«ΚΑΘΕΥΔΕΤΕ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΕΣΘΕ»! -- Τοῦ Πρωτοπρ. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

ΟΠΩΣ δείχνουν τὰ πράγματα, φαίνεται πιὰ καθαρὰ πὼς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξουν λόγια καὶ ἐπιχειρήματα λογικὰ ἢ θεολογικά, ποὺ θὰ σταθοῦν ἱκανὰ νὰ πείσουν τοὺς δεισιδαίμονες καὶ περιδεεῖς θρησκευομένους γιὰ τὸ μάταιο ἔργο τοῦ Διαβόλου καὶ τοῦ ἀθλιοτέρου ἀνθρώπου τῆς ἀνθρωπότητος, ποὺ θὰ τὸν ἐνσαρκώση καὶ θὰ τὸν ἐμφανίση στὸν κόσμο, δηλαδὴ τοῦ Ἀντιχρίστου. Καὶ δὲν θὰ ἐπαρκέση ὁ ὅποιος λόγος, γιατί ὁ φόβος τῶν ἀνθρώπων αὐξάνεται συνεχῶς μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο, ἀφοῦ «ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν ἐψύγη», οἱ καρδιὲς πέτρωσαν καὶ ἔγιναν σφιχτὲς σὰν τὴν χούφτα τοῦ πιὸ φιλάργυρου ἀνθρώπου, γεμάτες ἀπὸ φοβίες, τρόμο καὶ ἀνασφάλεια. Ἂν κοιτάξουμε γύρω μας καὶ θελήσουμε νὰ μάθουμε γιὰ τὸ πόσοι ἄνθρωποι καὶ γιὰ ποιὰ πνευματικὰ θέματα ἐνδιαφέρονται, θὰ διαπιστώσουμε, χωρὶς νὰ κουρασθοῦμε πολύ, ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων, ποὺ προβληματίζονται καὶ συζητοῦν μεταφυσικὰ ἢ θρησκευτικὰ θέματα εἶναι αὐτή, ποὺ ἀσχολεῖται καὶ “βασανίζεται” μὲ τὸ θέμα τοῦ Ἀντιχρίστου, μὲ τὸ σφράγισμα καὶ τὴν κυριαρχία του. Ὅμως, τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι μόνο αὐτό. Κυριώτερο πρόβλημα εἶναι πὼς αὐτὴ τὴν ἐνασχόληση τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν Ἀντίχριστο καὶ τὴ φοβία, μὲ ὅλα της τὰ ὀλέθρια ἐπακόλουθα, θεωροῦν πολλοὶ καί, μάλιστα, κληρικοί, ὡς ὑγιὰ ἀντίδραση καὶ ἔνδειξη πνευματικῆς ἀντιστάσεως!

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ – π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ «ΟΡΑΜΑΤΑ» ΤΟΥ -- Αθωνικά άνθη

