«῾Ο φόβος καὶ ἡ ἀνησυχία πολλῶν ὀρθοδόξων»* -- Τοῦ Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Αθηνών, ᾿Ανδρέου Θεοδώρου (†)

ΣΤΗΝ ἀκόλουθη ἐπιστολή, τὴν ὁποία ὁ ἀείμνηστος Καθηγητὴς εἶχε στείλει στὴν ἐφημερ. «᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Αλήθεια» (φ. 16.12.1988, σελ. 7), περιγράφεται πολὺ εὔστοχα ἡ παθολογία τῆς σύγχρονης ἐπιδημικῆς ἐκκλησιολογικῆς ἀσθενείας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

* * *

᾿Αξιότιμε κ. Διευθυντά,

Στὸ ὑπ᾿ ἀριθ. 282 τῆς 1 Νοεμβρίου (σελ. 3 καὶ 5) φύλλο τῆς ἐγκρίτου ἐφημερίδος σας καὶ στὴ στήλη: Οἱ ἐπιφυλλίδες τῆς «Ε.Α.», δημοσιεύεται ἄρθρο τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κώου κ. Αἰμιλιανοῦ ὑπὸ τὸν τίτλο «῾Η ὀρθόδοξη μαρτυρία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου». Πρόκειται γιὰ ἕνα ἄρθρο πολὺ σπουδαῖο καὶ σημαντικό, στὸ ὁποῖο ὁ Σεβασμιώτατος μὲ εἰλικρίνεια καὶ πάθος ἱερὸ τονίζει τὴ μαρτυρία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὸν σύγχρονο διαχριστιανικὸ κόσμο, ἄρθρο πολὺ προσεγμένο καὶ περιεκτικό, στὶς γραμμὲς τοῦ ὁποίου σκιαγραφεῖται ἡ ὀρθὴ τοποθέτηση τῆς ᾿Ορθοδοξίας στὸν σύγχρονο οἰκουμενικὸ θεολογικὸ καὶ φιλενωτικὸ διάλογο, ἡ ἀνάγνωση τοῦ ὁποίου πραγματικὰ τέρπει κάθε ὀρθόδοξη ψυχή. ῾Ο φόβος ὅμως καὶ ἡ ἀνησυχία πολλῶν ὀρθοδόξων, Σεβασμιώτατε, ἑστιάζονται σὲ ἄλλο σημεῖο: στὰ πλαίσια τοῦ κακῶς ἐννοουμένου καὶ ἀσκουμένου οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος σὰν μιὰ σύγχρονη ἐπιδημικὴ ἐκκλησιολογικὴ ἀσθένεια πλήττει ἀνελέητα πολλὰ διαμερίσματα τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Τὰ κύρια φυσιογνωμικὰ στοιχεῖα τῆς ἀσθένειας αὐτῆς [εἶναι τὰ ἑξῆς]:

Η αγιοποίηση, η ασυλία και άβατο των αλλοδαπών -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, πέραν  της επαπειλουμένης διχοτομήσεως του Αιγαίου, εις την Μόρια, αποτελεί απλώς μία άσκηση επί χάρτου, υπό των οργανωμένων συμφερόντων και δη της σωρείας μεταναστών οι οποίοι, αναίτια, και δίχως εις την πλειονοψηφία τους να πληρούν τις προϋποθέσεις του Νόμου, ως φέροντες την ιδιότητα των προσφύγων, αποτελούν αντικείμενο πολιτικής εκμεταλλεύσεως από πολυποίκιλους ανθελληνικούς μηχανισμούς. Η εργαλειοποίηση των μεταναστών, η βιομηχανοποίηση της αλληλεγγύης εξυπηρετεί σωρεία υπερεθνικών συμφερόντων δια την Ευρώπη, αλλά ιδίως δια την Ελλάδα, η οποία έχει μετατραπεί κατ’ ουσία εις μία αποθήκη ψυχών, και διακυβεύεται τόσο η εθνοτική αλλοίωση όσο και η εθνική της ασφάλεια.

Τα στίφη των μεταναστών, καθίστανται ευχερώς χειραγωγήσιμα, από τους τρόπον τινά, ιθύνοντες, ήτοι τις πολύφερνες Μ.Κ.Ο, οι οποίες δρουν ανεξέλεγκτα, αυθαίρετα και αντιθεσμικά εντός της Ελλαδική Επικράτειας, καθ’ υπέρβαση της νομιμότητας, καταλύοντας το Σύνταγμα υπό την ανοχή της  Εισαγγελίας.

