Η τελευταία πορεία του Κυρίου με τους μαθητές του στα
Ιεροσόλυμα ήταν πορεία, μάλλον ανάβαση, στο μαρτύριο· στο σταυρικό πάθος με
τέρμα την Ανάσταση! Ο λόγος Του προς τους μαθητές Του σαφής και ξεκάθαρος·
«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις
αρχιερεύσι… και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω… και αποκτενούσιν αυτόν, και τη
Τρίτη ημέρα αναστήσεται»! Η ψυχολογία των μαθητών, κατά την πορεία αυτή, ήταν
φορτισμένη με συναισθήματα θάμβους, μπροστά στην αποφασιστική και ακτινοβολούσα
ακάθεκτη διάθεση θυσίας, μορφή του Διδασκάλου, αλλά και φόβου, για τα
μελλούμενα να συμβούν εκεί. Σε μια τέτοια κατάσταση αγωνίας και προβληματισμού
των μαθητών, συνέβη το αναπάντεχο και γι΄ αυτό απίστευτο. Δυό μαθητές του
Χριστού, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, αξιώνουν πρωτεία καθέδρας και δόξης, πλησίον,
του, όπως ενόμιζαν, θριαμβευτού στα Ιεροσόλυμα Κυρίου.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, ως Πανέλληνες, το ηρωικό Μεσολόγγι.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη
θυσία των γενναίων εκείνων αγωνιστών. Δεν
θα ξεχάσουμε ποτέ τον πεινασμένο ατρόμητο πολεμιστή της Εξόδου του Μεσολογγίου.
Κι αν κάποιοι προσπαθούν
να διαγράψουν την ιστορική αλήθεια και να σβήσουν από τις σελίδες της ιστορίας πρόσωπα και γεγονότα, θυσίες και ιδέες, η ψυχή του Έλληνα
δεν αποκηρύσσει και δεν διαγράφει.
Ο ουρανός βροντοφωνεί.
Η πίστη στο Θεό και στην
ελευθερία της πατρίδος λάμπει ως αστέρας ύψιστων
ιδανικών στο πνευματικό στερέωμα και εμπνέει και καθοδηγεί. Πίστη
και ελευθερία γίνονται ένα στο πνεύμα των Ελλήνων του Εικοσιένα. Τη
μεγάλη αυγή της ηρωικής εξόδου του Μεσολογγίου οι ελεύθεροι πολιορκημένοι δεν
νομίζουν ότι ο θάνατος που τους περιμένει είναι το τέλος της ζωής τους, αλλά
πιστεύουν ότι βρίσκονται στο κατώφλι της αιωνιότητος.
«ΔΑΚΡΥΑ ΔΟΣ ΗΜΙΝ Ο ΘΕΟΣ…» -- Τοῦ αειμνήστου Παν. Γκιουλέ
«Ἤθελον δάκρυσιν ἐξαλεῖψαι τῶν ἐμῶν πταισμάτων, Κύριε, τὸ
χειρόγραφον, καὶ τὸ ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς μου διὰ μετανοίας εὐαρεστῆσαι σοι, ἀλλ᾽ ὁ
ἐχθρὸς ἀπατᾶ με, καὶ πολεμεῖ τὴν ψυχήν μου. Κύριε, πρὶν εἰς τέλος ἀπόλωμαι, σῶσον
με» (α´ κατανυκτικὸν Στιχηρὸν τοῦ δ´ Ἤχου).
Ὡς παναρμόνιες οὐράνιες Ἀρχαγγελικὲς ὑμνωδίες, ποὺ
διασαλπίζουν διαχρονικὰ στὸ πλήρωμα τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, σαλπίσματα μετανοίας,
ἀσκήσεως, νήψεως, κατανύξεως καὶ καθάρσεως, ἀντηχοῦν στοὺς κατανυκτικοὺς ἑσπερινοὺς
τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τὰ δακρύρροα τροπάρια καὶ οἱ κατανυκτικοὶ ὕμνοι, οἱ
αἶνοι, τὰ ἰδιόμελα καὶ τὰ δοξαστικὰ ἀπὸ τὸ κατανυκτικὸ Τριώδιο, ποὺ καλοῦν τοὺς
πιστοὺς σὲ μιὰ ἀλλαγὴ πορείας πλεύσεως. Σὲ μιὰ πορεία σωτηριώδους ματανοίας καὶ
ἐπιστροφῆς πρὸς τὸν Οὐράνιο Πατέρα! Σὲ μιὰ πορεία ἐπιγνώσεως τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ
καὶ Λόγου τοῦ Πατρός, «εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ
Χριστοῦ…» (Ἐφεσ. δ´, 13), ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν σωτηριώδη συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός
μας καὶ στὴν χαρμολύπη τῆς δακρυρροούσης μετανοίας μας!…
Τη Ι΄ (10η) Απριλίου, μνήμην επιτελούμεν του εν Αγίοις Πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Ε΄ του Νέου Ιερομάρτυρος
Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως και Οικομενικού Πατριάρχου,
του δι’ αγχόνης μαρτυρήσαντος εν αυτή
κατά το έτος αωκα΄ (1821), υπέρ της ελευθερίας, της Πίστεως και του Ελληνικού
Έθνους, επί της βασιλείας του Ασιάτου Σουλτάνου Μαχμούτ.
