Μήνυμα σεμνό και δυναμικό, επίκαιρο και οδηγητικό για την εποχή μας αναδύεται από τη φωτεινή μορφή μιας γυναίκας, της αγίας διακόνισσας Φοίβης, την οποία τιμά η Εκκλησία μας στις 3 Σεπτεμβρίου. Στον μυθικό θεό του φωτός, τον Απόλλωνα Φοίβο, παραπέμπει το όνομά της. Η ένταξή της όμως στην Εκκλησία του Χριστού και η αγία ζωή της συνέδεσαν τη Φοίβη με τον ζωντανό Θεό, τον άδυτο Ήλιο της Δικαιοσύνης. Την κατέστησαν στιλπνό κάτοπτρο του δικού του ανεσπέρου φωτός. Πλούσιο στη λιτότητά του το βιογραφικό της σημείωμα το διασώζει εγκωμιαστικά ο ίδιος ο δάσκαλός της, ο απόστολος Παύλος, μέσα σε δύο μόλις στίχους της προς Ρωμαίους Επιστολής (16,1- 2). «Αδελφή ημών», δηλαδή του εαυτού του και όλων των χριστιανών, την ονομάζει ο απόστολος.
Ιδιώνυμο έγκλημα -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Η παραίτηση του αντιναυάρχου κ. Αλεξάνδρου Διακόπουλου, αφυπνίζει την υπνώττουσα μάζα αναφορικώς προς την ανακολουθία και δολιχοδρομία της κυβερνήσεως περί της προδήλου αναποφασιστικότητας λήψεως κρισίμων αποφάσεων, εν ευθέτω χρόνω, ιδίως μετά την οριστική εξάντληση των πολύφερνων διπλωματικών μέσων των φερομένων, ως συμμάχων μας, οι οποίοι μας νουθετούν ωθώντας μας προς την κατεύθυνση διμερούς διαλόγου με τους Τούρκους, δια την άρση του ακανθώδους ζητήματος «των διαφιλονικούμενων θεμάτων» όπως ουδέτερα διατείνονται εις επήκοον όλων, δίχως ουδεμία απερίφραστη μνεία περί της καταφώρου προσβολή της εθνικής μας κυριαρχίας μας, υπό την Τουρκία.
Η συστημική προπαγάνδα αμβλύνει κατ’ ουσίαν την ένταση και παραμορφώνει την πραγματικότητα, καθότι παρασιωπάται επιμελώς η διεξαγωγή ερευνών υπό της Τουρκίας εντός της Ελλαδικής υφαλοκρηπίδας, προκειμένου αφενός να δικαιολογήσει την ολιγωρία της, η σημερινή κυβέρνηση και αφετέρου να αποπροσανατολίσει τις αφιονισμένες μάζες προς αποφυγήν διαχύσεως του πολικού κόστους, το οποίο θα υποστεί ανεπανόρθωτα το κυβερνών κόμμα.
Ἡ κατακτητικὴ θρασύτης, ἀντιμίσθιον τῶν εὐφημιῶν διὰ τὸ κοράνι καὶ τὸ Ἰσλάμ
Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Ποιὸ εἶναι τὸ ἀντιμίσθιο ἀπὸ τὶς κακόδοξες ὡραιολογίες γιὰ τὸ κοράνι καὶ τὸ Ἰσλὰμ ἢ ἀκόμα καὶ τὴν παλαιότερη προτροπὴ γιὰ ἐμπιστοσύνη στὸν Ἐρντογάν, ποὺ τόσο πολὺ προβλημάτισε; Τὸ βλάσφημο ἀνοσιούργημα κατὰ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας, ἀπέδειξε τὴ ματαιότητα καὶ τὸ ἄτοπο τέτοιων ἰδεοληψιῶν. Ἡ ἀντίθεη αὐτὴ κατακτητικὴ ἐνέργεια τοῦ Ἐρντογάν, ἔδειξε γιὰ ἀκόμα μία φορά τὸ πραγματικὸ πρόσωπο τοῦ Μωαμεθανισμοῦ.
