14''Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ'' ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΤΡΑ 2- 4- 06

https://agiooros.org/viewtopic.php?f=93&t=15623

-----------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 21 Ιουνίου 2020 - 12:15 μ.μ. «Υπάρχει ένας Κανονολογος που τον ονομάζει Ανώνυμο ο Άγιος Νικόδημος.Αυτός γιατί δεν φανέρωσε το όνομά του; Ήταν δειλός;Για να σοβαρευτούμε λίγο!»

Πολλοί ἤ ἅγιοι ἤ ἄνθρωποι πού προσφέρουν θετικόν ἔργον στήν κοινωνίαν κρύπτονται ἀπό ταπείνωσιν. Ἐσύ, ὅμως, προσφέρεις ἀρνητικόν ἔργον, ἐφόσον στηρίζεις τούς αἱρετικούς Οἰκουμενιστάς, καταπολεμεῖς τήν μόνην Ὀρθόδοξον ἀντίδρασιν εἰς τήν αἵρεσιν, πού εἶναι ἡ ἀποτείχισις, «διαψεύδοντας» ἔτσι τήν Ἁγίαν Γραφήν καί τήν Ἱεράν Παράδοσιν, γράφεις πάντοτε ἀτεκμηρίωτα «ἐπιχειρήματα» ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων κ.λπ. Συνεπῶς, εἶσαι ἕνας κλέπτης καί ἀπατεών, καί γι' αὐτό κρύπτεσαι. Εἶσαι δέ καί μέγας ὑποκριτής, διότι ἔχεις γράψει ὅτι κρύπτεσαι τάχα ἀπό ἔλλειψιν τάσεως αὐτοπροβολῆς!!!

KYΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Τη αυτή ημέρα Δευτέρα Κυριακή του Ματθαίου, την μνήμην εορτάζομεν Πάντων των Οσίων Πατέρων, των εν Αγίω Όρει του Άθω λαμψάντων.                                                                                                                    
ΛΟΓΟΣ ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ                                                
Οσιακή πανήγυρις, πάντες οι δήμοι των Οσίων συνάχθητε, Μοναστών και Μιγάδων εορτή σήμερον εις την του Χριστού Εκκλησίαν ανέτειλε. Τα πλήθη των Μοναστών και Μιγάδων συνεορτάσατε. Καινή και κοινή μνήμη πάντων των του Όρους Οσίων Πατέρων εξέλαμψε. Καινά και κοινά άσματα πάντες κοινώς οι εν τω Όρει Πατέρες ψάλατε. Διατί κοινά; Ότι κοινοί προστάται και ευεργέται όλου κοινώς του Αγιωνύμου Όρους και οι θείοι ούτοι Πατέρες εφάνησαν. Διατί καινά; Ότι καινή και νεοφανής και η τούτων μνήμη· εις μεν τους παλαιοτέρους χρόνους ουδαμώς τελουμένη, ήδη δε εις τους καθ’ ημάς καιρούς δικαίως και ευλόγως εορταζομένη. Επειδή δεν ήτο δίκαιον των μεν εν Σινά και Ραϊθώ αναιρεθέντων Οσίων Πατέρων να εορτάζωμεν την μνήμην κοινώς, οίτινες δεν έγιναν αίτιοι τοσούτων αγαθών εις ημάς, των δε εν τω Αγίω Όρει του Άθω Αγίων Πατέρων, των αναιρεθέντων υπό τε των απίστων Αράβων, και υπό των κακοδόξων λατινοφρόνων, να παραβλέψωμεν την μνήμην αγέραστον, και να μη εορτάζωμεν τούτους πάντας κοινώς, οίτινες έγιναν εις ημάς μυρίων αγαθών πρόξενοι.

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

Η πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.


telemaxos doumanis

Τη ΚΑ΄ (21η) Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ του εν Κιλικία.

