Ἡ αἵρεσις τοῦ «ἀχρικαιρισμοῦ» τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου. -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Αν. Καθηγητού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Ὁ π. Ἐπιφάνιος ἀντιφάσκει πρός ἑαυτόν, διότι, ἀφενός μέν ἀναγνωρίζει ὅτι ὁ 15ος Κανών τῆς ΑΒ' Συνόδου δίδει τό δικαίωμα τῆς ἀποτειχίσεως («Τά Δύο Ἄκρα», σ. 75) καί ὅτι ὁ Κανών λέγει σαφῶς ὅτι οἱ ἀποτειχιζόμενοι δέν κάμνουν σχίσμα, ἀλλ’ εἶναι ἄξιοι ἐπαίνου, ἀφετέρου δέ κατακρίνει ὡς σχισματικούς ὅσους κάμνουν χρῆσιν αὐτοῦ τοῦ δικαιώματος!!! Διότι, κατά τόν π. Ἐπιφάνιον, τήν ἀποτείχισιν πρέπει νά τήν ἀποφασίσουν οἱ «ἀξιωματικοί» καί ὄχι οἱ στρατιῶται! («Τά Δύο Ἄκρα», σ. 59). «Ἀξιωματικούς» δέ ὁ π. Ἐπιφάνιος θεωρεῖ τούς «ἐπισκόπους» πού ἐπί πολλάς δεκαετίας κοινωνοῦν μέ τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, χρώμενοι «οἰκονομίας» εἰς τό διηνεκές («Τά Δύο Ἄκρα», σ. 111), ἐνῷ τούς ἀποτειχισθέντας Ἐπισκόπους τούς θεωρεῖ «ἐκτός Ἐκκλησίας»!!! Τονίζει ἀκόμη ὁ π. Ἐπιφάνιος ὅτι πρίν ὁ πιστός ἀποκηρύξῃ τούς Οἰκουμενιστάς, θά πρέπῃ ν’ ἀπαντήσῃ θετικῶς εἰς τό ἀκόλουθον ἐρώτημα: «Πιστεύω ὅτι σύμπασα ἡ ἀνά τήν Οἰκουμένην Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κατεπόθη ὑπό τῆς πλάνης καί μόνον ἐγώ καί ὀλίγοι ἀκόμη ἐμείναμεν διασώζοντες τήν ἀλήθειαν;» («Τά Δύο Ἄκρα», σ. 58). Δηλαδή, κατά τόν π. Ἐπιφάνιον, ἡ ἀποκήρυξις τῶν «ψευδεπισκόπων» δέν ἐπιτρέπεται πρίν αὐτοί προλάβουν νά καταστρέψουν ὁλοσχερῶς τήν Ἐκκλησίαν!!! Ἐνῷ, ἡ Ὀρθόδοξος διδασκαλία ἐπί τοῦ θέματος εἶναι σαφής: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι καί πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί φεύγειν τούς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι». (Ἅγιος Μάρκος Εὐγενικός, P.G. 160, σ. 101. Δι’ ὅσους δέν γνωρίζουν τήν σημασίαν τοῦ ρήματος «διΐσταμαι», σημειώνω ὅτι αὐτό σημαίνει «χωρίζομαι».)
Ἡ Ἐκκλησία εἶχε πάντοτε τήν δύναμιν νά πολεμῇ καί νά νικᾶ τάς αἱρέσεις. Ἡ αἵρεσις τοῦ π. Ἐπιφανίου, ὅμως, ἀποτρέπει τόν πόλεμον τῆς Ἐκκλησίας κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μέ «πραγματικά πυρά», δηλαδή μέ τήν ἀποκήρυξιν τῶν αἱρετικῶν ἐπισκόπων. Ἐπιτρέπει μόνον φραστικάς καί γραπτάς διαμαρτυρίας («Τά Δύο Ἄκρα», σ. 73-74), δηλαδή μόνον τόν «χαρτοπόλεμον» (Καθηγητής Ἰ. Κορναράκης). Ἔτσι, ὅμως, παθαίνουν σύγχυσιν ἀκόμη καί ἀληθινοί στρατιῶται τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι ἀφοπλίζονται καί ἀκινητοποιοῦνται, ἀποδυναμώνεται καί παραλύει ὁ ἀντιαιρετικός ἀγών τῆς Ἐκκλησίας, ἐπικρατεῖ ἡ αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί χάνονται ἐκλεκταί ψυχαί, ἀκόμη καί μοναχοί! Διότι ὅλοι αὐτοί παραμένουν εἰς κοινωνίαν μέ τήν αἵρεσιν «ἄχρι καιροῦ» («Τά Δύο Ἄκρα», σ. 59). Παραμένουν «στενάζοντες» («Τά Δύο Ἄκρα», σ. 69), ὑποτασσόμενοι «ἄχρι καιροῦ» εἰς «ψευδεπισκόπους», ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ αἵρεσις τοῦ «ἀχρικαιρισμοῦ» τοῦ π. Ἐπιφανίου. Ὁ λόγος διά τόν ὁποῖον ἡ Ἐκκλησία ἀνέκαθεν ἐνίκα τάς αἱρέσεις εἶναι ὅτι ἔχει ἐνσωματωμένον ἕνα, οὕτως εἰπεῖν, «αὐτόματον διορθωτικόν μηχανισμόν», ὁ ὁποῖος συνίσταται εἰς τήν ἀποτελεσματικήν ἀντίδρασιν (καί ὄχι εἰς «χαρτοπόλεμον»!) τῶν ὑγιῶν μελῶν Της πρός τάς αἱρετικάς διδασκαλίας καί πράξεις τῶν «ψευδεπισκόπων» καί τῶν ψευδοδιδασκάλων. Ἡ μόνη δέ ἀποτελεσματική ἀντίδρασις εἶναι ἡ ἀποτείχισις ἀπό τόν Οἰκουμενισμόν καί τούς κήρυκάς του. Ἡ ἱστορία τῶν τελευταίων δεκαετιῶν διδάσκει ὅτι αἱ «χαρτοπολεμικαί» ἀντιδράσεις εἶναι πλήρως ἀναποτελεσματικαί.
------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 26 Ιουλίου 2020 - 8:54 π.μ. «Ας κοιτάξει τις αιρέσεις των Γ.Ο.Χ. ο κ.Δ.Χ. και ας αφήσει το λάθος του π.Ε.Θ.»

