Ἂς εἰσδύῃ μία μόνη ἀκτὶς ἡλίου, ἅμα τῇ ἀνατολῇ, διὰ τοῦ θαμβοῦ φεγγίτου, εἰς τὸν πενιχρὸν θάλαμον, μὲ τοὺς τέσσαρας τοίχους ἀσβεστωμένους λευκούς, μὲ μίαν ψάθαν, καὶ ἐπ᾽ αὐτῆς μικρὸν ἀμαυρὸν κιλιμάκι στρωμένα ἐπὶ τοῦ πατώματος, μὲ δύο προσκεφαλάδες ἀκουμβημένας σύρριζα εἰς τοὺς τοίχους, ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῆς γωνίας τοῦ πυρός, ὅπου τέσσαρες ξηροὶ δαυλοὶ καὶ δύο μεγάλα ξύλα ὀρθὰ καίουσι καὶ βρέμουσιν ἐπὶ τῆς ἑστίας. Τοιοῦτος νὰ εἶναι ὁ χειμερινὸς θάλαμος, ἔχων τὰ νῶτα ἐστραμμένα πρὸς βορρᾶν καὶ πρὸς δυσμάς, συνεχόμενος μὲ ἄλλον βορεινὸν θαλαμίσκον, ὅστις νὰ εἶναι συγχρόνως δῶμα καὶ ἡλιακωτὸν καὶ ὑπερῷον. Κατεσκευασμένος μὲ πλίνθους, μὲ ξυλοτοίχους, στεγασμένος μὲ ξύλα καὶ μὲ κεράμους, ἀφάτνωτος, ἀνώροφος, εὐήλιος, ἀθέρμαστος, εὐήνεμος, σχεδὸν ὑπαίθριος, μὲ τὸ μόνον ὑψηλὸν καὶ πλατὺ παράθυρον τὸ ἀπᾷδον εἰς ὅλον τὸν ρυθμὸν τοῦ κτιρίου, καί, χάριν πολυτελείας, μὲ πηχυαίαν ὕαλον, διὰ ν᾽ ἀπολαύῃ τις ὄρθιος, εἰς τὰ βασίλεια τοῦ Βορρᾶ, τὴν μεγάλην θέαν καὶ τὴν μεγάλην πάλην. Τοιαύτη θὰ ἦτο, χωρὶς νὰ παραβῶ τὴν δεκάτην Ἐντολήν, ἡ μόνη φιλοκτημοσύνη μου καὶ ἡ μόνη μου πλεονεξία.
Διαφάνεια ή ψευδαίσθηση; -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθ. Παν. Αθηνών
Η διαφάνεια της χριστιανικής μας συνειδήσεως, σαν στόχος της πνευματικής μας ζωής, αποκτάται, όπως γνωρίζουμε, με την εργασία της νήψεως και της εγρηγόρσεως.
Ίσως, θα έλεγε κανείς, ότι η διαφάνεια αυτή είναι μια αδιάλειπτη νηπτική λειτουργία και ποτέ μια ποιότητα πνευματικής ζωής σε σταθερή και αναλλοίωτη εικόνα αυτοσυνειδησίας. Διαφάνεια και νήψη, σαν όροι πνευματικής ζωής, δεν διαφέρουν ουσιαστικά. Κι οι δυο όροι δηλώνουν μια προσπάθεια πνευματικής διαύγειας. Ίσως η μόνη διαφορά να βρίσκεται στο γεγονός ότι εμείς τείνουμε να εννοούμε τη διαφάνεια σαν καρπό της νήψεως. Σ’ αυτή την περίπτωση η νήψη είναι η οδός που μας οδηγεί στο φωτεινό χώρο της πνευματικής ζωής που λέγεται διαφάνεια της χριστιανικής μας συνειδήσεως! Αυτό πάλι σημαίνει ότι, αν η νήψη δεν είναι αυθεντική, δεν φθάνουμε ποτέ στην αυθεντική διαφάνεια της χριστιανικής μας συνειδήσεως. Αν δεν γνωρίζουμε να νήφουμε αυθεντικά, η αυτοσυνειδησία μας δεν είναι διαφανής «εν Χριστώ Ιησού», αλλά μια ψευδαίσθηση που συντηρεί απλώς ένα χριστιανικό προσωπείο!