Ιουλιανός ο του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της πόλεως Αναζάρβου, ήτις ευρίσκεται εν τη Δευτέρα επαρχία της Κιλικίας. Ήτο δε υιός πατρός μεν βουλευτού Έλληνος, μητρός δε χριστιανής, υπό της οποίας εδιδάχθητην κατά Χριστόν ευσέβειαν. Αφού δε κατέγινεν εις την μελέτην των θείων Γραφών δεκαοκταετής προσήχθη εις τον ηγεμόνα Μαρκιανόν και μη πεισθείς να θυσιάση εις τα είδωλα, εδάρη εις διάφορα μέρη του σώματος, έπειτα δε ερρίφθη εις την φυλακήν. Συμβουλευθείς δε την μητέρα του τι να πράξη, παρεκινήθη υπ’ αυτής να μείνη στερεός εις την πίστιν του Χριστού μέχρι θανάτου. Όθεν ετέθη εντός σάκκου πλήρους άμμου, όφεων και φαρμακερών ερπετών, ούτω δε ερρίφθη εν μέσω του πελάγους και έλαβεν ο μακάριος του μαρτυρίου τον στέφανον.

Ο χρυσοχόος

Κάποτε οι μοναχοί ανέθεσαν σε ένα χιώτη χρυσοχόο να επενδύσει με χρυσό ένα μέρος της ιερής εικόνας (της Παναγίας της Νιαμονίτισσας ) , για να την προφυλάξουν από τη φθορά. Ο εκκλησιάρχης την τοποθέτησε στον κυρίως ναό , και ο τεχνίτης άρχισε την εργασία του με ευλάβεια. 
Ξαφνικά ακούει μια γλυκειά φωνή να του λέει ψιθυριστά: 
- Ελαφρά χτύπα, ελαφρά. Να ʼ χης την ευχή μου, γιατί η εικόνα είναι παλαιά!
 

Σηκώνει τα μάτια ο χρυσοχόος και βλέπει μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με ολόχρυση φορεσιά. Δεν πρόλαβε να τη ρωτήσει ποια ήταν , γιατί μπήκε αμέσως στο ιερό βήμα από τη νότια πύλη. Τρέχει να την προφθάσει, αλλά Εκείνη είχε εξαφανιστεί. Μπαίνει στο ιερό , και τότε αναγνωρίζει στη μορφή της πλατυτέρας τη γυναίκα, που πριν λίγο του είχε φανερωθεί.

Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών:

…Είναι γνωστή πλέον η μέθοδος της Νέας Εποχής και της διαλεκτικής της μετανεωτερικότητος, η οποία, μέθοδος, με εργαλείο τη διγλωσσία, αναιρεί μία δοκιμασμένη αλήθεια, αφού προηγουμένως την επικαλεσθεί και την τονίσει ως επιχείρημα μιας συγκεκριμένης θέσεως, για να την ακυρώσει στη συνέχεια με την «αλήθεια», που εκείνη θέλει να σερβίρει!  Όλοι οι οικουμενιστές κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι εκθέτουν τις ανορθόδοξες θεωρίες τους «πλουμισμένες» με τους όρους Πατερική θεολογία, Ορθόδοξη Παράδοση και Ορθόδοξη Εκκλησία!

Μετά τους ναούς, κλειδώνουν και τις θύρες της ιστορίας Νατσιός Δημήτρης, δάσκαλος-Κιλκίς

Πηγή : https://scripta---manent.blogspot.com/2020/06/blog-post_95.html

«Στου Κιλκίς την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η Δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλληκάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γινωμένο απ’ ολίγα χορτάρια
πού 'χαν μείνη στην έρημη γη».
Διαβάζω από το βιβλίο "Αθάνατη Ελλάς" του Δ Καλλιμάχου, αυτόπτου μάρτυρος και "εθελοντού ιεροκήρυκος της Ε' Μεραρχίας", για την ένδοξη μάχη του Κιλκίς: " Εκεί προς τα χαρακώματα ένας φαντάρος μας βαρέως πληγωμένος, ο οποίος μετ' ολίγον δεν θα διέφευγε το μοιραίον, από τας φλόγας των καιομένων σπαρτών που ολονέν τον επλησίαζαν, λέγει προς τον συνάδελφόν του που επήγε να τον βοηθήση:

Υπερασπίζοντας την ιστορία μιας «πόλης».. Νέα αντίδραση του Ιερού Λόχου 2012 ενάντια στην Γυμνή Ποδηλατοδρομία. Δημοσιεύματα,

Δυστυχώς η αδιαφορία της πλειοψηφίας των Θεσσαλονικέων για όσα συμβαίνουν, επέτρεψε μέσα σε λίγα χρόνια να έχει επιβληθεί στην πόλη η σήψη και η παρακμή.

