Στρατιωτικόν ανακοινωθέν 1ης Δεκεμβρίου 1940.
Τα Ελληνικά στρατεύματα εισήλθον χθες εις Πογραδέτς. Οι Ιταλοί υποχωρούν εις την κατεύθυνσιν του Ελβασάν. Οξεία διάστασις μεταξύ φασιστικού κόμματος και των στρατιωτικών ηγετών της Ιταλίας.
Ημερησία Διαταγή του Κ. Δαβάκη. -- 28 Οκτωβρίου 1940
Προς τους αξιωματικούς και οπλίτας.
Ο ύπουλος γείτων μας, αιφνιδιαστικώς μας επετέθη. Η Ελλάς αναμένει από ένα
έκαστον ημών να προστατεύσωμεν τα σύνορά της και την τιμήν της και να δώσωμεν
ένα καλόν μάθημα εις τον εισβολέα. Φανήτε Έλληνες και κρατήστε γερά τα όπλα με
πίστιν εις τον Θεόν και τον εαυτόν σας και τους Διοικητάς σας. Πειθαρχία, καρτερία,
θάρρος.
Διοικητής Κ. Δαβάκης.
Πρώτον πολεμικόν ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου. -- 28 Οκτωβρίου 1940
Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5.30 σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους.
Από το αθάνατον έπος του 1940 -- Διάγγελμα του Πρωθυπουργού προς τον Ελληνικόν Λαόν.
28 Οκτωβρίου 1940
Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την
ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν
ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία, μη αναγνωρίζουσα εις ημάς το
δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωϊνήν την
παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν, και μου
ανεκοίνωσεν ότι, προς κατάληψιν αυτών, η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε
την 6ην πρωϊνήν. Απάντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό
καθ΄ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της
Ιταλίας κατά της Ελλάδος. Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των
προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας.
Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα
παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.
Ιωάννης Μεταξάς
Λόγος εις την Αγίαν Σκέπην της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.
Την ιεράν ταύτην εορτήν της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας επιτελούμεν, αδελφοί, εις ανάμνησιν της οπτασίας την οποίαν είδεν ο Όσιος Πατήρ ημών Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός κατά τας ημέρας της βασιλείας του ευσεβεστάτου βασιλέως Λέοντος. Κατά την εποχήν εκείνην, εν ημέρα Κυριακή, πρώτη Οκτωβρίου, ετελείτο εις τον εν Βλαχέρναις περίλαμπρον Ναόν της Υπεραγίας Θεοτόκου ολονύκτιος υμνωδία, εις την οποίαν παρευρίσκετο και ο Όσιος Ανδρέας μετά πλήθους λαού. Τότε περί την τετάρτην ώραν της νυκτός ανυψώσας ο Όσιος τους οφθαλμούς αυτού προς τον ουρανόν είδε την ουράνιον Άνασσαν, την Σκέπην παντός του κόσμου, την Υπεραγίαν Παρθένον και Θεοτόκον, ισταμένην εις τον αέρα και προσευχομένην, λάμπουσαν δε ως ο ήλιος και σκέπουσαν τον λαόν με το τίμιον αυτής Μαφόριον.
Τη ΚΗ΄ (28η) του μηνός Οκτωβρίου, την ανάμνησιν ποιούμεθα της ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ ήτοι του ιερού αυτής Μαφορίου, του εν τη σορώ του Ιερού Ναού των Βλαχερνών, ότε ο Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός κατείδεν εφηπλωμένην αυτήν άνωθεν και πάντας τους ευσεβείς περισκέπουσαν.