Ἔχουν ἀναλογιστεῖ ποτὲ αὐτοὶ ποὺ ὡραιολογοῦν γιὰ τὸ κοράνι καὶ τὸ Ἰσλάμ, ὅτι ἂν ἡ ἀρειανικὴ ἀθεότητα ἔφτασε μέχρι τὶς μέρες μας, ὀφείλεται στὸ Μωαμεθανισμὸ καὶ στὴ χιλιαστικὴ αἵρεση; Ἡ ἄρνηση τῆς Θεότητας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸ κοράνι, δὲν ἀφήνει περιθώρια ἀλόγιστων εὐφημιῶν. Εἶναι μέγιστη βλασφημία ἡ ἄρνηση τῆς Θεότητας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Γενέσιο της Θεοτόκου / Nativity of the Theotokos
Kέντρον και τέλος και σκοπός όλου του Νόμου και όλων των
ρήσεων και αινιγμάτων των Προφητών Συ υπάρχεις, Θεοτόκε
Εσέ προεικόνισαν αι ρήσεις των Προφητών και τα αινίγματα,
και του παλαιού Νόμου τα σύμβολα, δηλαδή τα εν τη Σκηνή ευρισκόμενα Άγια,
τουτέστιν η Κιβωτός της Διαθήκης η κεκαλυμμένη πάντοθεν με χρυσίον: ήτοι με την
αστράπτουσαν αίγλην της παρθενίας· καθώς γαρ το χρυσίον τιμιώτερόν εστι πάντων
των άλλων μετάλλων· ούτω και η παρθενία είναι τιμιωτέρα κοντά εις Εσέ πάντων των
άλλων χαρισμάτων· Εσέ προετύπωνεν η Στάμνος του Μάννα, η Ράβδος του Ααρών, αι
Πλάκες της Διαθήκης, το Ιλαστήριον, το χρυσούν Θυμιατήριον, και τα λοιπά. Εσέ
προετύπωναν των Προφητών αι ρήσεις και τα αινίγματα: ήτοι ο Τόμος ο καινός του
Ησαΐου, εν ω εγράφη ο Λόγος του Θεού με το δάκτυλον του Θεού: ήτοι με το Πνεύμα
το Άγιον· η Πύλη του Ιεζεκιήλ, ήτις και εν τη εισόδω και εν τη εξόδω του Κυρίου
κεκλεισμένη διέμεινε· το αλατόμητον Όρος του Δανιήλ, από το οποίον εκόπη λίθος
άνευ χειρός: ήτοι εγεννήθη ο ακρογωνιαίος λίθος Χριστός άνευ συνουσίας ανδρός·
η Άμπελος η ευκληματούσα του Ωσηέ, και ο καρπός αυτής ευθηνών· το Τείχος το αδαμάντινον
του Αμώς, εν ω ίστατο ως ανήρ ο του Θεού Υιός· το επ΄ εσχάτων εμφανέν Όρος του
Κυρίου, και μετεωρισθέν υπεράνω των βουνών του Μιχαίου· το κατάσκιον Όρος του
Αββακούμ· η όλη χρυσή Λυχνία του Ζαχαρίου, επάνω εις την οποίαν ήτον το
λαμπάδιον και οι επτά λύχνοι, και αι επτά επαρυστρίδες τοις λύχνοις, και δια να
ειπώ καθολικώς, κέντρον και τέλος και σκοπός όλου του Νόμου και όλων των ρήσεων
και αινιγμάτων των Προφητών Συ υπάρχεις, Θεοτόκε, και προ Σου ο εκ Σου σαρκωθείς
Θεός Λόγος.
Τη Β΄ (2α) Σεπτεμβρίου, Άθλησις του Αγίου και ενδόξου Μάρτυρος ΜΑΜΑΝΤΟΣ.
Μάμας ο μέγας του Χριστού και περιβόητος Μάρτυς εγεννήθη εις Γάγγραν, πόλιν της Παφλαγονίας, εν έτει σξ΄ (260). Οι γονείς του ωνομάζοντο Θεόδοτος και Ρουφίνα, ήσαν δε αμφότεροι ευσεβείς και το γένος λαμπρότατοι, έχοντες την καταγωγήν από πατρικίων· ούτοι θερμήν έχοντες την εις Χριστόν αγάπην και μη δυνάμενοι να κρύπτουν τον μέγαν αυτών πόθον, εκήρυττον παρρησία την ευσέβειαν και πολλούς εις αυτήν παρεκίνουν και εστερέωναν. Όθεν μανθάνων ταύτα ο εξουσιαστής της πόλεως Γάγγρας Αλέξανδρος, επειδή είχε προσταγήν από τον βασιλέα, όπως θανατώνη δια βασανιστηρίων όσους Χριστιανούς δεν πείθονται να θυσιάσουν εις τα είδωλα, διέταξε και ωδήγησαν ενώπιόν του τον θείον Θεόδοτον, τον οποίον εβίαζε να θυσιάση εις τα είδωλα· εκείνος όμως ο μακάριος ουδέ καν να τον ακούη δεν εδέχετο· θέλων δε ο κριτής να τον τιμωρήση, ημποδίζετο, επειδή δεν είχεν εξουσίαν να παιδεύση εκείνους, οίτινες κατήγοντο από πατρικίους, εάν δεν έδιδεν ο βασιλεύς ειδικήν άδειαν.