Πρὼτον, ἐγώ δέν ἔχω σχέσιν μέ τίς Συνόδους τῶν «ΓΟΧ», ἄρα γιατί νά κοιτάξω ἐκεῖ; Δεύτερον, ἡ αἵρεσις τοῦ δυνητισμοῦ ἤ ἀχρικαιρισμοῦ (=μποροῦμε νά εἴμεθα καί μέ τόν Χριστόν καί μέ τόν Διάβολον!) τοῦ π. Ἐ.Θ. εἶναι αὐτή πού ἀπεκοίμισε δύο γενιές Ὀρθοδόξων, ἀκριβῶς τήν στιγμήν πού ἦτο ἀναγκαία ἡ ἔμπρακτος ἀντίδρασίς των πρός τήν λαίλαπα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία ὡδήγησε καί εἰς ἄλλας φοβεράς αἱρέσεις, ὅπως Οὐνιτισμόν, Σεργιανισμόν, Ἀρειανισμόν καί νεο-εικονομαχίαν, καθώς καί εἰς σχίσματα, ὅπως τό ἑορτολογικόν, τό Οὐκρανικόν, τό Αὐστραλιανόν κ.ἄ. Ἄν ἤσουν Ὀρθόδοξος, δέν θά μοῦ συνιστοῦσες ν' ἀφήσω τό «λάθος τοῦ π. Ε.Θ.». Ἀλλά, ὄντας φορτωμένος μέ τίς πέντε (5) παραπάνω φοβερές αἱρέσεις καί εἰς τά πολλαπλᾶ σχίσματα, τοὐτέστιν, ἔχοντας ἐναγκαλισθῆ τόν Διάβολον, δέν βλέπεις οὔτε τήν μύτην σου!