Η εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου ετελείτο από παλαιοτάτων χρόνων, και μέχρι πρότινος, κατά την Α΄ (1ην) Οκτωβρίου, εις εκδήλωσιν ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας προς την Πανάχραντον Δέσποιναν, δια την παρεχομένην υπ’ Αυτής προστασίαν εις το γένος των ανθρώπων. Ήδη όμως, κατόπιν αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος η σύναξις δια τον πανηγυρικόν εορτασμόν αυτής ωρίσθη δια την κη΄ (28ην) του αυτού μηνός Οκτωβρίου, (ιε΄ 15ην κατά το παλαιόν Εκκλησιαστικόν ημερολόγιον), ίνα σύσσωμον το Ελληνικόν έθνος, εκκλησιαστικώς και πολιτικώς, την αυτήν ημέραν (αδιάφορον αν υπό των μεν αριθμείται αύτη ως 15η, υπό των δε ως 28η του Οκτωβρίου μηνός), συνεορτάζη και συμπανηγυρίζη το μέγα γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως αυτού από του Ιταλογερμανικού κ.λ.π. ζυγού.
Του Στέλιου Παπαθεμελή:
Ο ισλαμικός λαθροεποικισμός και δι’ αυτού η αντικατάσταση των Ελλήνων από αλλοεθνείς, αλλόγλωσσους και αλλοθρήσκους είναι σε καλπάζουσα έξαρση. Ορδές λαθροεποίκων εξακολουθούν να κατακλύζουν τα νησιά μας και το μόνο που κάνει το επίσημο κράτος είναι να αναζητεί σαστισμένο να βρει τρόπους και μέσα, να τους στεγάσει, να τους ταΐσει, να τους παράσχει ιατρική περίθαλψη και διαρκές επίδομα, αγαθά τα οποία όμως δεν τα διασφαλίζει για τους Έλληνες.
Η κ. Αγγελοπούλου κάλεσε τον Ερντογάν στους εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση
Για μια ακόμα φορά η κ. Αγγελοπούλου εξέθεσε την χώρα με την συμπεριφορά της. Καλεί τον Ερντογάν, ο οποίος συνεχώς παραληρεί και εξαγγέλλει την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, να εορτάσει το καταλυτικό γεγονός που συνετέλεσε για την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μια σημαντική αποκάλυψη που αναμφίβολα θα συζητηθεί υπό την παρούσα συγκυρία στα ελληνοτουρκικά κάνει η “Καθημερινή “ (Παύλος Παπαδόπουλος), σύμφωνα με την οποία η επικεφαλής της επιτροπής “Ελλάδα 2021”, σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό, απηύθυνε πρόσκληση -μέσω “διαύλων”- στον Ρετζέ Ταγίπ Ερντογάν να παραβρεθεί στις εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση!
--------------------------
Ὅλες οἱ ἐπιλογές τοῦ Μητσοτάκη (διάβαζε τῶν Σιωνιστῶν) εἶναι ἄκρως γελοῖες καί μεγιστοποιοῦν τόν παραλογισμόν πού ἐπικρατεῖ εἰς ὅλους τούς τομεῖς! Δέν πρόκειται γιά «λάθη», ὅπως τόν κατηγοροῦν μερικοί, ἀλλά γιά ἐσκεμμένον σχέδιον καταστροφῆς τῆς Ἑλλάδος, τήν ὁποίαν μισεῖ. Ἔχει ξεπεράσει καί αὐτούς τούς μεγαλοπροδότας ΓΑΠ καί Τσίπραν!
Απάντηση του αδελφού μας Δημητρίου Χατζηνικολάου σε σχόλιο ανωνύμου:
@ 26 Οκτωβρίου 2020 - 4:27 μ.μ. «η Εκκλησία άλλαξε το ημερολόγιο για έναν και μόνο λόγο, για να μην υπάρχει σύγχυση ανάμεσα σε Πολιτεία και Εκκλησία. Μόνο γι'αυτό. Εσύ έβαλες την εορτολογική ενότητα πάνω από την εκκλησιαστική. Αυτό είναι αίρεση και πλάνη.»