Τη ΙΒ΄ (12η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ.
Αυτόνομος ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο Επίσκοπος κατά την Ιταλίαν, ήθλησε δε εν Βιθυνία κατά τας ημέρας του ασεβεστάτου βασιλέως Διοκλητιανού, ότε ούτος εκίνησε τον κατά των Χριστιανών διωγμόν εν έτρει 298 μ. Χ. Ας είπωμεν όμως απ’ αρχής το Μαρτύριον αυτού, διότι όσον είναι άτοπον να ομιλή τις τα μη πρέποντα, τοσούτον είναι, νομίζω, και όταν σιωπά τα καλά και ωφέλιμα· επειδή όσον ο μη τα καλά διηγούμενος τας των ακροατών ψυχάς έβλαψε, τοσούτον και ο τας αγαθάς πράξεις σιωπών, της εξ αυτών ωφελείας τους φιλευσεβείς απεστέρησεν. Ούτω λοιπόν και ημείς δεν θέλομεν να κατακρύψωμεν με την σιωπήν τον μέχρις ημών φθάσαντα κρυπτόμενον ως ανέκδοτον τον ψυχωφελέστατον Βίον του Αγίου τούτου Ιερομάρτυρος Αυτονόμου, αλλά προς υμάς τους φιλομάρτυρας ακροατάς επιθυμούμεν να παραδώσωμεν.
Σαφές το μήνυμα του Νίκου Αντωνιάδη, προς τους γονείς
και παραθέτει το ΜΟΝΟ ΝΟΜΙΜΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ: “Την Δευτέρα ανοίγουν τα σχολεία. Εκεί θα μετρήσουμε τις δυνάμεις μας. Ή θα κερδίσουμε αυτήν την πρώτη μάχη ή θα τη χάσουμε. Εξαρτάται από το ποσοστό της αποχής.”
10 Σεπτεμβρίου, 2020 https://attikanea.info/%cf%83%ce%b1%cf%86%ce%ad%cf%82-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%ae%ce%bd%cf%85%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%ce%af%ce%ba%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%ac%ce%b4%ce%b7-%cf%80%cf%81/Στή δύσκολη αὐτή συγκυρία, ὁ Θεός ἔστειλε τόν πραγματικόν αὐτόν Πατριώτην, τόν Δικηγόρον κ. Ν. Ἀντωνιάδην, διά ν' ἀντιμετωπίσῃ τόν Φασισμόν πού προσπαθοῦν νά μᾶς ἐπιβάλουν. Τό κάμνει μέ βαρύτατον προσωπικόν κόστος, μέ ὑπευθυνότητα, μέ σύνεσιν καί μέ ἐπαγγελματισμόν, καί ὄχι μέ συνθήματα καί φανφάρες. Πράγματι, τήν Δευτέρα θά μετρηθοῦν οἱ δυνάμεις μας. Προσωπικῶς, δέν εἶμαι αἰσιόδοξος, διότι βλέπω καί ἀκούω γιά πολίτες πού ἐπιτίθενται (λεκτικῶς) ἐναντίον συμπολιτῶν των πού δέν φοροῦν μάσκαν (ἤ δέν τήν φοροῦν σωστά) σέ λεωφορεῖα, σέ Σοῦπερμάρκετ κ.λπ.
H αίρεσις τού Οικουμενισμού έχει δύο χαρακτηριστικά που δεν είχαν οι παλαιές αιρέσεις
Πρώτον, την καθολικήν κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας επίθεσιν και όχι μόνον εναντίον ενός δόγματος και δεύτερον, την καθολικήν σχεδόν αποδοχήν της αιρέσεως από τους κορυφαίους κληρικούς και θεολόγους της Ορθοδοξίας, με ελαχίστας εξαιρέσεις στο χώρο των ιερέων καί μοναχών.
