650.000 δικαστικαί αποφάσεις: Είναι και τούτο δείγμα της ελλείψεως χριστιανικού πνεύματος

Δικαστική έρευνα απέδειξεν ότι εις την Ελλάδα εξεδόθησαν ετησίως 650.000 δικαστικαί αποφάσεις. Η προσφυγή τόσου πλήθους εις τα δικαστήρια είναι από πάσης απόψεως κατακριτέα, διότι φανερώνει φιλέριδον διάθεσιν, τάσεις εκδικήσεως και δημιουργίας μίσους και έχθρας. Είναι και τούτο δείγμα της ελλείψεως χριστιανικού πνεύματος, το οποίον καλλιεργεί την αγάπην και αποφεύγει την έχθραν. Τον λόγον έχει η Εκκλησία και το σχολείον, οι δύο παιδαγωγοί του λαού.

Όλοι μέ μάσκα, όλοι ψεύτες -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

 

  - Τό «όλοι μέ μάσκα» σημαίνει «όλοι ψεύτες».

- Ναί, μού είπε ο διαστροφεύς τών αγίων Γραμμάτων. Τό λέει καί η Γραφή «4 μὴ γένοιτο· γινέσθω δὲ ὁ Θεὸς ἀληθής, πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης, καθὼς γέγραπται·» (Ρμ. γ΄)
- Ναί, τού απαντώ, τό λέει, αλλά συμπληρώνει καί τά «γινέσθω δὲ ὁ Θεὸς ἀληθής», καθώς καί τό «7 εἰ γὰρ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ, τί ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι ;», τά οποία δέν βλέπει η τύφλα σου.
"Είσαι παραδοσιακός ορθόδοξος Σαλαφιστής", μού απάντησε καί έφυγε. "Στά τσακίδια", είπα μέσα μου.

«Δος αίμα και λάβε πνεύμα» - του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθ. Θεολογικής Παν. Αθηνών

Οι υπηρεσίες της σύγχρονης ψυχολογίας στην βελτίωση των όρων της ζωής του ανθρώπου είναι ασφαλώς όχι απλώς αξιόλογες αλλά και επαινετές. Η ευρεία διάδοση των ψυχολογικών γνώσεων συνετέλεσε και συντελεί στην κατανόηση του ανθρώπου από τον άνθρωπο σε όλες τις εκδηλώσεις του και τις μορφές ή τους τομείς της ζωής του. Η συνεχώς σωρευμένη ψυχολογική εμπειρία, από τη μεθοδική έρευνα ή το αυθόρμητο και τυχαίο ψυχολογικό γεγονός, τίθεται συνεχώς στην υπηρεσία της βελτιώσεως και εξομαλύνσεως της καθημερινής ζωής του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι η πορεία της ζωής του ανθρώπου διαποτίζεται συνεχώς από το πνεύμα της ψυχολογίας «για ένα καλύτερο σήμερα»! Ό,τι είναι ψυχολογικό, είναι χρήσιμο σαν δείκτης ζωής, Ενώ κάθε «αψυχολόγητο» θεωρείται σαν κάτι σχεδόν … απάνθρωπο!

Διαδηλώσεις στην Ευρώπη κατά της «ιατρικής τυραννίας»

 Εστίες αντίστασης ξεπροβάλλουν ολοένα στην Ευρώπη. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν τα σχέδια της Παγκόσμιας Τάξης. Η μέριμνα των κυβερνώντων δεν είναι να σώσουν τον λαό, αλλά να τον φοβίσουν και να τον υποτάξουν. Ως Έλληνες και χριστιανοί δεν πρέπει να δεχθούμε αυτήν την τυραννία, αλλά να αγωνιστούμε εναντίον αυτής, όπως ακριβώς έκαναν οι Πατέρες μας.

