ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ…. ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ… ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ…!!!

 Βόρειος Ἤπειρος ὀνομάζεται τό βόρειο τμῆμα τῆς Ἠπείρου πού τελεῖ ἀκόμη καί σήμερα ὑπό ἀλβανική κατοχή, παρόλο πού τήν πρώτη πεντηκονταετία τοῦ 20οῦ αἰώνα ἀπελευθερώθηκε τρεῖς φορές.

Γιά πρώτη φορά ἀπελευθερώθηκε μέ τούς Βαλκανικούς πολέμους. Τό 1912-13 οἱ ἑλληνικές στρατιωτικές δυνάμεις ἐλευθέρωσαν πόλεις καί χωριά ὅλης τῆς, ἑνιαίας τότε, Ἠπείρου.

Ἡ ἐλευθερία ὅμως δέν κράτησε γιά πολύ. Κι αὐτό γιατί οἱ Μεγ. Δυνάμεις μέ τό Πρωτόκολλο τῆς Φλωρεντίας (17 Δεκεμβρίου 1913) προσήρτησαν στό κράτος τῆς Ἀλβανίας, πού οἱ ἴδιες εἶχαν ἱδρύσει στίς 29 Ἰουλίου 1913, τό βόρειο κομμάτι τῆς Ἠπείρου.

ΚΕΡΑΥΝΟΙ ΜΑΡΙΑΣ ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΥ ΣΕ ΒΕΛΛΙΔΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΑΣ!

 

ΑΝΑΓΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΗΘΟΥΣ -- Aθωνικά άνθη

Εκκλησία είναι άθροισμα πιστών ανθρώπων ενωμένων με την κοινήν αγάπη στο Χριστό και ενωμένων μεταξύ τους με την αγάπην, αφού ο Χριστός είναι σαφής: «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιωαν. ιστ: 35). Δηλαδή υπέρτατο κριτήριο της ιδιότητος των πιστών και μαθητών του Κυρίου Ιησού είναι η μεταξύ τους αγάπη. Οπότε είναι αληθινή τραγωδία να νομίζει κανείς ότι είναι μαθητής Χριστού και ότι αγωνίζεται για την δόξα του, ενώ είναι γυμνός από την αγάπη στον πλησίον του. Βέβαια οι Χριστιανοί ούτε μηχανές ομόρρυθμα λειτουργούσες είναι, ώστε να ομοφρονούν πάντοτε, αλλά και «ως σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες και υπό του διαβόλου πλανώμενοι», υφίστανται αλλοιώσεις μη καλές, απατώνται λίγο ή πολύ στη διακρίβωση του αληθινού και στην επιλογή τρόπων και μεθόδων ενεργείας και, εφ’ όσον τελούν υπό το κράτος των μη καλών παθών σε ποικίλο βαθμό, επόμενον είναι να νικώνται από τον εχθρό διάβολο και φυσικά να αμαρτάνουν.   

Τη Λ΄ (30η) του Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΜΑΡΚΙΑΝΟΥ Επισκόπου Συρακουσών, μαθητού του Αγίου Αποστόλου Πέτρου.

Μαρκιανός ο Μάρτυς εχειροτονήθη από τον Απόστολον Πέτρον και απεστάλη Επίσκοπος εις τας Συρακούσας της Σικελίας. Καταπλήξας δε όλους τους εκεί ευρισκομένους με τα θαύματα και σημεία όσα ετέλεσε και κατακρημνίσας με μόνην την προσευχήν του τους βωμούς των ειδώλων, εποίησεν όλους υιούς φωτός δια της θεογνωσίας και δια του αγίου Βαπτίσματος. Όθεν οι Ιουδαίοι, από τον φθόνον κινούμενοι και μη υποφέροντες την παρρησίαν του Αγίου, εθανάτωσαν αυτόν με βίαιον θάνατον και ούτως εκομίσατο ο μακάριος τον της αθλήσεως αμάραντον στέφανον.

28η Οκτωβρίου --- ‘‘Ζήτω η Ελλάς’’

Ανησυχούμε και απελπιζόμεθα, όταν μελετούμε τους εκτεθέντας από την Εθνικήν Στατιστικήν Υπηρεσίαν αριθμούς, εν σχέσει προς το δημογραφικόν πρόβλημα της Ελλάδος.  Εκ των αριθμών, αποδεικνύεται ότι η πατρίς μας είναι άτεκνος σχεδόν χώρα, χώρα, κατά το πλείστον, γερόντων!  Ποίος θα το εφαντάζετο;  Οι Έλληνες, δυστυχώς κατ’ όνομα οι πλείστοι Ελληνορθόδοξοι, εγένοντο αρνηταί της ζωής, φυγότεκνοι, στείροι!  Ωσάν να μη υπήρξαν απόγονοι ενδόξων όντως προγόνων, οι οποίοι εξύψωσαν την ιδέαν και αξίαν του Ανθρώπου και του Ανθρωπισμού όσον ουδέν άλλο έθνος επί της γης.  Η δε πολιτεία, άνευ βουλής ενεργήσασα, εψήφισε νόμον περί αμβλώσεων δια του οποίου φονεύονται 300—400 χιλιάδες  Ελληνορθόδοξα νήπια ετησίως και όντως επεδεινώθη επικινδύνως το δημογραφικόν πρόβλημα της Χώρας. 