H Θεοτόκος -- του αειμνήστου Παναγιώτου Γκιουλέ

Ως προεγνωσμένον και κρύφιον Μυστήριον της Αγίας Τριάδος και ως Μήτηρ της Νοεράς Ησυχίας εις τα Άγια των Αγίων

Ιλιγγιά ο ανθρώπινος νους προ του ασυλλήπτου Θεολογικού Μυστηρίου της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και ο ανθρώπινος λόγος μένει άφωνος και σιωπών, γιατί αδυνατεί να εκφράση το ασύλληπτο, απερινόητο, άρρητο και ανέκφραστο αυτό μυστήριο της ευσεβείας!...                                                                                                                                                        

Γιατί όντως και «ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον· Θεός εφανερώθη εν σαρκί(1)» δια της Θεοτόκου. Γιατί η Παρθένος εγέννησε «εν σαρκί», τον ενυπόστατο Λόγο του Πατρός, την ενυπόστατη Αλήθεια και Ζωή(1α) και έγινε η ουράνιος παστάς του Λόγου, που μέσα Της ετελεσιουργήθη το μέγα Μυστήριο της υποστατικής ενώσεως θείας και ανθρωπίνης φύσεως. Γι΄ αυτό ο ιερός Ιωάννης ο Δαμασκηνός θεολογεί: «Δικαίως και αληθώς Θεοτόκον την Αγίαν Μαρίαν ονομάζομεν· τούτο γαρ όνομα, άπαν το μυστήριον της οικονομίας συνίστησιν»(2). Αυτό σημαίνει ότι το Μυστήριο της Θεοτόκου, ως συνιστών και εκφράζον «άπαν το μυστήριον της θείας οικονομίας», είναι «κρύφιον». Γιατί, κατά την έκφρασιν, του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ο Ιησούς «κρύφιος εστί και μετά την έκφανσιν και εν τη εκφάνσει και εν ουδενί λόγω ή νω το κατ΄ αυτόν εξήκται μυστήριον. Ώστε και νοούμενον άγνωστον μένει και λεγόμενον άρρητον μένει»(3). Το μυστήριο, δηλαδή, της Θεοτόκου, είναι και θα παραμείνη κρύφιο και κεκρυμμένο, γιατί και ο Ιησούς και κατά την σάρκωση και μετά την σάρκωση, παραμένει κρύφιος και κεκρυμμένος και το ανερμήνευτο μυστήριό Του, δεν μπορεί να εξηγηθή, από κανένα νου και από κανένα ανθρώπινο λόγο.

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Ιουλίου, μνήμη της Αγίας ενδόξου και πανευφήμου Οσιομάρτυρος του Χριστού ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ.

Παρασκευή η πανεύφημος Οσιομάρτυς του Χριστού εγεννήθη εν ταις ημέραις του βασιλέως Αδριανού· πατήρ αυτής ήτο ευσεβής τις Ορθόδοξος Χριστιανός, πλούσιος κατά πολλά, Αγάθων λεγόμενος, έχων γυναίκα και αυτήν Χριστιανήν, Πολιτείαν καλουμένην· διέμενον δε εις τι προάστιον της μεγαλοπόλεως Ρώμης. Πλην παρ’ όλας τας καλωσύνας και ελεημοσύνας, τας οποίας είχον, δεν είχον τέκνον, ούτε άρσεν, ούτε θήλυ, και δια τούτο ήσαν πάντοτε λυπημένοι, όπως κάλλιστα γνωρίζουν όσοι έχουν τοιαύτην λύπην. Παρεκάλουν όθεν και οι δύο τον Θεόν να τους δώση τέκνον, ουχί μόνον δια την κληρονομίαν του πολλού πλούτου, τον οποίον είχον, αλλά μάλλον δια την διαδοχήν του γένους αυτών. Ο δε Πανάγαθος Θεός, όστις ποιεί το θέλημα των φοβουμένων αυτών και της δεήσεως αυτών εισακούει, ως λέγει και ο Προφήτης Δαβίδ, επήκουσε της δεήσεως αυτών.