Γρηγόριος Ε΄ ο Αγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης και Μάρτυς του Χριστού εγεννήθη κατά το έτος αψδε΄ (1745) εις Δημητσάναν της Πελοποννήσου εξ ευλαβών γονέων Ιωάννου Αγγελοπούλου και Ασημίνας το γένος Παναγιωτοπούλου καλουμένων, ωνομάσθη δε κατά το άγιον Βάπτισμα Γεώργιος. Τα εγκύκλια γράμματα εξεπαιδεύθη ο Άγιος εις την πατρίδα αυτού υπό του θείου και αναδόχου του Ιεροδιδασκάλου Μελετίου Ιερομονάχου και Αθανασίου Ιερομονάχου Ρουσοπούλου, εικοσαέτης δε γενόμενος απεδήμησεν εν έτει αψξε΄ (1765) μετά του δευτέρου των διδασκάλων του εις Αθήνας όπου και εμαθήτευσε δύο σχεδόν έτη πλησίον του μεγάλου διδασκάλου Δημητρίου Βόδα.
Γρηγόριος Ε΄ ο Αγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης και Μάρτυς του Χριστού εγεννήθη κατά το έτος αψδε΄ (1745) εις Δημητσάναν της Πελοποννήσου εξ ευλαβών γονέων Ιωάννου Αγγελοπούλου και Ασημίνας το γένος Παναγιωτοπούλου καλουμένων, ωνομάσθη δε κατά το άγιον Βάπτισμα Γεώργιος. Τα εγκύκλια γράμματα εξεπαιδεύθη ο Άγιος εις την πατρίδα αυτού υπό του θείου και αναδόχου του Ιεροδιδασκάλου Μελετίου Ιερομονάχου και Αθανασίου Ιερομονάχου Ρουσοπούλου, εικοσαέτης δε γενόμενος απεδήμησεν εν έτει αψξε΄ (1765) μετά του δευτέρου των διδασκάλων του εις Αθήνας όπου και εμαθήτευσε δύο σχεδόν έτη πλησίον του μεγάλου διδασκάλου Δημητρίου Βόδα.
Προσφέρηκαν κάποτε στον αββά Μακάριο σταφύλια που επιθυμούσε να τα φάει.
Από εγκράτεια όμως τα έστειλε σε έναν αδελφό
άρρωστο πού κι αυτός είχε την επιθυμία να φάει σταφύλια. Αυτός τα πήρε, έδειξε
μάλιστα πάρα πολύ χαρύμενος, γιατί ήθελε να κρύψει την εγκράτειά του, και
κατόπιν τα έστειλε σε άλλον αδελφό με τη δικαιολογία ότι δεν έχει όρεξη για
οτιδήποτε φαγώσιμο. Τα πήρε κι εκείνος και έκανε το ίδιο, αν και είχε μεγάλη
επιθυμία να τα γευθεί. Καθώς λοιπόν σε πολλούς αδελφούς πήγαν τα σταφύλια και
κανείς δεν θέλησε να τα φάει, ο τελευταίος επίσης αδελφός δεν τα έφαγε και τα
έστειλε στον αββά Μακάριο πιστεύοντας ότι του προσφέρει σπουδαίο δώρο. Ο
Μακάριος όμως τα αναγνώρισε και αφού ερεύνησε τι ακριβώς συνέβη, θαύμασε και
ευχαρίστησε το Θεό για την τόσο μεγάλη εγκράτεια των αδελφών.
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΓΟΧ ΜΊΛΗΣΕ.... ΥΠΑΚΟΗ ΟΛΟΙ!!!
Σ.σ. Δεν γνωρίζω να το ανεβάσω. Γνωρίζω μόνο το YOUTUBE. Kάνετε κλικ επάνω στο σύνδεσμο να σας μεταφέρει. Ευχαριστώ!