Οι πολέμιοι της υποχρεωτικής χρήσης μάσκας και των περιοριστικών μέτρων κατά του κορωνοϊού κατέβηκαν κατά χιλιάδες στους δρόμους σήμερα σε αρκετές πόλεις της Ευρώπης.

Η μεγαλύτερη διαδήλωση στο Βερολίνο διαλύθηκε λίγα λεπτά μετά την έναρξή της από την Αστυνομία λόγω έλλειψης σεβασμού στην τήρηση της απόστασης μεταξύ των διαδηλωτών.
«Ο κορωνοϊός είναι ένα μεγάλο ψέμα», δήλωσε ένας 50χρονος διαδηλωτής στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο N24.

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ


 

Έφη δε και ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας εν τω εις τα Εισόδια λόγω αυτού: «Οίμαι γαρ, ει τινές εισιν Αγγέλων λόγοι, Μυστηρίων θείων τω όντι Άγγελοι, μηδέ τούτους αν εφικέσθαι των χαρίτων της Θεομήτορος· ης γαρ η αγιωσύνη την κτιστήν πάσαν φύσιν εκβέβηκεν, ουκ αν λόγος κτίσματος ταύτην αξίως υμνήσαι δύναιτο».

Τη ΛΑ΄ (31η) Αυγούστου, η ανάμνησις της εν τη αγία Σορώ καταθέσεως της ΤΙΜΙΑΣ ΖΩΝΗΣ της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ,

εν τω σεβασμίω αυτής Οίκω τω όντι εν τοις Χαλκοπρατείοις, ανακομισθείσης από της Επισκοπής Ζήλας επί Ιουστινιανού του βασιλέως, εν έτει φλ΄ (530), και η ανάμνησις θαύματος γεγονότος δια της επιθέσεως της Τιμίας Ζώνης επάνω εις την βασίλισσαν Ζωήν, την σύζυγον του εν βασιλεύσιν αοιδίμου Λέοντος του σοφωτάτου βασιλέως, εν έτει ωπστ΄ (886).                                                                                                                                   

Καθ’ όλον το έτος είμεθα υπόχρεοι να ευχαριστώμεν και να δοξάζωμεν πρώτον μεν την υπερτάτην και Παναγίαν Τριάδα, Πατέρα, Υιόν και Πνεύμα Πανάγιον, τον ένα και μόνον Θεόν, όστις μας έπλασε και ανέπλασε δια την πολλήν αυτού ευσπλαγχνίαν και αγαθότητα· δεύτερον δε την Υπερένδοξον και Αειπάρθενον Θεοτόκον, δι’ ης απηλαύσαμεν και απολαμβάνομεν τόσα αγαθά, τα οποία υπερβαίνουσι κατά τον αριθμόν τα άστρα του ουρανού και την ψάμμον της θαλάσσης. Εάν όλους τους άλλους Αγίους εορτάζωμεν χαρμονικώς και εγκωμιάζωμεν, διότι εφάνησαν προς τον Δεσπότην ευγνώμονες, φυλάττοντες τα άγια και σωτήρια προστάγματά του, πόσω μάλλον πρέπει να εορτάζωμεν την Υπέραγνον του Θεού Μητέρα, ήτις δια την πολλήν αγιότητα, ταπεινοφροσύνην και καθαρότητά της, τον έκαμε και έκλινεν ουρανούς, και εσαρκώθη απ’ αυτής, ίνα σώση τον άνθρωπον ο φιλάνθρωπος.