Τη ΙΕ΄ (15ην) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΝΙΚΗΤΑ.

Νικήτας, ο της νίκης φερώνυμος και του Χριστού στρατιώτης γενναιότατος, ο περικαλλής και θαυμάσιος, εγεννήθη από γονείς περιφανείς και πλουσίους, το γένος Γότθους. Το γένος τούτο είναι βάρβαρον και σκληρόν, και κατοικεί εις τον ποταμόν Ίστρον, όστις κατά την εγχώριον γλώσσαν λέγεται Δούναβις. Ανετράφη δε ο Άγιος Νικήτας με βάρβαρα και απάνθρωπα ήθη, καθώς ήτο επόμενον κατά το τοπικόν έθος να τον αναθρέψουν οι γονείς αυτού. Επειδή αν και ήσαν πλούσιοι και ένδοξοι, όμως δεν ήτο ακόλουθον να μη είναι όμοιοι με τους λοιπούς Γότθους· τούτο δε είναι το πλέον θαυμασμού άξιον, ώστε και να απορήση κανείς.

«Οικτρόν ιδείν και απίστευτον ειπείν» -- του Στέλιου Παπαθεμελή*

Ο Ξέρξης μετά την ήττα του στη Σαλαμίνα αποχωρεί πανικόβλητος από τον ελλαδικό χώρο. Αλλά αφήνει στη θέση του τον στρατηγό του Μαρδόνιο. Ο Μαρδόνιος επιχειρεί να προσεταιριστεί τους Αθηναίους. Στέλνει τον Ελλησπόντιο Μουροχύδη, άνθρωπο δικό του με ειρηνευτικές προτάσεις στην Βουλή των Πεντακοσίων που έδρευε τότε στη Σαλαμίνα. Ο Μουριχύδης απεπέμφθη κακήν κακώς από την Βουλή. Προηγουμένως μάλιστα είχε αποπεμφθεί και από την αθηναϊκή Εκκλησία του Δήμου και ο Αλέξανδρος ο Μακεδών. [Πρόκειται για τον Αλέξανδρο τον Α΄, Αλέξανδρος ο Μέγας είναι Αλέξανδρος ο Γ΄]. Κατά την μαρτυρία του Ηροδότου και άλλος βουλευτής, ο Λυκίδης, είχε αποτολμήσει να συμβουλέψει τους Αθηναίους να διαπραγματευτούν με τους Πέρσες, αλλά τον θανάτωσαν με λιθοβολισμό (Ηρόδοτος Θ΄, 5). Χίλεος ο Τεγεάτης προειδοποίησε ότι ενδεχόμενη συμμαχία των Αθηναίων με τους Πέρσες θα αχρήστευε την αποτελεσματικότητα του τείχους που οι Πελοποννήσιοι είχαν κατασκευάσει στον Ισθμό της Κορίνθου, όπερ οδυνηρό για τους Σπαρτιάτες ( Ηρόδοτος Θ΄, 8-9). Οι πρόγονοί μας τιμωρούσαν σκληρά τους εισηγητές του συμβιβασμού= προδοσίας!

Ἡ θεωρία τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἐν Χριστῷ ἀθανασίας! -- του Aγίου Ἰουστίνου (Πόποβιτς)

«Γιατί εἶναι ἡ ζωή δύσκολη γιὰ τὸν ἄνθρωπο; Γιατί ὁ ἄνθρωπος ἐφεῦρε τὸν θάνατο καὶ τὸν ἐγκαθίδρυσε ἐντός του καὶ σὲ ὅλα τὰ ὄντα γύρω του. Ὁ δὲ θάνατος εἶναι µιὰ ἀστείρευτος πηγὴ ὅλων τῶν βασάνων καὶ τῶν θλίψεων. Ὅλα τὰ νεῦρα τοῦ θανάτου ξεκινοῦν ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, γιατί αὐτὸς εἶναι τὸ κύριο γάγγλιο τοῦ θανάτου. Εἰς τὴν πραγµατικότητα ὁ θάνατος εἶναι ἡ µόνη πικρία τῆς ζωῆς, ἡ µόνη πικρία τῆς ὕπαρξης. Ἐξ αὐτοῦ προέρχεται καὶ ὅλη ἡ τραγικότητα τῆς ζωῆς. Ἡ ἐπίγεια ζωή τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ µιὰ ἀδιάκοπος πάλη µὲ τὸν θάνατο - µὲ τοὺς προδρόµους του καὶ τοὺς συνοδούς του. Ἐδῶ ποτὲ δὲν ὑπάρχει ἀνακωχή. Ὁ θάνατος ἐπιτίθεται συνεχῶς κατὰ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἔξωθεν καὶ ἔσωθεν. Ἀπὸ αὐτὴ τὴν κατάσταση ὑπάρχει µόνο µιὰ διέξοδος, µόνο µιὰ σωτηρία: Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ δι’ αὐτῆς νίκη ἐπὶ τοῦ θανάτου εἰς ὅλους τοὺς κόσµους. Ὅπως ὁ θάνατος εἶναι ἡ πηγὴ ὅλων τῶν πικριῶν, εἶναι ἡ καθολικὴ πικρία, ἔτσι καὶ ἡ ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ εἶναι ἡ πηγὴ κάθε χαρᾶς, εἶναι ἡ καθολικὴ χαρά. Ἀρκεῖ νὰ ἀνοίξει ὁ ἄνθρωπος τοὺς πνευµατικοὺς ὀφθαλµούς του, καὶ τότε δὲν µπορεῖ παρὰ νὰ αἰσθανθεῖ καὶ νὰ δεῖ ὅτι ὁ Ἀναστὰς Κύριος εἶναι ὁ Μόνος ποὺ δίδει νόηµα καὶ χαρὰ ἀληθινὴ εἰς τὴν πικρὴ ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς. Αὐτὸς καὶ οὐδὲν ἄλλο καὶ οὐδείς ἄλλος»

