THE GREAT RESET --- Σχόλιο του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

«Από την πλευρά του, ο καθηγητής λοιμωξιολογίας (Σωτήρης Τσιόδρας) ανέφερε ότι «κάθε χρόνο με την εποχική γρίπη, αντιμετωπίζεται αυτό το πρόβλημα στις ΜΕΘ της χώρας μας, και φυσικά και στην καθημερινή ιατρική πρακτική το ότι ο γιατρός συνεννοείται με το συγγενικό περιβάλλον σε έναν άνθρωπο που είναι υπερήλικας, έχει πολλαπλά προβλήματα υγείας, σε έναν άνθρωπο που θα ταλαιπωρηθεί ενδεχομένως και θα παραταθεί η διαδικασία του θανάτου παρά η ίδια η ζωή, γίνεται η επιλογή αυτή. Αυτό το κάνουν οι γιατροί με βαθιά συναίσθηση του καθήκοντος».

(CNN Newsroom Πέμπτη, 05 Νοεμβρίου 2020 14:38)

Σχόλιο Κ.Χ.

Ότι "ο γιατρός συνεννοείται με το συγγενικό περιβάλλον σε έναν άνθρωπο που είναι υπερήλικας, έχει πολλαπλά προβλήματα υγείας, σε έναν άνθρωπο που θα ταλαιπωρηθεί ενδεχομένως και θα παραταθεί η διαδικασία του θανάτου παρά η ίδια η ζωή, γίνεται η επιλογή αυτή", αφορά στήν ... αποσωλήνωση τού (υπερήλικα) ασθενή. Διότι, παρακάτω, "θα ταλαιπωρηθεί ενδεχομένως και θα παραταθεί η διαδικασία του θανάτου παρά η ίδια η ζωή".

Οικουμενισμός: Το βδέλυγμα της ερημώσεως

 

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ «ΟΡΑΜΑΤΑ» ΤΟΥ -- Αθωνικά άνθη

Η από ετών εξαγγελθείσα και αναμενομένη μετ’ ενδιαφέροντος έκδοσις των «Ὁραμάτων» του πολυάθλου Στρατηγού Μακρυγιάννη, αποτελεί ήδη πραγματικότητα. Το Μορφωτικόν Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης, έθεσεν εις κυκλοφορίαν εις ένα καλαίσθητον τόμον τα κατάλοιπα αυτά του εθνικού τούτου ανδρός, υπό τον τίτλον «ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ». Η έκδοσις έτυχεν επιστημονικής επιμελείας υπό ειδικών επί των χειρογράφων και ούτως επετεύχθη η αντιμετώπισις αρκετών γλωσσικών και γραφολογικών προβλημάτων, που ανέκυπταν από την μη υπακούουσαν εις ουδένα παλαιογραφικόν τύπον ή κανόνα «απελέκητη» μακρυγιάννειον, φωνητικήν μάλλον, (ρουμελιώτικην) γραφήν. Διο και αποβαίνουν λίαν διαφωτιστικά, ο εκτεταμένος Πρόλογος του μακαρίτου Λίνου Πολίτου, η Εισαγωγή του μεταγράφοντος το στρυφνώτατον κείμενον, επίσης μακαρίτου Αγγ. Παπακώστα, αι Σημειώσεις, το Γλωσσάριον και το Επίμετρον. Ήτο από δεκαετιών γνωστόν μεταξύ των λογίων, ότι τα χειρόγραφα των «Οραμάτων» ευρίσκοντο εις χείρας του Βλαχογιάννη—προς τον οποίον οφείλεται τιμή και εθνική ευγνωμοσύνη, δια την ανακάλυψιν όλων των χειρογράφων του μεγάλου Μακρυγιάννη—τα οποία κατά το γήρας του παρέδωκεν εις τον φιλόλογον Α. Παπακώνσταν. Με τα «Οράματά» του, ο Μακρυγιάννης των «Απομνημονευμάτων», αποκτά νέας και πνευματικάς διαστάσεις και τοποθετείται εις υψηλότερα βάθρα. Διότι, αποκαλύπτεται, ότι δεν είναι μόνον ο χαρισματούχος Στρατηγός, ο ηρωϊκός επαναστάτης του ’21, ο εντιμότατος και δημοκρατικώτατος Έλλην, ο πατριωτικώτατος πολίτης, ο ηθικώτατος άνθρωπος, ο πιστότατος χριστιανός, ο υπερασπιστής των αδικουμένων, ο «πατριδοφύλακας», ο προστάτης των χηρών και ο πατήρ των ορφανών. Είναι και ο αγιώτατος Ορθόδοξος, που ενθυμίζει τους δικαίους Στρατηγούς της Παλαιάς Διαθήκης, του οποίου αι αδιάλειπτοι και πολύωροι προσευχαί, αι πολυάριθμοι και κατανυκτικαί γονυκλισίαι, τα συνεχή ικετήρια δάκρυα υπέρ της Πατρίδος και της Ορθοδοξίας, η συνεχής μνήμη του Θεού και η αίσθησις της αδιακόπου κοινωνίας του μετ’ Αυτού, μετά της Θεοτόκου και των Αγίων, τον αναδεικνύουν προφήτην. Η γέννησίς του τοποθετείται εις το έτος 1797. Η μήτηρ του τον γεννά εις τους αγρούς του χωρίου του Αβορίτη του Λιδωρικίου και τον «ενδύει» με «καλαμποκόφυλλα». Εγκαταλείπεται εις το δάσος αργότερα και σώζεται την τελευταίαν στιγμήν υπό της μητρός του, η οποία τον διδάσκει να κάμνη «μετάνοιες» «από ενού χρονού».