------------------------------------
http://scripta---manent.blogspot.com/2019/06/27-2019.html
http://scripta---manent.blogspot.com/2019/07/blog-post_247.html
Η διαφορά της Ορθοδοξίας με τον Παπισμόν αποτελεί σφάλμα να εντοπίζεται μόνον εις τα δόγματα, άτινα ενόθευσεν.
Η διαφορά επεκτείνεται εις αυτήν την νοοτροπίαν, ήτις τον
κατεκρήμνισεν εις ηθικόν χάος. Και αν—πράγματι φύσει αδύνατον—απέρριπτε τα
σαθρά δόγματα που συνεσώρευσε, και πάλιν θα ήτο προβληματική η μεθ’ ημών
πνευματική κοινωνία, αν προηγουμένως δεν διήρχετο από κάποιο «καθαρτήριον πυρ»,
που θα έστελλε, προς εξαγνισμόν και αναβάπτισιν εις το πνεύμα του
Χριστιανισμού, αυτός ο Θεός. Ας μη πλανώμεθα. Με τον Παπισμόν συνεκράθησαν
στοιχεία δαιμονικά. Πρέπει να μη διατελώμεν εν γνώσει της καθαρότητος της
Ορθοδοξίας, δια να νομίζωμεν ότι υπάρχει περίπτωσις ενώσεως ή συνεργασίας. Το
λέγομεν με αληθή οδύνην αυτό. Αλλά δεν δυνάμεθα να αποσιωπήσωμεν την πραγματικότητα.
Δεν είμεθα υπερβολικοί. Αν αυτός ο Παπισμός, ο εις τόσους βοθύνους εμπεσών, ο
τόσον διαστρέψας την θείαν διδασκαλίαν της Εκκλησίας και υπό τόσων ατίμων
ηθικών παθών διαστραφείς, μόλις καταδέχεται να αναγνωρίση εις την άσπιλον
δογματικώς και ηθικώς—κατά την διδασκαλίαν—Ορθοδοξίαν μας ύπαρξιν ιχνών
αληθείας, διατί να μη ενίδωμεν ημείς εις τούτον δαιμονικάς ενεργείας, εν είδος
δαιμονοληψίας ή επηρείας υπό πνευμάτων ακαθάρτων;
Νινευΐτες χωρίς Ιωνά -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
«Τά παραμύθια σου
τέλειωσαν. Ράψαμε τό στόμα τού ψαριού, που σέ κατάπιε καί σέ ξέρασε, από τήν
βαρυστομαχιά που τού προκάλεσες, Μείνε εκεί καί θάρθουμε εμείς νά σέ βγάλουμε.
» Κλείσε τίς πόρτες τού σπιτιού σου, χαμήλωσε τά μεγάφωνα (μή χτυπάς τίς καμπάνες) καί μήν περιφέρεσαι γύρω-τριγύρω από εκκλησιές. Μαζεύεις κόσμο. Πάρε χαρτί γιά νά βγείς βόλτα, λίγα μέτρα έξω από τό σπίτι, καί όλα θά πάνε καλά. Ελέγχουμε τήν κατάσταση. Καί μήν ξεχνάς, θά τά βλέπεις καί θά τά ακούς όλα από τηλεόραση ή ραδιόφωνο.
-------------------------------------
Marinos Ritsoudis είπε...
Δυστυχώς την κατάσταση τού σήμερα την τρέφαμε για χρόνια.
Βλέπεις, δεν άρπαξε κανένας από τα γένια κανένα Δεσπότη νά τού ρίξει μερικούς φούσκους όπως ο Άγιος Νικόλαος τον αιρεσιάρχη Άρειο, εκτός από τον αδελφό Κωνσταντίνο πού έδωσε ηχηρό ράπισμα στον Χριστόδουλο στη Μητρόπολη, που τόλμησε καί έφερε τον Πάπα στην Ελλάδα.
Από τότε όλα τα μεγάλα τουφέκια σώπασαν, και όπως οι ψευτοδεσποτάδες, βογάριζαν κατά τα κοσμικά τους συμφέροντα, την επί Γής Εκκλησία, ουδείς, όχι μόνο αποτείχιση δεν έκανε, αλλά ούτε άρπαξε και τα καδρόνια, να αρχίσει να δέρνει, όπου τού φτάνουν τα χέρια.