(ἀπὸ τὸ βιβλίο του Aγίου   Ἰουστίνου Πόποβιτς ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ).

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΣΕΒΑΣΜΙΟΝ ΥΨΩΣΙΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.

Μεγάλην ευφροσύνην και αγαλλίασιν έχει η ψυχή μου, ευλογημένοι Χριστιανοί. Βλέπουσα την συνάθροισιν υμών· πως μετά πάσης προθυμίας συνήχθητε εις ακρόασιν του θείου λόγου· και ουχί μόνον χαίρω δια την συνδρομήν σας ταύτην, αλλά και νομίζω εμαυτόν μακάριον και καλότυχον, ότι έχω τοιούτους προθύμους ακροατάς, καθώς το λέγει ο σοφός Σειράχ εις το εικοστόν κεφάλαιον· «Μακάριος ο διηγούμενος εις ώτα ακουόντων». Επειδή λοιπόν ούτω προθύμως και χωρίς καμμίαν αμέλειαν συνήχθητε, πρώτον μεν ίνα προσκυνήσητε τον Τίμιον και Ζωοποιόν Σταυρόν, δεύτερον δε ίνα ακούσητε την διδασκαλίαν μου, δια τούτο πρέπει να ανοίξητε τα ώτα της ψυχής και του σώματος, δια να καρπωθήτε και τους λόγους μου. Αλλά επειδή δεν το επιτρέπει ο καιρός και η ώρα να πολυλογώμεν εις το προοίμιον του λόγου, ας εισέλθωμεν εις την υπόθεσιν της εορτής μας. Σήμερον ο Σταυρός υψούται, θεοσεβέστατοι Χριστιανοί, και οι δαίμονες ταπεινώνονται. Σήμερον ο Σταυρός υψούται, και οι Ορθόδοξοι συντρέχουσι να τον προσκυνήσωσι. Σήμερον ο Σταυρός υψούται, και οι Χριστιανοί πανηγυρίζουσι. Σήμερον ο Σταυρός εφάνη, και η πλάνη κατηργήθη. Σήμερον ο Σταυρός εκ της γης ανέτειλε και τους ανθρώπους εφαίδρυνε. Σήμερον το γένος των Χριστιανών εδοξάσθη και οι Εβραίοι κατησχύνθησαν. Σήμερον ο Σταυρός υψούται και ο Χριστός δοξάζεται, επειδή ο Σταυρός δόξα Χριστού ονομάζεται· και άκουσον του Δαυϊδ λέγοντος:

