Οι Αρμένιοι αδερφοί μας βρίσκονται σε πόλεμο και εμείς ζούμε σε μια χώρα…

 Οι Αρμένιοι αδερφοί μας βρίσκονται σε πόλεμο και εμείς ζούμε σε μια χώρα που οι «κουμπαριές» έχουν μεγαλύτερη σημασία από τις γενοκτονίες!

Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών εξέφρασε την… ανησυχία του σχετικά με την σύγκρουση που ξέσπασε στον Νότιο Καύκασο μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας .

Αυτή ήταν όλη και όλη έως τώρα η αντίδραση της κυβέρνησης προς ένα αδελφικό κράτος που δοκιμάζεται από τις λυσσασμένες ορέξεις των Ισλαμοφασιστών.

Δηλαδή τι είπαν;

Ό, τι ακριβώς ανακοινώνουν και για την χώρα μας οι δήθεν συμμαχικές μας χώρες, όσες φορές έχει επιχειρήσει να πράξει γεωστρατηγικά νταηλίκια, ο Χιτλερίσκος της Άγκυρας.

Η Γερμανία εκφράζει την… ανησυχία της.

Οι Η.Π.Α ανησυχούν βαθύτατα…

Το ΝΑΤΟ ανησυχεί με την ένταση στην Μεσόγειο και ζητεί να πέσουν οι τόνοι…

Η ΟΥΝΙΑ ΩΣ ΠΡΟΤΥΠΟΝ ΨΕΥΔΟΥΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ -- Τοῦ Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, Ὁμοτίμου Καθηγ. Α.Π.Θ

Ένα βασικό γνώρισμα τοῦ προηγουμένου αἰῶνος, τοῦ εἰκοστοῦ, ἦταν ἡ προσπάθεια νά ἐπανεύρει ὁ χριστιανικός κόσμος την ἑνότητά του. Μετά τήν ἀπόσχιση τοῦ Παπισμοῦ ἀπό την Ἐκκλησία στίς ἀρχές τῆς δεύτερης χιλιετίας (1054) καί τήν ἐν συνεχείᾳ ἀπόσχιση τῶν Προτεσταντῶν ἀπό τόν Παπισμό, τόν 16ο αἰώνα, Ἀνατολή καί Δύση ἦσαν βαθύτατα διηρημένες, ἡ δέ Δύση πολυδιασπασμένη καθ᾽ ἑαυτήν. Ἡ Ἐκκλησία βέβαια δέν ἔχασε οὔτε τήν ἑνότητα οὔτε τήν καθολικότητα, τήν ὁλοκληρία της· ἡ αἵρεση καί τό σχίσμα πληγώνουν και τραυματίζουν τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, δέν τήν διαιροῦν ὅμως οὔτε τήν χωρίζουν, ὅπως δέν διαιρεῖται ἕνα δένδρο, ἄν ἀποκοπεῖ ἕνα ἀπό τά κλαδιά του. Ἀπό τῆς πλευρᾶς αὐτῆς οἱ χρησιμοποιούμενοι ὅροι «ἀδιαίρετη Ἐκκλησία» τῶν δέκα πρώτων αἰώνων καί «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν» εἶναι ἐσφαλμένοι. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι πάντοτε ἀδιαίρετη καί μετά τό σχίσμα τοῦ 1054, καί μετά ἀπό ὁποιοδήποτε σχίσμα. Δεν ὑπάρχουν ἔπειτα πολλές ἐκκλησίες γιά νά ἑνωθοῦν. Ὑπάρχει μόνον ἡ «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία», πού συνεχίζει ἀδιαίρετα καί ἀδιάκοπα τή ζωή της στήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολική Ἐκκλησία.

Τη Β΄ (2α) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ και ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ της παρθένου.

Κυπριανός και Ιουστίνα οι ένδοξοι του Χριστού Άγιοι Μάρτυρες έλαβον τον στέφανον του μαρτυρίου κατά τας ημέρας της βασιλείας του ασεβεστάτου Καίσαρος Κλαυδίου εν έτει σξη΄ (268). Και ο μεν Κυπριανός κατήγετο από την Καρχηδόνα ή Καρθαγένην της Λιβύης, διέτριβεν εις την Αντιόχειαν της Συρίας και ήτο ευγενής και πλούσιος· η δε Ιουστίνα κατήγετο από την Αντιόχειαν και ήτο θυγάτηρ Αιδεσίου και Κληδονίας. Αμφότεροι οι Άγιοι ούτοι Μάρτυρες ήσαν πρότερον ειδωλολάτραι και μάλιστα ο Κυπριανός, όστις επερίσσευεν εις την λατρείαν των ειδώλων, διότι ήτο φιλόσοφος και κατά την μαγικήν τέχνην άκρος. Προσήλθε δε εις την πίστιν του Χριστού κατά τον ακόλουθον τρόπον.

Eάν ο διάβολος μετασχηματίζεται εις Άγγελον φωτός, πόσω μάλλον ημείς πρέπει να μετασχηματίζωμεν τον εαυτόν μας…

Έμεινε λοιπόν ο μακάριος Αυξίβιος εις τον τόπον εκείνον ικανόν χρόνον, χωρίς να φανερώση εις κανένα ότι ήτο Χριστιανός, αλλ’ υπεκρίνετο ότι ηκολούθει την θρησκείαν των Ελλήνων συλλογιζόμενος καθ’ εαυτόν, ότι εάν ο διάβολος μετασχηματίζεται εις Άγγελον φωτός, δια να σύρη εις τον εαυτόν του εκείνους, οι οποίοι πείθονται εις αυτόν και δια μέσου των καλών και ευαρέστων λόγων να τους φέρη από το φως εις το σκότος, καθώς κάνουν και οι υπηρέται και ακόλουθοι αυτού, πόσω μάλλον ημείς πρέπει να μετασχηματίζωμεν τον εαυτόν μας ως τους ομοιοπαθείς ανθρώπους, δια να τους αφαρπάσωμεν από την εξουσίαν του σκότους και του διαβόλου και να τους μεταφέρωμεν εις το θαυμαστόν φως της επιγνώσεως του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού!