Για τους ψευτο-δέσποταδες τών ΓΟΧ, μία από τα ίδια, βρήκαν τον κόσμο αγράμματο, πήραν τα λάβαρα τού 1924, και έφτιαξαν Νομική ετερόδοξη κρατική Εκκλησία, και αυτό το δηλητήριο απλώθηκε παντού, και ο κόσμος παραέγινε αποχαυνωμένος ακόμη περισσότερο, γιατί μπέρδεψε τήν Αγία Εκκλησία, με την Κρατική αναγνωρισμένη Εκκλησία που θα του δίνει πιστοποιητικά γάμου.
Δυστυχώς εμείς ο λαός φταίμε, διότι εάν βγαίναμε σήμερα καμιά 100.000 και μπαίναμε στις Εκκλησίες, και με βάρδιες από μέσα τις κρατούσαμε ανοιχτές, κανένα τομάρι του Φασίστα Χαρδαλιά δεν θα τολμούσε νά μάς βγάλει έξω, θα παραμέναμε ταμπουρωμένοι μέσα.
Και αν ο λαός του Θεού, λόγω της ολιγοπιστίας φοβάται μία φορά, για να ορμήξει Χάριν Τού Κυρίου, οι Άθεοι, εντεταλμένοι δολοφόνοι ψυχών, φοβούνται 10 φορές.
Εάλω η Ελλάδα γιατί αφήσαμε τούς ψευτο-δέσποταδες να μάς κυβερνάνε, και έγραψε η ιστορία με μαύρες γραμμές, για το πάλαι ποτέ γενναίο, καί νυν δειλό γένος των Ελλήνων, που δεν πήρε τον νόμο τού Δικαίου στα χέρια του.
-------------------------------------
πατήρ Iλαριων είπε...
Η απορία μου είναι,δε διάβασαν αυτοί οι θεολόγοι και οι αρχιερείς Παλαιά Διαθήκη και δε κατάλαβαν ότι η ιστορία του Εβραϊκού λαού είναι η ιστορία και του Xριστιανισμού;Όταν οι Εβραίοι απομακρύνονταν από το Θεό και συμπορεύονταν με τα έθνη τα ειδωλολατικά,είχαν ασθένειες,θανάτους και υποδουλώνονταν στους εχθρούς τους,μέχρι και τα Iερά και τα Oσια τους και η Κιβωτός του Μαρτυρίου έπεσε στα χέρια των εχθρών τους.Και όταν ενθυμούνταν τοv Θεό και μετανοούσαν, ερχόταν η ηρεμία,η ησυχία και η γαλήνη στα σπίτια τους.Αντί να κηρύξουν μετάνοια ταπείνωση και αποχή από την αμαρτωλή ζωή,αντί να καταφύγουν στοv Κύριο με παρακλήσεις και δεήσεις προς τον δυνάμενο να μας σώσει από την ασθένεια,απαγορεύουν τη θεία λειτουργία και τις ακουλουθίες της Εκκλησίας, καταργούν τα όπλα πού μπορούν να πολεμήσουν κάθε κακό!
Η απιστία και η αποστασία στο αποκορύφωμά της!
» Κλείσε τίς πόρτες τού σπιτιού σου, χαμήλωσε τά μεγάφωνα (μή χτυπάς τίς καμπάνες) καί μήν περιφέρεσαι γύρω-τριγύρω από εκκλησιές. Μαζεύεις κόσμο. Πάρε χαρτί γιά νά βγείς βόλτα, λίγα μέτρα έξω από τό σπίτι, καί όλα θά πάνε καλά. Ελέγχουμε τήν κατάσταση. Καί μήν ξεχνάς, θά τά βλέπεις καί θά τά ακούς όλα από τηλεόραση ή ραδιόφωνο.
-------------------------------------
Βλέπεις, δεν άρπαξε κανένας από τα γένια κανένα Δεσπότη νά τού ρίξει μερικούς φούσκους όπως ο Άγιος Νικόλαος τον αιρεσιάρχη Άρειο, εκτός από τον αδελφό Κωνσταντίνο πού έδωσε ηχηρό ράπισμα στον Χριστόδουλο στη Μητρόπολη, που τόλμησε καί έφερε τον Πάπα στην Ελλάδα.
Από τότε όλα τα μεγάλα τουφέκια σώπασαν, και όπως οι ψευτοδεσποτάδες, βογάριζαν κατά τα κοσμικά τους συμφέροντα, την επί Γής Εκκλησία, ουδείς, όχι μόνο αποτείχιση δεν έκανε, αλλά ούτε άρπαξε και τα καδρόνια, να αρχίσει να δέρνει, όπου τού φτάνουν τα χέρια.