Τὸ κοράνιον «βιβλίον εἰρήνης» κατὰ τὸν Πάπαν κ. Φραγκίσκον

Ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας κατὰ τὴν ἐπιστροφήν του ἀπὸ τὴν Τουρκίαν εἰς τὴν Ρώμην, ἀπεκάλεσε τὸ Κοράνιον «ἕνα βιβλίον εἰρήνης». Τὸ Κοράνιον ἀμφισβητεῖ τὸν Χριστὸν ὡς Θεὸν καὶ διδάσκει τὸν ἱερὸν πόλεμον ἐναντίον τῶν ἀπίστων. Μὲ ὁδηγὸν τὰς ἐντολὰς τοῦ Κορανίου οἱ τζιχαντισταὶ ἐκδιώκουν, ἀτιμάζουν γυναῖκας, πωλοῦν ὡς σκλάβας ἀνηλίκους κορασίδας ἢ τὰς ἔχουν διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν γενετησίων ἐπιθυμιῶν των, ἐκριζώνουν ἀπὸ τὰς πατρογονικὰς ἑστίας των τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Μεσοποταμίας, σφάζουν τοὺς Χριστιανικοὺς πληθυσμούς. Ἀλλὰ καὶ εἰς πολιτισμένα ἰσλαμικὰ κράτη παραβιάζονται τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν γυναικῶν εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἰσλαμικῆς θρησκείας, ἐπιτρέπεται ἡ πολυγαμία καὶ τὸ οἰκογενειακὸν δίκαιον ὑπάγεται (ὄχι εἰς τὰ πολιτικὰ - ποινικὰ δικαστήρια) εἰς τὸν τοπικὸν Μουφτήν. (Αὐτὸ συμβαίνει καὶ εἰς τὴν Θράκην). Μικρὰν ὅμως σημασίαν ἔχουν αὐτὰ τὰ ζητήματα διὰ θρησκευτικοὺς ἡγέτας ὡς εἶναι ὁ Πάπας, ὅταν αἱ δυνάμεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς τὸν προετοιμάζουν διὰ παγκόσμιον θρησκευτικὸν ἡγέτην. Ἄλλωστε ὁ Παπισμὸς (ὅπως καὶ οἱ οἰκουμενισταί - φιλοπαπικοὶ Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας) διακηρύσσει ὅτι εἴμεθα ὅλοι τέκνα τοῦ ἰδίου Θεοῦ. Δόγμα τὸ ὁποῖον δὲν ἀποδέχονται οἱ Ὀρθόδοξοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, διότι ἐὰν τὸ ἀπεδέχοντο τότε θὰ εἴχομεν τὴν ἐξίσωσιν τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν Ἀλλάχ, μὲ τὸν Βούδαν, τὸν Κομφούκιον κ.λπ.

---------------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἡ νεο-εικονομαχική αἵρεσις ἐνεφανίσθη τόν παρελθόντα Μάρτιον, ὅταν οἱ ψευδεπίσκοποι ἀπεδέχθησαν τά ἀντίχριστα μέτρα νά κλείσουν τίς ἐκκλησίες, ν' ἀπαγορεύσουν τήν προσκύνησιν τῶν ἱερῶν εἰκόνων, νά διαθέσουν «κουταλάκια» μιᾶς χρήσεως ἤ «κουταλάκια» πού κατόπιν θά πλύνωνται, ἀπορρίπτοντας ἔτσι στόν βόθρον τά ἴχνη τῆς Θείας Κοινωνίας ἐπ' αὐτῶν κ.λπ., υἱοθετῶντας ἔτσι ἐν τῇ πράξει τήν ἰδέαν τῶν Σατανιστῶν, ὅτι τό Τίμιον Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου ... δέν εἶναι καί τόσον τίμιον, ἐφόσον μπορεῖ νά σέ ὁδηγήσῃ στόν θάνατον! Αὐτή ἡ αἵρεσις εἶναι ἡ χειροτέρα ἀπ' ὅλες τίς προηγούμενες καί ἔχει περάσει σχεδόν σέ ὅλους τούς πιστούς! Τό Αὐστραλιανόν σχίσμα ἀριθμεῖ πολλές δεκαετίες (ἀπό τό 1960 περίπου) καί ά ἔπρεπε νά τό γνωρίζῃς. Δέν ἔγινε γιά λόγους πίστεως, ἀλλά ἐπειδή ἡ «Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας» ἀπῄτησεν ἀπό τήν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικήν Κοινότητα Αὐστραλίας νά θέσῃ ὑπό τήν «ὀμπρέλλαν» της (καί ἄρα ὑπό τήν «ὀμπρέλλαν» τοῦ Φαναρίου, δηλαδή τῆς Τουρκίας) ὅλα τά περιουσιακά στοιχεῖα πού ἐδημιούργησεν ὁ ἐκεῖ Ἑλληνισμός (ναοί, σχολεῖα, γηροκομεῖα, διαμερίσματα κ.λπ.).

--------------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 15 Σεπτεμβρίου 2020 - 3:57 μ.μ.: «Τα κουταλάκια δεν είναι Νέο-εικονομαχια αλλά αισχροτατη βλαστιμια και τρομερή απιστία! Είναι άρνηση του ιδίου του Χριστού!»