Ἐρώτησις: «Ποῦ εἶναι σήμερα ἡ Ἐκκλησία;» -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων
Ἀπάντησις: «Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς ἀληθείας εἰσί καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες, οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσὶ» (Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς). Ἐπίσης, «Ὀρθοδοξία εἶναι αὐτό πού πάντοτε, ἁπανταχοῦ καί ὑπό πάντων ἐπιστεύθη» (Ἅγιος Βικέντιος τοῦ Λειρίνου). Ἐναπόκειται εἰς τόν καθένα μας νά ἔχῃ ὡς γνώμονα τά ἀλάνθαστα αὐτά κριτήρια, νά παρακαλῇ μέ δάκρυα μετανοίας τόν Θεόν νά τόν φωτίζῃ πρός ποίαν κατεύθυνσιν νά τραβήξῃ καί νά ἐρευνᾶ ἐξονυχιστικῶς μέ εἰλικρίνειαν (καί ὄχι μέ τό συναίσθημα) τά «πιστεύω» καί τήν ἐν τοῖς πράγμασι στάσιν (ὄχι μόνον τά λόγια) τοῦ «χώρου» ὅπου σκέπτεται νά ἐναποθέσῃ τήν ψυχήν του ΠΡΙΝ νά τό κάνῃ. Ἄς ἔχῃ δέ ὑπ' ὄψιν του ὅτι ὁ Διάβολος συνεχῶς θά τοῦ δείχνῃ λάθος «χώρους», οἱ ὁποῖοι θά πρέπῃ ν' ἀπορρίπτωνται μέ βάσιν τά ὡς ἄνω δύο κριτήρια.
------------------------
Που είναι η Εκκλησία;
Εχει το κουράγιο να γράψει κάποιος απο τους γνωστούς σχολιαστές ενα όνομα
και με δυο λόγια το γιατί;;
Τι λύση προτείνετε στους χιλιάδες αναγνώστες;;
π Γρηγόριος
-------------------------------
@ 1 Σεπτεμβρίου 2020 - 2:55 μ.μ.
Δέν εἶναι θέμα κουράγιου, Πάτερ μου! Στό ἐκκλησιαστικόν χάος πού ὑπάρχει σήμερα, γιά νά δείξῃ κάποιος ὑπευθύνως ποῦ ἀκριβῶς εὑρίσκεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πού θά σημαίνῃ βεβαίως ὅτι ὅλα τά ὑπόλοιπα σχήματα εἶναι «ἐκκλησίες πονηρευομένων», ἀπαιτεῖ ἀρίστην γνῶσιν τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων τῆς σήμερον καί βεβαίως ἀρίστην γνῶσιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας. Ὁ ὑποφαινόμενος δέν διαθέτω αὐτές τίς προϋποθέσεις, εἰς τόν βαθμόν πού προανέφερα, διό καί περιορίζομαι σέ γενικότητες.
Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΟ ΑΦΡΙΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΣΙΑΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΒΑΣΕΙ ΣΧΕΔΙΟΥ
Ἡ ἅλωσις τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ Ἀφρικανῶν καὶ Ἀσιατῶν Μουσουλμάνων γίνεται βάσει σχεδίου, τὸ ὁποῖον ἐκπορεύεται ὑπὸ τῶν ὑπογείων ρευμάτων τῆς Ἀμερικῆς καὶ τὰ «διαπλεκόμενα συμφέροντα». Τὰ μὲν διαπλεκόμενα θέλουν ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὴν ἀνατροπὴν τῶν ἐργασιακῶν σχέσεων, τὴν μαύρην καὶ ἀνασφάλιστον ἐργασίαν κ.λπ.. Τὰ «ὑπόγεια ρεύματα τῆς Ἀμερικῆς» ἐπιδιώκουν τὴν διάσπασιν τοῦ δόγματος ὅτι «εἴμεθα ἔθνος ανάδελφον» μὲ ἰσχυρὸν πολιτισμόν, μὲ ἱστορίαν καὶ μὲ ἰσχυρὰν Ἑλληνορθόδοξον ταυτότητα. Τὰ «ρεύματα» αὐτὰ ἐπέτυχον διὰ τῆς λαθρομεταναστεύσεως τὸ ἀκατόρθωτον: Νὰ καταστήσουν τοὺς Ἕλληνας μειονότητα ἄνευ οὐσιαστικῶν δικαιωμάτων. Τὸ θρήσκευμα διεγράφη ἀπὸ τὰς ταυτότητας. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπώλεσε τὸν χαρακτῆρα του. Ἡ ἱστορία πλαστογραφεῖται. Τὸ σχολεῖον ἀλλάζει καὶ προσαρμόζεται εἰς τὰς ἀνάγκας τῆς πολυφυλετικῆς καὶ πολυπολιτισμικῆς Ἑλλάδος. Τὸ ἔγκλημα τῶν συμμοριῶν θεριεύει. Εἰς ὁλοκλήρους συνοικίας τῶν Ἀθηνῶν βασιλεύει ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος.