Αυτή είναι η Ορθόδοξος οδός «γνώσεως» και επιστροφής εις το «καθ’ ομοίωσιν

Ο Θεός είναι επάνω παντός συλλογισμού. Δια της κτίσεως μανθάνομεν σχετικώς περί της σοφίας του Θεού, της δυνάμεως, της απειρίας, της ωραιότητος, αλλ’ αυτά είναι απλαί καταφάσεις, αι οποίαι δεν εξαντλούν την γνωστικήν ικανότητα της ψυχής και τας θείας εφέσεις της. Αλλά πέραν της καταφατικής ταύτης γνώσεως, αισθανόμεθα την ανάγκην της αποφατικής αγνωσίας, η οποία θα μας υψώση ύπερθεν της φύσεως, θα μας προσεγγίση δι’ «αγνώστου» τρόπου εις τον Θεόν και θα μας κορέση θαυμασμού και εκστατικού θείου έρωτος και αγίας γνώσεως. Και θα έλθη ο Χριστός – «της Ερήμου ο φίλος» -- εντός της ερήμου εγκοσμίων εφέσεων και παθών καρδίας μας, να «ποιήση μονήν», κατά την «φίλην φωνήν» Του. Και εις της μυστικής μας ενώσεως το όργιον, θα μας αποκαλύψει τον Πατέρα και το Πνεύμα. Και εντεύθεν θα ακούσωμεν ρήματα άρρητα, «α ουκ εξόν λαλήσαι ανθρώπω», Αυτή είναι η Ορθόδοξος οδός «γνώσεως» και επιστροφής εις το «καθ’ ομοίωσιν».

μ.θ.δ.

Ενός κακού δοθέντος (με τη συμμετοχή μας στο ΠΣΕ ), μύρια έπονται:

Με το κείμενο του Porto Alegre Βραζιλίας, εκτός των άλλων, αναγνωρίσαμε εκκλησιαστική υπόσταση στις 340 προτεσταντικές «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε. («Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» ) και αποδεχτήκαμε ότι η πληθώρα των κακοδοξιών και των πλανών τους, είναι «διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της «Ίδιας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»! Η δημοσίευση αυτής της επαίσχυντης συμφωνίας τότε συγκλόνισε τον πιστό λαό ανά την Ελλάδα. Τώρα με το 6ο άρθρο, η ληστρική Σύνοδος της Κρήτης έδωσε εκκλησιαστική υπόσταση και στην Παπική παρασυναγωγή!!!

Το ΤΕΡΑΣ, μέσα μας...

Η ελληνική κοινωνία, μέσα από το πείραμα του Μίλγκραμ

30 Σεπτεμβρίου, 2020 https://attikanea.info/%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%83-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd%ce%af%ce%b1/

 

Σχόλιον τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου:

Ἐδῶ ταιριάζει αὐτό πού εἶπε πρό ὀλίγων ἐτῶν ὁ Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ Λάμπρος Σιάσος:

"Ὅπως ἔλεγε ἕνας Γάλλος συγγραφέας, ὁ Georges Bernanos, «χρειάζονται πολλοί ἀπείθαρχοι γιά νά γίνῃ ἕνας λαός ἐλεύθερος». Μεταφράζω στά καθ’ ἡμᾶς. Δουλωθήκαμε στόν τόπο μας ἐπειδή ἀραίωσαν οἱ ἀπείθαρχοι. Γιόμησε ἡ πνευματική ἐνδοχώρα κόττες! Καί ἄν ξεμυτίσῃ κανένας ἀπείθαρχος, τόν κτυποῦν οἱ κόττες ἀνηλεῶς. Ἔτσι νομίζουν. Γιατί στήν πράξη δέρνουν τήν σκιά του. Φοβοῦνται ἀκόμη καί αὐτήν τήν ἀπουσία του. Οἱ κόττες."

Άλμα στην αιωνιότητα. Ματθαίος· ο τελώνης που έγινε απόστολος! -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού ΑΠΘ

Η μετάνοια είναι η πιο μεγάλη παραχώρηση του Θεού στον αμαρτωλό άνθρωπο, αλλά και η πιο γενναία και ηρωϊκή ανθρώπινη πράξη. Είναι ένα άλμα, το οποίο επιτελεί ο αμαρτωλός με τη βοήθεια της πίστεως, για να μπει έτσι στη σφαίρα της χάριτος, όπου όλα είναι τέλεια και άγια, διότι η αγάπη του Θεού γνωρίζει να λαμπρύνει και να αξιοποιεί θετικά και τα πιο μελανά και αρνητικά στοιχεία του ανθρώπου. Αυτό το γενναίο άλμα της μετανοίας, με τις ασύλληπτες συνέπειές του, μπορούμε να μελετήσουμε απλά, αλλά και πολύ καθαρά στην αγιασμένη μορφή του ευαγγελιστού Ματθαίου, του τελώνη, που έγινε απόστολος του Χριστού.