Ο ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΤΑ 6 ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ

 https://catacomb--church.blogspot.com/2020/10/corono_28.html

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: «Οι Άγιοι αναθεματίζουν τον Πάπα και εμείς τον Πάπα τον ευλογούμε»

«Έχουμε στην εποχή μας τις αιρέσεις του Παπισμού και του Προτεσταντισμού και για τις οποίες οι εκκλησιαστικοί μας ηγέτες σιωπούν. Πολύ  μεγάλη αίρεση ο Παπισμός, 21 καινοτομίας έχει: filioque, αλάθητο, πρωτείο του Πάπα, άζυμα, καθαρτήριο πυρ, του κόσμου τις αιρέσεις και πολύ χειρότερη αίρεση ο Προτεσταντισμός. Και εμείς τι κάνουμε απέναντι αυτών των αιρέσεων; 

Εμείς τον Πάπα τον ευλογούμε... 

Τον δεχόμαστε στην Αθήνα, στο Βουκουρέστι, στην Τιφλίδα, στην Κύπρο, τώρα και στη Μόσχα ετοιμάζεται να πάει, στην Κωνσταντινούπολη – «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», «άγιος αδελφός» ο αιρετικός Πάπας, τον οποίο ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέει «Τον Πάπα να καταράσθε». Οι Άγιοι καταρώνται, αναθεματίζουν τον Πάπα και οι δικοί μας ηγέτες σήμερα;  Που είναι το αποστολικό και πατερικό τους φρόνημα, που λέει «επιτιμάν αποτόμως τους αιρετικούς».

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ -- Γράφει ἡ κ. Δάφνη Βαρβιτσιώτη, ῾Ιστορικὸς

Ἕνας ὁρατός κίνδυνος διὰ τὴν Κοινωνίαν

Προκειμένου νά ἑδραιώσουν τήν Νέα Τάξη τους καί ἐπί τῶν δυναμικῶν καί ἀνεπτυγμένων, ἀλλά «ἀνυπότακτων», δυτικῶν κοινωνιῶν, οἱ δυνάμεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἐξαπέλυσαν ἐναντίον τους ἕναν ἀόρατο πόλεμο. ῾Ο πόλεμος αὐτός διεξάγεται εἰρηνικά, καί σέ δύο μέτωπα: τό ἀναπτυξιακό καί τό πνευματικό. ῾Η Οἰκονομική ῾ Υποδούλωσις τῶν Δυτικῶν Κοινωνιῶν: Γιά νά καταστρέψουν τήν ἀναπτυξιακή δυναμική τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν, οἱ δυνάμεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως χρησιμοποιοῦν δύο μεθοδεύσεις. ᾽Από τήν μιά —μέ πρόσχημα την «ἰσόρροπη ἀνάπτυξη» τοῦ πλανήτη—, ἀποσύρουν ἀπό αὐτές τό μεγάλο ὑπερεθνικό κεφάλαιο, τό ὁποῖο στρέφουν πρός τίς ὑπό ἀνάπτυξιν περιοχές (᾽Αφρική, Κίνα, Βραζιλία, ᾽Ινδία καί Ν᾽ Ανατολική ᾽Ασία), ὅπου ὑπάρχει ἄφθονο φθηνό ἐργατικό δυναμικό, ἀπόλυτα ἐξαθλιωμένο καί χωρίς ἀπαιτήσεις γιά δικαιώματα καί ἐλευθερία. ᾽Εκμεταλλευόμενες —ὡς ἄλλη, σύγχρονη, νομενκλατούρα— τούς ἀνθρώπους αὐτούς, οἱ δυνάμεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἐγκαθιδρύουν στίς περιοχές αὐτές —ἐν τοῖς πράγμασι— μιά ἄτυπη παραλλαγή τοῦ κομμουνιστικοῦ «Παράδεισου τοῦ ᾽Εργάτη». ᾽Από τήν ἄλλη, ἐξαθλιώνουν σταδιακά τίς οἰκονομίες τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν, ἐπιβάλλοντας καί σʼ αὐτές, διʼ εἰρηνικῶν μέσων, συνθῆκες ἄτυπου ἐφαρμοσμένου κομμουνισμοῦ: ἤτοι, μεταφέρουν πόρους τους πρός χῶρες τοῦ ἀποκαλούμενου Τρίτου Κόσμου (βάσει πολιτικῶν «ἀλληλεγγύης» τῆς Ε.Ε, ἤ μέ φιλανθρωπικούς ἐράνους)· ἐπιβάλλουν ἐξοντωτική φορολόγηση στήν ἰδιοκτησία καί τίς κληρονομιές· προκαλοῦν καταρρεύσεις κρατικῶν οἰκονομιῶν, χρηματιστηρίων, τραπεζῶν, ἀσφαλιστικῶν καί συνταξιοδοτικῶν φορέων καί ἐγχωρίων βιομηχανιῶν· ἐπιβάλλουν μείωση μισθῶν, αὔξηση τιμῶν, ἀνεργία κ.ο.κ.·  τέλος, εὐνοοῦν τήν λαθρομετανάστευση.