Για τους ψευτο-δέσποταδες τών ΓΟΧ, μία από τα ίδια, βρήκαν τον κόσμο αγράμματο, πήραν τα λάβαρα τού 1924, και έφτιαξαν Νομική ετερόδοξη κρατική Εκκλησία, και αυτό το δηλητήριο απλώθηκε παντού, και ο κόσμος παραέγινε αποχαυνωμένος ακόμη περισσότερο, γιατί μπέρδεψε τήν Αγία Εκκλησία, με την Κρατική αναγνωρισμένη Εκκλησία που θα του δίνει πιστοποιητικά γάμου.
Δυστυχώς εμείς ο λαός φταίμε, διότι εάν βγαίναμε σήμερα καμιά 100.000 και μπαίναμε στις Εκκλησίες, και με βάρδιες από μέσα τις κρατούσαμε ανοιχτές, κανένα τομάρι του Φασίστα Χαρδαλιά δεν θα τολμούσε νά μάς βγάλει έξω, θα παραμέναμε ταμπουρωμένοι μέσα.
Και αν ο λαός του Θεού, λόγω της ολιγοπιστίας φοβάται μία φορά, για να ορμήξει Χάριν Τού Κυρίου, οι Άθεοι, εντεταλμένοι δολοφόνοι ψυχών, φοβούνται 10 φορές.
Εάλω η Ελλάδα γιατί αφήσαμε τούς ψευτο-δέσποταδες να μάς κυβερνάνε, και έγραψε η ιστορία με μαύρες γραμμές, για το πάλαι ποτέ γενναίο, καί νυν δειλό γένος των Ελλήνων, που δεν πήρε τον νόμο τού Δικαίου στα χέρια του.
-------------------------------------
πατήρ Iλαριων είπε...
Η απιστία και η αποστασία στο αποκορύφωμά της!
Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : «Τὸ ἁγιασμένο καὶ προδομένο εἰκοσιένα»
Κοινωνικὴ ἢ ἐθνικοθρησκευτικὴ Ἐπανάσταση;
Ἡ ἀναφορὰ στὰ προεπαναστατικὰ κινήματα
καὶ στοὺς ὁπλαρχηγούς, ποὺ σὰν κλάδοι ἐβλάστησαν ἀπὸ τὴν φύτρα τοῦ Βυζαντίου, καὶ
ξανάνθισε τὸ δένδρο τῆς Ρωμιοσύνης, μᾶς ὁδηγεῖ συνειρμικὰ στὴν πρώτη παρεξήγηση
καὶ παρερμηνεία τοῦ Εἰκοσιένα, κυρίως ἀπὸ μαρξιστὰς καὶ ἀριστεροὺς ἱστορικοὺς καὶ
διανοουμένους, οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίζονται πὼς δῆθεν ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821 δὲν εἶχε ἐθνικοθρησκευτικὸ
χαρακτήρα, δὲν ἀπέβλεπε δηλαδὴ στὴν ἐκδίωξη τοῦ ἀλλοθρήσκου καὶ ἀλλοεθνοῦς κατακτητοῦ,
δὲν ἦταν πόλεμος «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία, γιὰ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία»,
ἀλλὰ εἶχε κοινωνικὰ καὶ ὑλιστικὰ κίνητρα, ἦταν μία κοινωνικὴ ἐπανάσταση, ἕνας ἐμφύλιος
πόλεμος, τῶν πτωχῶν ἐναντίον τῶν πλουσίων, τῶν λαϊκῶν τάξεων ἐναντίον τῶν ἀρχόντων,
Τούρκων καὶ ντόπιων Κοτζαμπάσηδων, καὶ ὅτι οἱ πρωταγωνιστὲς τοῦ ἀγῶνος ἐμπνεύσθηκαν
ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1789. Γιὰ τὴν τελείως ἀνιστόρητη αὐτή,
ἀντιεπιστημονική, καὶ ἰδεολογικὰ κατασκευασμένη ἄποψη εἶναι τόσο βέβαιοι ὥστε ἰσχυρίζονται
πὼς ὅσοι δὲν τὴν δέχονται προδίδουν τὸ εἰκοσιένα, ὅπως τιτλοφορεῖ τὸ σχετικὸ βιβλίο
του ὁ Γ. Βαλέτας «Τὸ προδομένο Εἰκοσιένα», μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι ἡ προδοσία ἐπιστρέφει
πίσω σ᾽ αὐτοὺς ποὺ τὴν ἐφεῦραν.