Η από ετών εξαγγελθείσα και αναμενομένη μετ’ ενδιαφέροντος έκδοσις των «Ὁραμάτων» του πολυάθλου Στρατηγού Μακρυγιάννη, αποτελεί ήδη πραγματικότητα. Το Μορφωτικόν Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης, έθεσεν εις κυκλοφορίαν εις ένα καλαίσθητον τόμον τα κατάλοιπα αυτά του εθνικού τούτου ανδρός, υπό τον τίτλον «ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ». Η έκδοσις έτυχεν επιστημονικής επιμελείας υπό ειδικών επί των χειρογράφων και ούτως επετεύχθη η αντιμετώπισις αρκετών γλωσσικών και γραφολογικών προβλημάτων, που ανέκυπταν από την μη υπακούουσαν εις ουδένα παλαιογραφικόν τύπον ή κανόνα «απελέκητη» μακρυγιάννειον, φωνητικήν μάλλον, (ρουμελιώτικην) γραφήν. Διο και αποβαίνουν λίαν διαφωτιστικά, ο εκτεταμένος Πρόλογος του μακαρίτου Λίνου Πολίτου, η Εισαγωγή του μεταγράφοντος το στρυφνώτατον κείμενον, επίσης μακαρίτου Αγγ. Παπακώστα, αι Σημειώσεις, το Γλωσσάριον και το Επίμετρον. Ήτο από δεκαετιών γνωστόν μεταξύ των λογίων, ότι τα χειρόγραφα των «Οραμάτων» ευρίσκοντο εις χείρας του Βλαχογιάννη—προς τον οποίον οφείλεται τιμή και εθνική ευγνωμοσύνη, δια την ανακάλυψιν όλων των χειρογράφων του μεγάλου Μακρυγιάννη—τα οποία κατά το γήρας του παρέδωκεν εις τον φιλόλογον Α. Παπακώνσταν. Με τα «Οράματά» του, ο Μακρυγιάννης των «Απομνημονευμάτων», αποκτά νέας και πνευματικάς διαστάσεις και τοποθετείται εις υψηλότερα βάθρα. Διότι, αποκαλύπτεται, ότι δεν είναι μόνον ο χαρισματούχος Στρατηγός, ο ηρωϊκός επαναστάτης του ’21, ο εντιμότατος και δημοκρατικώτατος Έλλην, ο πατριωτικώτατος πολίτης, ο ηθικώτατος άνθρωπος, ο πιστότατος χριστιανός, ο υπερασπιστής των αδικουμένων, ο «πατριδοφύλακας», ο προστάτης των χηρών και ο πατήρ των ορφανών. Είναι και ο αγιώτατος Ορθόδοξος, που ενθυμίζει τους δικαίους Στρατηγούς της Παλαιάς Διαθήκης, του οποίου αι αδιάλειπτοι και πολύωροι προσευχαί, αι πολυάριθμοι και κατανυκτικαί γονυκλισίαι, τα συνεχή ικετήρια δάκρυα υπέρ της Πατρίδος και της Ορθοδοξίας, η συνεχής μνήμη του Θεού και η αίσθησις της αδιακόπου κοινωνίας του μετ’ Αυτού, μετά της Θεοτόκου και των Αγίων, τον αναδεικνύουν προφήτην.

ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Τη Θ΄ (9η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Προφήτου ΗΣΑΪΟΥ.

Ησαϊας ο μεγαλοφωνότατος Προφήτης κατήγετο εξ Ιερουσαλήμ, έζησε δε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μανασή, υιού Εζεκίου του βασιλέως, υπό του οποιου και κατεκόπη δια πρίονος και ετελείωσε την ζωήν του με τέλος μαρτυρικόν. Ενεταφιάσθη δε εις τον τόπον τον λεγόμενον Αρωήλ ή Ρογήλ, παρά τη διαβάσει του ύδατος, το οποίον ο μεν βασιλεύς Εζεκίας κατέχωσε και εξηφάνισεν, ο δε Θεός, ως σημείον δια τον Προφήτην τούτον Ησαϊαν, ανέβλυσε πάλιν εις την πηγήν του Σιλωάμ. Διότι, εν ω ούτος έμελλε να αποθάνη, αποκαμών υπό της δίψης, παρεκάλεσε τον Θεόν να αποστείλη εις αυτόν ύδωρ, ίνα πίη. Και ω του θαύματος! παρευθύς έστειλεν ο Θεός εις αυτόν ύδωρ ζων εκ της πηγής του Σιλωάμ και δια τούτο η πηγή αύτη ωνομάσθη Σιλωάμ, το οποίον ερμηνεύεται απεσταλμένος.

What Does It Mean When John Says, "Do Not Love the World?"

John the Theologian says, “Do not love the world or the things in the world.” What does he mean? Before answering this question let’s examine what it does not mean. It does not mean we should not love the people in the world; God clearly commands us to love everyone in the world, including our enemies (Mark 12:31; John 15:12; Matthew 5:44). Neither does it mean that we are not to enjoy or utilize the good gifts that God has given us in the world (James 1:17). God provides us with many good things to enjoy and we ought to receive them with thanksgiving (1 Timothy 4:4). 

Saint Symeon frames this issue by asking this question, “What is the world?" He answers giving us the meaning of John's instruction to not love the word. “It is sin and attachment to things and passions.”  