Ἡ ὀρθόδοξος ἐκκλησιολογία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ καί αἱ καινοτομίαι τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε καί τοῦ Πουσάν

Ὁ ἅγιος Κυπριανός, τονίζει ἤδη τόν 3ον αἰῶνα, τήν ἑνότητα περί τόν Ἐπίσκοπον, περί τήν εὐχαριστίαν καί ἐν τῇ ὀρθοδοξίᾳ· γράφει ὁ ἅγιος Πατήρ: «Ὁ Θεός ἐστιν εἷς, καί ὁ Χριστός εἷς, καί μία ἡ Ἐκκλησία Aὐτοῦ, καί ἡ πίστις μία, καί ἡ ποίμνη μία ἡνωμένη διά τῆς κόλλας τῆς ὁμοφωνίας εἰς τήν στερεάν ἑνότητα τοῦ Σώματος». Ἀλλ’ ἡ  Ὀρθοδοξία διά τόν ἅγιον Κυπριανόν δέν ἀποτελεῖ Πίστιν ἀποφασιζομένην ἑκάστοτε κοινῇ συναινέσει ὑπό τῶν  Ἐπισκόπων, ἀλλά τήν ἀπ΄ ἀρχῆς παραδοθεῖσαν ὑπό τῶν Ἀποστόλων  τοιαύτην. Χάριν αὐτῆς ὁ ἅγιος Κυπριανός, δέν ἐσεβάσθη τήν δικαιοδοσίαν ἤ τήν ἄποψιν τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης Στεφάνου, ἀλλά συνίστα τήν ἀνυπακοήν πρός αὐτόν, διότι ὁ Στέφανος ἐνήργει κατά παράβασιν τῆς ἀποστολικῆς Πίστεως (Epistola LXXIV, Ad Pompeium contra Epistolam Stephani) !  Ἡ αὐστηρά ἐκκλησιολογική διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ περί μή σωτηρίας ἐκτός Ἐκκλησίας (“extra Ecclesiam nulla salus”) εἶναι, κατά τόν Καθηγητήν Βλάσιον Φειδᾶν, ἡ κατ΄ ἐξοχήν και κατά παράδοσιν ὀρθόδοξος. Ἀντιθέτως, ἡ αὐγουστίνειος ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀποδέχεται στοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητος ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποτελεῖ οὕτω τήν βάσιν τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννας καί τῶν  τελευταίων κειμένων τοῦ Π.Σ.Ε. (Πόρτο Ἀλέγκρε καί Πουσάν) συνιστᾷ καινοτομίαν, καί ὡς γνωστόν, πᾶσα ἐπίμονος καί ἀμετανόητος δογματική καινοτομία ἀποτελεῖ διά τήν Ὀρθοδοξίαν αἵρεσιν!

Η ευθύνη του Λαού έναντι των μελλοντικών γενεών -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Αν. Καθηγητού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Η έντονη οικουμενιστική δραστηριότητα των τελευταίων ετών έχει ανησυχήσει τους Ορθοδόξους χριστιανούς, που θέλουν να μείνουν πιστοί στη διδασκαλία του Χριστού, των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας. Γιατί το κύριο γνώρισμα της Ορθοδοξίας είναι η σταθερότητα στην Πίστι (Θεσ. Β΄ 2: 15), η οποία μάς παραδόθηκε άπαξ (Ιούδα 3) και η οποία ορίζεται από την Αγία Γραφή και τους Ιερούς Κανόνες των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων. Ως γνωστό, οι οικουμενιστές ποδοπατούν τους Ιερούς Κανόνες, υιοθετώντας έτσι το παπικό μοντέλο της συνεχούς ανανεώσεως και των μεταρρυθμίσεων, των οποίων έχει τάχα ανάγκη η Εκκλησία. Αυτά διδάσκει η Δευτέρα Σύνοδος του Βατικανού και αναφέρει ο Πάπας στη γνωστή Εγκύκλιό του με τίτλο «That they may be one” (παρ. 16, 82). Για να δικαιολογήσει τις πολλές αιρέσεις του, ο Πάπας ισχυρίζεται (παρ. 17) ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές γίνονται κάτω από το φως της Αποστολικής Παραδόσεως. Ο ισχυρισμός αυτός είναι όμως ψευδής, αφού οι Απόστολοι μάς δίδαξαν σταθερότητα στην άπαξ παραδοθείσα Πίστη.