Οποία κατάπτωσις και διαστροφή!

Έφθασαν, δυστυχώς, οι περισσότεροι εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας να αναγνωρίζουν ως σπουδαίον τον ενσαρκωτήν της αιρέσεως Πάπαν, και όχι μόνον δεν καταβάλλουν προσπάθεια δια να επιστρέψουν οι αιρετικοί εις την Ορθοδοξίαν, αλλά και επευλογούν την αίρεσιν, αγωνιζόμενοι να πείσουν τους Ορθοδόξους πιστούς, ότι οι αιρετικοί παπικοί και προτεστάντες δεν είναι πεπλανημένοι! Όσοι δε από τους Ορθοδόξους πιστούς χριστιανούς, καλώς πράττοντες, δεν αποδέχονται τις αντορθόδοξες αυτές ενέργειες, αντί να επαινεθούν δια την εμμονήν των εις την πίστιν των Πατέρων τους, διώκονται σκληρώς. Οποία κατάπτωσις και διαστροφή!

π. Φιλοθέου Ζερβάκου

Η συνελθούσα σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει το 754 αποτελουμένη από Πατριάρχας Μητροπολίτας και Επισκόπους εξέδωκαν όρον ούτως έχοντα: «Ομοφώνως ορίζομεν απόβλητον είναι και αλλοτρίαν και εβδελυγμένην εκ της των χριστιανών Εκκλησίας πάσαν εικόνα εκ πάσης ύλης και χρωματουργικής των ζωγράφων κακοτεχνίας πεποιημένην. Μηκέτι τολμάν άνθρωπον τον οιονδήποτε επιτηδεύειν το τοιούτον ασεβές και ανόσιον επιτήδευμα, ο δε τολμών από του παρόντος κατασκευάσαι εικόνα, ή προσκυνήσαι ή στήσαι εν εκκλησία, ή εν ιδιωτικώ οίκω, ή κρύψαι, ει μεν Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος είεν, καθαιρείσθω, ει δε μονάζων, ή λαϊκός, αναθεματιζέσθω και τοις βασιλικοίς νόμοις υπεύθυνος έστω, ως εναντίος των του Θεού προσταγμάτων, και εχθρός των πατρικών δογμάτων». Ο αριθμός 348 είναι πολύ σεβαστός. Εν τούτοις τον τότε Πατριάρχην Κωνσταντίνον, και τον βασιλέα Κοπρώνυμον και τους 348 Μητροπολίτας, πολλοί μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί δεν τους ήκουσαν, απεσχίσθησαν απ’ αυτών, τους ήλεγχον, τους ύβριζον αποκαλούντες κακοδόξους, εικονομάχους κ.λ.π. και εξηκολούθουν ασπαζόμενοι και σεβόμενοι και τιμώντες τας αγίας εικόνας. Άρα γε οι τοιούτοι είναι σχισματικοί, αιρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, αναθεματισμένοι και μαζί με αυτούς και ημείς που προσκυνούμεν και σεβόμεθα σχετικώς και κατά την Παράδοσιν τας αγίας εικόνας; Ημείς έχομεν την γνώμην και ομολογούμεν ότι είναι άξιοι παντός επαίνου διότι παρήκουσαν και απεσχίσθησαν και ηξιώθησαν ουρανίων στεφάνων δια την παρακοήν των εκείνην, και σήμερον τους προσκυνούμεν και τιμώμεν ως Αγίους και τους ονομάζομεν : ο Άγιος Γερμανός, ο Άγιος Νικηφόρος, ο Άγιος Μεθόδιος, ο Άγιος Ταράσιος, οι Άγιοι Στέφανος και Θεόδωρος και Θεοφάνης οι γραπτοί, Θεόδωρος ο Στουδίτης κ.λ.π. την δε σύνοδον ονομάζομεν παράνομον, μιαράν και Καϊαφικόν συνέδριον.
------------------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...