Ψεύδεσαι ἀσυστόλως καί ἀερολογεῖς! Ἰδού οἱ ἀποδείξεις. Πρῶτον, σέ διαψεύδουν τά ἴδια τά κείμενα τῆς «ἐκκλησίας» (ἡ Πατριαρχική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, τό «Πανορθόδοξον» Συνέδριον τοῦ 1923, τά βιβλία τῶν Οἰκουμενιστῶν πού ἐδημοσιεύθησαν πρό τῆς ἀλλαγῆς (1924) κ.ἄ. Ὅλοι αὐτοί λέγουν εὐθαρσῶς ὅτι ἡ ἀλλαγή ἐπιβάλλεται νά γίνῃ χάριν τῆς «Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν»! Δεύτερον, τό νά ὑπάρχῃ διαφορά μεταξύ πολιτικοῦ καί Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου δέν δημιουργεῖ κανένα σοβαρόν πρόβλημα! Τρίτον, ἡ ἑορτολογική ἑνότης εἶναι στοιχεῖον τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος, ἄρα εἶναι σκέτη ἀνοησία νά λέγῃς ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ π.ἑ. ἔβαλαν τήν ἑορτολογικήν ἑνότητα πάνω ἀπό τήν ἐκκλησιαστικήν! Τέταρτον, τά ψέμματα, οἱ ἀερολογίες, τό «ξύπνα φίλος» κ.λπ. πού ἔγραψες μοῦ θυμίζουν τούς πληρωμένους «σχολιαστάς» πού πρό καιροῦ ἐγέμιζαν μέ πνευματικάς ἀκαθαρσίας τό παρόν ἱστολόγιον.
ΣΤΙΣ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ -- Τοῦ κ. Δημ. Κ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτίμου Ἐπόπτου Δημοτικῆς Ἐκπαιδεύσεως
«Παιδιὰ μου, ὁ πόλεμος γιὰ σᾶς περνάει θριαμβευτὴς
Τῶν ἄδικων ὁ πόλεμος δὲν εἶν᾽
ἐκδικητής,
Εἶναι ὁ θυμὸς τῆς ἄνοιξης
καὶ τῆς δημιουργίας»
Κωστὴς Παλαμᾶς (1.4.1941)
Ὁ Ὀκτώβριος —ὅπως καὶ ὁ
Μάρτιος— εἶναι ὁ μήνας τῶν μεγάλων ἐθνικῶν μας ἀνατάσεων. Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940
πυργώθηκε ἀπέναντι στὴν 25η Μαρτίου 1821, μὲ τὴν ἴδια ἰσοτιμία. Καὶ οἱ δύο
μεγάλες καὶ ἱστορικὲς αὐτὲς ἡμερομηνίες σημαίνουν τὸ ὑπερκόσμιο ἐγερτήριο τῶν
Πανελλήνων, ποὺ πλημμυρισμένοι ἀπὸ θεῖο φῶς, ξεπηδοῦν στοὺς ἱεροὺς ἀγῶνες γιὰ τὶς
γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά, γιὰ τοὺς Ναοὺς καὶ τοὺς τάφους τῶν πατέρων τους κι ἐκπληρώνουν
τὴν ἱστορικὴ ἀποστολὴ τους, μὲ ἀπόλυτη ὁμαδικὴ συνείδηση καὶ συνέπεια.
* * *
Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940 εἶναι
ἡ μέρα τῶν ἐλευθέρων ἀνθρώπων, τῶν ἡμιθέων καὶ τῶν ἡρώων. Στὶς κορυφὲς τῆς Ἱστορίας.
Ξημέρωσε, γιὰ νὰ καλύψει, μὲ τὸ φῶς τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἀνδρείας, τῆς ἐλευθερίας
καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ὁλόκληρη τὴν ἀποκαρδιωμένη ἀνθρωπότητα. Μιὰ πηγὴ γάργαρη
καὶ πλούσια. Ἕνας πελώριος
ὄγκος ἀπὸ βουνὰ καὶ πολεμικὲς ἰαχές. Ἡ κολυμβήθρα τῆς ἐθνικῆς ψυχῆς. Εἶναι τὸ
μεγάλο καὶ ἱστορικὸ γεγονός, ποὺ ποτὲ δὲν ἀλλοιώνεται, δὲν μεταβάλλεται, δὲν
παραχαράσσεται καὶ δὲν παρερμηνεύεται. Ἐκφράζει πάντοτε τὴ βαρυσήμαντη παρουσία
τοῦ πνεύματος τῆς καθολικῆς ἐλευθερίας καὶ ἀνήκει στὰ αἰώνια ἱστορικὰ γεγονότα,
ποὺ τροφοδοτοῦν μὲ ἁγνὸ αἷμα τὴν καρδιὰ ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας.