Orthodox Way of Life

Η άγία τράπεζα στις φλόγες

Τον περασμένο αιώνα στη Μικρασία έζησε ένας άγιος άλλ' αφανής λευίτης, ο π. 'Ιωάννης. Ήταν έγγαμος, οικογενειάρχης, από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας. Τις καθημερινές εργαζόταν στά χωράφια, ενώ τις Κυριακές και τις γιορτές λειτουργούσε στην εκκλησία. 

Στη θεία λειτουργία σχεδόν πάντοτε ξεσπούσε σε δάκρυα και αναστεναγμούς. Την ώρα μάλιστα του καθαγιασμού η κατάνυξή του κορυφωνόταν. Οι ψάλτες έψαλλαν το: «σε υμνούμε...» όσο πιο αργά μπορούσαν, αλλά εκείνος καθυστερούσε πέντε, δέκα, δεκαπέντε λεπτά ή και περισσότερο. 'Έτσι κι εκείνοι επαναλάμβαναν τον ύμνο μέχρι πέντε ή έξι φορές. Τελικά, πλησίασαν κάποτε τούς επιτρόπους και τούς είπαν το πρόβλημά τους. Εκείνοι με τη σειρά τους το διαβίβασαν στο λειτουργό. 

Η σωτηρία του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων :

Οι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν ότι η σωτηρία του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων, της ορθής Πίστεως και του ορθού βίου. Εάν λείψουν αυτοί οι δύο παράγοντες, ή ένας από αυτούς, δεν σώζεται ο άνθρωπος. Η ορθή Πίστη οριοθετείται από την ακρίβειά της στην «άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις Πίστι» (Ιούδα 3), και από την μη «κοινωνία» με αιρετικούς ποιμένες. Δεν αρκεί δηλ. να έχει ένας πιστός ορθόδοξο φρόνημα, αλλά πρέπει και ο επίσκοπός του, που μνημονεύεται στο ναό, που εκκλησιάζεται ο πιστός, να είναι ο ίδιος ορθόδοξος, γιατί αλλιώς «μολύνεται», και ό,τι είναι ο επίσκοπός του, γίνεται και αυτός. Αν δηλ. ο επίσκοπός του είναι αιρετικός, καθίσταται και αυτός αιρετικός, καίτοι μπορεί ο ίδιος να έχει Ορθόδοξο φρόνημα! 

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

Αυτά ανέφερε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην θρονική εορτή του 1998:

«Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλ’ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων» (!!!),

Θλίβεται κανείς και σπαράσσει μέχρι βαθέων, αναλογιζόμενος και μόνο την πατριαρχική ρήση, που θεωρεί τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του Πάπα ως θύματα του Διαβόλου και αξίους της συγχωρήσεως και του ελέους του Θεού .
Αν όμως, ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης και πλείστοι άλλοι πολέμιοι των αιρέσεων του Παπισμού, είναι όργανα και θύματα του Διαβόλου, πρέπει να τους διαγράψουμε από τις δέλτους των Αγίων, να καταργήσουμε τις εορτές και τις ακολουθίες, και αντί να επικαλούμεθα τις πρεσβείες και την βοήθειά τους, να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια, για να τους συγχωρήσει ο Θεός.

«Δίκαιος ει Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου».

Ένας γέροντας άγιος και ασκητής παρεκάλεσε μία φορά τον Κύριο να του διδάξη ποιά είναι η κρίση του. Διότι, είπε, βλέπω άλλοτε μεν ανθρώπους δικαίους και ευλαβείς να βρίσκωνται σε μεγάλη φτώχεια και δυστυχία. Άλλοτε πάλι βλέπω άδικους και αμαρτωλούς να είναι σε μεγάλο πλούτο και ανάπαυση. Άλλοτε πάλι πολλοί δίκαιοι και ευλαβείς να αδικούνται και να βασανίζωνται άδικα, πολλοί δε άδικοι και άξιοι θανάτου αμαρτωλοί και παράνομοι να ζουν και να πλουτίζουν. Τότε άκουσε φωνή που του έλεγε.