1. Αλλάζοντας την ιστορία μιας πόλης :

Ποιος θα το περίμενε, η Θεσσαλονίκη,
η πόλη της αδερφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου,
η πόλη του μυροβλήτη Αγίου Δημητρίου,
του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά (ένας ακόμη απλός μοναχός τότε, που προάσπισε την Ορθόδοξη αλήθεια και το σκήνωμα του παρέμεινε άφθαρτο),
η πόλη με τα μοναδικά ψηφιδωτά,
τις δεκάδες βυζαντινές εκκλησίες-αληθινά κοσμήματα- και την αρχαία ελληνική και ελληνική-ρωμαϊκή (βυζαντινή) κληρονομιά,
θα γινόταν βορά στις ορέξεις ενός νεοταξικού κατεστημένου
 
μέσω χρηματοδοτούμενων από ξένες πρεσβείες Gay Pride, διεθνών «Γυμνών ποδηλατοδρομιών» και ανάδειξης της «πολιτιστικής» κληρονομιάς των κατακτητών της.

Ας μην ξεχνάμε ότι επί Τουρκοκρατίας όλοι σχεδόν όλες σχεδόν οι ορθόδοξες εκκλησίες της πόλης, είχαν μετατραπεί σε τζαμιά.
Οι κατακτητές έρχονται και φεύγουν, οι βεβηλώσεις τους όμως μένουν:

Συνέχεια κλικ: https://ierosloxos2012.blogspot.com/

π. Θεόδωρος Ζήσης: Οι αιρετικοί αποβάλλονται και αναθεματίζονται

Η συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» είναι πολύ πικρή και άχαρη ιστορία, όπως φάνηκε στο μεγάλο συνέδριο για τον Οικουμενισμό που οργάνωσαν στην Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του 2004 το «Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας» της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και η «Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών». Στηρίχθηκε σε πρωτοβουλίες και θέσεις μερικών ορθοδόξων κληρικών και θεολόγων, επηρεασμένων από τον Προτεσταντισμό, οι οποίοι από την αρχή του 20ου αιώνος προσπάθησαν και προσπαθούν και σήμερα με τους διαδόχους τους, να ενισχύσουν και εγκαθιδρύσουν την μεγαλύτερη εκκλησιολογική αίρεση και πλάνη, την εγκατάλειψη της αποστολικής και πατερικής διδασκαλίας περί του ότι οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν την ενότητα της πίστεως, την ορθότητα των δογμάτων, για να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας, για να ανήκουν στο σώμα του Χριστού. Όσοι δεν συμφωνούν με «των Αποστόλων το κήρυγμα και των Πατέρων τα δόγματα» αποβάλλονται από το σώμα της Εκκλησίας και αναθεματίζονται προς το συμφέρον τους, για να οδηγηθούν στην επιστροφή, όπως αυτό πανηγυρικά εκφράζεται την Κυριακή της Ορθοδοξίας, κατά την ανάγνωση του «Συνοδικού της Ορθοδοξίας». Τώρα όχι μόνο δεν αποβάλλουμε και δεν αναθεματίζουμε τις αιρέσεις, αλλά εξισώσαμε, σμικρύναμε και ευτελίσαμε την Una Sancta, την Μία, Αγία Εκκλησία, την καταστήσαμε ένα μικρό ασήμαντο κομμάτι μεταξύ τριακοσίων πενήντα περίπου προτεσταντικών αιρέσεων, την οδηγήσαμε σε βαβυλώνια αιχμαλωσία, της αφαιρέσαμε τον χιτώνα της αληθείας, «τον υφαντόν εκ της άνω θεολογίας», και της φορέσαμε τα ράκη της αιρέσεως και της πλάνης.