γεννηθεῖ ἀσπόρως καὶ ἀνάνδρως, χωρὶς τὴν μεσολάβηση δηλ.
ἀνδρός, ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων Της.
Τη ΚΔ΄ (24η) Δεκεμβρίου, ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ και μνήμη της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος ΕΥΓΕΝΙΑΣ.
Ευγενία η ένδοξος Οσιοπαρθενομάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Κομμόδου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 180- 192. Ο πατήρ της ωνομάζετο Φίλιππος και ήτο έπαρχος Αλεξανδρείας, επιφανής και πλουσιώτατος, η δε μήτηρ της εκαλείτο Κλαυδία, είχε δε και αδελφούς δύο Αβίταν και Σέργιον καλουμένους. Ήτο δε η μακαρία Ευγενία κατά το όνομα και την ψυχήν ευγενεστάτη, εις το κάλλος ωραία και πάγκαλος και εις την πολιτείαν θαυμάσιος. Ο δε Φίλιππος έχων την εξουσίαν πάσης της Αιγύπτου, αν και ήτο ειδωλολάτρης, όμως είχε γνώμην καλήν και εκυβέρνα τον λαόν δικαίως· ηγάπα τους καλούς ανθρώπους, τους δε κακούς επαίδευεν αυστηρώς και μάλιστα τους μάντεις και τους Ιουδαίους, τους οποίους ουδόλως ήθελε να ακούση, αλλά τους εδίωκεν από όλην την επαρχίαν του και πολλούς δικαίως εφόνευσε, τους δε Χριστιανούς δεν εμίσει τόσον, διότι εγνώριζεν ότι ήσαν σώφρονες και ενάρετοι, και δι΄ αυτό τους ηυλαβείτο· όμως δια το πρόσταγμα του βασιλέως δεν τους άφηνε να κατοικώσιν εντός της πόλεως, μόνον δε έξω του τείχους τούς είχεν αφήσει τόπον τινά, εις τον οποίον διέμενον και επορεύοντο ως ήθελαν.
Δεύτερος φράκτης μήκους 65 χιλιομέτρων στά σύνορα Ἑλλάδος – Τουρκίας στόν Ἕβρο
Ἐπιτήρησις εἰς βάθος 40 χλμ. ἀπό τά νησιά πρός Τουρκία – 100 drones γιά τό ΓΕΣ – Ἰάπωνες μετανάστες στίς Καστανιές! – Νέο δρομολόγιο παρανόμων ἀπό τήν Ἤπειρο
Η 28η Φεβρουαρίου 2020 εἶναι μία σημαντική ἡμέρα γιά τήν νεώτερη ἱστορία τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων ἀλλά καί τῆς πατρίδος μας γενικώτερα. Τότε κατεγράφη γιά πρώτη φορά σέ ἡμερησία διαταγή τοῦ Πενταγώνου ὅτι «ὁ ἀριθμός τῶν μεταναστῶν στόν Ἕβρο ἀποτελεῖ ὑβριδική ἀσύμμετρη ἀπειλή». Ἐκτίμηση πού στούς ἑπομένους μῆνες θά ἄλλαζε καί μετά τίς τρεῖς ἑπόμενες κρίσεις (navtex χωρίς ἔξοδο Ὀρούτς Ρέις τόν Ἰούλιο, navtex μέ ἔξοδο τόν Αὔγουστο, navtex μέ ἔξοδο καί προσέγγιση τοῦ Καστελλορίζου στά 7,5 ναυτικά μίλια τόν Ὀκτώβριο) διετυπώθη ὡς «ὑβριδικός πόλεμος». Τό Πεντάγωνο παρά τά θρυλούμενα, μελετώντας τήν ἐκτίναξη τῶν ροῶν μεταναστῶν στίς 12.000 μηνιαίως μετά τήν ἄνοδο τῆς ΝΔ στήν ἐξουσία τόν Ἰούλιο, ἔλαβε τά μέτρα του καί τόν Δεκέμβριο τοῦ 2019 ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ἐνσωμάτωσε στόν νόμο 4650/19 τήν ἰδέα γιά τήν σύσταση τοῦ ἑνιαίου φορέως ἐπιτηρήσεως συνόρων. Ἰδέα πού τοῦ εἰσηγήθηκε μεταξύ ἄλλων ὁ ὑψυπουργός Ἀμύνης Ἀλκιβιάδης Στεφανῆς.
Ἡ διαρκείας 28 ἡμερῶν κρίσις στά σύνορα τοῦ Ἕβρου κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας ἀπετράπη ἡ εἴσοδος 140.000 παρανόμων μεταναστῶν ἀπό τήν Τουρκία («πέρασαν» μόλις 2.950) σήμανε διπλό συναγερμό. Καί γιατί ἐξετιμήθη ὅτι στόχος τῶν Τούρκων ἦταν ἡ πολιτική ἀποσταθεροποίησις τῆς Κυβερνήσεως καί τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἀλλά καί διότι διεπιστώθησαν μεγάλα κενά ἀσφαλείας. Τόσο στήν μεθόριο ἀρχικῶς ὅσο καί στήν ἀμυντική ἐποπτεία τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων στά νησιά τοῦ Αἰγαίου. Στήν μεθόριο στά 10 χιλιόμετρα τοῦ πρώτου φράκτου, ὁ ὁποῖος ὀρθώθηκε τό 2012, μερίμνῃ τοῦ στρατηγοῦ Φράγκου, προσετέθησαν ἄλλα 27 χιλιόμετρα φράκτου.
Oὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν!
Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὸ τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμονες. Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν. Ἐπὶ τούτοις τοὺς τῆς εὐσεβείας Κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς εὐσεβείας, ὑπὲρ ἧς ἀγωνίσαντο, ἀνευφημοῦμεν καὶ λέγομεν· Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη.Τούτων τοῖς ὑπὲρ εὐσεβείας μέχρι θανάτου ἄθλοις τε καὶ ἀγωνίσμασι καΙ διδασκαλίαις παιδαγωγεῖσθαί τε καὶ κρατύνεσθαι Θεὸν ἐκλιπαροῦντες, καὶ μιμητός τῆς ἐνθέου αὐτῶν πολιτείας μέχρι τέλους ἀναδεικνύσθαι ἐκδυσωποῦντες, ἀξιωθείημεν τῶν ἐξαιτουμένων, οἰκτιρμοῖς καὶ χάριτι τοῦ Μεγάλου καὶ Πρώτου Ἀρχιερέως Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν θεοειδῶν Ἀγγέλων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων.
Ο μακαριστός καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου, γράφει:
«Ο Οικουμενισμός δεν είναι αίρεσις και παναίρεσις, ως συνήθως χαρακτηρίζεται. Είναι κάτι πολύ χειρότερον της παναιρέσεως.... Ο Οικουμενισμός είναι υπέρβασις, αμνήστευσις, παραθεώρησις, δια να μη είπωμεν νομιμοποίησις και δικαίωσις των αιρέσεων. Είναι η ετεροδοξία παρηλλαγμένη και μεταμεμορφωμένη, ήτις επιζητεί αρμονικώς να συνυπάρχη μετά της καθολικότητος... Ο Οικουμενισμός είναι νόσος προς θάνατον»
(Α. Θεοδώρου, Η Ορθοδοξία χθες και σήμερον, Αθήναι 1973, σ. 21).
Ἀπὸ τὰς καραντίνας εἰς τήν «μεγάλην ἐπανεκκίνησιν»
Τοῦ Antony P. Mueller
Μὲ τὸ ποὺ ξέσπασε ἡ πανδημία τοῦ κορωνoϊοῦ, τὰ lockdown
ἐπιτάχυναν τὴν ἐφαρμογὴ κάποιων σχεδιασμένων πλάνων γιὰ τὴ δημιουργία μιᾶς
λεγόμενης νέας παγκόσμιας τάξης. Ὑπὸ τὴν
αἰγίδα τοῦ Παγκόσμιου Οἰκονομικοῦ Φόρουμ (WEF), οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴ χάραξη τῆς παγκόσμιας πολιτικῆς
ὑποστηρίζουν μία «Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση» (Great Reset) μὲ τὴν πρόθεση νὰ
ἐγκαθιδρύσουν μία παγκόσμια τεχνοκρατία. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι στὶς 18 Ὀκτωβρίου
2019, στὴ Νέα Ὑόρκη, τὸ WEF συμμετεῖχε στὸ «Event 201» στὴν ἄσκηση ἀντιμετώπισης πανδημιῶν ὑψηλοῦ
κινδύνου, ποὺ διοργανώθηκε ἀπὸ τὸ Κέντρο John Hopkins.
Αὐτὴ ἡ ἐπερχόμενη τεχνοκρατία συνεπάγεται τὴ στενὴ συνεργασία μεταξὺ τῶν ἐπικεφαλῆς τῆς ψηφιακῆς βιομηχανίας καὶ τῶν κυβερνήσεων. Μὲ προγράμματα ὅπως τὸ ἐλάχιστο ἐγγυημένο εἰσόδημα καὶ ἡ ὑγειονομικὴ περίθαλψη γιὰ ὅλους, τὸ νέο εἶδος διακυβέρνησης συνδυάζει τὸν αὐστηρὸ κοινωνικὸ ἔλεγχο μὲ τὴν ὑπόσχεση μιᾶς ὁλοκληρωμένης «κοινωνικῆς δικαιοσύνης».
Η Σάρκωσις του Θείου Λόγου, ως Έλλογος Θεανθρώπινος πανενότης εις την αλογίαν της διεσπασμένης ανθρωπότητος!... -- Τοῦ κ. Παναγιώτου Γκιουλέ
«Μέγα καί παράδοξον θαῦμα τετέλεσται σήμερον! Παρθένος τίκτει καί μήτρα οὐ φθείρεται· ὁ Λόγος σαρκοῦται, καί τοῦ Πατρός οὐ κεχώρισται. Ἄγγελοι μετά ποιμένων δοξάσουσι, καί ἡμεῖς σύν αὐτοῖς ἐκβοῶμεν· Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ· καί ἐπί γῆς εἰρήνη» (α´ ἰδιόμελον ἐν τοῖς ἀποστίχοις). Ὄντως Μέγα καί παράδοξον θαῦμα συντελεῖται σήμερον! Ἡ Παρθένος γεννᾶ «ἐν σαρκί» τον πρό τῶν αἰώνων γεννηθέντα ἀχρόνως ἐκ Πατρός καί ἡ μήτρα τῆς Παρθένου δέν φθείρεται!…
Ὤ θαῦμα πάντων θαυμάτων ὑπέρτερον! Πῶς ἡ Παρθένος συνέλαβεν «ἐν γαστρί» καί ἐγέννησεν «ἐν σαρκί» τόν ἐνυπόστατο Λόγο τοῦ Πατρός, τήν ἐνυπόστατη ἀλήθεια καί ζωή καί ἔγινε ἡ οὐράνιος «παστάς τοῦ Λόγου», πού μέσα της ἐτελεσιουργήθη καί ἱερουργήθη το μέγα Μυστήριο τῆς ὑποστακτικῆς ἑνώσεως θείας καί ἀνθρωπίνης φύσεως;