Σύμφωνοι! Δέν ἀναφέρθηκα μόνον στά «κουταλάκια», ὅμως, ἀλλά καί στό κλείσιμον τῶν ναῶν, στήν ἀπαγόρευσιν τῆς προσκυνήσεως καί τῆς περιφορᾶς τῶν ἱερῶν εἰκόνων, στήν ἀπαγόρευσιν τῶν λιτανιῶν, στήν ἀπαγόρευσιν τοῦ ἤχου τῆς καμπάνας καί τῶν μεγαφώνων, μέσῳ τῶν ὁποίων θά μποροῦσε ν' ἀκουσθῇ ἡ θεία λειτουργία στήν εὐρύτερη περιοχή κ.λπ. Λοιπόν, πῶς θά ὠνόμαζες μέ μίαν μόνον λέξιν ὅλον αὐτό τό «πακέτο»; Ἐγώ τό ὠνόμασα «Νεο-εικονομαχία». Ἔχεις κάτι καλύτερον νά προτείνῃς;

-----------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 17 Σεπτεμβρίου 2020 - 1:40 μ.μ.: «Δυο φτερά χρειάζεται ο άνθρωπος για να πετάξει στην Βασιλεία του Κυρίου, το ένα είναι η Πίστις και το άλλο είναι το Παλαιό Ημερολόγιο που κρατάει την εορτολογική ενότητα των Ορθοδόξων».

Εἶδα καί προχθές τό ὡς ἄνω σχόλιον, ἀλλά τό προσεπέρασα, ὡς ἄστοχον. Ὡστόσον, τώρα νομίζω ὅτι πρέπει ν' ἀπαντηθῇ, ὡς ἐξόχως παραπλανητικόν. Πρῶτον, διαστρέφει τήν γνωστήν ρῆσιν: «Δύο φτερά χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος γιά νά σωθῇ: Ὀρθοδοξία καί Ὀρθοπραξία». Δεύτερον, ἡ ὡς ἄνω διατύπωσίς σου μοιάζει μέ προβοκατόρικη. Οἱ Οἰκουμενισταί καί οἱ κρυπτο-οικουμενισταί (τύπου π.Ε. Τρικαμηνᾶ) ψεύδονται ἀσυστόλως ὅταν κατηγοροῦν τούς Ὀρθοδόξους τοῦ Πατρίου Ἑορτολογίου (π.ἑ.) ὅτι δῆθεν λατρεύουν τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον καί ἄρα εἶναι «ἡμερολοτραι», δηλαδή «εἰδωλολάτραι»! Τό ψεῦδος αὐτό τό ἔχω καταγγείλει ἐπανειλημμένως. Ἄν, ὅμως, δοῦν τήν ὡς ἄνω διατύπωσίν σου, θά τήν ἀντιγράψουν καί θά μοῦ ποῦν: «Ἰδού, τί γράφει ἕνας παλαιοημερολογίτης! Βλέπεις, λοιπόν, ὅτι δέν ψευδόμεθα!». Ἀλλ' ἐγώ ἔχω 22 χρόνια στό π.ἑ. καί δέν ἔχω ἀκούσει κανένα Ὀρθόδοξον τοῦ π.ἑ. νά ἐκφράζεται ἔτσι. Τό π.ἑ. εἶναι μέρος τῆς Ὀρθοδόξου ἱερᾶς Παραδόσεως καί ὀρθότατα οἱ πιστοί τοῦ 1924 τό ὑπερησπίσθησαν μέ τήν ἀποτείχισίν των. Ὁ ἀδελφός Κωνσταντῖνος ὑπερασπίζεται σθεναρῶς καί ὁλοκαρδίως τήν ἀποτείχισιν τοῦ 1924 καί τάσσεται ἀναφανδόν ὑπέρ τοῦ π.ἑ. Συνεπῶς, τό σχόλιόν σου εἶναι ἄστοχον, διότι προφανῶς ἔχει λόγους νά μήν τό ἐφαρμόζῃ. Καταδικαστέοι εἶναι μόνον ὅσοι εἶναι σφοδροί πολέμιοι τοῦ π.ἑ. καί λέγουν χιλιάδες ψεύδη, προκειμένου ν' «ἀποδείξουν» ὅτι δῆθεν ἔχουν δίκαιον καί ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ π.ἑ. εἶναι δῆθεν σχισματικοί, ἐνῷ ὁ ἀδελφός Κωνσταντῖνος μᾶς ἀποκαλεῖ ἀδελφούς ἐν Χριστῷ. Ὀλίγη διάκρισις δέν βλάπτει.