Σημειωτέον ότι οι εξαιρέσεις αυτές αναφέρονται μόνο στό θεωρητικό πεδίον,
δηλαδή στά λόγια και την πέννα, χωρίς ουδεμίαν πρακτικήν έκφρασιν αντιστάσεως, όπως είναι η διακοπή κοινωνίας με την
αίρεσιν κ.λ.π.
Το θλιβερώτερον όμως εν προκειμένω είναι η δικαιολογία που προβάλλουν αυτοί οι
ρασοφόροι παντός βαθμού προκειμένου να υποστηρίξουν την θέσιν τους. Λέγουν
χαρακτηριστικώς ότι ενεργούν έτσι, διότι επθυμούν να ευρίσκωνται εντός
Εκκλησίας, αφού, όπως ισχυρίζονται, μόλις διακόψουν κοινωνίαν με τους
αιρετικούς προϊσταμένους των ή τους κοινωνούντας με αυτούς, θα ευρεθούν αμέσως
εκτός Εκκλησίας. Οποία διαστροφή της Ορθοδόξου διδασκαλίας!
Ὁ πόλεµος τῶν δαιµόνων
Γνωρίζουμε μὲ πόσο μῖσος πολεμᾶ ὁ σατανᾶς τὸν ἄνθρωπο; Γνωρίζουμε μὲ πόσους τρόπους τὸν πολεμᾶ; Μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὅτι τρεῖς εἶναι οἱ ἐχθροὶ τῶν ἀνθρώπων: ἡ σάρκα, ὁ κόσμος καὶ ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος ὀνομάζεται δράκοντας γιὰ τὴν βία ποὺ χρησιμοποιεῖ καὶ ὄφις γιὰ τὴν πανουργία, μὲ τὴν ὁποίαν ἔρχεται ἐναντίον μας. Ὅπως λέγουν οἱ θεῖοι πατέρες, οἱ καλούμενοι νηπτικοί, ἔχει ἑπτὰ τρόπους πολέμου. • Δὲν μᾶς πειράζει γιὰ λίγο χρόνο, μὲ σκοπὸ νὰ νομίζη ὁ ἄνθρωπος ὅτι εἶναι σὲ ἀσφάλεια, ποὺ εἶναι καὶ ἡ μητέρα τῆς ἀμέλειας. • Πειράζει ὁ διάβολος ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἄλλαξε ζωή καὶ γλύτωσε ἀπὸ τὰ χέρια του, πιὸ δυνατὰ καὶ πιὸ συχνά. • Ἀρχίζει ἀπὸ τὸ λίγο γιὰ νὰ μπορέση νὰ πάρη τὸ πολύ.
Ἡ λεγοµένη «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος»,
… ἀποτελεῖ ἕνα στάδιο τοῦ προγράµµατος τοῦ Διαχριστιανικοῦ καί Διαθρησκειακοῦ Οἰκουµενισµοῦ ἤ τῆς Θρησκευτικῆς Παγκοσµιοποίησεως τῆς Νέας Τάξεως Πραγµάτων, ἡ ὁποία ὡς γνωστόν ἐπιδιώκει νά ὑποτάξει ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα µέ τρία µεθοδευµένα σχέδια, α) µέ µία παγκόσµια κυβέρνηση β) µέ µία παγκόσµια οἰκονοµία καί γ) µέ µία παγκόσµια θρησκεία. Ἡ ἐφαρµογή αὐτοῦ τοῦ στόχου γιά µιά παγκόσµια θρησκεία, ἐγκαινιάστηκε πρῶτα στόν προτεσταντικό κόσµο µέ τήν λεγοµένη “Οἰκουµενική κίνηση”, καί στόν ὀρθόδοξο κόσµο ξεκίνησε µέ τόν ἐνθρονιστήριο λόγο τοῦ Πατριάρχου Κων/πόλεως Μελετίου Μεταξάκη (1923) καί ἐπηυξήθη µέ τόν ἐπίσης Πατριάρχη Κων/πόλεως Ἀθηναγόρα Σπύρου (1948-1972).
(Ο.Τ 2116)