Η ΠΙΣΤΗ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΝΟΗΣΗ

Ὁ Ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής (Δ´ Ἑκατοντάδα διαφόρων κεφαλαίων), λέγει: «Ἡ πίστις εἶναι γνῶσις, πού δέν μπορεῖ νά ἀποδειχθῆ. Καί ἀφοῦ εἶναι γνῶσις, πού δεν δέχεται ἀπόδειξιν, ἄρα εἶναι μιά ὑπερφυσική σχέσις, μέ τήν ὁποίαν ἑνωνόμαστε μέ τόν Θεόν μέ τρόπον ἄγνωστον και χωρίς ἀποδείξεις, σέ μιά ἕνωση, πού ξεπερνᾶ τήν νόηση»

«Ορθόδοξος Τύπος» : Ὁ ἀσεβέστερος τῶν Ἑλλήνων

ΕΠΕΠΡΩΤΟ εἰς τήν Ἑλλάδα, τήν χώραν τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς φιλοσοφίας, τῶν τεχνῶν, καί προπάντων τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως, νά γεννηθῆ καί ὁ ἀσεβέστερος τῶν Ἑλλήνων: Ὁ Νικ. Καζαντζάκης, εἰς τόν ὁποῖον ἀφιερώνεται τό παρόν ἔτος. Ὁ π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔλεγε ὅτι «ὁ Σατανᾶς ἐξῆλθεν ἀπό τον Ἰούδαν καί εἰσῆλθεν εἰς τόν Ἄρειον» (τόν ἀντίχριστον καί μέγαν αἱρεσιάρχην). Ἡμεῖς θά προσθέσωμεν ὅτι «ὁ Σατανᾶς, ἀφοῦ ἐξῆλθεν ἀπό τόν Ἰούδαν καί τον Ἄρειον, εἰσῆλθεν εἰς τόν Καζαντζάκην»! Δέν νομίζομεν νά ὑπῆρξε—τουλάχιστον εἰς τόν 20όν αἰῶνα— πλέον ἀσεβής καί «ὑβριστής» ἀπό τόν Καζαντζάκην. Ὑπῆρξεν ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἀπέσπασε τούς φανατικωτέρους θαυμαστάς του, ἀλλά, λόγω τῆς ἀσεβείας του, καί τούς πλέον ἀδιαλλάκτους περιφρονητάς. Εἰς εἰδικόν τευχίδιον, εὐσεβής λογοτέχνης, ἀναγνώσας τά ἔργα τοῦ Καζαντζάκη, συνεκέντρωσεν 131 χλευαστικάς, ὑβριστικάς, ἀντιδογματικάς, ἀντιχριστιανικάς, αἱρετικάς καί χυδαίας φράσεις και προτάσεις. Δυστυχής ὁ ἴδιος, ἀλλά δυστυχεῖς καί οἱ ὁμόφρονές του. Εὐχόμεθα μόνον, νά μή ξαναγεννηθῆ τοιοῦτος ἄνθρωπος. Καί ἡμεῖς ἐπαναλαμβάνομεν τόν λόγον τοῦ Κυρίου διά τόν Ἰούδαν —διότι και ὁ Καζαντζάκης ὑπῆρξε νέος Ἰούδας— «καλόν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος» (Ματθ. ΚΣΤ΄ 24).

«Ορθ. Τύπος» αριθ. φ. 1794

Η ελευθερία είναι μεν στοιχείον του πνευματικού βίου του ανθρώπου, αλλά.....

Από τότε που εισήλθε η αμαρτία εις τον κόσμο, δεν είναι δυνατό όλοι οι άνθρωποι να είναι σύμφωνοι εις όλα και πάντοτε. Η ελευθερία είναι μεν στοιχείον του πνευματικού βίου του ανθρώπου, αλλά αυτός δεν προσκολλάται πάντοτε εις το θέλημα του Θεού, δηλαδή δεν συμφωνεί με τον Θεόν, και επομένως δεν μπορεί να συμφωνήση και με τους ανθρώπους. Δι’ αυτό υπάρχουν διαφοραί μεταξύ τούτων εις τις σκέψεις, τις προτιμήσεις, τις ενέργειες, άλλοτε μικρότερες και άλλοτε μεγαλύτερες.

μ.θ.δ.