Προσοχή στους ψευδοδιδασκάλους. Του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου (Φιλοκαλία τόμος Δ΄).
Να ικετεύης τον Θεό με προσευχές και δάκρυα να σου στείλη οδηγό απαθή και άγιο. Αλλά και συ ο ίδιος να μελετάς τις θείες Γραφές, και μάλιστα τα πρακτικά συγγράμματα των Αγίων Πατέρων, για να αντιπαραβάλλης σ΄ αυτά την διδασκαλία και τις πράξεις του διδασκάλου και γέροντάς σου, βλέποντάς τες όπως σε καθρέφτη και εξετάζοντάς τες. Και όσα είναι σύμφωνα με τις Γραφές να τα εγκολπώνεσαι και να τα κρατής στον νού σου, τα νόθα όμως και ξένα να τα διακρίνης και να τα απορρίπτης, για να μη πλανηθής. Γιατί να ξέρης, πολλοί πλάνοι και ψευδοδιδάσκαλοι υπάρχουν σήμερα.
ΜΗΠΩΣ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΣΚΑΣ ΑΡΧΙΣΕ ΗΔΗ Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
ΝΑΙ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΑΡΧΙΣΕ Ο ……. ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ!
Αγαπητοί μου Αδελφοί,
Κληρικοί καί Λαϊκοί,
Τέκνα της Αγιωτάτης Ορθοδοξίας μας,
_________Λυπούμαι βαθύτατα, διότι με την παρούσα ανάρτησή μου πρόκειται να ταράξω τα ύδατα, ενδεχομένως δέ και να επιφέρω μια αναστάτωση στις ψυχές σας! Θέλω να σας αποκαλύψω, συγχρόνως δε και να σας αποδείξω, ότι με αφορμή τον Κορωνοϊό, ιδιαιτέρως για τη χρήση ή την μή χρήση της μάσκας μέσα στον Ορθόδοξο Ναό, ΕΝΑΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΡΧΙΣΕ ΗΔΗ!
Ανίερος Ενδοτισμός της Διοικούσης Εκκλησίας -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Η αδράνεια της Διοικούσας Εκκλησίας ως προς την ανάδειξη μειζόνων ζητημάτων της τρέχουσας πολιτικής (ουχί κομματικής) καθώς και της κοινωνικής επικαιρότητας την καθιστά αφ’ εαυτής, εις το περιθώριο των εξελίξεων, δίχως να μεταλαμπαδεύει το σύγχρονο μήνυμα της Χριστιανικής διδασκαλίας προς την νέα γενιά.
Ο προοδευτισμός δήθεν ορισμένων εξαντλείται σε άτοπους νεωτερισμούς, επί της ουσίας όμως όζει η αδράνεια της Διοικούσης Εκκλησίας, περί της ορθής αναφοράς, βάσει του Συντάγματος και της Ε.Σ.Δ.Α, των Ελλήνων πολιτών, να διδάσκονται το Ορθόδοξο δόγμα (άρθρο, 3, 13, 16 του Συντάγματος) εις τα σχολεία, παρά τις αποφάσεις του Σ.Τ. Ε και τον αξιέπαινο εργώδη και επίμοχθο αγώνα της Π.Ε.Θ, με αποτέλεσμα να κατισχύει ανυπερθέτως μία τάση περιθωριοποιήσεως της Εκκλησίας και εν ταυτώ της αειζώου παραδόσεώς μας, μεταλλάσσοντάς την, απλώς σε μία ρητορική άκαιρης εσχατολογίας.