ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ -- Τοῦ αειμνήστου Ἰωάννου Κορναράκη ὁμότιμου Καθηγητού Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Κατὰ τὴν φετεινὴ πατριαρχικὴ ἑορτὴ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, στὸν Ἱ. Ν. τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, στὸ ΦΑΝΑΡΙ, ὁ Πατριαρχικὸς Ἄμβωνας –μὲ ἀνοίκειες γιὰ τὴν ἱερότητα τοῦ χώρου ἐκφράσεις καὶ ἐπιθέσεις κατὰ τῶν αἰτίων καὶ τῶν ὑπαιτίων τῆς κρίσεως τῆς «σύγχρονης» Ὀρθοδοξίας– δὲν εἶχε ἐπίγνωση ὅτι, ἀπὸ τὸν ἴδιο αὐτὸν χῶρο ξεκίνησαν τὰ αἴτια, τὰ ὁποῖα διεμόρφωσαν τὴν «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία, στὴν σημερινή της εἰκόνα.
Διότι, οὔτε «ἀκραῖα στοιχεῖα», οὔτε «προκατειλημμένα», «ἄρρωστα μυαλὰ» τοῦ ἐξωτερικοῦ τοῦ Πατριαρχείου χώρου, εἶναι ὑπεύθυνα γιὰ τὴν κρίση τῆς «σύγχρονης» πατριαρχικῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὁ θρῆνος, ὅμως, τοῦ κηρύγματος γιὰ τὴν «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία –θρῆνος προστασίας τῆς «Ὀρθοδοξίας» αὐτῆς– εἶναι δικαιολογημένος, διότι προέρχεται ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ χῶρο· δηλαδή, ἀπὸ τὸν ἴδιο χῶρο πού, ὅπως θὰ ἀποδείξουμε πιὸ κάτω, ἔδωσε τὶς ἀφορμὲς γιὰ νὰ γεννηθεῖ αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ πατριαρχικὴ «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποίαν, ὄχι μόνον προστατεύει καὶ ἀποδέχεται, ἀλλὰ καὶ καθιερώνει ὡς τὴν γνήσια Ὀρθοδοξία καί, μάλιστα, κατὰ τὴν ἴδια τὴν ἑορτὴ τῆς αὐθεντικῆς Ὀρθοδοξίας!

Τη ΙΗ΄ (18η) Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΛΕΟΝΤΙΟΥ και των συν αυτώ ΥΠΑΤΙΟΥ και ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ.

Λεόντιος ο Άγιος κατήγετο μεν από την Ελλάδα, έζησε δε κατά τους χρόνους του βασιλέως Ουεσπασιανού, εν έτει ο΄ (70). Και επειδή είχεν ανδρείαν και ρώμην φυσικήν, η οποία ηυξήθη με την ηλικίαν του σώματος, συνηριθμήθη εις τα στρατιωτικά τάγματα. Φανείς δε εις τον πόλεμον ανδρείος και πολλάς νίκας κατορθώσας, προς τούτοις δε φημισθείς ότι είχε σύνεσιν και λογισμόν φρόνιμον, δια ταύτα όλα ετιμήθη με την στολήν της στρατηγικής αξίας, και με τα άλλα σημεία αυτής· έγεινε δηλαδή αρχιστράτηγος. Ούτος λοιπόν ευρισκόμενος εις την εν Αφρική Τρίπολιν, έδιδεν εις τους πτωχούς από τα βασιλικά σιτηρέσια, και γνησίως και καθαρώς ελάτρευε τον Χριστόν.

π. Θεόδωρος Ζήσης : Ποιός θὰ τοὺς ἀποκαλύψει καὶ θὰ τοὺς φανερώσει (τους ψευδοποιμένες), γιὰ νὰ προφυλάξει τὸ ποίμνιο;

… Οἱ δεύτεροι, ὡς ἐσωτερικοὶ ἐχθροί, εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνοι, διότι καλυπτόμενοι κάτω ἀπὸ τὸ εὐλογημένο καὶ ἁγιασμένο ράσο τοῦ ὀρθοδόξου κληρικοῦ καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ ὀρθοδόξου θεολόγου δημιουργοῦν σύγχυση στὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι τοὺς τιμοῦν, τοὺς σέβονται καὶ τοὺς ὑποδέχονται, πολλὲς φορὲς μετὰ βαΐων καὶ κλάδων, χωρὶς νὰ γνωρίζουν ὅτι δὲν τιμοῦν ποιμένες, ἀλλὰ ψευδοποιμένες, ποὺ ὁδηγοῦν τὸ ποίμνιο ὄχι σὲ λιβάδια ὀρθόδοξα, «εἰς νομὰς σωτηρίους», ἀλλὰ σὲ χωράφια ποὺ βλαστάνουν τὰ δηλητηριώδη φυτὰ τῶν αἱρέσεων, «εἰς νομὰς ἀπωλείας». Ποιός θὰ τοὺς ἀποκαλύψει καὶ θὰ τοὺς φανερώσει, γιὰ νὰ προφυλάξει τὸ ποίμνιο; Συνήθως αὐτοὶ ἀνήκουν στοὺς δυνατούς, στοὺς κατέχοντες, στοὺς διαπλεκόμενους μὲ τοὺς κοσμοκράτορες τοῦ αἰῶνος τούτου. Πρέπει νὰ ἔχει κανεὶς ἀρχαγγελικὸ φρόνημα, γιὰ νὰ μὴ παρασυρθεῖ στὴν σκοτεινὴ πτώση, νὰ εἶναι μπολιασμένος στὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ἁγίων, ποὺ δὲν εἶχαν πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ ἀγωνίζονταν μέχρι θανάτου ὑπὲρ τῆς ἀληθείας, ἀποβλέποντες ὄχι στὰ πρόσκαιρα καὶ ὑλικὰ ἀγαθὰ τοῦ κόσμου, ἀλλὰ στὰ αἰώνια καὶ πνευματικὰ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.