«Τοῦ κόσμου ἡ πιὸ σωστὴ
στιγμὴ σημαίνει: Ἐλευθερία.
Ἕλληνες μέσ᾽ τὰ σκοτάδια
δείχνουν τὸ δρόμο: Ἐλευθερία» (Ὀδ. Ἐλύτης).
* * *
Ἡ γενιὰ τοῦ πόνου καὶ τῆς
δοκιμασίας ἔζησε τὰ μεγάλα καὶ συνταρακτικὰ γεγονότα τοῦ Σαράντα, ποὺ ὑπενθυμίζει
ἡ ἐπικείμενη ἔνδοξη Ἐπέτειος τῆς ἀσύγκριτης Ἐποποιΐας. Μὲ συγκίνηση καὶ θαυμασμὸ
ἀναπολεῖ τὴν ἀτελεύτητη σειρὰ προσώπων καὶ πράξεων, ποὺ τὸ καθένα καὶ ἡ κάθε μία
εἶναι ἕνα μνημεῖο γιὰ ὅ,τι ὡραῖο καὶ ὑψηλὸ ὑπάρχει στὴν ἀνθρώπινη ζωὴ καὶ
φθάνει, γιὰ νὰ ὑψώσει καὶ νὰ διδάξει γιὰ πάντα ἕναν Λαό. Πόση δόξα καὶ πόση
θλίψη, πόσος ἱδρώτας καὶ πόσο αἷμα, πόσα κλάματα καὶ πόσοι στεναγμοί! Ἡ
κρισιμότητα τῶν καιρῶν μᾶς καλεῖ σὲ πανεθνικὸ συναγερμό, πνευματικὴ ἀνύψωση καὶ
ἠθικὴ ἀνάταση. Μέσα μας ζεῖ ἀκατάλυτο, ἀπόλυτο καὶ αἰώνιο τὸ Σαράντα. Ἡ Ἑλληνικὴ
Φυλή, αἰώνια Ἰφιγένεια, ἀτάραχη σὰν τὸ Διγενὴ στὰ μαρμαρένια ἁλώνια, πορεύεται
μὲ τὸ κεφάλι πάντοτε ψηλά, ὑψώνει τὴ γεμάτη φλόγα μορφή της ἐπάνω ἀπ᾽ τὶς
τρικυμισμένες χαῖτες τῶν κυμάτων καὶ γίνεται ὁ πλαστουργὸς τοῦ πολιτισμοῦ καὶ ὁ
ὑπέροχος νομοθέτης στὸ χῶρο τοῦ πνεύματος. Ὅποια καὶ ἂν εἶναι ἡ μοίρα μας, στὴ
διαδρομὴ τῶν αἰώνων, οὔτε στιγμὴν δὲ θὰ ξεφύγουμε ἀπ᾽ τὸ πνεῦμα καὶ τὸ δρόμο τοῦ
Σαράντα, πιστοὶ στὸ ὑπέρτατο χρέος μας. Μᾶς συντροφεύουν οἱ ἀόρατες Σκιὲς τῶν
Ἡρώων μας. Μᾶς παραστέκει ἕνα
πλῆθος ἀναπήρων. Κι ἕνας κόσμος ἀλύτρωτων ἀδελφῶν μας ζητεῖ τὴ θερμὴ
συμπαράστασή μας. «Πρέπει νὰ εἴμαστε ὑπερήφανοι —ἔγραφε, ἀνάμεσα στ᾽ ἄλλα, ὁ
Γεώργιος Ἀθανασιάδης–Νόβας, πρὶν ἀπὸ χρόνια— ὄχι τόσο γιατὶ προῆλθαν ἐκεῖνοι,
ποὺ ἔπεσαν στὴ μάχη τῆς Ἐλευθερίας, ἀπὸ ἐμᾶς, ὅσο γιατὶ ἐμεῖς, ποὺ ἐπιζήσαμε,
προερχόμαστε ἀπὸ ἐκείνους. Ἡ Ζωὴ δὲν μπορεῖ νὰ κυβερνήσει τοὺς Τάφους. Οἱ Τάφοι
ὅμως μποροῦν νὰ κυβερνήσουν τὴ Ζωή. Τὸ ἀντιστύλι τῆς ἐπιβιώσεως δὲν στηρίζεται