π. Φιλόθεος: «Άρα γε οι τοιούτοι είναι σχισματικοί, αιρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, αναθεματισμένοι και μαζί με αυτούς και ημείς που προσκυνούμεν και σεβόμεθα σχετικώς και κατά την Παράδοσιν τας αγίας εικόνας;»

Οἰ «Π/Ηται» πού ἀντέδρασαν τό 1924 εἰς τήν Μασονικήν μεταρρύθμισιν τοῦ ἑορτολογίου, ἡ ὁποία, ὡς γνωστόν, ἦτο τό πρῶτον ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ βῆμα πρός τόν Οἰκουμενισμόν, ἀντιστοιχοῦν πρός τούς ἀντιδράσαντας εἰς τήν εἰκονομαχικήν ψευδο-σύνοδον τοῦ 754. Ἄν ποτέ ἀνασυνταχθῇ ἡ Ὀρθοδοξία καί γίνῃ Πανορθόδοξος Σύνοδος, αὐτή θά μακαρίσῃ τούς ἁγνούς ἀγνωνιστάς τοῦ 1924 καί θ' ἀναθεματίσῃ ὅσους κατόπιν ἐπρόδωσαν τόν ἱερόν ἀγῶνα χέρι-χέρι μέ τούς Οἰκουμενιστάς Μεταξάκην, Παπαδόπουλον καί ὅσους κατόπιν ἠκολούθησαν τήν γραμμήν τῶν δύο αὐτῶν «νέων Λουθήρων».

---------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
@ 26 Ιουλίου 2020 - 9:01 π.μ.: «Υπάρχει Σύνοδος της Εκκλησίας που έχει καταδικάσει τους Παλαιοημερολογίτας.Εχουν προσθέσει ενα νέο δόγμα και αυτό είναι αίρεσις».

Πρῶτον, οὐδεμία Ὀρθόδοξος Σύνοδος κατεδίκασε τούς «Π/Ητας». Οὔτε καί θά ἠδύνατο νά πράξῃ κάτι τέτοιο, καθότι μέχρι τό 2014 οἱ «Π/Ηται» οὔτε ἀφῄρεσαν οὔτε προσέθεσαν νέα δόγματα, ὅπως ψευδέστατα γράφεις, ὡς γνήσιος Οὐνίτης. Ἡ Οὐνιτική «σύνοδος» τοῦ Χριστοδούλου, ἡ ὁποία τό 2006 ἔκρινεν «ἄκυρα» τά μυστήρια τῶν «ΓΟΧ», ἐνῷ ὀλίγα ἔτη πρίν (τό 1998) ἡ ἰδία εἶχεν ἀποφανθῆ ὅτι «οἱ Π/Ηται δέν εἶναι οὔτε σχισματικοί οὔτε αἱρετικοί», ἁπλῶς ἐφόρτωσε μίαν ἀκόμη βλασφημίαν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τάς κεφαλάς τῶν ψευδεπισκόπων της, μαζί μέ τίς χιλιάδες ἄλλες (Οἰκουμενισμός, Οὐνιτισμός, Σεργιανισμός, Ἀρειανισμός, Νεο-εικονομαχία, ἑορτολογικόν σχίσμα, Αὐστραλιανόν σχίσμα, Οὐκρανικόν σχίσμα, διωγμοί Ὀρθοδόξων κ.ἄ.), γιά τίς ὁποῖες βεβαίως εἶσαι συνένοχος, κατά τούς Ἁγίους Πατέρας.

Μη ξεχνάμε:

Πολλάκις βλέπουμε την φανεράν αμαρτίαν του αδελφού μας, αλλά δεν βλέπουμε την κρυπτήν μετάνοιά του. Μόνον ο Θεός κρίνει τα κρυπτά της καρδίας…