Τη ΚΔ΄ (24η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ Επισκόπου Ρώμης.

Κλήμης ο μακάριος Πατήρ ημών ήτο από την μεγαλόδοξον Ρώμην, έζησε δε κατά τους χρόνους Δομετιανού του εν έτει πα΄ (81) βασιλεύσαντος, και των διαδόχων αυτού Νέρβα και Τραϊανού, κατήγετο δε από γένος βασιλικόν, σοφώτατος υπάρχων καθώς εις τα συγγράμματα και τους λόγους του φαίνεται, επειδή έμαθεν όλην την ελληνικήν παιδείαν και έγινε θαυμαστός φιλόσοφος. Τον πατέρα του ωνόμαζον Φαύστον και Ματθιδίαν την μητέρα του. Ημέραν δε τινα ταξιδεύοντες μαζί με άλλους εναυγάγησαν. Διασωθείς δε αυτός υγιής με τρόπον θαυμάσιον, εύρε τον Απόστολον Πέτρον και εδιδάχθη υπ’ αυτού την αληθινήν του Χριστού πίστιν, γενόμενος κήρυξ του Ευαγγελίου επιμελέστατος· συνέγραψε δε και τας Διαταγάς των Αποστόλων.

Περιοδικόν «Θεοδρομία» : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

 «Αποδεχόμαστε όλα τα δόγματά της, όλους τους Ιερούς Κανόνες της, όλες τις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους και αποκρούουμε και αποκηρύσσουμε όλες τις αιρέσεις, παλαιές και νεώτερες, και μεταξύ αυτών τις πάμπολλες του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Όσοι τις δικαιολογούν ως θεολογούμενα, όσοι αναγνωρίζουν τα μυστήρια και την Χάρη των δήθεν αδελφών  εκκλησιών, των αιρέσεων, των δήθεν εκκλησιών, αυτοί σχίζουν και διαιρούν τους Ορθοδόξους  πιστούς και υπόκεινται στα σχετικά επιτίμια των Ιερών Κανόνων, που δεν έχουν παλιώσει, ούτε έχουν ακυρωθή, αλλά ίσχυαν, ισχύουν και θα ισχύουν πάντοτε. Η Νέα Εποχή, η καινή κτίση, άρχισε δια της ενανθρωπήσεως, δια της Γεννήσεως του Χριστού, και συνεχίζεται δια των Αποστόλων και των Πατέρων. Δεν την αρχίζουν τώρα οι πατριάρχες και οι αρχιεπίσκοποι, που διακρίνουν τις εποχές και διαιρούν την Εκκλησία, για να αποφύγουν τις συνέπειες της συνεχείας και της ταυτότητος»  

Eμμένομεν εις όσα η Ορθόδοξος ημών Πίστις διδάσκει.