στὸ σαλευόμενο ἔδαφος τῆς Ζωῆς. Στηρίζεται στὸ ἀσάλευτο ἔδαφος τῶν Τάφων. Τὰ ἄνθη
καὶ οἱ καρποὶ τῆς ὕλης φυτρώνουν ἀπ᾽ τὸν τάφο τοῦ σπόρου. Τὰ ἄνθη καὶ οἱ καρποὶ
τῆς Ἰδέας φυτρώνουν ἀπ᾽ τὸν τάφο τοῦ Ἥρωα. Ποῦ ν᾽ ἀποκρύβει τάχα ἡ Εἱμαρμένη τὸ
παλλάδιο τῶν ἐθνικῶν πεπρωμένων; Σκύψτε κι ἂν δὲν τὸ βρεῖτε στὰ λίκνα τῶν ἐπιγόνων,
γονατίστε στὰ μνήματα τῶν προγόνων. Ἐκεῖ, χωρὶς ἄλλο, θὰ τὸ βρεῖτε.
Ἀσπαστεῖτε το!…»
Διήγησις περί των Ιβήρων, ήτοι των νυν καλουμένων Γεωργιανών, πως ήλθον εις θεογνωσίαν παρά τινος ΓΥΝΑΙΚΟΣ.
Εις τας ημέρας του βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου, εν έτει τλβ΄ (332), ήκμασε Γυνή τις ευσεβής, η οποία ήτο άκρως γεγυμνασμένη εις την ασκητικήν πολιτείαν. Όθεν μολονότι ηχμαλωτίσθη από τους Ίβηρας, μετεχειρίζετο και εκεί η μακαρία τους ιδίους αγώνας της ασκήσεως, επειδή δε οι Ίβηρες ήσαν τότε εστερημένοι της ιατρικής, δια τούτο, όταν τυχόν ησθένουν, συνήθιζον να προστρέχωσιν οι μεν προς τους δε, ζητούντες να μάθωσι τον τρόπον της ιατρείας της ασθενείας των εξ εκείνων, όσοι με την πείραν εδοκίμασαν την τοιαύτην ασθένειαν. Όθεν γυνή τις, έχουσα παιδίον, το οποίον δεινώς έπασχεν, επήγεν εις την ανωτέρω θεοσεβεστάτην Γυναίκα, ζητούσα να μάθη απ’ αυτήν, τι να πράξη εις την ασθένειαν του τέκνου της. Εκείνη δε λαμβάνουσα το παιδίον και θέσασα τούτο επί κλίνης παρεκάλεσε τον Κύριον να το ιατρεύση· ο δε τα κρυπτά των καρδιών γινώσκων Κύριος, χωρίς να βραδύνη, εθεράπευσε αυτό.
---------------------------
Μία ἀκόμη ἐπιβεβαίωσις τοῦ ἁγιοπατερικοῦ λόγου (τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου νομίζω), ὅτι εἷς ἀληθῶς εὐσεβής ἄνθρωπος δύναται νά μεταστρέψῃ μίαν ὁλόκληρον πόλιν ἀπό τήν ἀσέβειαν εἰς τήν εὐσέβειαν!