Αποκηρύσσομεν τα φιλενωτικά συνθήματα και φιλενωτικάς τάσεις και μένομεν στερεοί και ακλόνητοι εις την Ορθόδοξον ημών Πίστιν, ακολουθούντες όσα προεφήτευσαν οι Θεηγόροι Προφήται και εδίδαξαν οι Θεοκήρυκες Απόστολοι, ο των Θεοφόρων Πατέρων Σύλλογος, αι επτά άγιαι Οικουμενικαί Σύνοδοι, και αι τοπικαί τοιαύται, έχοντες επί κεφαλής τον ακρογωνιαίον Λίθον Χριστόν, τον Θεόν ημών, και εν γένει εμμένομεν εις όσα η Ορθόδοξος ημών Πίστις διδάσκει είτε δια γραφίδος είτε δια παραδόσεως, αποκρούοντες την «Ένωσιν» ή «Ενότητα», όπως την αποκαλούν εσχάτως οι φιλενωτικοί παπόδουλοι οικουμενιστές.

Διήγησις οπτασίας ΙΩΑΝΝΟΥ τινός, πάνυ ωφέλιμος.

Ιωάννης τις εχρημάτισε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου εν έτει 330, όστις ήτο εις τον βασιλέα γνωστός δια της τέχνης την οποίαν ειργάζετο. Ούτος διήγε πρότερον την ζωήν του κακώς και ασέμνως, χωρίς να συλλογισθή ποτέ, ότι υπάρχει κόλασις· αλλ’ ο Θεός, όστις πάντα οικονομεί καλώς προς το συμφέρον ημών, αυτός φανείς και εις την οπτασίαν τούτου διώρθωσε την πολιτείαν του. Ούτος λοιπόν βλέπει ποτέ εις το όνειρόν του, ότι προσέφερεν εις τον βασιλέα Κωνσταντίνον εν έργον της τέχνης του, και εκ τούτου θαρρών ωμίλει μετά του βασιλέως με παρρησίαν και συνέχαιρεν. Έπειτα βλέπει τον βασιλέα ότι εξεγύμνωσε μίαν σπάθην και περιτυλίξας την κόμην του, ητοιμάζετο να κόψη την κεφαλήν του ανηλεώς. Ο δε Ιωάννης έκλινε συνεχώς τον τράχηλον, νομίζων ότι παίζει τάχα με τον βασιλέα, ότε δε τούτο εποίει, ακούει τον βασιλέα, λέγοντα με σοβαρότητα προς αυτόν:

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΡΧΙΑ -- Του π. Ιωάννου Διώτη

Τα κομμουνιστικά κόμματα απεφάνθησαν, εν τη πράξει, ότι η Επέτειος του «Πολυτεχνείου» είναι κατά πολύ ανωτέρας εθνικής σημασίας και αξίας από το έπος της 28^ης Οκτωβρίου 1940, το οποίον εδόξασε την Ελλάδα παγκοσμίως. Δεν προέβησαν εις ουδεμίαν εορταστικήν εκδήλωσιν δια την μεγάλην αυτήν εορτήν. Όμως συνετάραξαν το Πανελλήνιον με προκλητικάς πράξεις δικτατορικής και φασιστικής αναρχίας δια να τιμήσουν την επέτειον του «Πολυτεχνείου». Τα κόμματα αυτά ανέτρεψαν βιαίως την έννομον τάξιν και εξέθεσαν εις μεγάλον κίνδυνον την υγείαν και την ζωήν των πολιτών δια της αυθαιρέτου παραβάσεως των μέτρων προστασίας από τον φονικόν κορωνοϊόν. Ενήργησαν υπεράνω των νόμων, όπως είχαν πράξει οι κομμουνισταί κατά το παρελθόν με πολεμικάς επιθέσεις δια να καταλύσουν το κράτος και να υποδουλώσουν την Ελλάδα εις τα ολοκληρωτικά και φασιστικά καθεστώτα.

« Μη δότε τα Αγία τοις Κυσί- έμποροι των Ψυχών» -- Χαράλαμπος β Κατσιβαρδάς Διηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών, ως προς την πρωτόγνωρη παθητική στάση της Εκκλησίας εξ αφορμής της πολιτικής εργαλειοποίησης του ιού, (πέραν του αδιαμφισβήτητου ιατρικού σκέλους) καθίσταται συγγνωστή, διότι ο πολίτης ωθείται ανυπαιτίως εις την άσκηση δριμείας και σφοδρής κριτικής ως προς την Διοικούσα Εκκλησία, εξαιτίας και συνεπεία της εκκωφαντικής αφωνίας και προδήλου εθελοτυφλίας της, εισέτι και όταν  κλυδωνίζονται ανεπαίσχυντως, εκ βάθρων τα « άγια τοις αγίοις», ήτοι η Θεία Κοινωνία.